Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 29/01/25
Κύριε διευθυντά,
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος αφιέρωσε όλη του τη ζωή στον Χριστό, άπλωσε και στερέωσε την Πίστη Του στην Ελλάδα, στην Αφρική και στην Αλβανία, επολλαπλασίασε τα τάλαντα που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος, «επληροφόρησε» (γέμισε με έργα) τη διακονία του και εισήλθε στη χαρά του Κυρίου και στην αιωνιότητα.
Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται ο Ιεραπόστολος και Αρχιεπίσκοπος των Εθνών Αναστάσιος.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ
Επίτιμος Αρεοπαγίτης Καστόρειον Λακωνίας
Επαρση-υποστολή σημαίας στα πλοία Π.Ν.
Επαρση-υποστολή σημαίας στα πλοία Π.Ν.
Κύριε διευθυντά,
Γράφει ο κ. Βασίλης Νέδος στο ρεπορτάζ του στην «Καθημερινή» της Τετάρτης 22/1/2025 «Ονοματοδοσία πλοίων από νεαρούς ακρίτες»: «...Ο κόσμος αυτός περιλαμβάνει τη γαλανόλευκη σημαία να κυματίζει στις πλώρες των πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού...».
Η σημαία είναι επηρμένη και κυματίζει, «εν όρμω» και «επ’ αγκύρα», στο πρυμναίο στηλίδιο, στην πρύμνη του πλοίου, από τις 08.00 μέχρι τη δύση του ηλίου και «εν πλω», στον κύριο ιστό του πλοίου, καθ’ όλο το 24ωρο.
Στο στηλίδιο της πλώρης επαίρεται και υποστέλλεται, συγχρόνως με τη σημαία, το επίσημον, το οποίο είναι μικρή τετράγωνη κυανή σημαία με λευκό σταυρό στο μέσον. Μόλις σαλπάρει το πλοίο δίδεται η εντολή «αλλαγή σημαιών», υποστέλλονται η σημαία και το επίσημον και επαίρεται η σημαία στον κύριο ιστό.
Και κάτι για να το μάθουν όσοι δεν το γνωρίζουν. Είναι απαράβατος κανόνας και προβλέπεται και από τις «Διατάξεις του Πολεμικού Ναυτικού» ότι στρατιωτικός, εν στολή, που ανέρχεται την κλίμακα πολεμικού πλοίου με επηρμένη σημαία, για επιβίβαση ή κατέρχεται για αποβίβαση, λαμβάνει τη στάση της προσοχής προς τη σημαία και χαιρετά στρατιωτικά στην κεφαλή της κλίμακος. Ο χαιρετισμός απονέμεται και από στρατιωτικούς με πολιτική περιβολή και ιδιώτες, διά της στάσεως της προσοχής και κλίση της κεφαλής προς τη σημαία.
Γράφει ο κ. Βασίλης Νέδος στο ρεπορτάζ του στην «Καθημερινή» της Τετάρτης 22/1/2025 «Ονοματοδοσία πλοίων από νεαρούς ακρίτες»: «...Ο κόσμος αυτός περιλαμβάνει τη γαλανόλευκη σημαία να κυματίζει στις πλώρες των πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού...».
Η σημαία είναι επηρμένη και κυματίζει, «εν όρμω» και «επ’ αγκύρα», στο πρυμναίο στηλίδιο, στην πρύμνη του πλοίου, από τις 08.00 μέχρι τη δύση του ηλίου και «εν πλω», στον κύριο ιστό του πλοίου, καθ’ όλο το 24ωρο.
Στο στηλίδιο της πλώρης επαίρεται και υποστέλλεται, συγχρόνως με τη σημαία, το επίσημον, το οποίο είναι μικρή τετράγωνη κυανή σημαία με λευκό σταυρό στο μέσον. Μόλις σαλπάρει το πλοίο δίδεται η εντολή «αλλαγή σημαιών», υποστέλλονται η σημαία και το επίσημον και επαίρεται η σημαία στον κύριο ιστό.
