 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 31/01/19 |
Είναι εμφανές ότι η κοινοβουλευτική πραγματικότητα στην Ελλάδα έχει εισέλθει πλέον στον αστερισμό της κυβέρνησης μειοψηφίας.
Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση και το προεδρείο της Βουλής κατά κύριο λόγο οφείλουν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα, αποβάλλοντας τον αυταρχισμό που έχουν επιδείξει μέχρι τώρα και κυρίως κατανοώντας ότι ο μόνος τρόπος για να μην απαξιωθεί περαιτέρω το Κοινοβούλιο είναι η τήρηση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να προχωρήσουμε με τις μεθόδους της κυρίας Τασίας Χριστοδουλοπούλου, η οποία προέβη σε κατάφωρη παραβίαση πλείστων άρθρων του Κανονισμού και κυρίως της βασικής αρχής ότι οι εκπρόσωποι όλων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων δικαιούνται τον λόγο όταν προκύπτει παρεμπίπτον ζήτημα.
Αντί τούτου η κυρία αντιπρόεδρος έδωσε τον λόγο μόνο στον κ. Δένδια με τον οποίο ανέπτυξε έναν ιδιότυπο διάλογο και πέρα από κάθε δεοντολογία επέμενε να μη δοθεί ο λόγος στα υπόλοιπα κόμματα.
Το πρωτόγνωρο είναι ότι στη Βουλή παρευρισκόταν ο κ. Βούτσης σιωπηλός για αρκετή ώρα, σε αντίθεση με ό,τι έπραττε τις άλλες φορές.
Η προσπάθεια φίμωσης όμως απέβη άκαρπη και η προεδρεύουσα αναγκάστηκε να δώσει τον λόγο στον κ. Βαγγέλη Βενιζέλο ο οποίος τοποθέτησε τα πράγματα στη σωστή συνταγματική και κοινοβουλευτική τους βάση. Επειτα από αυτό έλυσε τη σιωπή του ο κ. Βούτσης και πήρε τον λόγο για να επιβεβαιώσει ότι η χώρα διαθέτει πλέον κυβέρνηση μειοψηφίας, με τη μέχρι τώρα δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τόνισε, υπονοώντας ότι είναι σε εξέλιξη παρασκηνιακές διεργασίες για την αύξηση της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση «στηρίζεται» πλέον από μια ευκαιριακή πλειοψηφία, τα αποκαλούμενα από τον κ. Τσίπρα ως «κουρέλια», αλλά ελπίζοντας και σε λάθη, όπως αυτά που έγιναν από δύο βουλευτές της ΝΔ που ψήφισαν «ναι». Τα ήδη υπαρκτά προβλήματα λειτουργίας της κυβέρνησης διογκώνονται ακόμα περισσότερο και αυτό έχει σοβαρές επιπτώσεις στην πορεία της χώρας και στους πολίτες.
Είναι πλέον φανερό ότι η κυβέρνηση παραπαίει και δεν μπορεί να μακροημερεύσει.
Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελληνίδων και των Ελλήνων έχει πειστεί ότι οι εκλογές αποτελούν βασική προϋπόθεση όχι μόνο για την πολιτική σταθερότητα που είναι απαραίτητη, αλλά και για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής που με εθνική συνεννόηση και το ολοκληρωμένο σχέδιο Ελλάδα θα διασφαλίσει την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση με ανάπτυξη, απασχόληση, κοινωνική συνοχή και αποκατάσταση του κύρους των θεσμών και της λειτουργίας του κράτους δικαίου.
*Γραμματέας της ΚΟ του Κινήματος Αλλαγής
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ", 31/01/19 |
Η ΘΕΣΗ
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΞΥΔΑΚΗ*
Η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή, πέραν του διαδικαστικού συνωστισμού, που προμηθεύει την ειδησεογραφία με χυμώδεις, ενίοτε ευτράπελους, τίτλους, πρέπει να αναγνωσθεί πολλαπλώς. Κατά την εκτίμησή μου, είναι συνέχεια και απόληξη της τριπλής πλειοψηφίας που κέρδισε η κυβέρνηση τις περασμένες εβδομάδες: ψήφιση προϋπολογισμού, ψήφος εμπιστοσύνης, κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Συνεκδοχικά, και λαμβάνοντας υπόψιν τη μετατόπιση της ΚΟ των ΑΝΕΛ εκτός κυβερνητικής πλειοψηφίας και τη διάλυση της ΚΟ του Ποταμιού, η απαιτητέα πλειοψηφία κατά την ψήφιση νομοσχεδίων εφεξής θα καταγράφεται ονομαστικά.
Καινοφανές; Ναι. Οχι όμως παράδοξο ούτε μη αναμενόμενο. Είναι προφανές εδώ και πολύ καιρό ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα πολιτική εποχή, που δοκιμάζει τις εδραιωμένες πεποιθήσεις και τα στερεότυπα της τεσσαρακονταετούς Μεταπολίτευσης. Οι αυτάρεσκες υπερ-πλειοψηφίες τέλειωσαν. Η ιστορικών διαστάσεων κρίση που άρχισε το 2009-10 αναδιευθετεί, συχνά βιαίως και πάντως διαρκώς, τον κοινωνικό σχηματισμό και την οικονομία· από δε το 2012 η αναδιάταξη αποτυπώνεται και στην τυπική έκφραση του πολιτικού, στον κοινοβουλευτικό χάρτη. Κραταιά κόμματα εξαφανίζονται, νέα γεννιούνται και διαλύονται, τηλεπερσόνες διαγράφουν κομητικές τροχιές, μεταφασιστικά μορφώματα φορούν κοινοβουλευτικά προσωπεία είτε αυτοτελώς είτε διά εισοδισμού.
Από το 2011 όλες οι κυβερνήσεις σχηματίζονται από συνασπισμούς κομμάτων. Δεν πρόκειται για παροδική τάση· θα συνεχιστεί και θα επιταθεί, ιδίως με την εφαρμογή της απλής αναλογικής από τις μεθεπόμενες εκλογές. Η βαθιά πολύμορφη κρίση αναγκάζει κόμματα και πολιτικούς, παλαιούς και νέους, να αλλάξουν. Να συνομιλήσουν, να συνθέσουν, να ανταγωνιστούν, να εκφράσουν πρωτίστως τους εντολείς τους, με τόλμη και παρρησία, να συγκρουσθούν και να δεσμευτούν, να συνεργαστούν, με βάση προγράμματα, ιδέες, πράξεις.
Η λογική της αναμονής του ώριμου φρούτου, η ρουτινιέρικη εναλλαγή στην εξουσία, η επετηρίδα των κομματικών προεστών, τα πελατειακά δίκτυα, κομματικά, φυλαρχικά ή προσωπικά, ο εκμαυλισμός και η αμοιβαία εξαχρείωση, η διαπλοκή με την ολιγαρχία, όλες αυτές οι λαμπρές πρακτικές οδήγησαν στην ιστορική χρεοκοπία. Και πλέον, τροφοδοτούν σαν βενζίνη την πυρκαγιά του no politica και του νεοδεξιού φονταμενταλισμού, τις φλόγες του αντικοινοβουλευτισμού. Ηδη μια διαφαινόμενη τάση στον σφοδρά ματαιωμένο λαό, στο πλήθος των βουβών, είναι βαθιά αντικοινοβουλευτική και αντιδημοκρατική· το βουβό πλήθος εύκολα μετατρέπεται σε υποχείριο κάθε δημαγωγού.
Η δημοκρατία, τώρα περισσότερο από ποτέ, απαιτεί αυτοκριτική, παρρησία, δεσμεύσεις, αυτοϋπερβάσεις, έλλογες συγκρούσεις. Η δημοκρατία δεν κληρονομείται ευτυχώς, μα και δεν είναι αυτονοήτως κραταιά χωρίς τη διαρκή ενεργό συνδρομή μας. Αυτή είναι και η βαθύτερη ουσία της προοδευτικής συμπαράταξης που κινητοποιεί ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
*Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής Β' Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου