Ηταν πάντοτε σαφές ότι κανείς δεν θα πολεμούσε τον δικό μας πόλεμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε κοντά σε μια αναπόφευκτη στρατιωτική σύρραξη, αλλά καθώς οι συμμαχίες δοκιμάζονται, η ανάγκη διαρκούς ετοιμότητας καθίσταται πιο επιτακτική – ίσως περισσότερο απ’ όσο εκτιμούσαμε μέχρι πρόσφατα. Η πλήρης συμμετοχή μας στην Ε.Ε. αποτελεί και θα συνεχίσει να αποτελεί θεμέλιο της πολιτικής και οικονομικής μας ισχύος. Και αν η Ενωση προχωρήσει στη συγκρότηση ενός ισχυρότερου ευρωπαϊκού αμυντικού μηχανισμού, η Ελλάδα θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας, ενώ σημαντική παράμετρος των όποιων εξελίξεων σε αυτό το πεδίο είναι και η διεκδίκηση πρωταγωνιστικού ρόλου από την Τουρκία. Την ίδια ώρα, η συνεργασία μας με τις ΗΠΑ –την οποία υποβοηθά και η παρουσία της ελληνοαμερικανικής κοινότητας– παραμένει κομβικής σημασίας....Σε κάθε περίπτωση, είναι πλέον σαφές ότι δεν μπορούμε να στηριζόμαστε αποκλειστικά σε συνεργασίες και συμμαχίες, αλλά πρέπει να οικοδομήσουμε τη δική μας αποτρεπτική ισχύ. Και για να το πετύχουμε αυτό οφείλουμε να επενδύσουμε, τώρα πιο αποφασιστικά από ποτέ, στη δική μας βιομηχανική υποδομή και καινοτομία στον τομέα της άμυνας. Ειδικά όταν «άλλες χώρες» το κάνουν ήδη, εδώ και δεκαετίες, και με αποτελεσματικότητα...

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 06/03/25

Η ασφάλεια της Ελλάδας στη νέα πραγματικότητα

ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΛΛΙΣ

Η αίσθηση που εξέπεμψε η συνάντηση των προέδρων Τραμπ και Ζελένσκι στο Οβάλ Γραφείο, αλλά και η τροπή που έλαβε η υπόθεση τις ημέρες που ακολούθησαν, αποτελεί το τελευταίο και πιο ηχηρό προειδοποιητικό καμπανάκι για όλους.

Ανεξάρτητα από το ποια πλευρά υποστηρίζει κανείς, ένα είναι βέβαιο: ο τρόπος άσκησης της διπλωματίας –τουλάχιστον όσον αφορά τις ΗΠΑ– έχει αλλάξει.

Γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι η άλλοτε άρρηκτη συμμαχία ανάμεσα στους δύο βασικούς πυλώνες της Δύσης, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, έχει διαρραγεί. Οποιος εξακολουθούσε να αμφιβάλλει, δεν μπορεί πλέον να αγνοεί τη νέα πραγματικότητα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα καλείται να διαχειριστεί τις δύσκολες ισορροπίες που προκύπτουν στην προσπάθειά της να θωρακίσει την εθνική της ασφάλεια.

Ηταν πάντοτε σαφές ότι κανείς δεν θα πολεμούσε τον δικό μας πόλεμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε κοντά σε μια αναπόφευκτη στρατιωτική σύρραξη, αλλά καθώς οι συμμαχίες δοκιμάζονται, η ανάγκη διαρκούς ετοιμότητας καθίσταται πιο επιτακτική – ίσως περισσότερο απ’ όσο εκτιμούσαμε μέχρι πρόσφατα.

Η πλήρης συμμετοχή μας στην Ε.Ε. αποτελεί και θα συνεχίσει να αποτελεί θεμέλιο της πολιτικής και οικονομικής μας ισχύος. Και αν η Ενωση προχωρήσει στη συγκρότηση ενός ισχυρότερου ευρωπαϊκού αμυντικού μηχανισμού, η Ελλάδα θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας, ενώ σημαντική παράμετρος των όποιων εξελίξεων σε αυτό το πεδίο είναι και η διεκδίκηση πρωταγωνιστικού ρόλου από την Τουρκία.

Την ίδια ώρα, η συνεργασία μας με τις ΗΠΑ –την οποία υποβοηθά και η παρουσία της ελληνοαμερικανικής κοινότητας– παραμένει κομβικής σημασίας.

Ο ρόλος της Ελλάδας ως σταθερού και αξιόπιστου εταίρου σε μια εύφλεκτη περιοχή αναγνωρίζεται και από την κυβέρνηση Τραμπ, κάτι που επιβεβαιώθηκε κατά τη συνάντηση του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη, με τον Αμερικανό ομόλογό του, Μάρκο Ρούμπιο, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ την περασμένη Παρασκευή. Μένει, φυσικά, να αποδειχθεί αυτό στην πράξη.

Σε κάθε περίπτωση, είναι πλέον σαφές ότι δεν μπορούμε να στηριζόμαστε αποκλειστικά σε συνεργασίες και συμμαχίες, αλλά πρέπει να οικοδομήσουμε τη δική μας αποτρεπτική ισχύ.

Και για να το πετύχουμε αυτό οφείλουμε να επενδύσουμε, τώρα πιο αποφασιστικά από ποτέ, στη δική μας βιομηχανική υποδομή και καινοτομία στον τομέα της άμυνας. Ειδικά όταν «άλλες χώρες» το κάνουν ήδη, εδώ και δεκαετίες, και με αποτελεσματικότητα.