Και κάτι για να το μάθουν όσοι δεν το γνωρίζουν. Είναι απαράβατος κανόνας και προβλέπεται και από τις «Διατάξεις του Πολεμικού Ναυτικού» ότι στρατιωτικός, εν στολή, που ανέρχεται την κλίμακα πολεμικού πλοίου με επηρμένη σημαία, για επιβίβαση ή κατέρχεται για αποβίβαση, λαμβάνει τη στάση της προσοχής προς τη σημαία και χαιρετά στρατιωτικά στην κεφαλή της κλίμακος. Ο χαιρετισμός απονέμεται και από στρατιωτικούς με πολιτική περιβολή και ιδιώτες, διά της στάσεως της προσοχής και κλίση της κεφαλής προς τη σημαία.
ΜΑΤΘΑΙΟΣ Μ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Πλοίαρχος Π.Ν. ε.α.
Aναμνήσεις μου από την Καλιφόρνια
Κύριε διευθυντά,
Με σφιγμένη την καρδιά και δάκρυα στα μάτια παρακολουθώ στις ειδήσεις τις πυρκαγιές στη Νότια Καλιφόρνια να καταστρέφουν μέσα σε λίγο χρόνο όσα έχουν χρειαστεί χρόνια για να φτιαχτούν, από τη φύση ή τον άνθρωπο. Οχι μόνο γιατί καθρεφτίζουν τις πυρκαγιές που έχουν γίνει δυστυχώς μόνιμο φαινόμενο στην Ελλάδα, αλλά και γιατί είχα την τύχη να βρεθώ σ’ αυτό το τότε όμορφο μέρος του κόσμου το καλοκαίρι του 1973.
Ο πρόεδρος του Κολλεγίου Αθηνών, του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος που φέτος γιορτάζει έναν αιώνα λειτουργίας, είχε οργανώσει για τους δασκάλους του Δημοτικού του σχολείου ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στη Νότια Καλιφόρνια που διέθετε μερικά από τα πιο προοδευτικά συστήματα διδασκαλίας. Οι δάσκαλοι μπορούσαν πληρώνοντας να πάρουν μαζί και μέλη της οικογενείας τους. Ημουν τυχερή που ήμουν ένα από αυτά τα μέλη. Εκτός του ότι ενδιαφερόμουν ως εκπαιδευτικός έχοντας μόλις τελειώσει Αγγλική και Ελληνική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Αθηνών, αυτό το ταξίδι ήταν πραγματικά... εξωπραγματικό για την Ελλάδα του τότε. Με διαμονή στα Claremont Colleges, ένα πανεπιστημιακό συγκρότημα μέσα σε καταπράσινο campus, περιελάμβανε διαλέξεις και επισκέψεις σε σχολεία, αλλά και επισκέψεις σε αξιοθέατα και ελεύθερο χρόνο για ψώνια, αν και περιορισμένα, γιατί τότε ένα δολάριο ισοδυναμούσε με 30 δραχμές.
Ειδικά εμένα που διάβαζα αγγλικά βιβλία προχωρημένων συγγραφέων, η καλιφορνέζικη νοοτροπία μου ταίριαζε γάντι. Η Καλιφόρνια ήταν ο παράδεισος της δημιουργικότητας, της πρωτοτυπίας, της ελευθερίας, του anything goes (όλα επιτρέπονται) και όλα είναι δυνατά. Υστερα ήρθαν οι σεισμοί. Αλλά και αυτό αντιμετωπίστηκε ελαφρά τη καρδία. Η ταινία LA Story σατίριζε πολύ επιτυχημένα ακριβώς αυτή τη στάση ζωής.
Με τις τελευταίες πυρκαγιές όμως τα πράγματα άλλαξαν δραματικά. Είναι τραγική ειρωνεία ότι την ιδέα για τον Ομιλο Προστασίας Περιβάλλοντος που δημιούργησα για τα μικρά παιδιά του Δημοτικού, όταν έπιασα δουλειά στο Κολλέγιο Αθηνών ένα χρόνο μετά εκείνο το ταξίδι, μου την έδωσαν δραστηριότητες σε σχολεία που είχαμε επισκεφθεί τότε.
Μία από τις τελευταίες εστίες φωτιάς ήταν στο Σαν Ντιέγκο όπου βρίσκεται ένας από τους καλύτερους ζωολογικούς κήπους του κόσμου, με τα ζώα όχι σε κλουβιά αλλά στο φυσικό τους περιβάλλον. Τρέμω στη σκέψη του τι θα συμβεί αν φτάσει η φωτιά εκεί!
