Υπάρχουν και οι εισηγήσεις, που προτείνουν το προφανές: ότι πρέπει η χώρα να αφεθεί να πενθήσει τους νεκρούς της, μακριά από πολιτικά πάθη και ταξικές αντιπαραθέσεις. Να υπάρξει ένα ικανό διάστημα, ώστε όλα όσα ζούμε σήμερα, να αποτελούν μια τραγική ανάμνηση. Και στο μεταξύ μέσα σε αυτό το διάστημα, ο ίδιος, και η κυβέρνησή του, να δείξουν ότι πήραν το μάθημα, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για το «ποτέ ξανά» και ανασηκώνουν τα μανικια. Υπ' αυτή την έννοια, φαίνεται - κατά τις συγκεκριμένες εισηγήσεις - ότι μια πιθανή ημερομηνία για τη διενέργεια των εκλογών μπορεί να είναι η 21η Μαΐου. Και εφόσον απαιτηθεί και δεύτερος γύρος (που θα απαιτηθεί) αυτός να πραγματοποιηθεί στις 2 Ιουλίου. Σενάρια επί σεναρίων και στη μέση ο Κυριάκος, που καλείται να αποφασίσει με καθαρό μυαλό, με κρύο αίμα. Δεν είναι κι εύκολο, τον καταλαβαίνω…

 Aπό "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 04-05/03/23

Η τραγωδία και οι εκλογές

Αυτό που συνέβη στα Τέμπη τα μεσάνυχτα της Τρίτης, είναι η κλασική περίπτωση στην πολιτική του τυχαίου, του απρόβλεπτου, του αναπάντεχου που μπορεί να σου ανατρέψει όλο τον προγραμματισμό. Είναι εκείνο το κρίσιμο γεγονός, που στέλνει περίπατο σχεδιασμούς, ασκήσεις επί χάρτου, προβλέψεις, προγνωστικά. Οχι μόνο γιατί μετά από κάποιο τέτοιο συμβάν τα βάζεις κάτω, τα μετράς από την αρχή, τα ζυγιάζεις, εξετάζεις τα συν και τα πλην, αλλά και γιατί και εσύ ο ίδιος βρίσκεσαι κάτω από το κράτος μιας τέτοια ψυχικής κατάστασης, που λες μέσα σου, τι προγραμμα να ακολουθήσω τώρα με αυτό που (μου) έχει συμβεί.

Υπ' αυτή την έννοια, καταλαβαίνω απόλυτα τον έντονο προβληματισμό του Κυριάκου, για το αν θα πρέπει να ανατραπεί ο προγραμματισμός που από καιρό είχε καταρτίσει σχετικά με τη διενέργεια των εκλογών. Αλλά όπως διατείνεται έμπειρος, περί αυτά κοινοβουλευτικός, καμιά αλλαγή δεν θα πρόσφερε οτιδήποτε, μπροστά στο αναπόδραστο της τραγωδίας.

Και τίποτα δεν θα άλλαζε σε σχέση με τη στάση της αντιπολίτευσης, και δη της αξιωματικης, η οποία περιμένει να περάσουν οι ημέρες του πένθους για να στηρίξει πάνω στην τραγωδία την τοξικότητα μιας επίθεσης κατά της κυβέρνησης με άξονα τις αναπόφευκτες πολιτικές ευθύνες της. Αρα;

Ολα στον αέρα

Εδώ λοιπόν βρισκόμαστε. Στο τι μέλλει γενέσθαι. Βασικά υπάρχει μια παραδοχή: κανείς τρίτος δεν πρόκειται να αποφασίσει, πλην του ίδιου του Κυριάκου. Ο οποίος καταλαβαίνει ότι βρίσκεται πια αντιμέτωπος με το δικό του «Μάτι», και δεν θέλει να λειτουργήσει εν θερμώ. Οπως ας πούμε να ενεργοποιήσει το σενάριο που ήθελε, να πραγματοποιηθούν οι εκλογές στις 9 Απριλίου, Κυριακή των Βαΐων. Τώρα, όλα αυτά είναι στον αέρα. Υπάρχουν οι εισηγήσεις που κάνουν λόγο για εξαγγελία τους, σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, την εβδομάδα που έρχεται (πιθανόν την προσεχή Τετάρτη που ο μήνας έχει 8, με συνοδεία πακέτου μέτρων που έτσι κι αλλιώς επρόκειτο να εξαγγείλει η κυβέρνηση στο προγραμματισμένο για χθες, υπουργικό συμβούλιο, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού). Και πραγματοποίησή τους, σε ένα μήνα ακριβώς, στις 9 Απριλίου.

Και υπάρχουν και οι εισηγήσεις, που προτείνουν το προφανές: ότι πρέπει η χώρα να αφεθεί να πενθήσει τους νεκρούς της, μακριά από πολιτικά πάθη και ταξικές αντιπαραθέσεις. Να υπάρξει ένα ικανό διάστημα, ώστε όλα όσα ζούμε σήμερα, να αποτελούν μια τραγική ανάμνηση. Και στο μεταξύ μέσα σε αυτό το διάστημα, ο ίδιος, και η κυβέρνησή του, να δείξουν ότι πήραν το μάθημα, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για το «ποτέ ξανά» και ανασηκώνουν τα μανικια.

Υπ' αυτή την έννοια, φαίνεται - κατά τις συγκεκριμένες εισηγήσεις - ότι μια πιθανή ημερομηνία για τη διενέργεια των εκλογών μπορεί να είναι η 21η Μαΐου. Και εφόσον απαιτηθεί και δεύτερος γύρος (που θα απαιτηθεί) αυτός να πραγματοποιηθεί στις 2 Ιουλίου.

Σενάρια επί σεναρίων και στη μέση ο Κυριάκος, που καλείται να αποφασίσει με καθαρό μυαλό, με κρύο αίμα. Δεν είναι κι εύκολο, τον καταλαβαίνω…

Πράσινο φως

Στο μεταξύ, και σε ό,τι αφορά την 9η Απριλίου, δεδομένου ότι από ορισμένους πέριξ τον Μητσοτάκη είχε τεθεί ως θέμα αναβολής των εκλογών, και ένας καθαρά θρησκευτικού χαρακτήρα λόγος (τον είχε θέσει και δημοσίως επίσης και ο θρησκευόμενος (;) Αρης Σπηλιωτόπουλος, εκ μέρους της παρέας Τσιτουρίδη, Αντώναρου, Ζώη κ.λπ.) έχω να αναφέρω, ότι αυτό είναι λυμένο από την επίσημη Εκκλησία. Συγκεκριμένα, επειδή η 9η Απριλίου συμπίπτει με τη συμπλήρωση 40 ημερών από το τραγικό συμβάν, η συζήτηση κάποια στιγμή στο Μέγαρο Μαξίμου, περιεστράφη γύρω από το «τι εκλογές να κάνουμε, όταν σε όλη την Ελλάδα θα έχουμε μνημόσυνα γι' αυτούς που χάθηκαν στο δυστύχημα; Θα φανούμε ασεβείς». Ποιος ήταν πιο κατάλληλος να απαντήσει από την Εκκλησία; Ρωτήθηκε σχετικά (μαθαίνω) και ενημέρωσε ότι ποτέ δεν πραγματοποιούνται μνημόσυνα την Κυριακή των Βαΐων. Το απαγορεύει αυστηρά το κανονιστικό πλαίσιο της ορθόδοξης Εκκλησίας. Η οποία επιτρέπει την πραγματοποίησή τους πριν, αλλά ποτέ ανήμερα της Κυριακής των Βαΐων, που είναι μια μεγάλη γιορτή για την Ορθοδοξία, καθώς σηματοδοτεί την έναρξη της Εβδομάδας των Παθών.

Εξέλιπε λοιπόν αυτός ο λόγος, παραμένουν ως έχουν όλοι οι υπόλοιποι.

Δεύτερες σκέψεις για Πολάκη;

Στο μεταξύ βολεύεται και ο άλλος, ο «έλα με φόρα» brόεδρος γιατί θα έχει τελειώσει και η κωμωδία με τον απίθανο «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη του. Σήμερα, αναμένεται να συνεδριάσει η Επιτροπή Δεοντολογίας για να ασχοληθεί με τα καμώματά του, τα οποία, υπενθυμίζω, παρακολούθησε ξεραμένη στα γέλια ολόκληρη η Ελλάδα, καθότι συνέπεσαν με τον βασιλιά Καρνάβαλο.

Παρεμπιπτόντως, χθες διάβαζα, σε κείμενα διαφόρων... έγκριτων συριζολόγων, ότι μετά το τρομερό συμβάν των Τεμπών επικρατούν, λέει, δεύτερες σκέψεις για την τύχη του. Οτι, και καλά, «δεν περισσεύει κανείς» στη μάχη για την ανατροπή του Μητσοτάκη - και προφανώς ούτε ο Πολάκης. Και στο πλαίσιο αυτό, εντάξει, θα το κάνουν το χατίρι του αρχηγού να μην τον βάλουν στο ψηφοδέλτιο των Χανίων (πρέπει, βλέπεις, να εκλεγεί και ο Γιώργος Σταθάκης), αλλά δεν θα τον διαγράψουν κιόλας. Ούτε καν θα αναστείλουν την κομματική του ιδιότητα.

Θα τον επιπλήξουν απλώς για αντικαταστατική συμπεριφορά, υποστηρίζουν οι έγκριτοι - επαναλαμβάνω - «συριζολόγοι». Ετσι το «αψύ» παλικάρι της φακής από τα Σφακιά, προσθέτω τώρα εγώ, θα μπορεί να βρίζει, να συκοφαντεί και να απειλεί απελευθερωμένος από την όποια δέσμευση αισθανόταν (λέμε τώρα...) ως βουλευτής του κόμματος.

Και θα υπηρετεί (στα κρυφά...) και τον αρχηγό, ο οποίος εμφανίζεται τώρα ζοχαδιασμένος με τον Πολάκη, αλλά ποιος ξεχνάει τη «βρώμικη» δουλειά που έκανε για πάρτη του, επιχειρώντας δολοφονίες χαρακτήρων, με τραμπουκισμούς, απειλές, συκοφαντίες, σε βάρος αντιπάλων του κόμματος...

Να μη χαθεί το «φαινόμενο»

Ωραία πράγματα και μετρημένα, διότι - εμείς, εγώ, το ξέρουμε από χρόνια - ο «πολακισμός» δεν είναι μια απλή θεωρία, είναι ο πυρήνας της πολιτικής θεώρησης του ΣΥΡΙΖΑ για τα πράγματα. Είναι αυτό που αποκάλυψε εν τη αφελεία του και ο αρχιτέκτων Μπελαβίλας του Πειραιά, ότι το «έγκλημα» του Πολάκη είναι ότι λέει φανερά αυτά που οι υπόλοιποι συριζαίοι λένε κρυφά, για να μην εκτεθούν προφανώς, προπαγανδίζοντας προγραφές κ.λπ.

Αν με ρωτούσαν εμένα πάντως, θα τους έλεγα να μην τον επιπλήξουν καν. Να του απονείμουν εύσημα. Ο Πολάκης δεν πρέπει να χαθεί από τη δημόσια ζωή. Να τον ανακηρύξουν «προστατευόμενο είδος» (οι άλλοι, που ωφελούνται από την παρουσία του!) πρέπει.

Δεν είναι ανιδιοτελής η παρέμβασή μου. Αντιθέτως. Το παραδέχομαι. Υποστηρίζω θερμά την παραμονή του στο κόμμα της χαράς, μήπως καταφέρω και πάρω κι εγώ εκείνα τα 12.000+5.000 ευρώ που μου χρωστάει μετά την καταδίκη του (και εξαιτίας της οποίας με εξαίρεσαν από το «πάνθεον» των προγραφέντων συναδέλφων μου)...

Και σκέφτομαι να πάρω κανένα τηλέφωνο τον σύντροφο Αντώνη Κοτσακά, τον επικεφαλής της Επιτροπής Δεοντολογίας, ή τη Ρεγγίνα Βάρτζελη τη φίλη μου, προκειμένου να συνηγορήσω αναφανδόν υπέρ της παραμονής Πολάκη στο στερέωμα...

Δεν είναι κρίμα κι άδικο να χαθεί αυτό το «φαινόμενο»;!