Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, μη έχοντας δυνατότητες να κινήσει κάποιες παραγωγικές γραμμές, ξορκίζει την πραγματικότητα, ρίχνοντας το βάρος των προσπαθειών της στην αγορά πολιτικού χρόνου, που θα διασφάλιζε, υποτίθεται, αύριο, αν οι τρέχουσες διαπραγματεύσεις της με τους δανειστές θα είχαν αίσιο τέλος - δηλαδή θα παρέτειναν εντός ευρωζώνης την ελληνική αγωνία. Ο πρωθυπουργός, ηττημένος ως αρχηγός της "Αριστεράς», κατευθύνει αγχωδώς κάθε κίνησή του (τώρα με εσωκομματικό έλεγχο στον ΣΥΡΙΖΑ και ανασχηματισμό) προς αυτό τον στόχο, ταξιδεύοντας πλέον «με βάρκα την ελπίδα» προς το άγνωστο. Δεν έχει στα χέρια του ούτε ένα στοιχειώδες εθνικό σχέδιο, έστω «για τα μάτια». Η ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, παρότι γνωρίζει τα πραγματικά στοιχεία του δράματος, εμφανίζεται ενώπιον του κοινού να πιστεύει με αφοπλιστική αφέλεια ότι απλώς και μόνο με την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από αυτήν προσεχώς θα ανοίξουν δρόμοι για οικονομική ανάπτυξη. Ως βασικά εργαλεία της ΝΔ για μια τέτοια εξέλιξη προβάλλονται και διαφημίζονται τα ιδιαίτερα και εξαιρετικά προσόντα ενός μοντέρνου μεταρρυθμιστή, που είναι ο αρχηγός του κόμματος...."

Από την "Επένδυση"

"Επένδυση", 28-30/10/16

Η "ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ" ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 

ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΤΙΣ ΗΠΑ

Του Κ.Ι.Αγγελόπουλου
aggelopoulos@ependisinews.gr

Κάτω από έναν ουρανό σκοτεινό, με τα βάρη της κρίσης να συνθλίβουν τη χώρα, οι τρέχουσες εξελίξεις οδηγουν σε ένα μείζον γεγονός, που ακόμα δεν ενεργοποιεί το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας: Η υπόσταση του εθνικού κράτους έχει τρωθεί και βρίσκεται σε κίνδυνο, καθώς οι δυνάμεις του πλήττονται στο εσωτερικό μέτωπο και διαρκώς συρρικνώνονται στο διεθνές περιβάλλον της χώρας μας. Αποτέλεσμα αυτής της πορείας είναι ότι η πολιτικά αδύναμη και οικονομικά κατεστραμμένη Ελλάδα δέχεται πιέσεις πρωτοφανείς από τους δανειστές της αλλά και από την Τουρκία. Πρώτη φορά μεταπολεμικά βρίσκεται σε τέτοια αδυναμία το εθνικό κράτος. Δανειστές και εταίροι της Ε.Ε. αφαιρούν κατά στάδια από τις κυβερνήσεις, στη βάση συμφωνιών, δικαιώματα και για τη διακυβέρνηση της χώρας. Στο δε γεωπολιτικό πεδίο, η Τουρκία, που βρίσκεται στο κέντρο σχεδόν όλων των εξωτερικών υποθέσεων της Ελλάδας οι οποίες συνδέονται με την εθνική ασφάλειά της, ξεδιπλώνει πλέον κατά τον πιο εμφατικό τρόπο τις επιθετικές πολιτικές προς τη χώρα μας στο ευρύ μέτωπο Αιγαίου - Κύπρου - Θράκης.