Διάβασα ότι ο Ελληνορθόδοξος Χριστιανικός Καθεδρικός Ναός της Αγίας Σοφίας στο Λος Αντζελες, τον οποίον είχαμε επισκεφθεί σε εκείνο το ταξίδι, λειτουργεί ως κέντρο ανακούφισης για τους πυρόπληκτους. Εύχομαι την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών οι ομιλίες στις εκκλησίες και τα σχολεία να περιλαμβάνουν πάντα και την προστασία του περιβάλλοντος ως μέρος της εκπαίδευσης που θα προστατεύουν οι τρεις αυτοί Αγιοι...
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΔΟΥΡΑΚΗ-ΞΑΝΘΑΚΟΥ
Aναμνήσεις μου από την Καλιφόρνια
Κύριε διευθυντά,
Με σφιγμένη την καρδιά και δάκρυα στα μάτια παρακολουθώ στις ειδήσεις τις πυρκαγιές στη Νότια Καλιφόρνια να καταστρέφουν μέσα σε λίγο χρόνο όσα έχουν χρειαστεί χρόνια για να φτιαχτούν, από τη φύση ή τον άνθρωπο. Οχι μόνο γιατί καθρεφτίζουν τις πυρκαγιές που έχουν γίνει δυστυχώς μόνιμο φαινόμενο στην Ελλάδα, αλλά και γιατί είχα την τύχη να βρεθώ σ’ αυτό το τότε όμορφο μέρος του κόσμου το καλοκαίρι του 1973.
Ο πρόεδρος του Κολλεγίου Αθηνών, του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος που φέτος γιορτάζει έναν αιώνα λειτουργίας, είχε οργανώσει για τους δασκάλους του Δημοτικού του σχολείου ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στη Νότια Καλιφόρνια που διέθετε μερικά από τα πιο προοδευτικά συστήματα διδασκαλίας. Οι δάσκαλοι μπορούσαν πληρώνοντας να πάρουν μαζί και μέλη της οικογενείας τους. Ημουν τυχερή που ήμουν ένα από αυτά τα μέλη. Εκτός του ότι ενδιαφερόμουν ως εκπαιδευτικός έχοντας μόλις τελειώσει Αγγλική και Ελληνική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Αθηνών, αυτό το ταξίδι ήταν πραγματικά... εξωπραγματικό για την Ελλάδα του τότε. Με διαμονή στα Claremont Colleges, ένα πανεπιστημιακό συγκρότημα μέσα σε καταπράσινο campus, περιελάμβανε διαλέξεις και επισκέψεις σε σχολεία, αλλά και επισκέψεις σε αξιοθέατα και ελεύθερο χρόνο για ψώνια, αν και περιορισμένα, γιατί τότε ένα δολάριο ισοδυναμούσε με 30 δραχμές.
Ειδικά εμένα που διάβαζα αγγλικά βιβλία προχωρημένων συγγραφέων, η καλιφορνέζικη νοοτροπία μου ταίριαζε γάντι. Η Καλιφόρνια ήταν ο παράδεισος της δημιουργικότητας, της πρωτοτυπίας, της ελευθερίας, του anything goes (όλα επιτρέπονται) και όλα είναι δυνατά. Υστερα ήρθαν οι σεισμοί. Αλλά και αυτό αντιμετωπίστηκε ελαφρά τη καρδία. Η ταινία LA Story σατίριζε πολύ επιτυχημένα ακριβώς αυτή τη στάση ζωής.
Με τις τελευταίες πυρκαγιές όμως τα πράγματα άλλαξαν δραματικά. Είναι τραγική ειρωνεία ότι την ιδέα για τον Ομιλο Προστασίας Περιβάλλοντος που δημιούργησα για τα μικρά παιδιά του Δημοτικού, όταν έπιασα δουλειά στο Κολλέγιο Αθηνών ένα χρόνο μετά εκείνο το ταξίδι, μου την έδωσαν δραστηριότητες σε σχολεία που είχαμε επισκεφθεί τότε.
