"...Καί εμείς μέ τόσες καί τόσες πραγματικές ηρωικές επετείους αδιαφορούμε πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων γιά όλες. Σκέπτεται κανείς πώς έγιναν οί Έλληνες έτσι, πώς μόνο τό χρήμα καί ή χλιδή πλέον ενδιαφέρουν μιά συγκεκριμένη μερίδα πολιτών, πώς όχι μόνον ξέχα­σαν άλλά αδιαφορούν γιά ό.τι έκαναν κάποιοι άλλοι Έλληνες πριν άπό αυτούς τούς σημερινούς γιά νά απολαμβάνουν αυτοί σήμερα τήν ελευθερία τους, τήν ευημερία τους καί τήν έν γένει άνετη ζωή τους... Λυπάμαι!!..."

Από την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ", 23-24/02/19

ΤΟΥ ΖΑΧΟΥ ΧΑΤΖΗΦΩΤΙΟΥ

ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ξαναπεί καί ξαναγράψει. Ή Ελλάς, η πατρίς μας η Ελλάς έχει πολύ ασθενή μνήμη, ξεχνά πολύ γρήγορα τόσον τούς ήρωες όσον καί τούς προδότες. Τά λέω πάλι αυτά, γιατί κά­ποτε διάβασα στήν εφημερίδα πώς ένας πρώ­ην υπουργός Εθνικής "Αμυνας επισκέφθηκε τό οχυρό του Ροϋπελ καί τοϋ Λίσσε γιά νά μετά­σχει στίς εκδηλώσεις άπό τήν ηρωική αντίστα­ση των Ελλήνων υπερασπιστών των οχυρών ενάντια στίς θωρακισμένες μονάδες των Γερ­μανικών στρατευμάτων τοϋ στρατηγού Φόν Λίστ. Ή άντίστασις σέ αυτή τήν άνιση μάχη κράτησε πάνω άπό μία εβδομάδα καί όταν τά οχυρά έπεσαν καί βγήκαν οι εναπομείναντες  μαχητές τραυματίες, οι Γερμανικές μονάδες  παρουσίασαν όπλα είς ένδειξιν τιμής καί ανα­γνώρισης γιά τήν γενναιότητα τών Ελλήνων αξιωματικών καί στρατιωτών. Αυτούς πήγε ό πρώην υπουργός νά τιμήσει μέ τήν παρουσία νου στίς εκδηλώσεις πού έγιναν.

Είπαμε η Ελλάς ξεχνάει τούς ήρωές της πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων. Βέβαια οΐ περισ­σότεροι υπουργοί παρελθόντων ετών όχι μό­νο λόγω ηλικίας δέν είχαν πάει στον πόλεμο άλλά ορισμένοι δέν έχουν πάει ούτε καί στρα­τιώτες. Είχαν φροντίσει νά απαλλαγούν κατά τό πρότυπο πολλών. Θά μού πείτε τότε πώς γίνονται υπουργοί.

Αγαπητοί μου, στήν Ελλάδα τά πάντα γίνονται. Όπως καί στίς έπετείους της μάχης τοϋ Ρίμινι καί τοϋ Ελ Αλαμέιν δέν ειδα ποτέ όχι υπουργό άλλά ούτε

ένα στεφάνι άπό τήν εκάστοτε κυβερνηση μέ μόνη εξαίρεση τά 50 χρόνια

τής μάχης τοϋ Αλαμέιν πού ή Ελλάς άφησε 320 νεκρούς αξιωματικούς καί στρα­τιώτες στήν έρημο.

Ό αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ώς Πρωθυπουργός κατέβηκε τότε στήν Αίγυπτο γιά νά τιμήσει τούς νεκρούς πολεμιστές τής Ελλάδος. Άλλά ό Μητσοτάκης είχε πάει στον πόλεμο.

Πάντως είναι θλιβερό η Ελλάς πού έχει τόσους ηρωικούς αγώνες άπό παλαιότατων χρόνων μέχρι καί πρόσφατα νά μήν τιμά τούς χιλιάδες νεκρούς της πού έπεσαν ηρωικά πολεμώντας γιά τήν ελευθερία καί τήν τιμή τής πατρίδας.

Θυμάμαι στήν δεκαετία τοϋ '50 πού ζούσα στό Πα­ρίσι τις στρατιωτικές τελετές πού κάθε λίγο καί λι­γάκι έκαναν κάτω άπό τήν αψίδα τοϋ Θριάμβου στό Σάνς Έλυζέ γιά τίς διάφορες επετείους τοϋ Γαλλικού Στρατού, που δέν ήσαν καί τόσο ηρωικές. Ή μεγάλη τους γιορτή ήταν ή 14η Ιουλίου μέ τήν πτώση της Βαστίλλης καί τήν Γαλλική Επανάσταση.

Μετά είχαν επέτειο γιά τήν νίκη στον Πρώτο Πα­γκόσμιο Πόλεμο, επέτειο γιά τόν Δεύτερο Παγκό­σμιο Πόλεμο, επέτειο γιά τήν μάχη τού Μπίρ Χακίμ στήν έρημο, επέτειο γιά τήν είσοδο τού Ντέ Γκώλ οτό Παρίσι μετά τήν αποχώρηση τών Γερμανών καί πολλές ακόμη τελετές. Ποιοί; Οί Γάλλοι. Καί εμείς μέ τόσες καί τόσες πραγματικές ηρωικές επετείους αδιαφορούμε πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων γιά όλες. Σκέπτεται κανείς πώς έγιναν οί Έλληνες έτσι, πώς μόνο τό χρήμα καί ή χλιδή πλέον ενδιαφέρουν μιά συγκεκριμένη μερίδα πολιτών, πώς όχι μόνον ξέχα­σαν άλλά αδιαφορούν γιά ό.τι έκαναν κάποιοι άλλοι Έλληνες πριν άπό αυτούς τούς σημερινούς γιά νά απολαμβάνουν αυτοί σήμερα τήν ελευθερία τους, τήν ευημερία τους καί τήν έν γένει άνετη ζωή τους... Λυπάμαι!!

Δέν θέλω νά μιλήσω γιά τήν σημερινή περιφρόνη­ση γιά ό,τι πρόσφεραν στήν Ελλάδα έπί γενεές γε­νεών Ελλήνων τών Ενόπλων Δυνάμεων, γιά νά μπο­ρούν οί σημερινοί κρατούντίς νά είναι ακόμα «κρα­τούντες», οί οποίοι προσπαθούν νά καταργήσουν καί τίς δύο παρελάσεις πού μάς έμειναν, τής 25ης Μαρ­τίου καί της 28ης Οκτωβρίου. Αυτοί είναι οί σημερι­νοί «άκαπνοι καί άπόλεμοι ήρωες».