Την ημέρα του Τιμίου Σταυρού βρισκόμαστε, με τη σύζυγό μου, στη Χίο. Μετά τη Θεία Λειτουργία στα Καρδάμυλα και το κέρασμα στο «Αρχονταρίκι» του Ι. Ναού, ο τότε Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών, αείμνηστος Διονύσιος Μπαϊρακτάρης, γνωστός μου από το Πολεμικό Ναυτικό (πριν εκλεγεί μητροπολίτης ήταν αρχιμανδρίτης του Π.Ν.), μας πρότεινε να τον ακολουθήσουμε σε γεύμα, που θα παρέθετε στο σπίτι του ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος. Το ζεύγος Τσάκου μας υποδέχθηκε εγκάρδια και αφού γευθήκαμε νοστιμότατα νηστίσιμα εδέσματα, σ’ ένα απέριττο τραπέζι στον κήπο, ο καλλίφωνος μητροπολίτης με κάποιους άλλους ιερείς και ψάλτες άρχισαν να ψάλλουν. Τότε ο καπετάν Παναγιώτης πήρε ένα ραδιοτηλέφωνο και άρχισε να επικοινωνεί με καπετάνιους πλοίων του, που ευρίσκοντο εν πλω, και αφού τους ηύχετο χρόνια πολλά για την ημέρα, τους άφηνε να ακούν τους ύμνους. Ενα παράξενο συναίσθημα μας κατέλαβε. Ο πλοιοκτήτης να επικοινωνεί με τους καπετάνιους του στα πέλαγα όχι για να τους δώσει εντολές οικονομικού ή ναυτιλιακού περιεχομένου, αλλά για να ευχηθεί, σ’ αυτούς και στα πληρώματα, για τη γιορτή της ημέρας, να τους μεταδώσει τις ωραιότατες ψαλμωδίες, που απολαμβάναμε οι συνδαιτυμόνες και να τους θυμίσει για λίγα λεπτά την πατρίδα. Αυτός είναι ο «καπετάνιος του καλού και της πατρίδας», όπως τον έχουν αποκαλέσει. Ενας Ελληνας με «Ε», που στην καρδιά του έχει την πατρίδα, την οικογένεια, τη θρησκεία, την αγάπη και το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό του, τον ναυτικό και τη θάλασσα....

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 21/01/25

«Kαπετάνιος του καλού και της πατρίδας»

Κύριε διευθυντά,

Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον την επιστολή του Καπτ. Παναγιώτη Ν. Τσάκου στο φύλλο της «Καθημερινής» της 15/1/2025. Μία επιστολή που δείχνει το ενδιαφέρον, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του γράφοντος, «αεί ναύτου», για τον Ελληνα ναυτικό.

Επ’ ευκαιρία θα ήθελα να αναφέρω μία προσωπική εμπειρία, πριν από αρκετά χρόνια, και να την μοιρασθώ με τους αγαπητούς αναγνώστες της «Καθημερινής».

Την ημέρα του Τιμίου Σταυρού βρισκόμαστε, με τη σύζυγό μου, στη Χίο. Μετά τη Θεία Λειτουργία στα Καρδάμυλα και το κέρασμα στο «Αρχονταρίκι» του Ι. Ναού, ο τότε Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών, αείμνηστος Διονύσιος Μπαϊρακτάρης, γνωστός μου από το Πολεμικό Ναυτικό (πριν εκλεγεί μητροπολίτης ήταν αρχιμανδρίτης του Π.Ν.), μας πρότεινε να τον ακολουθήσουμε σε γεύμα, που θα παρέθετε στο σπίτι του ο καπετάν Παναγιώτης Τσάκος.

Το ζεύγος Τσάκου μας υποδέχθηκε εγκάρδια και αφού γευθήκαμε νοστιμότατα νηστίσιμα εδέσματα, σ’ ένα απέριττο τραπέζι στον κήπο, ο καλλίφωνος μητροπολίτης με κάποιους άλλους ιερείς και ψάλτες άρχισαν να ψάλλουν. Τότε ο καπετάν Παναγιώτης πήρε ένα ραδιοτηλέφωνο και άρχισε να επικοινωνεί με καπετάνιους πλοίων του, που ευρίσκοντο εν πλω, και αφού τους ηύχετο χρόνια πολλά για την ημέρα, τους άφηνε να ακούν τους ύμνους.

