"...Απ’ ό,τι προκύπτει, η κυβέρνηση προτίθεται να χρησιμοποιήσει τον νόμο Παππά, ως βάση μιας νέας νομοθετικής προσπάθειας, για την «εξυγίανση του τηλεοπτικού τοπίου». Προτού συσταθεί το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, το οποίο, κατά το ΣτΕ, είναι το μόνο αρμόδιο να χορηγεί τις τηλεοπτικές άδειες. Είναι βέβαιον ότι το νέο εγχείρημα θα αφήσει ανοικτό το μέτωπο της κυβέρνησης με τη Δικαιοσύνη, ενώ ταυτόχρονα θα πολώσει στο έπακρον την πολιτική σύγκρουση. Και τούτο, διότι η Ν.Δ. αλλά και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης πιστεύουν πως η απόφαση του ΣτΕ δικαιώνει τις θέσεις τους και θα θεωρήσουν πλέον ως προϋπόθεση κάθε νέας κυβερνητικής προσπάθειας τη σύσταση του ΕΣΡ. (Κάτι που δεν μπορεί να κάνει μόνη της η κυβέρνηση, αφού απαιτείται η σύμπραξη και των άλλων κομμάτων.) Δηλαδή, εκτός της απειλούμενης σύγκρουσης εξουσιών, προκύπτει και πλήρες πολιτικό αδιέξοδο..."

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ",
29-30/10/16

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Η κυβέρνηση εξωθεί

σε ρήξη εξουσιών:
Του Στάμου Ζούλα

Π​​οτέ άλλοτε, μετά την περίοδο της δικτατορίας, το πολίτευμα δεν βρέθηκε τόσο κοντά στην κατάσταση σύγκρουσης των εξουσιών, όσο σήμερα, εξαιτίας της συμπεριφοράς της εκτελεστικής εξουσίας έναντι της δικαστικής. Δυστυχώς, αυτό είναι το συμπέρασμα των τελευταίων εξελίξεων. Και είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί στη χώρα, εν μέσω της δεινής οικονομικής κρίσεως που τη μαστίζει. (Με δεδομένη, άλλωστε, τη διχοστασία που εκδηλώνεται, ταυτόχρονα, στο κυβερνών κόμμα, ως προς την ακολουθητέα πολιτική, έναντι των «επικυρίαρχων» δανειστών.) Η επαπειλούμενη σύγκρουση εξουσιών προκλήθηκε από την κυβέρνηση. Στην προσπάθειά της να ελέγξει και να χειραγωγήσει την πληροφόρηση του ελληνικού λαού, μέσω του νόμου Παππά, επιχείρησε να βρει συμμάχους στη Δικαιοσύνη. Και μάλιστα με δύο αλληλοσυγκρουόμενους τρόπους. Από τη μια πλευρά, δελεάζοντας οικονομικά τους δικαστικούς (συνάντηση του πρωθυπουργού με τις ηγεσίες των ανωτάτων δικαστηρίων) και από την άλλη, με απροκάλυπτες παρεμβάσεις ή ωμές εκβιαστικές ενέργειες, όπως η εντολή του υπουργού Δικαιοσύνης για την πειθαρχική δίωξη αντιπροέδρου του ΣτΕ, τις παραμονές της διάσκεψής του, για τον νόμο Παππά, η «πρόγνωση» του κ. Τσίπρα, ότι «δεν γίνεται» να κηρυχθεί ο νόμος αντισυνταγματικός, κ.ά.

Το αμφίστομο αυτό εγχείρημα εξόργισε, μέχρι βαθμού εξαγρίωσης, το δικαστικό σώμα. Και δικαίως. Διότι απέβλεπε όχι απλώς στην υποταγή των δικαστών στα κυβερνητικά κελεύσματα, αλλά και τον πλήρη εξευτελισμό της ισχύος τους ως συνταγματικής εξουσίας, όσο και του κύρους τους ως κρατικών λειτουργών. Αυτό εκφράσθηκε στην απόφαση του ΣτΕ η οποία ακυρώνει, στο σύνολό του, τον νόμο Παππά. Ηταν η αυστηρότερη απόφαση που μπορούσε να λάβει το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο, μην αφήνοντας στην κυβέρνηση κάποιο χρονικό περιθώριο για «διορθωτικές» κινήσεις. Η αμέσως μετά κυβερνητική αντίδραση, κυρίως με τις δηλώσεις της κ. Γεροβασίλη, υποδηλώνει την απαρχή μιας οξύτατης σύγκρουσης των δύο εξουσιών. Απ’ ό,τι προκύπτει, η κυβέρνηση προτίθεται να χρησιμοποιήσει τον νόμο Παππά, ως βάση μιας νέας νομοθετικής προσπάθειας, για την «εξυγίανση του τηλεοπτικού τοπίου». Προτού συσταθεί το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, το οποίο, κατά το ΣτΕ, είναι το μόνο αρμόδιο να χορηγεί τις τηλεοπτικές άδειες. Είναι βέβαιον ότι το νέο εγχείρημα θα αφήσει ανοικτό το μέτωπο της κυβέρνησης με τη Δικαιοσύνη, ενώ ταυτόχρονα θα πολώσει στο έπακρον την πολιτική σύγκρουση. Και τούτο, διότι η Ν.Δ. αλλά και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης πιστεύουν πως η απόφαση του ΣτΕ δικαιώνει τις θέσεις τους και θα θεωρήσουν πλέον ως προϋπόθεση κάθε νέας κυβερνητικής προσπάθειας τη σύσταση του ΕΣΡ. (Κάτι που δεν μπορεί να κάνει μόνη της η κυβέρνηση, αφού απαιτείται η σύμπραξη και των άλλων κομμάτων.) Δηλαδή, εκτός της απειλούμενης σύγκρουσης εξουσιών, προκύπτει και πλήρες πολιτικό αδιέξοδο.

Στο σημείο αυτό, ας μου επιτραπεί να επικαλεσθώ μια πρόσφατη γελοιογραφία του φίλου μου ΚΥΡ. Μπροστά στο γκισέ του Ταμείου Ανεργίας υπάρχει μια μεγάλη ουρά ρακένδυτων και δυστυχισμένων ανέργων. Ενας απ’ αυτούς ρωτάει τον μπροστινό του. «Μήπως έμαθες τι αποφάσισε το δικαστήριο για τις άδειες;». Και αυτός του απαντά: «Δεν μας χέζ... ρε, πρωί-πρωί». Φίλες και φίλοι. Νομίζω πως αυτό ακριβώς νιώθει η πλειονότητα των πολιτών, παρακολουθώντας την «πολιτική επικαιρότητα»...