Από "ΤΑ ΝΕΑ", και...
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΥΧΟΓΙΟ
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 21/01/25 |
Δεν θυμάμαι στη ζωή μου να περιμένει ο κόσμος όλος (η Ευρώπη πρωτίστως), με τόση ανησυχία την ορκωμοσία νέου Αμερικανού προέδρου –τη στέψη του νέου αυτοκράτορα, μάλλον. Γιατί ο Ντόναλντ Τραμπ ούτε μετριόφρων είναι ούτε ευγενής ούτε τον μισοκακόμοιρο παριστάνει: είναι μεγαλομανής, πιστεύει στην ισχύ των όπλων και του χρήματος, τα έχει και τα δύο σε υπερθετικό βαθμό, θα τα χρησιμοποιήσει ως αυτοκράτωρ.
Στο μυαλό του, «ΗΠΑ και Τραμπ» ταυτίζονται· θεωρεί τη χώρα κτήμα του, πως το κράτος της υπάρχει για αυτόν και αυτός υπάρχει για εκείνο – και για τον λαό του, φυσικά. Στον λαό του περιλαμβάνονται μόνο οι Αμερικανοί που τον αναγνωρίζουν ως αυτοκράτορα. Έσπευσαν λοιπόν να δώσουν όρκο υποτέλειας όλοι όσοι εκφράζουν παγκοσμίως την ισχύ των ΗΠΑ, από τον Έλον Μασκ ως τον Μπιλ Γκέιτς. Θα ακολουθήσουν και άλλοι, φοβάμαι πως θα εκπλαγούμε από τη δουλικότητα των Αμερικανών πατρικίων.
Ελπίζω πως η δημοκρατία στις ΗΠΑ δεν κινδυνεύει, στο κάτω-κάτω όλοι οι Αμερικανοί οπλοφορούν, δεν είναι εύκολο να επιβληθεί δικτατορία. Οι Πολιτείες θα υπερασπιστούν ζηλότυπα τη συνταγματική αυτονομία τους αλλά η αμερικανική σύγκλητος δεν θα αντιπαρατεθεί με τον αυτοκράτορα χάριν των «νέων εβραίων», των μεταναστών, που πρέπει να διωχθούν από το ιερό έδαφος των πρώην μετοίκων και νυν «αυτοχθόνων». Ούτε θα εναντιωθεί στην εξωτερική του πολιτική: είναι προφανώς παράλογο η τεράστια και στρατηγική Γροιλανδία να ανήκει στο κρατίδιο «Δανία» που μόνο το State Department γνωρίζει πού βρίσκεται.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση; Τώρα που το Ηνωμένο Βασίλειο αγκυροβόλησε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, την Ένωση αποτελούν ψωροπερήφανες χώρες κατάλληλες μόνο να παράγουν lego και είδη πολυτελείας για τις ανώτερες τάξεις του πλανήτη. Η Ρωσία, μάλιστα: απέραντη, ακατοίκητη σχεδόν, με αμύθητα πλούτη για εκμετάλλευση, σαν την Γροιλανδία και τον Καναδά – αλλά στρατοκρατείται· καλύτερα να την έχεις σύμμαχο κατά της Κίνας παρά εχθρό.
Κάποτε ο πλανήτης κινδύνευε να γίνει κομμουνιστική δικτατορία και οι ΗΠΑ ανέλαβαν παγκόσμιο αγώνα υπεράσπισης της δημοκρατίας, ήταν το επιχείρημα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Στον 21ο, δεν χρειάζονται ιδεολογικά επιχειρήματα: η Αμερικανική Αυτοκρατορία κινδυνεύει να χάσει την παγκόσμια ηγεμονία από τη Κινεζική Αυτοκρατορία και αυτό δεν πρέπει να γίνει – τελεία και παύλα.
Οι πόλεμοι των ΗΠΑ μετά τον Β’ Παγκόσμιο υπήρξαν προληπτικοί, ανασχετικοί ή απλώς αποσταθεροποιητικοί, όπως οι επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή. Ο αύγουστος Ντόναλντ Τραμπ Α’ εμφανίζεται έτοιμος να εγκαινιάσει νέα εποχή ιμπεριαλισμού με επιθετικούς πολέμους – φοβάμαι πως δεν πρόκειται για φιγούρα αλλά για δυνατότητα που διεκδικεί την πραγμάτωσή της.
