Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Η επένδυση στο Ελληνικό και η Αθήνα
Του Δημήτρη Ρηγόπουλου
Η επένδυση των 8 δισ. για την αξιοποίηση του Ελληνικού φαίνεται ότι θα προχωρήσει. Ξεπερνάω την ειρωνεία του πράγματος, δηλαδή ότι καλείται να την εφαρμόσει η πλέον εχθρική στην ιδιωτική πρωτοβουλία κυβέρνηση, αλλά η πολιτική ζωή στη χώρα μας είναι γεμάτη από παραδοξότητες.
Αν, λοιπόν, προχωρήσει το σχέδιο του Ελληνικού, αυτό που θα συμβεί στην πραγματικότητα είναι η σταδιακή ανάδυση μιας νέας πόλης στα νότια προάστια.
Το «μεγαλύτερο πάρκο στην Ευρώπη» είναι το επικοινωνιακό δέλεαρ και της σημερινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, όμως μια πιο προσεκτική ματιά στα νούμερα της επένδυσης αποκαλύπτουν την έκταση των παρεμβάσεων. Δεν αναφέρομαι μόνο στην οικιστική ζώνη πολυτελείας. Στην παραλία προβλέπεται η δημιουργία του πρώτου ξενοδοχείου επτά αστέρων στη χώρα (κτίριο με έντονη αρχιτεκτονική ταυτότητα, σε σχήμα σκάφους), δυναμικότητας 250 κλινών, ενώ σχεδιάζεται η λειτουργία επιπλέον τεσσάρων μονάδων, τουλάχιστον 2.200 κλινών. Ο εμβληματικός ουρανοξύστης, επίσης αρχιτεκτονικά φιλόδοξος, θα υποδεχθεί και χρήσεις κατοικίας, με περίπου 200 διαμερίσματα, για τα οποία έχει ήδη αρχίζει να εκδηλώνεται αγοραστικό ενδιαφέρον, σύμφωνα με δηλώσεις στο ΑΠΕ του κ. Οδυσσέα Αθανασίου, διευθύνοντος συμβούλου της Lamda Development.
Συνολικά θα χτιστούν 8.000 νέες κατοικίες, ενώ σε όλα αυτά προσθέστε μία από τις πιο σύγχρονες μαρίνες στον κόσμο, το μεγαλύτερο ενυδρείο στην Ευρώπη, εμπορικό κέντρο, διεθνές ιατρικό κέντρο, διεθνές πανεπιστήμιο, γήπεδο γκολφ, κ.λπ.
Δεν χρειάζεται να είσαι ιδεοληπτικός για να αναρωτηθείς με ψυχραιμία: και το κέντρο της Αθήνας; Αν τόση επενδυτική «ενέργεια» κατευθυνθεί τόσο μονοδιάστατα προς τη μία κατεύθυνση, δεν υπάρχει κίνδυνος να κλονιστεί η ισορροπία ανάμεσα στους δύο πόλους; Θα μείνει «κάτι» για το κέντρο ή θα επιταχυνθεί η σημερινή τάση ερημοποίησης με εξαίρεση τη νησίδα ανάμεσα στο Σύνταγμα και το Μουσείο Ακρόπολης και το Κολωνάκι;
Ο προβληματισμός δεν είναι θεωρητικός, ιδίως σε περιόδους συρρίκνωσης ή στασιμότητας της οικονομίας. «Δεν θα είναι έτσι για πάντα», ακούω τον αντίλογο και προσυπογράφω. Επιπλέον, το κέντρο της Αθήνας διαθέτει ένα τόσο ισχυρό και εκτός συναγωνισμού brand name, που είναι ικανό να προσελκύει επισκέπτες «με το τίποτα». Δεν χρειάζεται επομένως τον πακτωλό δισεκατομμυρίων που θα καταπιεί το Ελληνικό για να γίνει προορισμός από το πουθενά.
Χρειάζεται, παρ’ όλα αυτά, κάτι πιο δύσκολο: χρειάζεται κυβέρνηση, διοίκηση που να ενδιαφέρεται να απελευθερώσει αγορές, να γεννήσει πλούτο, να διευκολύνει υποψήφιους επενδυτές, να μεγιστοποιήσει τα οφέλη από τον τουρισμό, να κάνει οτιδήποτε χρειάζεται για να δημιουργήσει δουλειές και να μεγαλώσει τις υπάρχουσες. Αυτό δεν έχουμε, προς το παρόν, και αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και όχι ο ανταγωνισμός του Ελληνικού.
