Δεν νοείται παραίτηση στρατιωτικού ηγέτη "σε ένδειξη διαμαρτυρίας", "για να ταρακουνήσει τα νερά", γιατί η κυβέρνηση δεν παίρνει όπλα", "γιατί η κυβέρνηση καταστρέφει τα στρατιωτικά νοσοκομεία" κλπ. Ο κάθε στρατιωτικός ηγέτης (και όχι μόνο) επιλέγεται ή εκλέγεται για να αντιμετωπίσει προβλήματα και να τα λύσει. Και πολεμά ΠΑΝΤΑ με ό,τι όπλα διαθέτει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Όχι με το τι θα έπρεπε να έχει η χώρα του ή το τι θα ήθελε πιθανώς εκείνος να έχει, αλλά με το ΤΙ ΕΧΕΙ. Και όπως είχε πει ο Στρατάρχης Κόμης Helmut φον Moltke ο Πρεσβύτερος, "όλα τα σχέδια επιχειρήσεων πετάγονται στο καλάθι των αχρήστων μόλις πέσει ο πρώτος πυροβολισμός από τον αντίπαλο". Προσωπικώς, τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ περίπτωση που θεωρώ απαραίτητη την παραίτηση ενός (στρατιωτικού) ηγέτη είναι για λόγους Ηθικής Τάξεως. Μόνο γι' αυτούς. Για μένα πάντα, όλες οι υπόλοιπες περιπτώσεις είναι φόβος και προσπάθεια αποφυγής της ευθύνης και του προβλήματος. Μένεις, πολεμάς με ό,τι έχεις, και μετά παραιτείσαι για λόγους ευθιξίας....

ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΕΙΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ... 

Ο Αρχηγός παραιτείται μερικούς μήνες πριν από το τέλος της τριετούς θητείας του ως Αρχηγού των IDF, αντίστοιχος του δικού μας Α/ΓΕΕΘΑ, καθώς θεωρεί ότι οι Ισραηλινές ΕΔ και οι Υπηρεσίες Πληροφοριών του απέτυχαν, σε πρώτο χρόνο, να εντοπίσουν τις προετοιμασίες για την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου 2023, να τις αξιολογήσουν στη συνέχεια και να αιφνιδιαστούν τέλος σε τακτικό επίπεδο τη μέρα της επιθέσεως, καθυστερώντας να αντιδράσουν ταχέως και αποτελεσματικώς, επί του σημείου.

Η παραίτησή του υποβλήθηκε ΤΩΡΑ, ενάμισυ χρόνο ΜΕΤΑ τα γεγονότα αυτά, και αφού στο μεταξύ πέτυχε να ανασυνταχθεί ταχέως και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικώς στρατιωτικώς επί του πεδίου, τόσο την Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας όσο και τη Χεζμπολάχ στο Νότιο Λιβανο και εξουδετερώνοντας πλήρως τη Συριακή απειλή υπό τη νέα τρομοκρατική, ισλαμιστική της, εξουσία στη νοτιοδυτική επικράτεια της χώρας, καταλαμβάνοντας στρατηγικής σημασίας υψώματα και τοποθεσίες και περιορίζοντας έτσι την όποια δυνητική συριακή απειλή κατά του βορείου Ισραήλ.

ΤΩΡΑ, που έκανε όλα αυτά και όχι ΤΟΤΕ, που ήθελαν οι διάφοροι θερμόαιμοι και "Γκουντέριαν" του πληκτρολογίου και των ΜΚΔ.

ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ: Επειδή η παρ' ημίν υπερπληθώρα Ανωτάτων Αξιωματικών, ιδίως στον Στρατό Ξηράς, μόλις άρχισε να αντιμετωπίζεται από τη σημερινή Πολιτική και Στρατιωτική Ηγεσία του ΥΠΕΘΑ, συναντώντας την "ενόχληση" κάποιων που προτάσσουν το "εγώ" τους του καλώς εννοούμενου γενικώς καλού και κάθε σχετικού πρόσθετου αυτονόητου κριτηρίου, ας κρατήσουμε (και) τη γενική εικόνα που μάς μεταφέρει ο εξαιρετικός  Λεωνίδας Μπλαβέρης: Ένας μόνον Αντιστράτηγος (ούτε καν Στρατηγός) επικεφαλής της ισχυρότερης μάλλον πολεμικής μηχανής στη Μέση Ανατολή και μόνον Υποστράτηγος ή αντίστοιχος γιά την Αεροπορία και το Ναυτικό, ως Αρχηγοί των αντιστοίχων Κλάδων στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις. Και όμως, με τόση "'ενδεια"(...)Ανωτάτων Αξιωματικών στις ΕΔ του Ισραήλ, δεν τα πάνε άσχημα στην εκπλήρωση της αποστολής τους, το αντίθετο μάλιστα! Οι μιλιταίρε κινδυνολογούντες παρ' ημίν, ας ανοίξουν λίγο τους ορίζοντές τους, εάν δεν τούς ενδιαφέρει μόνον η προπαγάνδα...Σ.Χ.Μ.

Το έχω πει και γράψει πάμπολλες φορές.

Για μένα δεν νοείται παραίτηση στρατιωτικού ηγέτη "σε ένδειξη διαμαρτυρίας", "για να ταρακουνήσει τα νερά", γιατί η κυβέρνηση δεν παίρνει όπλα", "γιατί η κυβέρνηση καταστρέφει τα στρατιωτικά νοσοκομεία" κλπ.

Ο κάθε στρατιωτικός ηγέτης (και όχι μόνο) επιλέγεται ή εκλέγεται για να αντιμετωπίσει προβλήματα και να τα λύσει.

Και πολεμά ΠΑΝΤΑ με ό,τι όπλα διαθέτει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Όχι με το τι θα έπρεπε να έχει η χώρα του ή το τι θα ήθελε πιθανώς εκείνος να έχει, αλλά με το ΤΙ ΕΧΕΙ.

Και όπως είχε πει ο Στρατάρχης Κόμης Helmut φον Moltke ο Πρεσβύτερος, "όλα τα σχέδια επιχειρήσεων πετάγονται στο καλάθι των αχρήστων μόλις πέσει ο πρώτος πυροβολισμός από τον αντίπαλο".

Προσωπικώς, τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ περίπτωση που θεωρώ απαραίτητη την παραίτηση ενός (στρατιωτικού) ηγέτη είναι για λόγους Ηθικής Τάξεως.
Μόνο γι' αυτούς.

Για μένα πάντα, όλες οι υπόλοιπες περιπτώσεις είναι φόβος και προσπάθεια αποφυγής της ευθύνης και του προβλήματος.

Μένεις, πολεμάς με ό,τι έχεις, και μετά παραιτείσαι για λόγους ευθιξίας.
Ή κάνεις "σεμπούκο" αν είσαι Ιάπων, κατά την παράδοση των Σαμουράϊ!

Για όλους αυτούς τους λόγους, προσωπικώς ο Στρατηγός Χαλεβί (με την ευκαιρία ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ Αντιστράτηγος σε όλες τις πανίσχυρες Ισραηλινές ΕΔ, ο Α/ΕΔ, όπου οι Αρχηγοί των Κλάδων είναι Υποστράτηγος, Υποπτέραρχος και Υποναύαρχος αντιστοίχως) ανέβηκε ακόμα πιο ψηλά στην εκτίμησή μου αποδεικνείοντας εμπράκτως ότι αποτελεί πραγματικό ΗΓΕΤΗ.

«Ένας στρατιώτης δεν μπορεί να πάει στη μάχη με ένα βιβλίο με νόμους», αλλά οι διοικητές έχουν την ευθύνη να διασφαλίσουν ότι τηρούνται τα ηθικά και νομικά στάνταρ, έχει δηλώσει ο Χέρτζι Χαλέβι, ως ένα σημείο της φιλοσοφίας του περί "Δικαίου του Πολέμου".

Ο Στρατηγός γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ το 1967, λίγους μήνες μετά τον πόλεμο των "Έξι Ημερών", όπου σκοτώθηκε ένας θείος του, του οποίου έλαβε και το όνομα προς τιμήν του.

Στην ηλικία των 18 ετών, όπως ΟΛΟΙ οι νεαροί Ισραηλινοί, κατετάγη στον Στρατό και υπηρέτησε με τους φημισμένους αλεξιπτωτιστές, και δύο χρόνια αργότερα, δήλωσε επιθυμία να γίνει αξιωματικός με τη θετική εισήγηση του Διοικητή του, όπως παγίως γίνεται στο Ισραήλ, όπου δεν έχει αντίστοιχη Σχολή Ευελπίδων, αλλά οι αξιωματικοί αναδεικνύονται μέσα από το σώμα των στρατευσίμων.

Με τη μονάδα του πολέμησε τη Χεζμπολάχ στο νότιο Λίβανο και εντάχθηκε στη "Σαγιερέτ Ματκάλ" (Sayeret Matkal), μια επίλεκτη μονάδα Ειδικών Δυνάμεων που διεξήγαγε αναγνωρίσεις βάθους και μυστικές επιχειρήσεις βαθιά μέσα στις αραβικές χώρες, τη διοίκηση της οποίας και ανέλαβε λίγο αργότερα.

Διοίκησε επίσης Ταξιαρχία στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και των αλεξιπτωτιστών, οι οποίοι το 2009 πραγματοποίησαν χερσαία επίθεση στις πόλεις στα βόρεια της Γάζας.

Αργότερα διοίκησε τη Μεραρχία Γαλιλαίας (Galilee Division), ενώ από το 2011 ο Χαλέβι ήταν διοικητής του Βορείου Μετώπου στα σύνορα με τον Λίβανο. Το 2014, τοποθετήθηκε Διοικητής της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, ενώ από το 2018 ανέλαβε τη Διοίκηση της Νοτίου Διοικήσεως, με αποστολή την αποτροπή της Χαμάς.

Όπως σημειώνεται στο περιοδικό "Economist" (Οκτ.2023) "Μετά την εμπειρία του στον πόλεμο της Γάζας το 2008-09, στη διάρκεια του οποίου έχασαν τη ζωή τους εκατοντάδες Παλαιστίνιοι πολίτες, ο ίδιος έγινε ένας ειλικρινής υποστηρικτής της νόμιμης και ηθικής διεξαγωγής του πολέμου".

Σε διάλεξή του, σε ανύποπτο χρόνο, το 2009, επέκρινε άλλους Ισραηλινούς διοικητές στα πεδία των μαχών για την αποτυχία τους να θέσουν «ηθικά πρότυπα» για τους στρατιώτες που πολεμούν σε αστικές περιοχές με πολλούς αμάχους παρόντες. "Ένας στρατιώτης δεν μπορεί να πάει στη μάχη με ένα βιβλίο με νόμους, αλλά οι διοικητές έχουν την ευθύνη να διασφαλίσουν ότι τηρούνται τα ηθικά και νομικά στάνταρ" είχε τονίσει χαρακτηριστικώς.

Αρχηγέ, από έναν απλό Έφεδρο Σμηνία (ΥΛ), RESPECT!

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΤΕ!!!

...και από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 22/01/25