"...Παρόμοιο απύθμενο πολιτικό θράσος σε συνθήκες παραληρημαπκού παραλογισμού δεν πρέπει να έχει καταγραφεί στα ιστορικά χρονικά. Δυστυχώς, ο κύκλος που άνοιξε επώδυνα το 2015 με μια σειρά καταστροφών, μοιάζει να ολοκληρώνεται σαν κακή προφητεία, μέσα σε μια πλημμυρίδα παρακμής και ευτελισμού. Είναι τόση η αναισχυντία των πρωταγωνιστών, που αγωνιωδώς, αλλά με επιταχυνόμενο θράσος, προσπαθούν να πετάξουν τον αριστερό αντιδημοκρατικό τους μανδύα και να εμφανιστούν ως «άλλοι», «αναγεννημένοι», «κίντροαρι-στεροί», «νοικοκυραίοι». Δεν μπορούν, τούς διαψεύδει η ζωή!..."

Από το "Φιλελεύθερο"

ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ ΧΑΤΖΗ

Από την κακοπαιγμένη παράσταση του Πολάκη, που περιφέρεται δεξιά κι αριστερά παρι­στάνοντας τον... «μεροκαματιάρη» αγωνιστή του λαού υπουργό, ώς τα χρέη βουλευτών, που τα ξεπληρώνουν με την υποστηρικτική τους ψήφο δίνοντας ζωή σε μιαν ανύπαρκτη κυβέρνηση, η χώρα κατάντησε ερείπιο.

Το ότι επικρατεί μια γενικευμένη πα­ραίτηση και απαισιοδοξία στους κόλπους της κοινωνίας δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα ευαίσθητος για να το αντιληφθεί. Κανένα σχέδιο καμιά δημιουργικότητα, κα­μιά όρεξη για το αύριο. Ολοι προσπαθούν να βγάλουν την ημέρα τους όπως όπως και βλέπουμε... Κανείς δεν έχει διάθεση ούτε να ακούσει άλλα λόγια, ούτε να σκεφτεί, ούτε να επιτρέψει στον εαυτό του να διαψευστεί για χιλιοστή φορά από τους ανενδοίαστους διαχειριστές της ανθρώπινης δυστυχίας. Οι οποίοι -μην το ξεχνάμε- κέρδισαν την εξουσία πουλώντας στο εκλογικό παζάρι τη μικρή ηλικία τους: Ηταν το «νέο». Είναι, δήθεν, το «νέο».

Ετσι, έχουμε έναν πρωθυπουρ­γό που ζητά καταχειροκροτούμενος από τους υπουργούς του να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο του... εύκολου και προνομιακού δανεισμού υπουργού του ως... «κουτσομπο­λιό». «Κουτσομπόληδες» οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης, «κουτσομπόληδες» και οι νέοι, άνεργοι πτυχιούχοι, οι νέοι και παλιοί επιχειρηματίες, οι αγρότες;

Αυτοί θα υπο­στούν για άλλη μία φορά πς επιπτώσεις της υποκριτικής πολιτικής της ευνοημένης, λόγω ηλικίας, υπουργού κας Αχτσιόγλου. Παρότι το προεκλογικό της «επιχείρημα»-πυροτέχνημα, ότι θα μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, «μπάζει νερά» (η συντριπτική πλει­ονότητα των ασφαλισμένων μη μισθωτών της χώρας θα κληθεί να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη), αυτή συνεχίζει απτόητη να... ψαρεύει ψήφους, δημιουργώντας προσδοκίες που δεν ξεπερνούν τις δυο-τρεις μέρες, το πολύ. Κάθε τόσο, κάθε μέρα, μειώνει την ανεργία, αυξάνει τον κατώτατο μισθό, μοιράζει περισσευούμενες θέσεις εργασίας και χθες διέσωσε και τους υπάλληλους των τραπεζών και καθησύχασε και όσους κιν­δυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους: Η καλή, αριστερή κυβέρνηση των νεολαί­ων υπουργών... έχει φροντίσει και γι' αυτό!

