"...Η υπόθεση Καλογρίτσα στερεί από την κυβέρνηση Τσίπρα το ισχυρότερο ατού της μέχρι σήμερα, δηλαδή την αίσθηση πως θα κυβερνά για το ορατό μέλλον. Καθώς περιέρχεται σε μια κατάσταση όπου θα αμφισβητείται και το χρονικό όριο της πιθανής εξόδου της θα μετακινείται εγγύτερα, τα άλλα κέντρα εξουσίας θα παίρνουν τις αποστάσεις τους, θα είναι λιγότερο γενναιόδωρα και περισσότερο επιθετικά στις απαιτήσεις τους, ενώ στο εσωτερικό της θα αρχίσουν να εκδηλώνονται αφενός ένα παιχνίδι μετάθεσης των ευθυνών και αφετέρου μάχες αντιτιθέμενων ομάδων...."

Από την "Επένδυση"



                                                        "Επένδυση", 24/09/16

Τα Καλογριτσικά: Μία ανεπίστροφη πανωλεθρία

Του Φοίβου Καρζή

ΑΚΟΜΑ και αν, όπως είναι το πιθανότερο, η κυβέρνηση καταφέρει να επιβιώσει από την υπόθεση Καλο-γρίτσα, η ζημιά που έχει προκαλέσει δεν είναι επισκευάσιμη. Από τη φθορά της μεγαλύτερης πολιτικής ήττας του από τότε που ανέλαβε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσί-πρας δεν θα συνέλθει ποτέ εντελώς. Και την ημέρα που θα παραδίδει την εξουσία θα ξέρει ότι η αντίστροφη μέτρηση άρχισε τη στιγμή ακριβώς που πίστευε πως έχει καταγάγει τον μεγαλύτερο πολιτικό του θρίαμβο.

Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ του λαϊκισμού έχει από τις πρώτες σελίδες της τέτοιες θανατηφόρες φαντασιώσεις μεγαλομανών εξουσιαστών. Στην αρχαία Αθήνα, ο διάδοχος του πατριάρχη των δημαγωγών Κλέωνα λεγόταν Στρατοκλής. Οταν ο αθηναϊκός στόλος καταστράφηκε σε ναυμαχία στην Αμοργό, εκείνος πήγε στην πόλη και ανάγγειλε θυσίες και διήμερο γλέντι για τη μεγάλη νίκη. Με το που άρχισαν να φτάνουν τα τσακισμένα απομεινάρια των πλοίων, το πλήθος ζήτησε εξηγήσεις. Κι εκείνος τους απάντησε: «Γιατί; Σας πείραξε που καλοπερνούσατε δύο μέρες;». Ενα τέτοιο διήμερο πέρασε και η κυβέρνηση μετά τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες με τα 246 εκατομμύρια ευρώ. Εμοιαζε το πολιτικό μεγα-στοίχημα που θα εξασφάλιζε μακροημέρευση της στην εξουσία και παντοδυναμία Τσίπρα. Σήμερα αποδεικνύεται ότι η διαδικασία αυτή και η έκρηξη αυταρέσκειας που τη συνόδευσε μέχρι τη λοιδορία για την αγωνία απλών εργαζομένων μπροστά στην ανεργία ήταν ακριβώς το τέλος της πολιτικής μονοκρατορίας και, πιθανότατα, η αρχή του τέλους της εξουσίας.

Η ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ Καλογρίτσα για τηλεοπτική άδεια είναι ήδη παρελθόν. Η διάδοχη κατασιαση είναι ακόμα πιο περίπλοκη. Θα επιδιώξει η κυβέρνηση να σηκώσει από τον πάγκο τον Ιβάν Σαββίδη, με όλες τις δικονομικές (και ενδεχομενοκ; διπλωματικές) περιπλοκές που μπορεί να συνεπάγεται; Ή θα προτιμήσει να αποδεχθεί το μοιραίο και να αναγνωρίσει ότι μαζί με τον Ιωάννη-Βλαδίμηρο τελειώνει και ο ίδιος ο διαγωνισμός και, επομένως, να εγγράψει στο ακέραιο μια βαρύτατη πολιτική ζημία, που ούτε είχε υπολογίσει ούτε είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει;

ΚΑΙ στις δύο περιπτώσεις, τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Ο ένας, προφανής και ήδη πολυσυζητημένος, λόγος είναι ότι παίρνει τέλος η θεωρία της ηθικής υπεροχής της κυβέρνησης ως κυβέρνησης της Αριστεράς - το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα». Τα ηθικά επιχειρήματα έχουν πάντοτε μηδενική αξία στην πολιτική, αλλά όχι και στην επικοινωνία. Η ζωή όσων αμέριμνα τα επικαλούνται και χτίζουν πάνω τους γίνεται ιδιαίτερα δύσκολη όταν καταρρεύσουν.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, όμως, κι άλλοι, πιο βαθείς και ουσιαστικοί λόγοι. Πρώτον, σε ένα επεισόδιο αυτής της σπονδυλωτής σύγκρουσης, στην περίπτωση Στουρνάρα, η κυβέρνηση επιστράτευσε τα πιο ακραία όργανα μιας κρατικής εξουσίας: την απροκάλυπτη εργαλει-οποίηση των θεσμών, εν προκειμένω της Δικαιοσύνης, για την εξυπηρέτηση του πο-
λιτικού της σχεδιασμού. Προφανώς είναι αποκρουστικό, αλλά αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι υπήρξε και αναποτελεσματικό. Ο στενός πυρήνας της εξουσίας, αισθανόμενος άμεση απειλή, έβγαλε το αθέμιτο όπλο του. Και απέτυχε.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, η υπόθεση Καλογρίτσα στερεί από την κυβέρνηση Τσίπρα το ισχυρότερο ατού της μέχρι σήμερα, δηλαδή την αίσθηση πως θα κυβερνά για το ορατό μέλλον. Καθώς περιέρχεται σε μια κατάσταση όπου θα αμφισβητείται και το χρονικό όριο της πιθανής εξόδου της θα μετακινείται εγγύτερα, τα άλλα κέντρα εξουσίας θα παίρνουν τις αποστάσεις τους, θα είναι λιγότερο γενναιόδωρα και περισσότερο επιθετικά στις απαιτήσεις τους, ενώ στο εσωτερικό της θα αρχίσουν να εκδηλώνονται αφενός ένα παιχνίδι μετάθεσης των ευθυνών και αφετέρου μάχες αντιτιθέμενων ομάδων. Με τον κ. Τσίπρα φανερά αμήχανο και τον στενό κύκλο των Παππά, Σπίρτζη και, δευτερευόντως, Φλαμπουραρη έκθετο και ευάλωτο, όλα παραπέμπουν σε μια παρατεταμένη περίοδο με απρόβλεπτες εξελίξεις εκτός ελέγχου. Και αυτά χωρίς να μετρήσουμε την επερχόμενη έκρηξη του προσφυγικού...

_—.