....από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 21/01/25 Επικίνδυνο μπρα ντε φερ υπερδυνάμεων ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ Υστερα από δυόμισι μήνες, επιτέλους η εκκρεμότητα της αλλαγής σκυτάλης στον Λευκό Οίκο διευθετήθηκε, με τον Ντόναλντ Τραμπ να αναλαμβάνει την προεδρία των ΗΠΑ. Αυτά είναι τα καλά νέα, καθώς για περίπου 70 ημέρες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη καταγράφονται κάθε λογής σκέψεις για το τι θα κάνει ο νέος ηγέτης της ισχυρότερης δύναμης, ειδικά στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής. Φυσικά, δείγματα γραφής υπάρχουν ήδη, σχέδια, δηλώσεις, τοποθετήσεις, αλλά όταν έρχεται η ώρα της εφαρμογής τα πράγματα μπορεί να λάβουν μια εντελώς διαφορετική τροπή. Αν και ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή αφορά άμεσα την Ευρώπη και την Ελλάδα, το μεγάλο ερώτημα για το μέλλον της Ε.Ε. εστιάζεται στην Ουκρανία. Το μέλλον της Ουκρανίας και, κυρίως, η σχέση που θα έχει η Ευρώπη –κάποια στιγμή– με τη Ρωσία θα κρίνουν πολλά. Αυτή τη στιγμή, οι πιθανότητες να υπάρξει μια κατάληξη που θα έχει κάποια μακροπρόθεσμη στρατηγική επίπτωση είναι περιορισμένες. Εκείνο, ωστόσο, που είναι οφθαλμοφανές είναι πως η Ε.Ε., με τον έναν τρόπο ή τον άλλον, θα αναγκαστεί να ευθυγραμμιστεί απολύτως με το πολιτικό κέντρο του δυτικού κόσμου, το οποίο βρίσκεται στην Ουάσιγκτον. Στη πραγματικότητα, ο Ντόναλντ Τραμπ με έναν λίγο πιο κραυγαλέο και άκομψο τρόπο θυμίζει στους Ευρωπαίους ότι το σύνολο της μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής ασφαλείας όλης αυτής της κατασκευής που έφθασε σήμερα να είναι η Ε.Ε., αποφασίστηκε και σχεδιάστηκε από κοινού με τους Αμερικανούς. Σήμερα, σε μια περίοδο έντασης των στρατηγικών ανταγωνισμών ανάμεσα σε μεγάλες δυνάμεις, με κεντρική εκείνη ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Κίνα, οι νέοι Ρεπουμπλικανοί του Ντόναλντ Τραμπ βασικά θα επιχειρήσουν να σφίξουν τα γκέμια του ελέγχου σε περιοχές τις οποίες θεωρούν ότι βρίσκονται εντός της ζώνης επιρροής τους. Οποιος άκουσε έστω και για λίγο τον πραγματικά υποδειγματικό τρόπο παρουσίασης των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης Τραμπ στην αρμόδια επιτροπή της Γερουσίας από τον νέο, 72ο, υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, θα κατάλαβε πολλά· έλεγχος της αμερικανικής ηπείρου από τον Αρκτικό Κύκλο έως τη Γη του Πυρός, διάλυση των φιλελεύθερων ψευδαισθήσεων (αφορά την Ε.Ε.) και, εν τέλει, μάχη για τον περιορισμό της επιρροής της Κίνας. Πόσο θα κατορθώσει η δεύτερη –και πιο αποφασισμένη– κυβέρνηση Τραμπ να επιτύχει όλους αυτούς τους στόχους θα φανεί. Ενα είναι βέβαιο: Οι ρηγματώσεις που θα προκύψουν θα οδηγήσουν σε χαμένους και κερδισμένους. Και όσοι νομίζουν ότι όλα αυτά είναι κακό όνειρο και μια μέρα θα περάσει, πλανώνται οικτρά. Οι καιροί ου μενετοί. |
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 21/01/25 |
 |
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 21/01/25 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου