"....Ο υπουργός Υγείας δεν βγήκε τυχαία να διαχωρίσει τη θέση του από τον αναπληρωτή του, καθώς διαβλέπει ότι μια κοινή πορεία από τα φοιτητικά χρόνια τους ίσως βρίσκεται κοντά στο τέλος της. Η ανάγκη να καταστήσει σαφές - και δημόσια - ότι δεν πρέπει κανείς να τον συγκρίνει με τον Πολάκη είναι απόδειξη της τοξικότητας που βλέπει ο Ρεθυμνιώτης στην παρουσία του Χανιώτη. Τον Πολάκη ας τον κρίνουν οι ψηφοφόροι, ο κόσμος παρακολουθεί, οι μεταξύ μας διαφορές είναι προφανείς. Αν ο Ξανθός ασφυκτιά πλέον από την παρουσία ή τη σκιά του Πολάκη στο υπουργείο Υγείας, το ζήτημα δεν αποκλείεται να φτάσει για τελική επίλυση στο γραφείο του Τσίπρα - αν δεν έχει ήδη φθάσει. Το μήνυμα είναι ότι πριν από τον κόσμο ίσως χρειαστεί και πρωθυπουργική παρέμβαση, από τη στιγμή που οι νουθεσίες εντός του Υπουργικού Συμβουλίου δεν πιάνουν τόπο ή δεν γίνονται κατανοητές...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ" και το "Φιλελεύθερο"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 23-24/02/19

"ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ",
του Διονύση Νασόπουλου

Ο Παύλος Πολάκης δεν πρωτοτύπησε ούτε σε αυτό. Η ανάδειξη των ταπεινών καταβολών είτε ως «άλλοθι» για τη διαμόρφωση χαρακτήρων είτε ως απόδειξη ενός προσωπικού success story και μιας αναρρίχησης στην κοινωνική επετηρίδα χωρίς στηρίγματα ή «πάτρονες», αλλά μόνο με τη σκληρή ατομική προσπάθεια, δεν είναι μια ιδέα που έρχεται μαζί με τον νυν αναπληρωτή υπουργό Υγείας. Ερχεται από πολύ μακριά και προφανώς έχει μέλλον. Ο «γιος του βοσκού» μάς στρέφει στις ρίζες του για να εξηγήσει καταστάσεις και κυρίως τις δικές του πρακτικές. Αλλά στον δικό μας πολιτικό μικρόκοσμο της μεταπολιτευτικής περιόδου έχουν προηγηθεί, για παράδειγμα, ο «γιος του αγωγιάτη» ή ο «γιος του ταχυδρόμου» που επέστρεψαν στην αφετηρία για να δώσουν τις δικές τους εξηγήσεις για τον πρωταγωνιστικό ρόλο τους στην πολιτική συγκυρία που τους συμπίεζε. Αυτοί, ωστόσο, έχουν τις υποθέσεις πίσω τους, ενώ ο Πολάκης τις έχει μπροστά του - μέχρι να τον αντικαταστήσει ο επόμενος αυτόφωτος γόνος που, δικαίως ή αδίκως, καλείται να «απολογηθεί».

Ο Πολάκης γνωρίζει καλά ότι, στη βάση της δικής του βουκολικής ορολογίας, πιάστηκε «με τη γίδα στην πλάτη». Πέραν από το σύννομο της δανειοδότησης από την Attica Bank, ανακύπτουν ζητήματα πολιτικής ηθικής που αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι εύκολο να διαχειριστεί. Ακόμη και στον συριζαϊκό βιότοπο είναι κατανοητό ότι ένας συντοπίτης τού αναπληρωτή υπουργού από τα Σφακιά δεν θα μπορούσε να πάρει το ίδιο δάνειο. Επί της ουσίας, το πρόβλημα για τον Πολάκη είναι ότι η κίνηση κατεδαφίζει όσα ο ίδιος έχτιζε για τη δική του εικόνα, προκειμένου να δικαιολογήσει ή να καλύψει εμμονές, αγοραίες προσβολές και απειλές και, γενικότερα, μια ασυνήθιστη εικόνα εξουσιαστικού κυνισμού. Αν ο «καθαρός ουρανός» δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, μπορεί να λέει κι ό,τι θέλει - με αυτό το αφήγημα πορεύτηκε όλα αυτά τα χρόνια, απαιτώντας από τους απέναντι και τους συντρόφους του τουλάχιστον την ανοχή τους. Εάν, κατά το πολακικό θεώρημα, για τους ηθικούς δεν υπάρχουν φραγμοί, το τραύμα στην αυτοδιαφημιζόμενη πολιτική ηθική του μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό. Για τον ίδιο, αλλά και για την κυβέρνηση. Αυτό προφανώς το αντιλαμβάνεται και ο Τσίπρας, ο οποίος σε μια εικόνα «καθαρότητας και πολιτικής ηθικής» βασίζει τη «μάχη των δύο κόσμων» και το δίλημμα που επιχειρεί να διαμορφώσει πάνω από τις κάλπες. Συνεπώς, το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Πολάκης είναι ακόμη μεγαλύτερο - από τη στιγμή που ο ίδιος αποτελεί πρόβλημα για την κυβέρνηση, και μάλιστα στην προεκλογική αφετηρία.

