Ο Μητσοτάκης επανέφερε το θέμα της διερεύνησης των Τεμπών στην αρχική εκτίμησή του: ότι στα Τέμπη «εκείνη την τραγική νύχτα συγκρούστηκαν, δυστυχώς, οι ανθρώπινες αστοχίες με τα διαχρονικά κενά του κράτους». Τα κενά του κράτους καταγράφονται με έμφαση στο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, οι ανθρώπινες αστοχίες όμως έχουν αποσιωπηθεί από το κίνημα της θλίψης στο όνομα των Τεμπών, αφού έπρεπε το δυστύχημα να μετονομαστεί σε έγκλημα, να επινοηθούν κατηγορίες ανθρωποκτονίας που να οδηγούν στην κυβέρνηση και ειδικά στην κορυφή της και, ασφαλώς, να επινοηθούν επιβαρυντικά στοιχεία όπως «το μπάζωμα» και «η συγκάλυψη». Ωστε το λαϊκό δικαστήριο να βγάλει ετυμηγορία ενοχής, υποκαθιστώντας τη θεσμική έρευνα και τη δική της ετυμηγορία. Ο Μητσοτάκης, χθες, επανέφερε τη λογική στη δημόσια συζήτηση. Αρχικά, καταρρίπτοντας όλες τις φήμες που μετατρέπονταν σε βεβαιότητα για να στηρίξουν την τοξικότητα των εβδομάδων που προηγήθηκαν. Δεν υπάρχουν αγνοούμενοι, δεν υπήρξε λαθρεμπορικό φορτίο ξυλολίου, δεν αλλοιώθηκαν εσκεμμένα τεκμήρια: είναι άκυρα τα «στοιχεία» που έδινε ο επιστολογράφος του Ιησού στη ριζοσπαστική Αριστερά για να ξαναφτιάξει κίνημα Αγανακτισμένων στις πλατείες. Επιπλέον, συσχέτισε τις αναλογίες των κινημάτων της Αγανάκτησης με την προσπάθεια αναβίωσής τους ως κινήματος Οργής από Θλίψη – επισημαίνοντας την προσπάθεια χειραγώγησης των πολιτών (ό,τι έκαναν το 2010-15 οι εργαζόμενοι των υπογείων του ΣΥΡΙΖΑ) μέσω της χρήσης μποτ, ψεύτικων λογαριασμών, που κατέκλυσαν τα κοινωνικά δίκτυα, υπαγορεύοντας συμπεριφορές – υπαινισσόμενος αυτή τη φορά αναλογίες με όσα συμβαίνουν στον κόσμο, με τα ρήγματα στον δυτικό κόσμο που έφερε η διακυβέρνηση Τραμπ στις ΗΠΑ και, ιδίως, με την επίθεση κατά της σταθερότητας και της ενοποιητικής διαδικασίας στην Ευρώπη. Αφού επέλεξε τη στρατηγική τής κατά μέτωπο σύγκρουσης με δυνάμεις που απεργάζονται την αποσταθεροποίηση και αφού μίλησε για την ανάγκη εμπιστοσύνης των πολιτών στη δημοκρατία και στους θεσμούς της, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έπραξε το αναμενόμενο: παράλληλα με την έκφραση αυτοκριτικής υποσχέθηκε μεταρρύθμιση στις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες και έθιξε το μεγαλύτερο ταμπού της ελληνικής κοινωνίας: υποσχέθηκε πραγματική αξιολόγηση στο Δημόσιο. Σαν να παραδέχεται, δηλαδή, ότι το πλαίσιο του Ν. 3230/2004 και της επικαιροποίησής του με τον Ν. 4940/2022 είναι συμβατικό και χωρίς ουσία, γι’ αυτό ένα νέο πλαίσιο θα συμπεριληφθεί στη συνταγματική αναθεώρηση. Αν ο Πρωθυπουργός προχωρήσει σε μια τέτοια μεταρρύθμιση, θα βρει απέναντί του όλες τις δυνάμεις της αδράνειας – αλλά, επιτέλους, πολιτικά: θα τις βρει να προσπαθούν να αποτρέψουν τις αλλαγές που θα κάνουν τη χώρα ανταγωνιστικότερη. Μόλις ξεκίνησε μια πραγματική πολιτική σύγκρουση χωρίς ψευδεπίγραφα χαρακτηριστικά.....

 Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 06/03/25

"ΤΑ ΝΕΑ", 06/03/25

Μπάζωμα στην κοινή λογική

Ο πιο ωραίος απ΄ όλους είναι ο φουκαράς ο Φάμελλος. Ολο κάτι θέλει να πει, όλο κάτι θέλει να κάνει, νιώθοντας την (καυτή, άουτς…) ανάσα του Πολάκη στον σβέρκο του, κι όλα λάθος καταλήγει στο τέλος να τα κάνει! Παράδειγμα τελευταίο: έβαλε πάλι μπρος τη γνωστή κασέτα/CD περί των δικογραφιών για τα Τέμπη, τις οποίες σκοπίμως, και για προφανείς λόγους, αποκρύπτει η Βουλή για λογαριασμό της κυβέρνησης. Τον… πιστεύω κι εγώ (λέμε τώρα) και πλακώνω τα τηλέφωνα να δω τι ακριβώς έχει συμβεί. 