Ενα παράξενο συναίσθημα μας κατέλαβε. Ο πλοιοκτήτης να επικοινωνεί με τους καπετάνιους του στα πέλαγα όχι για να τους δώσει εντολές οικονομικού ή ναυτιλιακού περιεχομένου, αλλά για να ευχηθεί, σ’ αυτούς και στα πληρώματα, για τη γιορτή της ημέρας, να τους μεταδώσει τις ωραιότατες ψαλμωδίες, που απολαμβάναμε οι συνδαιτυμόνες και να τους θυμίσει για λίγα λεπτά την πατρίδα.

Αυτός είναι ο «καπετάνιος του καλού και της πατρίδας», όπως τον έχουν αποκαλέσει. Ενας Ελληνας με «Ε», που στην καρδιά του έχει την πατρίδα, την οικογένεια, τη θρησκεία, την αγάπη και το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό του, τον ναυτικό και τη θάλασσα. Η Παναγιά και ο Αη Νικόλας να τον έχουν καλά και να τον ευλογούν. 

ΜΑΤΘΑΙΟΣ Μ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 

Πλοίαρχος Π.Ν. ε.α.



«Ανορθογραφίες» στο Πεδίον του Αρεως

Κύριε διευθυντά,

Με την παρούσα μου καταγγέλλω μία μεγάλη ανακολουθία, μία μεγάλη ασχήμια για την οποία δυστυχώς πλήρωσαν οι φορολογούμενοι.

Το Πεδίον του Αρεως κοσμούν ως γνωστόν από πολλών δεκαετιών τα αγάλματα του έφιππου βασιλέως Κωνσταντίνου, της θεάς Αθηνάς και των προτομών των Ηρώων του ’21.

Εις την είσοδο του πάρκου πλάι στον έφιππο βασιλιά και στα περίτεχνα κλασικά διπλά φανάρια, που θα μπορούσαν να κοσμούν ακόμη και κήπους ανακτόρου, κάποιοι κυριολεκτικά «φύτεψαν» στο έδαφος σαράντα εννέα (49) χαλύβδινα δοκάρια «ήτα» διαφόρων υψών βαμμένα κόκκινα(!), κάποια κάθετα και κάποια πλαγιαστά, τα οποία θεώρησαν ως διακοσμητικά στοιχεία(!) και τα οποία δυστυχώς φαίνονται και από τους διερχομένους από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας χωρίς καν να εισέρχονται στο πάρκο! Πρόκειται για δοκάρια που χρησιμοποιούνται στις οικοδομές(!) και έχουν λάβει την ονομασία «ήτα» επειδή η διατομή τους έχει το σχήμα του κεφαλαίου γράμματος ήτα.

Οι προηγούμενες γενιές έστησαν τα προαναφερθέντα σπουδαία έργα τέχνης και εμείς δυστυχώς... δοκάρια!

Κύριε δήμαρχε, μήπως θα ήταν δυνατόν να απαλειφθεί αυτή η ανορθογραφία;

Και με την ευκαιρία, τόσα χρήματα που διετέθησαν από την Περιφέρεια Αττικής για τη χριστουγεννιάτικη «αντιεκδήλωση» στο Πεδίον του Αρεως, μήπως θα έπρεπε να διατεθούν για την αντικατάσταση μεγάλου αριθμού σπασμένων και αφαιρεθέντων μαρμάρων του τοιχίου που περιβάλλει το πάρκο, τα οποία κάποιοι χρησιμοποίησαν κατά αστυνομικών και χάσκουν επί δεκαετίες εις «ανάμνησιν», και μας εκθέτουν σε ένα τόσο κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας; 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΑΝΔΩΡΟΣ 

Πρώην διοικητής του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Αθηνών


Ο «πυκνίτης θόρυβος» και η επιλογή Τασούλα

Κύριε διευθυντά,

Το «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος», που ακούσαμε τις προάλλες από το επίσημο βήμα της Βουλής, νομίζω ότι παραπέμπει σε ήττα, και όχι σε νίκη περίλαμπρη και έπαινο του Δήμου: «Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει», «την Αλεξάνδρεια που χάνεις».

