Η μακαριότητα, η αδιαφορία και ο μιθριδατισμός της ελληνικής κοινωνίας, κλεισμένα όλα αυτά, στους τέσσερις τοίχους του Βιολογικού. Η ιστορία όμως δεν σταματά εδώ. Αμέσως μετά την εκκένωση εγκαταστάθηκε εργολάβος, ο οποίος γνώρισε την οργή των καταληψιών. Τα έργα συνεχίζονταν υπό την περιφρούρηση των ΜΑΤ, ενώ γίνονταν τακτικά επεισόδια, στα οποία προκαλούνταν ζημιές και στα μηχανήματα. Ετσι ο άνθρωπος τα παράτησε και ησύχασε. Μάλιστα, πριν από ένα χρόνο, έγινε απόπειρα ανακατάληψης του χώρου από 50 άτομα τα οποία εξεδίωξαν και συνέλαβαν οι αστυνομικές δυνάμεις. Εγκαταστάθηκε νέος εργολάβος και το έργο θα παραδοθεί τον Μάιο.....

 Aπό την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 28/01/25

Το «στέκι του Βιολογικού» 

έγινε βιβλιοθήκη

ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ


Η είδηση δεν θεωρήθηκε «πιασάρικη» και αγνοήθηκε. Ηταν και λίγο επικίνδυνη διότι θα εκνεύριζε τα «παιδιά». Ξέρετε, τους λαϊκούς αγωνιστές που προπηλακίζουν καθηγητές, όπως συνέβη πρόσφατα με την κ. Βάνα Νικολαΐδου-κυριανίδου. 

Ποια είναι αυτή η είδηση; Τον Μάιο, παραδίδεται στους κανονικούς φοιτητές, σε αυτούς που θέλουν να μορφωθούν και να προκόψουν στη ζωή τους, η βιβλιοθήκη στο ισόγειο της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ. Σε αυτήν, ένα χώρο 1.500 τ.μ., θα στεγασθούν και οι διάσπαρτες βιβλιοθήκες των τμημάτων Φυσικής και Μαθηματικών, ενώ θα υπάρχουν και τρία αναγνωστήρια, για τους φοιτητές, για τα μέλη του ΔΕΠ και ένα ακόμα που θα είναι εξοπλισμένο με υπολογιστές. Οπως αναφέρει το ρεπορτάζ, εκτός από τον κυρίως χώρο που θα στεγάζει τη βιβλιοθήκη, θα υπάρχουν επτά ακόμα αίθουσες συνολικής επιφάνειας 700 τ.μ. Στις τέσσερις θα γίνονται παραδόσεις μαθημάτων και σε μια άλλη αίθουσα χωρητικότητας 120 ατόμων θα γίνονται σεμινάρια και παρουσιάσεις με χρήση οπτικοακουστικού υλικού. Εννοείται πως η βιβλιοθήκη και οι σχετικοί χώροι πληρούν όλες τις προδιαγραφές πυρασφάλειας και εξαερισμού. Συνολικά το κόστος θα φτάσει το 1.300.000 ευρώ.

Σιγά την είδηση, θα μου πει ο μονίμως αντιρρησίας –και καλά κάνει– αναγνώστης. Στο εξωτερικό αυτά τα γεγονότα δεν αναφέρονται καν. Δεν αποτελούν είδηση, διότι είναι ενταγμένα στην πανεπιστημιακή ζωή. Σωστή η παρατήρηση, όμως στα ελληνικά ΑΕΙ επικρατούν άλλοι νόμοι, άλλα ήθη και έθιμα. Η «κανονικότητα» είναι οι κουρελούδες, τα συνθήματα στους βρώμικους τοίχους, οι βανδαλισμοί και η ακαδημαϊκή ελευθερία υπό προϋποθέσεις που τις βάζουν οι δυναμικές μειοψηφίες. Αλλά το συγκεκριμένο έργο έχει και μια άλλη, ιδιαίτερη ιστορική βαρύτητα και για αυτόν τον λόγο αξίζει να μνημονεύεται.

Ως γνωστόν ο χώρος τελούσε υπό κατάληψη από το 1987 και ήταν το φημισμένο «στέκι του Βιολογικού». Να υποθέσω πως μερικοί από τους πρωτεργάτες της κατάληψης θα παραμένουν φοιτητές και απορώ πώς δεν επικαλέστηκαν το δικαίωμα της χρησικτησίας όταν τα ΜΑΤ τους απέβαλαν τον Δεκέμβριο του 2021. Επί 34 χρόνια ουδείς έβλεπε, ουδείς ενοχλείτο, ουδείς τολμούσε. Η μακαριότητα, η αδιαφορία και ο μιθριδατισμός της ελληνικής κοινωνίας, κλεισμένα όλα αυτά, στους τέσσερις τοίχους του Βιολογικού. Η ιστορία όμως δεν σταματά εδώ. Αμέσως μετά την εκκένωση εγκαταστάθηκε εργολάβος, ο οποίος γνώρισε την οργή των καταληψιών. Τα έργα συνεχίζονταν υπό την περιφρούρηση των ΜΑΤ, ενώ γίνονταν τακτικά επεισόδια, στα οποία προκαλούνταν ζημιές και στα μηχανήματα. Ετσι ο άνθρωπος τα παράτησε και ησύχασε. Μάλιστα, πριν από ένα χρόνο, έγινε απόπειρα ανακατάληψης του χώρου από 50 άτομα τα οποία εξεδίωξαν και συνέλαβαν οι αστυνομικές δυνάμεις. Εγκαταστάθηκε νέος εργολάβος και το έργο θα παραδοθεί τον Μάιο.

Νομίζω πως είναι αξιομνημόνευτο γεγονός η επιστροφή στην κανονικότητα μετά 38 χρόνια φοιτητικής αυθαιρεσίας και καθηγητικής αμεριμνησίας. Αρκεί να υπάρξει συνέχεια.