Και τι μου αποκαλύπτει κοινοβουλευτικός παράγοντας στον οποίο απευθύνθηκα; Οτι όλες οι δικογραφίες διαβιβάστηκαν στη Βουλή, αλλά μία, αυτή για το «μπάζωμα», έχει μια ωραία ιστορία από πίσω, όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Προσέξτε, παρακαλώ, και βγάλτε συμπέρασμα: φτάνει η πρώτη δικογραφία τον Μάιο του 2024 στη Βουλή, ανακοινώνεται, έρχεται και μια δεύτερη τον Αύγουστο και συσχετίζεται, και τον Οκτώβριο ο βουλευτής Κόκκαλης (μεταγραφή Καμμένου στον ΣΥΡΙΖΑ) καταθέτει στην Εισαγγελία Λάρισας μήνυση κατά παντός υπευθύνου για το μπάζωμα – ξεμπάζωμα στην περιοχή του δυστυχήματος. Ανακοινώνεται και αυτή η δικογραφία στη Βουλή, στις 25 Οκτωβρίου, και υποτίθεται ότι όλοι γνωρίζουν τα πάντα – ακόμη και τη μήνυση του Κόκκαλη. Ολοι; Οχι ακριβώς. Ο Φάμελλος δεν το ξέρει – ή έτσι υποδύεται – το μυστικό. Και μόλις προχθές «πληροφορείται», και ανασύρει τη δικογραφία της Λάρισας, από το σχετικό γραφείο που λειτουργεί στη Βουλή, ως το καινούργιο αποδεικτικό της απόκρυψης των δικογραφιών!

Κανονικό μπάζωμα δηλαδή στην κοινή λογική, δεν εξηγείται αλλιώς…

Ολα τη θυμίζουν…

Φίλος από αυτούς που κόβουν βόλτες στο Περιστύλιο της Βουλής, ειδικά όταν πραγματοποιούνται συζητήσεις στην Ολομέλεια, με παρακάλεσε / παρότρυνε να διαβάσω το… εξώδικο που έστειλε στη Βουλή μητέρα θύματος των Τεμπών, εγκαλώντας το ΠΑΣΟΚ διότι δεν κατέθεσε… πλήρη πρόταση για την Προανακριτική Επιτροπή. Και όχι μόνο το εγκαλεί απλώς το ΠΑΣΟΚ, αλλά προβαίνει και σε βαρύτατους χαρακτηρισμούς, λες και ο Ανδρουλάκης έκανε τον σταθμάρχη της Λάρισας εκείνο το μοιραίο βράδυ!

– Διάβασε το εξώδικο, θα καταλάβεις, μου είπε.

Τι να κάνω, επιστρέφοντας στο γραφείο το διάβασα το εξώδικο. Και πλην του πρωτοφανούς για τα κοινοβουλευτικά δεδομένα γεγονότος (να εγκαλείται κόμμα για την επάρκεια μιας πρωτοβουλίας του εντός της Βουλής, εν προκειμένω της πρότασης για Προανακριτική Επιτροπή), κατέληξα στο συμπέρασμα ότι κάνουν καλή δουλειά οι… δικηγόροι που (υπο)στηρίζουν τους συγγενείς των θυμάτων. Με την έννοια της… καλής αντιπολίτευσης στην αντιπολίτευση, αντί να στρέφουν τα πυρά τους στην κυβέρνηση. Διότι το κείμενο του εξωδίκου της συγγενούς θύματος των Τεμπών αποπνέει (για να το πω όσο πιο κομψά γίνεται) «άρωμα» Ζωής (Κωνσταντοπούλου)!

Μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια, αλλά «όλα τη θυμίζουν, απλά κι αγαπημένα», τη Ζωή…

Η Ζωή και ο Στάλιν

Η πρόεδρος Ζωή λοιπόν, η οποία βλέπει ότι ο ακτιβισμός στη Βουλή αλλά και γενικότερα η τακτική «τα κάνω μπάχαλο όποτε κρίνω σκόπιμο» έχουν μια πέραση, έδωσε χθες μία ακόμη, καλή, δόση του ταλέντου και των δυνατοτήτων που έχει σε αυτό το πεδίο, κατά την ομιλία του προέδρου Κυριάκου. Τον διέκοπτε συνεχώς, πετούσε σχόλια, υπονοούμενα, ατάκες και τα συναφή, και στο τέλος τον έφερε τον άλλο σε τέτοιο σημείο, που δεν άντεξε και θυμήθηκε τον… Στάλιν. Ναι, τον Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Στάλιν, παρακαλώ! Που είχε χθες… επέτειο θανάτου – άκου τώρα τι θυμήθηκε ο άνθρωπος (για το «The Chase» στο Mega τον βλέπω, να απαντάει στις ερωτήσεις του «αδέκαστου επιθεωρητή»!).