Αυτή η εξέλιξη έχει δημιουργήσει μια νέα κατάσταση για την Ελλάδα. Στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, η Αθήνα πιέζεται και εφέτος για να αποδεχθεί ακόμα μία σειρά σκληρούς κανόνες, που θα της εξασφαλίσουν το απαραίτητο μίνιμουμ οξυγόνο, προκειμένου να αποφευχθεί ο οικονομικός θάνατος από ασφυξία. Ηδη οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχειρίζονται για έβδομη χρονιά όχι εθνικές πολιτικές, αλλά τα οικονομικά προγράμματα που επιβάλλουν οι ξένοι δανειστές. Και αυτό συμβαίνει πλέον με την πραγματική οικονομία τη χώρας σε δραματική κατάσταση και με την ελληνική κοινωνία στα όρια της αντοχής της.

Αυτή η αφαίρεση ποσοστών εθνικής κυριαρχίας έχει τώρα μια σειρά σοβαρές πολιτικές και ψυχολογικές επιπτώσεις στο εσωτερικό μέτωπο:

• Η κυβέρνηση, μη έχοντας δυνατότητες να κινήσει κάποιες παραγωγικές γραμμές, ξορκίζει την πραγματικότητα, ρίχνοντας το βάρος των προσπαθειών της στην αγορά πολιτικού χρόνου, που θα διασφάλιζε, υποτίθεται, αύριο, αν οι τρέχουσες διαπραγματεύσεις της με τους δανειστές θα είχαν αίσιο τέλος - δηλαδή θα παρέτειναν εντός ευρωζώνης την ελληνική αγωνία. Ο πρωθυπουργός, ηττημένος ως αρχηγός της "Αριστεράς», κατευθύνει αγχωδώς κάθε κίνησή του (τώρα με εσωκομματικό έλεγχο στον ΣΥΡΙΖΑ και ανασχηματισμό) προς αυτό τον στόχο, ταξιδεύοντας πλέον «με βάρκα την ελπίδα» προς το άγνωστο. Δεν έχει στα χέρια του ούτε ένα στοιχειώδες εθνικό σχέδιο, έστω «για τα μάτια».

• Η αξιωματική αντιπολίτευση, παρότι γνωρίζει τα πραγματικά στοιχεία του δράματος, εμφανίζεται ενώπιον του κοινού να πιστεύει με αφοπλιστική αφέλεια ότι απλώς και μόνο με την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από αυτήν προσεχώς θα ανοίξουν δρόμοι για οικονομική ανάπτυξη. Ως βασικά εργαλεία της ΝΔ για μια τέτοια εξέλιξη προβάλλονται και διαφημίζονται τα ιδιαίτερα και εξαιρετικά προσόντα ενός μοντέρνου μεταρρυθμιστή, που είναι ο αρχηγός του κόμματος. 

Το μεγάλο παιχνίδι αναδεικνύει ξανά το "ελληνικό ζήτημα"

ΕΠΕΙΔΗ το εθνικό κράτος των Ελλήνων δέχεται ισχυρά πλήγματα και επειδή τέτοιος είναι και ο βαθμός «σταθερότητας» στο ελληνικό πολιτικό μέτωπο, οι προβληματισμοί για τη διαχείριση του «ελληνικού ζητήματος» περνούν πλέον σε άλλα, εκτός Ελλάδας πολιτικά κέντρα. Οι φόβοι για ενδεχόμενη «κατάρρευση» της χώρας μας κινητοποιούν τώρα κάποιες διεθνείς δυνάμεις, που δεν έπαψαν ποτέ να υπολογίζουν τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, αλλά σήμερα εξειδικεύουν περαιτέρω το ζήτημα: Με τις διαστάσεις που έχει πάρει το «μεγάλο παιχνίδι» στην Εγγύς Ανατολή, με τις στρατιωτικές κινήσεις του Ερντογάν στη Μεσοποταμία και την ισλαμική πίεση προς δυσμάς, η άσχημη κατάσταση της Ελλάδας προκα- λεί τον έντονο προβληματισμό των στρατηγικών κέντρων της Δύσης.

