Ολες αυτές οι θαυμάσιες παρεμβάσεις (αναφερόμαστε στους χώρους πρασίνου και στον ποδηλατόδρομο) έχουν έναν λιγότερο ευοίωνο κοινό παρονομαστή: δεν (θα) διαθέτουν πρόσβαση με αξιόπιστο μέσο σταθερής τροχιάς, δηλαδή με μετρό. Δυστυχώς, σε αυτή την κατηγορία δεν εμπίπτει το καημένο το τραμ, που έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του, χωρίς επεκτάσεις, χωρίς «πράσινο κύμα» και, κυρίως, χωρίς ενεργητική στήριξη από την πολιτεία. Και πάλι «θεωρητικά» υπάρχει μελέτη για διακλάδωση της γραμμής 1 (ηλεκτρικός) από τον σταθμό της Καλλιθέας και κατασκευής νέας γραμμής προς το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος και κάποια στιγμή αργότερα (το 2080; το 2100;) προς τη λεωφόρο Ποσειδώνος και το Παλαιό Φάληρο. Βέβαια, το σκανδαλώδες είναι η απουσία κάθε πρόνοιας για σταθμούς μετρό στη νέα πόλη που κατασκευάζεται στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού...

 Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 25/01/25

«Βαρκελώνη», αλλά χωρίς μετρό

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ

Θα μας πάρει τελικά περίπου 24 χρόνια για να γίνουμε «Βαρκελώνη» –όπως πρέσβευε το μεγάλο στοίχημα της διοργάνωσης της Ολυμπιακών Αγώνων του 2004– αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Την Πέμπτη, ο περιφερειάρχης Αττικής Νίκος Χαρδαλιάς παρουσίασε με λεπτομέρειες το νέο μητροπολιτικό πάρκο που θα κατασκευαστεί (επιτέλους) στον Φαληρικό Ορμο με ορίζοντα ολοκλήρωσης το τέλος του 2028.

Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για το αθηναϊκό αντίστοιχο του μετρό της Θεσσαλονίκης, αν κι εδώ δεν βρέθηκαν ούτε αρχαία ούτε χρειάστηκαν μετροπόντικες για να σκάψουν. Απλά το ελληνικό κράτος σε όλες τις διαχρονικές εκφάνσεις του δεν μπόρεσε ποτέ να βάλει σε προτεραιότητα κάτι τόσο ζωτικό όσο ένα παραθαλάσσιο πάρκο 514 στρεμμάτων, αφήνοντας για ένα τέταρτο του αιώνα μια υπό προϋποθέσεις ειδυλλιακή παράκτια ζώνη σε καθεστώς άτυπης χωματερής.

Ακόμη κι έτσι όμως, τα επόμενα χρόνια το παραλιακό μέτωπο θα γνωρίσει μια άνευ προηγουμένου μεταμόρφωση, όχι τόσο εξαιτίας του νέου πάρκου (που ήδη ονοματοδοτήθηκε σε μια χαριτωμένη προσπάθεια να διασκεδαστεί η απελπιστική καθυστέρηση υλοποίησής του) αλλά κυρίως λόγω των πληθωρικών έργων στο Ελληνικό, όπου θα διαμορφωθεί και ο μεγαλύτερος χώρος πρασίνου στην πρωτεύουσα, έκτασης περίπου 2.000 στρεμμάτων, ανάμεσα σε ουρανοξύστες και ατελείωτα οικιστικά πρότζεκτ «πάνω στο κύμα». 

Ηδη έχουμε το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος στην απόληξη των Τζιτζιφιών και της Καλλιθέας, και σε 3,5 χρόνια από σήμερα τόσο το «Αέναον» στον Φαληρικό Ορμο όσο και το πάρκο των πάρκων στο Ελληνικό θα είναι, εκτός απροόπτου, πραγματικότητα. Σε όλα αυτά προσθέστε και τον παραθαλάσσιο ποδηλατόδρομο, που θα ξεκινάει από το ΣΕΦ και θα φτάνει μέχρι τη Βουλιαγμένη, και θεωρητικά θα είναι έτοιμος μέχρι το φθινόπωρο του 2025 (μάλλον αρκετά «θεωρητικά» γιατί πλην του τμήματος που διέρχεται τη Γλυφάδα δεν έχουμε παρατηρήσει κάποιον ιδιαίτερο οργασμό εργασιών στους υπόλοιπους δήμους) και θα έχετε όλη την εικόνα.

Ολες αυτές οι θαυμάσιες παρεμβάσεις (αναφερόμαστε στους χώρους πρασίνου και στον ποδηλατόδρομο) έχουν έναν λιγότερο ευοίωνο κοινό παρονομαστή: δεν (θα) διαθέτουν πρόσβαση με αξιόπιστο μέσο σταθερής τροχιάς, δηλαδή με μετρό. Δυστυχώς, σε αυτή την κατηγορία δεν εμπίπτει το καημένο το τραμ, που έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του, χωρίς επεκτάσεις, χωρίς «πράσινο κύμα» και, κυρίως, χωρίς ενεργητική στήριξη από την πολιτεία. Και πάλι «θεωρητικά» υπάρχει μελέτη για διακλάδωση της γραμμής 1 (ηλεκτρικός) από τον σταθμό της Καλλιθέας και κατασκευής νέας γραμμής προς το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος και κάποια στιγμή αργότερα (το 2080; το 2100;) προς τη λεωφόρο Ποσειδώνος και το Παλαιό Φάληρο. Βέβαια, το σκανδαλώδες είναι η απουσία κάθε πρόνοιας για σταθμούς μετρό στη νέα πόλη που κατασκευάζεται στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Θα γίνουμε Βαρκελώνη, αλλά αυτό δεν αφορά τις δημόσιες συγκοινωνίες.