Είναι πρόδηλο ότι το ίδιο αντιλαμβάνεται και ο Ανδρέας Ξανθός. Ο υπουργός Υγείας δεν βγήκε τυχαία να διαχωρίσει τη θέση του από τον αναπληρωτή του, καθώς διαβλέπει ότι μια κοινή πορεία από τα φοιτητικά χρόνια τους ίσως βρίσκεται κοντά στο τέλος της. Η ανάγκη να καταστήσει σαφές - και δημόσια - ότι δεν πρέπει κανείς να τον συγκρίνει με τον Πολάκη είναι απόδειξη της τοξικότητας που βλέπει ο Ρεθυμνιώτης στην παρουσία του Χανιώτη. Τον Πολάκη ας τον κρίνουν οι ψηφοφόροι, ο κόσμος παρακολουθεί, οι μεταξύ μας διαφορές είναι προφανείς. Αν ο Ξανθός ασφυκτιά πλέον από την παρουσία ή τη σκιά του Πολάκη στο υπουργείο Υγείας, το ζήτημα δεν αποκλείεται να φτάσει για τελική επίλυση στο γραφείο του Τσίπρα - αν δεν έχει ήδη φθάσει. Το μήνυμα είναι ότι πριν από τον κόσμο ίσως χρειαστεί και πρωθυπουργική παρέμβαση, από τη στιγμή που οι νουθεσίες εντός του Υπουργικού Συμβουλίου δεν πιάνουν τόπο ή δεν γίνονται κατανοητές. Κάπως έτσι, άλλωστε, το ερμηνεύει πια και «Η Αυγή», καλώντας τον αναπληρωτή υπουργό να δει τα πράγματα αλλιώς. Αν για τον Τσίπρα ο Πολάκης είναι χρήσιμος επειδή «έχει δική του κερκίδα», πέριξ του Μαξίμου είναι ήδη αρκετοί εκείνοι που ανησυχούν ότι για την κερκίδα του Πολάκη θα αδειάσει το γήπεδο...

"Φιλελεύθερος", 22-24/02/19

Της Κατερίνας Γαλανού


Αν πέσεις στην παγίδα να ακούς όσα λέει ο Παύλος Πολάκης, με τα... μάτια και τα αυτιά, χωρίς να παρεμβάλλεις την αναγκαία λογική επεξεργασία, κινδυνεύεις να χάσεις όσα σπουδαία αποκαλύπτει για την «πάρτη» του, όπως θα έλεγε και ο ίδιος! Μεγαλύτερο ξεγύμνωμα της υποκρισίας του «πεντακαθαρίδη» αναπληρωτή υπουργού Υγείας, που ωρύεται για να πείσει τον «κοσμάκη» ότι παλεύει με τα κυκλώματα και τους πολιτικούς που ρήμαξαν τη χώρα, δεν μπορούσε να υπάρξει. Τι υποστήριξε ο Παύλος Πολάκης στην προσπάθεια του να καθαρίσει το κούτελο του για το δάνειο που πήρε από τη «ΣΥΡΙΖΑ Bank» όπως έχει μετονομαστεί η πολύ­παθη Τράπεζα Αττικής;

Οτι ως χειρουργός-εντατικολόγος που εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα έπαιρνε από το 2000 έως και το 2011 διπλάσια και τριπλάσια λεφτά απ' όσα παίρνει σήμερα ως υπουργός. Δηλαδή, ότι ετησίως καθάριζε κατά αναλογία από 200 έως 300 χιλιάδες ευρώ! Εφοριακοί δεν είμαστε, τις δη­λώσεις του δεν τις έχουμε δει, αλλά αν το λέει ο υπουργός που επαίρεται «εγώ μιλάω με στοιχεία», έτσι θα είναι. Πό­τε λοιπόν άνθησε επαγγελματικά ως γιατρός στον ιδιωτικό τομέα ο Παύλος Πολάκης απολαμβάνοντας αμοιβές με έξι μηδενικά; Την εποχή του «παλιού», του «διεφθαρμένου», των «βρόμικων», των κυβερνήσεων Σημίτη, Καραμανλή και ολίγον του Γιώργου Παπανδρέου.