Αν η Αλεξάνδρεια είναι η Βουλή των Ελλήνων, που όντως είναι, αυτό που αντιλαμβάνομαι ότι θα λείψει από τον άρτι παραιτηθέντα βουλευτή - πρόεδρό της και υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας είναι ο «πυκνίτης θόρυβος», ο θόρυβος της Πνύκας: «οι μουσικές οι εξαίσιες», «οι φωνές», «τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου». Αλλά πιστεύω ότι ο νέος Πρόεδρός μας θα αναπληρώσει το έλλειμμα αυτό:

Ας είναι για τα επόμενα χρόνια έμπλεος του παλμού της ενότητας του έθνους και του λαού. Της «ρώμης» καθ’ εαυτήν! Καλή επιτυχία στα έργα και καθήκοντά του!

ΓΙΏΡΓΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ
Αθήνα


«Υπάρχω», το βιβλίο, η ταινία, οι σκέψεις μου

Κύριε διευθυντά,

Οσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο «Υπάρχω – Στέλιος Καζαντζίδης» του Βασίλη Βασιλικού (εκδ. Νέα Σύνορα - Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 2000) και βλέπουν σήμερα στον κινηματογράφο την ταινία «Υπάρχω» για τον Στέλιο Καζαντζίδη, προβληματίζονται για το εξής: Στο βιβλίο αυτό (σελ. 14, 15, 16) ο Καζαντζίδης εξομολογείται στον Βασιλικό ότι τον πατέρα του, κατά την κατοχή από τους Γερμανούς, όταν ζούσαν στο χωριό Μουριές του Κιλκίς, τον σάπισαν στο ξύλο και παραλίγο να τον σκοτώσουν οι Γερμανοτσολιάδες, επειδή τον θεώρησαν συνυπεύθυνο, σαν πρόεδρο της ΕΤΑ (Εθνικής Τροφοδότησης Ανταρτών) που ήταν, για τον μαρτυρικό και φρικτό θάνατο από τους αντάρτες τριών νέων, παιδιών Γερμανοτσολιάδων, τα οποία βέβαια παιδιά είχαν κάνει και αυτά φρικτές και ανήκουστες πράξεις σε οικογένειες ανταρτών και μη...

Στην ταινία «Υπάρχω» βλέπουμε τη σκηνή του βάρβαρου και άνανδρου ξυλοδαρμού του πατέρα Καζαντζίδη από ένοπλους Γερμανοτσολιάδες, αλλά δεν μαθαίνουμε για ποιο λόγο τον κακοποιούν.

Η εντύπωση που αποκομίζει ο θεατής είναι ότι τον κακοποιούν μόνο και μόνο επειδή είναι κομμουνιστής, επειδή είναι διαφορετικός!

Διερωτάται κανείς: Αυτή η μονόπλευρη –μέχρι καταχρήσεως– αντίληψη υπεράσπισης και προβολής –μέχρι αγιοποιήσεως– του διαφορετικού, διαφέρει σε κάτι από το woke π.χ. του νεοφεμινισμού ή των ομοφυλοφίλων; Δεν είναι και αυτό ένα woke του κομμουνισμού;

Με την παραπάνω οπτική, η συγκεκριμένη ταινία δεν είναι μόνο μια... νίκη του... Καζαντζιδισμού (όπως αποφαίνονται μερικοί) προς το woke, αλλά είναι συγχρόνως και μια δοξολογία της woke κουλτούρας...

ΥΓ.: Προς αποφυγήν κάθε παρεξήγησης, μιλάμε για την ταινία που είδαμε και όχι για τη θεϊκή φωνή του Καζαντζίδη...

ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΦΙΚΑΣ 

Κτηνίατρος Καστοριά


Ανανέωση αδειών οδήγησης – κάτι «τρέχει»

Κύριε διευθυντά

Στις 2 Οκτωβρίου μαζί με τη σύζυγό μου καταθέσαμε σχετικά δικαιολογητικά, παράβολα κ.λπ. στο ΚΕΠ Βούλας για την ανανέωση αδείας οδήγησης. Μέχρι σήμερα που σας στέλνω την επιστολή, δηλαδή μετά 3,5 μήνες, ακόμη δεν μας έχουν ειδοποιήσει για την τύχη των αδειών, ενώ ακούσαμε από γνωστούς ότι οι διάφοροι μεσολαβητές, υπάλληλοι σχολών οδήγησης, υπάλληλοι του υπουργείου Μεταφορών με το αζημίωτο, παραδίδουν τις άδειες άμεσα και δίχως να έχουν κατατεθεί βεβαιώσεις γιατρών. 

ΦΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ
Βούλα