Και απέδωσε τη στάση της προέδρου Ζωής στην πρόθεσή της να τον… «γιορτάσει»! Τον Στάλιν, τον καλό πατερούλη.

Ε ρε, τι ακούν οι τοίχοι της Βουλής και δεν ραγίζουν.

Σωκράτης όπως… Αλέξης

Τι ακούν οι τοίχοι της Βουλής και δεν ραγίζουν, μέρος δεύτερο. Μιλάει ο Φάμελλος (αυτός με την ανάσα του Πολάκη στον σβέρκο) και προσπαθεί να μιμηθεί τον «πολλά βαρύ και όχι» σε ύφος και τόνο. Και μάλλον τα καταφέρνει, διότι προφανώς έχει κάνει στο σπίτι πρόβες, επί ώρες, για να μοιάσει στο παλικάρι απ’ τα Σφακιά. Καταγγέλλει τον Κυριάκο, για τα πάντα, εκτός από το… βασικό (το κρατάει για τις επόμενες ημέρες προφανώς), ότι επίτηδες έβαλε τα δυο τρένα στην ίδια γραμμή για να συγκρουστούν!..

Μέχρι ότι «είναι για τα μπάζα» τού προσάπτει σε μια αποστροφή του λόγου του, δίνοντας έτσι ένα υψηλό δείγμα κοινοβουλευτικού ήθους – και κάποια στιγμή σκάει το παραμύθι που αφήνει άφωνο το πανελλήνιο: «Κερδίσατε τις εκλογές του 2023 γιατί παραπλανήσατε τον λαό για το έγκλημα των Τεμπών. Αυτή ήταν η σκοπιμότητα της συγκάλυψης. Αυτή είναι η αιτιώδης σχέση που φωτίζει τον δόλο σας και το κίνητρό σας για τη συγκάλυψη. Προσπαθείτε απεγνωσμένα να παραμείνετε γαντζωμένος στην καρέκλα της εξουσίας»!

Οπα, κάπου το έχει ακούσει αυτό, το πανελλήνιο. Κάτσε να δεις, α, ναι, μωρέ, τα ίδια ακριβώς – μα τα ίδια – έλεγε και προ μηνός ο πρόεδρος Αλέξης, ο απόμαχος, ο βετεράνος, σε μια εκδήλωση του ιδρύματος που έχει δημιουργήσει. Οτι έχασε τις εκλογές επειδή ο Μητσοτάκης συγκάλυψε το δυστύχημα. Και πως αν δεν το είχε συγκαλύψει, δεν θα τις κέρδιζε τις εκλογές!

Τέλος στα ψέματα

Θα τις κέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν αποτόλμησε να το ισχυριστεί η προεδράρα. Σου λέει, εντάξει, και τα ανέκδοτα έχουν ένα όριο. Μην το παρατραβάμε. Το γιατί όμως μεταχειρίστηκε χθες ο Φάμελλος την ίδια επιχειρηματολογία με τον Τσίπρα είναι ένα ερώτημα, το οποίο χρήζει πολλών ερμηνειών. Για παράδειγμα, με κάποιο τρόπο πρέπει να δικαιολογηθεί και η βαριά, διαλυτική, για τον ΣΥΡΙΖΑ ήττα του Ιουνίου του 2023. Επιπλέον γιατί είναι ανάγκη να αποκρυβούν οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ που ο σιδηρόδρομος στην Ελλάδα πουλήθηκε στους Ιταλούς για ένα κομμάτι ψωμί – αντί πινακίου φακής που λέγανε παλιά. Οπως και για το γεγονός ότι η σύμβαση 717 δεν υλοποιήθηκε ποτέ, παρότι την κλωθογύριζαν από το Μαξίμου στο υπουργείο Μεταφορών και πίσω, από το 2016, για τους γνωστούς λόγους…

Ομως, επειδή όλοι εδώ ζούσαμε, ξέρουμε πολύ καλά ότι το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου του 2023 δεν είχε να κάνει με καμία συγκάλυψη. Είχε να κάνει με την απόφαση της ελληνικής κοινωνίας να τελειώνει με τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ και τον τότε αρχηγό του, που το αναγνώριζε κιόλας ότι τον λένε «ψεύτη» και το είχε παραδεχτεί δημοσίως. Με τον βιασμό κάθε έννοιας δικαίου, με τα παραδικαστικά, με τις διώξεις των αντιπάλων, με τη δημιουργία νεόπτωχων, με την κατάλυση κάθε αξιοκρατίας, με τις κυβερνητικές γελοιότητες σε κάθε έκφανση της διακυβέρνησης Τσίπρα, με την επιβολή ενός τρίτου και χειρότερου Μνημονίου και με όσα άλλα ων ουκ έστιν αριθμός. Κι επειδή θυμόμαστε και δεν ξεχνάμε. Και δεν θέλουμε και να τα ξαναζήσουμε, κύριε Φάμελλέ μου. Πειράζει;