Για μια 11 ετία, πάντα κατά δηλωσή του, ο Πολάκης ήταν ένας  ακριβοπληρω­μένος γιατρός σε ιδιωτικό θεραπευτή­ριο. Και φυσικά τις αμοιβές των 200 -300 χιλιάδων ευρώ ετησίως (αυτός διαφήμισε ότι τα έπαιρνε, όχι εμείς) τις δικαιούταν γιατί είναι... γιατράρα, όπως λένε πολλοί φαν του. Κυρίως όμως φαίνεται ότι ήταν ένας... ανυπο­ψίαστος επιστήμονας και άνθρωπος! Γιατί ούτε είχαν περάσει από το μυαλό του, ούτε υπέπεσαν στην αντίληψη του όσα φανερώθηκαν μπροστά του μόλις έγινε υπουργός του Τσίπρα το 2015 και συμπεριφέρεται σαν σερίφης που μόλις έφτασε στην πόλη για να κλείσει στη φυλακή τους «βρόμικους» παλιούς Αβραμόπουλο, Λοβέρδο, Αδωνι κ.λπ.

Ο γιατρός Παύλος Πολάκης των πολλών χιλιάδων ευρώ ούτε είχε πάρει χαμπάρι ούτε φυσικά είχε με­τάσχει κατ' ουδένα τρόπο στο «πάρτι» που γινόταν γύρω του. Εβγαζε πολλά λεφτά και προς τιμήν του βγήκε και το ομολόγησε με τον κίνδυνο να του ζητήσουμε να δούμε τις φορολογικές του δηλώσεις, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση. Η ουσία είναι πως αυτός τα έβγαζε με την... αξία του και με το νυ­στέρι του. Οχι σαν τους άλλους. Τους βρόμικους.


Και στην πολιτική ο Παύ­λος Πολάκης μπήκε .επειδή είναι ευαίσθητος, για να υπηρετήσει τον «κοσμάκη». Αυ­τόν τον «κοσμάκη» που όταν καιγόταν στο Μάτι τού «θόλωνε την εικόνα της κυβέρνησης» και όταν πέθαινε από τη γρίπη «δεν ήταν καμιά καταστροφή». Μπήκε μαζί με τους συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ για να επιβάλει τη δια­φάνεια και τη λογοδοσία στο πολιτικό σύστημα. Τη διαφάνεια την υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο ως δήμαρχος Σφακίων με εκείνα τα διπλά, άσπρα και μαύρα, βιβλία. Και ως υπουργός τη διαφάνεια και τη λογοδοσία τις έχει κορόνα στο,κεφάλι του και γι' αυτό, αντί να απαντά επί της ουσίας για το XXL καταναλωτικό δάνειο που πήρε για τις «οικογενειακές και πολιτικές ανάγκες του», σκούζει ότι δολοφονούν τον χαρακτήρα του και κατακρεουρ­γούν την,οικογένειά του. Η οικογένεια του Πολάκη είναι αλλιώτικη. Δεν είναι σαν την οικογένεια του Πικραμμένου, του Βενιζέ­λου, του Σαμαρά, του Λοβέρδου, του Αδωνι, του Στουρνάρα και των άλλων ακατονόμαστων, που τους πρέπει να «κατακρεουργούνται» στο πλαίσιο της δήθεν ηθικής σταυροφο­ρίας του Πολάκη.

Για να μην τρελαθούμε λοι­πόν, ο Παύλος Πολάκης δεν είναι -όοο κι αν αυτό θέλει να πουλήσει- ένας ορεσίβιος, αντισυστημικός, σταυροφόρος πολιτι­κός της κάθαρσης. Είναι ένας γιατρός που πέρασε ζάχαρη στα χρόνια της δανεικής ευμάρειας, που ως υπουργός με την παχυλή αποζημίωση σήμερα περνάει πολύ καλύτερα από τον «κο­σμάκη» και γι' αυτό θέλει πάση θυσία να εκλεγεί ξανά.

Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, ο Πολάκης κάνει ό,τι έκαναν και εκατο­ντάδες χιλιάδες Ελληνες, γι' αυτό φαί­νεται και ότι τον γουστάρουν.

Αφού μετείχαν όσο και όπως μπορούσαν στο ξέφρενο πάρτι φωνά­ζοντας «φέρτε κι άλλη σαμπάνια» ή επωφελήθηκαν χωρίς να διαμαρτυρη­θούν, μόλις αυτό σταμάτησε, βγήκαν ωρυόμενοι στο μεϊντάνι και τις κάλπες για το «παλιό καθεστώς» που κατέ­στρεψε τη χώρα.