Η αμερικανική ηγεσία σε καμία περίπτωση δεν θέλει την Ελλάδα εκτός Ε.Ε., ούτε σε πορεία καταστροφής της εντός ευρωζώνης. Τέτοιες εξελίξεις θα συνέβαλαν στη δημιουργία «διαλυτι- κών» καταστάσεων στην Ευρώπη και, παραλλήλως, θα προκαλούσαν σοβαρή εσωτερική αστάθεια με απρόβλεπτες συνέπειες στη στρατηγική σύμμαχο των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ, Ελλάδα που "κοιτάζει "ΗΠΑ - ΝΑΤΟ Ελλάδα, που «κοιτάζει» την Εγγύς και Μέση Ανατολή και τη Β. Αφρική. Οι άτεγκτες πολιτικές Μέρκελ - Σόιμπλε απέναντι στην οικονομικά πολύ «στριμωγμένη» Ελλάδα μπορεί, λοιπόν, να οδηγήσουν τελικά σε μια σοβαρή γεωστρατηγική  διαταραχή των σχέσεων της Αθήνας με τους Συμμάχους της. Το ερώτημα που τίθεται στα διπλωματικά παρασκήνια σήμερα είναι το πώς εννοεί το Βερολίνο τη στρατηγική θέση της Ελλάδας στο σύστημα ασφαλείας της Δύσης στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Για τους λόγους αυτούς είναι όντως έντονο σήμερα το ενδιαφέρον των ΗΠΑ γιά το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας.

Δεν θα είναι, λοιπόν, καθόλου "τυπική", παρότι ανεπίσημη, η αναμενόμενη επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα τοννΝοέμβριο. Γνωστό είναι δε, στα διεθνή διπλωματικά πεδία ότι ο επόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών θα «κληρονομήσει» τις πολιτικές που σχεδίασε ο κ. Ομπάμα απέναντι στη Ρωσία, στη Β. Αφρική και στη Μ. Ανατολή, σε συμφωνία με τα «γεράκια» του Στ. Ντιπάρτμεντ και τη Χίλαρι Κλίντον, αλλά και στην υπόθεση της Κύπρου.

Η γερμανική....ιστορία επαναλαμβάνεται
»» Στα παρασκήνια λέγεται ότι η περί Ελλάδας γερμανική άποψη δεν βρίσκει, για την ώρα τουλάχιστον, συμμάχους στο ευρω-ατλαντικό στρατηγικό πεδίο. Αν το Βερολίνο θέλει να αναβιώνει πολλές γερμανικές πολιτικές συμμαχίες και γεωπολιτικές επιρροές στα Βαλκάνια και κάποιες «ιδιαίτερες» σχέσεις που είχε με την Τουρκία στη διάρκεια μεγάλών πολέμων στην Ευρώπη, τότε πράγματι η Ελλάδα αποτελεί (πολυ) για τη Γερμανία μια σοβαρή «ενόχληση». Συνεπώς -σκέπτονται κάποιοι στην Ουάσινγκτον- το συνεχές οικονομικό σφυροκόπημα της Ελλάδας από το ντουέτο Μέρκελ - Σώυμπλε ίσως δεν είναι άσχετο με κάποιες «ιδέες» που έχει σήμερα το Βερολίνο για την Ευρώπη και τα Βαλκάνια, όπου ποτέ η Γερμανία δεν βρέθηκε στο ίδιο στρατόπεδο με την Ελλάδα. Ομως, η ηγεσία των ΗΠΑ γνωρίζει και σημερα ότι η ισχύς της ως υπερδύναμης στον κόσμο δεν μπορεί να υφίσταται και να επιβεβαιώνεται χωρίς την Ευρώπη. Γι' αυτό και η εσωτερική συνοχή της και η οικονομική υγεία της E.E., που είναι κακή στον ευρωπαϊκό Νότο, ενδιαφέρει άμεσα την Ουάσινγκτον.