Μία από τις τελευταίες εστίες φωτιάς ήταν στο Σαν Ντιέγκο όπου βρίσκεται ένας από τους καλύτερους ζωολογικούς κήπους του κόσμου, με τα ζώα όχι σε κλουβιά αλλά στο φυσικό τους περιβάλλον. Τρέμω στη σκέψη του τι θα συμβεί αν φτάσει η φωτιά εκεί!
Διάβασα ότι ο Ελληνορθόδοξος Χριστιανικός Καθεδρικός Ναός της Αγίας Σοφίας στο Λος Αντζελες, τον οποίον είχαμε επισκεφθεί σε εκείνο το ταξίδι, λειτουργεί ως κέντρο ανακούφισης για τους πυρόπληκτους. Εύχομαι την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών οι ομιλίες στις εκκλησίες και τα σχολεία να περιλαμβάνουν πάντα και την προστασία του περιβάλλοντος ως μέρος της εκπαίδευσης που θα προστατεύουν οι τρεις αυτοί Αγιοι...
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΔΟΥΡΑΚΗ-ΞΑΝΘΑΚΟΥ
Φιλόλογος ψυχολόγος Λονδίνο
Ο Ολλανδός θαυμαστής του Μίμη Δομάζου
Κύριε διευθυντά,
Εκεί κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1970 βρέθηκα για λίγες μέρες στο Αμστερνταμ της Ολλανδίας. Ο κατά τα λοιπά ψυχρός ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου όπου κατέλυσα μου ζήτησε να καταγράψει το διαβατήριό μου. Οταν είδε ότι ήταν ελληνικό, τα μάτια του άστραψαν, μου φώναξε αμέσως Mimis Domazos... Mimis Domazos και μου έδωσε το χέρι του για μια θερμή χειραψία και το καλύτερο δωμάτιο του ξενοδοχείου για να με τιμήσει, όπως μου είπε! Μερικά χρόνια νωρίτερα (2/6/1971) στο Γουέμπλεϊ o Παναθηναϊκός με τον «στρατηγό» Μίμη Δομάζο είχε ηττηθεί με 0-2 από τον Αγιαξ του φτερωτού Γιόχαν Κρόιφ. Ομολογώ ότι τη στιγμή εκείνη πέταξα στα σύννεφα από υπερηφάνεια τόσο γιατί ήμουν Ελληνας όσο και γιατί ήμουν (και ακόμα είμαι) Παναθηναϊκός!
ΥΓ.: Ωστόσο αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσε, άραγε, ο ρεσεψιονίστ αν του έλεγα πως ήμουν απόγονος του Πλάτωνα ή του Αριστοτέλη...
ΓΙΩΡΓΟΣ Ά. ΚΟΥΡΜΟΥΣΗΣ
Τα «γκρίζα» διπλώματα οδήγησης...
Κύριε διευθυντά,
Τελευταία, λόγω της μάστιγας των τροχαίων ατυχημάτων, γίνεται πολύς λόγος για τα διπλώματα οδήγησης και ιδίως για τους ηλικιωμένους οδηγούς, για τα όρια ηλικίας κ.λπ. Γι’ αυτό που δεν άκουσα να γίνεται λόγος είναι το υπαρκτό πρόβλημα των κυκλωμάτων που σου φέρνουν το δίπλωμα οδήγησης στο σπίτι χωρίς να κουνηθείς από τον καναπέ σου. Η ύπαρξη κυκλωμάτων που διευκολύνουν την απόκτηση διπλώματος οδήγησης χωρίς την απαραίτητη φυσική κατάσταση και εκπαίδευση είναι έγκλημα. Οι συνέπειες είναι πολύπλευρες διότι άνθρωποι χωρίς τις απαραίτητες ικανότητες κυκλοφορούν στους δρόμους, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο τον εαυτό τους όσο και τους άλλους.
Ως προς το πρώτο σκέλος, αυτό της φυσικής κατάστασης, άμεσοι συνεργοί είναι οι λίγοι επίορκοι γιατροί που υπογράφουν τα σχετικά πιστοποιητικά χωρίς ποτέ να εξετάσουν ή καν να δουν τον αιτούντα, με το αζημίωτο φυσικά.