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 27/09/16 |
Του Δημήτρη Ρηγόπουλου
Η επένδυση των 8 δισ. για την αξιοποίηση του Ελληνικού φαίνεται ότι θα προχωρήσει. Ξεπερνάω την ειρωνεία του πράγματος, δηλαδή ότι καλείται να την εφαρμόσει η πλέον εχθρική στην ιδιωτική πρωτοβουλία κυβέρνηση, αλλά η πολιτική ζωή στη χώρα μας είναι γεμάτη από παραδοξότητες.
Αν, λοιπόν, προχωρήσει το σχέδιο του Ελληνικού, αυτό που θα συμβεί στην πραγματικότητα είναι η σταδιακή ανάδυση μιας νέας πόλης στα νότια προάστια.
Το «μεγαλύτερο πάρκο στην Ευρώπη» είναι το επικοινωνιακό δέλεαρ και της σημερινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, όμως μια πιο προσεκτική ματιά στα νούμερα της επένδυσης αποκαλύπτουν την έκταση των παρεμβάσεων. Δεν αναφέρομαι μόνο στην οικιστική ζώνη πολυτελείας. Στην παραλία προβλέπεται η δημιουργία του πρώτου ξενοδοχείου επτά αστέρων στη χώρα (κτίριο με έντονη αρχιτεκτονική ταυτότητα, σε σχήμα σκάφους), δυναμικότητας 250 κλινών, ενώ σχεδιάζεται η λειτουργία επιπλέον τεσσάρων μονάδων, τουλάχιστον 2.200 κλινών. Ο εμβληματικός ουρανοξύστης, επίσης αρχιτεκτονικά φιλόδοξος, θα υποδεχθεί και χρήσεις κατοικίας, με περίπου 200 διαμερίσματα, για τα οποία έχει ήδη αρχίζει να εκδηλώνεται αγοραστικό ενδιαφέρον, σύμφωνα με δηλώσεις στο ΑΠΕ του κ. Οδυσσέα Αθανασίου, διευθύνοντος συμβούλου της Lamda Development.
Συνολικά θα χτιστούν 8.000 νέες κατοικίες, ενώ σε όλα αυτά προσθέστε μία από τις πιο σύγχρονες μαρίνες στον κόσμο, το μεγαλύτερο ενυδρείο στην Ευρώπη, εμπορικό κέντρο, διεθνές ιατρικό κέντρο, διεθνές πανεπιστήμιο, γήπεδο γκολφ, κ.λπ.
Δεν χρειάζεται να είσαι ιδεοληπτικός για να αναρωτηθείς με ψυχραιμία: και το κέντρο της Αθήνας; Αν τόση επενδυτική «ενέργεια» κατευθυνθεί τόσο μονοδιάστατα προς τη μία κατεύθυνση, δεν υπάρχει κίνδυνος να κλονιστεί η ισορροπία ανάμεσα στους δύο πόλους; Θα μείνει «κάτι» για το κέντρο ή θα επιταχυνθεί η σημερινή τάση ερημοποίησης με εξαίρεση τη νησίδα ανάμεσα στο Σύνταγμα και το Μουσείο Ακρόπολης και το Κολωνάκι;
Ο προβληματισμός δεν είναι θεωρητικός, ιδίως σε περιόδους συρρίκνωσης ή στασιμότητας της οικονομίας. «Δεν θα είναι έτσι για πάντα», ακούω τον αντίλογο και προσυπογράφω. Επιπλέον, το κέντρο της Αθήνας διαθέτει ένα τόσο ισχυρό και εκτός συναγωνισμού brand name, που είναι ικανό να προσελκύει επισκέπτες «με το τίποτα». Δεν χρειάζεται επομένως τον πακτωλό δισεκατομμυρίων που θα καταπιεί το Ελληνικό για να γίνει προορισμός από το πουθενά.
Χρειάζεται, παρ’ όλα αυτά, κάτι πιο δύσκολο: χρειάζεται κυβέρνηση, διοίκηση που να ενδιαφέρεται να απελευθερώσει αγορές, να γεννήσει πλούτο, να διευκολύνει υποψήφιους επενδυτές, να μεγιστοποιήσει τα οφέλη από τον τουρισμό, να κάνει οτιδήποτε χρειάζεται για να δημιουργήσει δουλειές και να μεγαλώσει τις υπάρχουσες. Αυτό δεν έχουμε, προς το παρόν, και αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και όχι ο ανταγωνισμός του Ελληνικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου