"...Αυτή η κυβέρνηση έχει τη μοναδική ικανότητα να βάζει μπροστά της τις πέτρες όπου θα σκοντάψει. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο υπαρκτό γεγονός της απειρίας. Οφείλεται πρωτίστως σε ένα μείγμα αγραμματοσύνης, αλαζονείας και ωχαδελφισμού. Ετσι πολιτεύτηκαν αντιπολιτευόμενοι, κι έτσι νόμιζαν ότι μπορούν να συνεχίσουν κυβερνώντες. Σαν κακομαθημένα παιδάκια που τσιρίζουν και καταγγέλλουν όταν δεν γίνει το δικό τους. Ρηχή σκέψη, ρηχή πολιτική, πομπώδεις δηλώσεις, καταστροφικά αποτελέσματα. Από την εποχή που πρωτοστατούσαν στους προπηλακισμούς των πολιτικών τους αντιπάλων και δεν μπορούσαν να δουν ότι θα ήταν οι επόμενοι στόχοι, μέχρι την εποχή της διαπραγμάτευσης με τα πουκάμισα έξω που στοίχισε στην οικονομία 80 δισ. και μέχρι την αλλοπρόσαλλη μάχη κατά της τηλεοπτικής διαπλοκής, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν υπολόγισε το επόμενο βήμα. Εριχνε μπαταριές στον γάμο του καραγκιόζη κι όταν ερχόταν η καταστροφή κατήγγελλε τους αντιπάλους. Οπως ακριβώς κάνει τώρα για να δικαιολογήσει την καταγέλαστη –ακόμη και για κυβερνητικά στελέχη– επιλογή του κ. Πολύδωρα. Καταγγέλλει τα κόμματα της αντιπολίτευσης για στήριξη της διαπλοκής..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"


                                                "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 01/11/16

Ο μεγάλος κατήφορος

"ΑΠΟΓΡΑΦΕΣ", του Πάσχου Μανδραβέλη
Οι κυβερνήσεις που βρίσκονται σε αποδρομή συνήθως πάνε από το κακό στο χειρότερο. Τούτη εδώ πάει κατευθείαν στο χείριστο. Η επιλογή να προταθεί ο κ. Βύρων Πολύδωρας στην προεδρία του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) το αποδεικνύει. Ηταν μια κίνηση με αποκλειστικό στόχο να διχάσει τη Νέα Δημοκρατία και το μόνο που κατάφερε ήταν να εμφανιστούν πρώτη φορά ρωγμές στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ· πόσα και πόσους να καταπιούν οι άνθρωποι; Ο θεωρητικός του «στρατηγού ανέμου» και της «κομμένης γράνας» ήταν η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι του εθνικολαϊκισμού που γέμιζε με περισσή επιμέλεια η ηγεσία του κόμματος.

Γράφαμε και παλιότερα ότι αυτή η κυβέρνηση έχει τη μοναδική ικανότητα να βάζει μπροστά της τις πέτρες όπου θα σκοντάψει. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο υπαρκτό γεγονός της απειρίας. Οφείλεται πρωτίστως σε ένα μείγμα αγραμματοσύνης, αλαζονείας και ωχαδελφισμού. Ετσι πολιτεύτηκαν αντιπολιτευόμενοι, κι έτσι νόμιζαν ότι μπορούν να συνεχίσουν κυβερνώντες. Σαν κακομαθημένα παιδάκια που τσιρίζουν και καταγγέλλουν όταν δεν γίνει το δικό τους. Ρηχή σκέψη, ρηχή πολιτική, πομπώδεις δηλώσεις, καταστροφικά αποτελέσματα. Από την εποχή που πρωτοστατούσαν στους προπηλακισμούς των πολιτικών τους αντιπάλων και δεν μπορούσαν να δουν ότι θα ήταν οι επόμενοι στόχοι, μέχρι την εποχή της διαπραγμάτευσης με τα πουκάμισα έξω που στοίχισε στην οικονομία 80 δισ. και μέχρι την αλλοπρόσαλλη μάχη κατά της τηλεοπτικής διαπλοκής, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν υπολόγισε το επόμενο βήμα. Εριχνε μπαταριές στον γάμο του καραγκιόζη κι όταν ερχόταν η καταστροφή κατήγγελλε τους αντιπάλους. Οπως ακριβώς κάνει τώρα για να δικαιολογήσει την καταγέλαστη –ακόμη και για κυβερνητικά στελέχη– επιλογή του κ. Πολύδωρα. Καταγγέλλει τα κόμματα της αντιπολίτευσης για στήριξη της διαπλοκής...

Δυστυχώς, έτσι έμαθαν και έτσι τους επέτρεψε ο ελληνικός λαός να πολιτευτούν. Πάτησαν στις ευαισθησίες που είχαν οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις στην Αριστερά, λόγω των πολύχρονων διώξεων από το μετεμφυλιακό κράτος. Εκμεταλλεύτηκαν τη ρηχή γνώση της ελληνικής κοινωνίας για τη δημοκρατική λειτουργία, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν ως δημοκρατικές κατακτήσεις όλες τις αντιδημοκρατικές εκτροπές· από τις καταλήψεις δημόσιων χώρων, μέχρι τις καταστροφές στη διάρκεια των διαδηλώσεων και μέχρι τον προπηλακισμό των αντιπάλων. Καβάλησαν το αίτημα για ανανέωση της πολιτικής ζωής. Κι έτσι, απροετοίμαστοι εντελώς, με δύο κακοχωνεμένα μαρξιστικά τσιτάτα βρέθηκαν στην εξουσία για να αποδειχθούν μικροί, αγράμματοι και μοιραίοι αντάμα. Πίστεψαν ότι μπορούν να εξαγάγουν την ασυναρτησία τους και να τρομάξει η Ευρώπη, με αποτέλεσμα να φεσωθούμε όλοι τους κεφαλαιακούς ελέγχους· φαντάζονταν ότι τα παλιά κόλπα της άκριτης καταγγελίας των πάντων μπορούν να διαρκέσουν στο διηνεκές.

Δεν υπάρχει ανάσχεση στον μεγάλο κατήφορο της κυβέρνησης κι αυτό γιατί έκαψε εκ των προτέρων όλα τα κλαδιά όπου θα μπορούσε να κρατηθεί. Αλήθεια: εκτός από τα ρετάλια της λαϊκιστικής Δεξιάς, ποιος σοβαρός άνθρωπος θα μπορούσε να συνεργαστεί μαζί τους; Ποιος, πλην του κ. Βύρωνα Πολύδωρα, θα δεχόταν να είναι η πρόταση του Μαξίμου, έστω για το ΕΣΡ;