Ελεος, όμως! ΗΈφη Αχτσιόγλου, αντί να φροντίσει από τη θέση που τής έστειλε η τύχη να συμβάλει για μια ανάπτυξη που θα ξαναζωντανέψει το πτώμα της οικονομίας μας, βοηθά τον Αλέξη Τσίπρα και το σύστημα εξουσίας που τον περιβάλλει να παραπλανά τους δοκιμαζόμενους πολίτες (συνομηλίκους της και μεγαλύτερους) και να καλλιεργεί τη... «σύγχρονη λαϊκή» φιλανθρωπία. Τη βλέπεις στη Βουλή και είναι σαν να ρίχνει από τα λουσάτα διαμερίσματα της εξουσίας ένα ξεροκόμματο από το παράθυρο ίσα για να διατηρεί το πλήθος των χαμηλόμισθων, των φοροχτυπημένων επαγγελματιών, σε ένταση απελπισίας. Ενα ξεροκόμματο που η κυβέρνηση της το πουλάει, όπως έκαναν κάποια μαύρα χρόνια πριν οι μαυραγορίτες, με αντάλλαγμα την εξουσία.

Πόσο πράγματι θλιβερό, να διαπι­στώνεις ότι μια νέα γυναίκα, που δηλώνει «προοδευτική», εκπρόσωπος ενός... «αρι­στερού, ριζοσπαστικού κόμματος», η οποία βρέθηκε σε θέση υπουργού γιατί ανήκε στην «ομάδα των τριαντάρηδων, πιστών φρου­ρών του πρωθυπουργού», δεν έχει κανένα πρόβλημα να κινείται στον ρυθμό που της υπαγορεύει το σύστημα Μαξίμου, ώστε να... βγει βουλευτής. Γιατί αυτό επιθυμεί η κα Αχτσιόγλου. Να συνεχίσει την καριέρα της στην πολιτική, ξεκινώντας από τη Βουλή. Με την πολιτική που ασκεί, εκμε­ταλλεύεται την ανθρώπινη εξαθλίωση δια­φόρων καθημαγμένων κοινωνικών ομάδων, προσδοκώντας το κέρδος της επανεκλογής της. Πρόκειται για μία υπουργό από τους 52 μιας κυβέρνησης που δεν μπορεί να σταθεί με όρους ευημερίας, κοινωνικής ανάπτυξης, ελευθερίας και δημοκρατίας.

Εμφανίζονται σαν τον λιγδωμένο «τοκογλύφο» που σου δίνει ένα και ζητά δέκα μαζί με την ευγνωμοσύνη σου που σε διατήρησε μισοπεθαμένο για ένα ακόμα απόγευμα. Ενώ αυτοί παίρνουν δάνεια εκατο­ντάδων χιλιάδων ευρώ για την... προεκλογική τους καμπάνια σε μια διαλυμένη από τους ίδιους χώρα. Αυτό το άθλιο παιχνίδι, με τις δήθεν μειώσεις στις ασφαλιστικές εισφο­ρές, τις δήθεν αυξήσεις στους μισθούς, τη δήθεν προστασία των συνταξιούχων από τα μέτρα που έφερε η ίδια συνεργαζόμε­νη με τον κ. Κατρουγκαλο (στα 4 χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν γίνει 21 περικοπές σε συντάξεις και  αυ­ξήσεις ασφαλιστικών εισφορών, ύψους περίπου 10 δισεκατομμυρίων ευρώ ώς σήμερα) για να εμφανιστούν προ των εκλογών ως υπέρμαχοι της προστασίας των εργαζομένων, των επιχειρημαπών, των ανέργων, δεν έχει προηγούμενο.

Παρόμοιο απύθμενο πολιτικό θράσος σε συνθήκες παραληρημαπκού παραλογισμού δεν πρέπει να έχει καταγραφεί στα ιστορικά χρονικά. Δυστυχώς, ο κύκλος που άνοιξε επώδυνα το 2015 με μια σειρά καταστροφών, μοιάζει να ολοκληρώνεται σαν κακή προφητεία, μέσα σε μια πλημμυρίδα παρακμής και ευτελισμού. Είναι τόση η αναισχυντία των πρωταγωνιστών, που αγωνιωδώς, αλλά με επιταχυνόμενο θράσος, προσπαθούν να πετάξουν τον αριστερό αντιδημοκρατικό τους μανδύα και να εμφανιστούν ως «άλλοι», «αναγεννημένοι», «κίντροαρι-στεροί», «νοικοκυραίοι». Δεν μπορούν, τούς διαψεύδει η ζωή!