Τώρα που οι κρατικές υπηρεσίες αναπτύσσουν θεαματικά τις ψηφιακές μεθόδους ελέγχου, είναι καιρός να ασχοληθούν και με τους γιατρούς που εκδίδουν αφύσικα μεγάλο αριθμό πιστοποιητικών για διπλώματα οδήγησης. Με τους κατάλληλους αλγόριθμους και με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσαν να τους εντοπίσουν και να τιμωρήσουν αυτούς τους συνεργούς σε ένα πολύ ύπουλο έγκλημα που διαπράττεται εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
ΘΩΜΑΣ ΤΣΟΥΡΙΝΑΚΗΣ
Ο Ολλανδός θαυμαστής του Μίμη Δομάζου
Κύριε διευθυντά,
Εκεί κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1970 βρέθηκα για λίγες μέρες στο Αμστερνταμ της Ολλανδίας. Ο κατά τα λοιπά ψυχρός ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου όπου κατέλυσα μου ζήτησε να καταγράψει το διαβατήριό μου. Οταν είδε ότι ήταν ελληνικό, τα μάτια του άστραψαν, μου φώναξε αμέσως Mimis Domazos... Mimis Domazos και μου έδωσε το χέρι του για μια θερμή χειραψία και το καλύτερο δωμάτιο του ξενοδοχείου για να με τιμήσει, όπως μου είπε! Μερικά χρόνια νωρίτερα (2/6/1971) στο Γουέμπλεϊ o Παναθηναϊκός με τον «στρατηγό» Μίμη Δομάζο είχε ηττηθεί με 0-2 από τον Αγιαξ του φτερωτού Γιόχαν Κρόιφ. Ομολογώ ότι τη στιγμή εκείνη πέταξα στα σύννεφα από υπερηφάνεια τόσο γιατί ήμουν Ελληνας όσο και γιατί ήμουν (και ακόμα είμαι) Παναθηναϊκός!
ΥΓ.: Ωστόσο αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσε, άραγε, ο ρεσεψιονίστ αν του έλεγα πως ήμουν απόγονος του Πλάτωνα ή του Αριστοτέλη...
ΓΙΩΡΓΟΣ Ά. ΚΟΥΡΜΟΥΣΗΣ
Τα «γκρίζα» διπλώματα οδήγησης...
Κύριε διευθυντά,
Τελευταία, λόγω της μάστιγας των τροχαίων ατυχημάτων, γίνεται πολύς λόγος για τα διπλώματα οδήγησης και ιδίως για τους ηλικιωμένους οδηγούς, για τα όρια ηλικίας κ.λπ. Γι’ αυτό που δεν άκουσα να γίνεται λόγος είναι το υπαρκτό πρόβλημα των κυκλωμάτων που σου φέρνουν το δίπλωμα οδήγησης στο σπίτι χωρίς να κουνηθείς από τον καναπέ σου. Η ύπαρξη κυκλωμάτων που διευκολύνουν την απόκτηση διπλώματος οδήγησης χωρίς την απαραίτητη φυσική κατάσταση και εκπαίδευση είναι έγκλημα. Οι συνέπειες είναι πολύπλευρες διότι άνθρωποι χωρίς τις απαραίτητες ικανότητες κυκλοφορούν στους δρόμους, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο τον εαυτό τους όσο και τους άλλους.
Ως προς το πρώτο σκέλος, αυτό της φυσικής κατάστασης, άμεσοι συνεργοί είναι οι λίγοι επίορκοι γιατροί που υπογράφουν τα σχετικά πιστοποιητικά χωρίς ποτέ να εξετάσουν ή καν να δουν τον αιτούντα, με το αζημίωτο φυσικά.
Τώρα που οι κρατικές υπηρεσίες αναπτύσσουν θεαματικά τις ψηφιακές μεθόδους ελέγχου, είναι καιρός να ασχοληθούν και με τους γιατρούς που εκδίδουν αφύσικα μεγάλο αριθμό πιστοποιητικών για διπλώματα οδήγησης. Με τους κατάλληλους αλγόριθμους και με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσαν να τους εντοπίσουν και να τιμωρήσουν αυτούς τους συνεργούς σε ένα πολύ ύπουλο έγκλημα που διαπράττεται εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
ΘΩΜΑΣ ΤΣΟΥΡΙΝΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου