Στις ράγες αυτής της τραγωδίας ακουμπά όλη η Ελλάδα, όπως και με το τελευταίο δυστύχημα με τους δύο φαντομάδες της 338ΜΔΒ. Είναι ένα πάνδημο πένθος, εθνικό, κοινωνικό, ατομικό, ανθρώπινο...

ΓΙΑ ΤΗ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ...

Μιλούσα πριν λίγο με το φίλο Πτέραρχο Δημήτρη Μανδύλη, με την κουβέντα μας νά πηγαίνει άμεσα-πού αλλού;....-στη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών. 

Και λεπτά αργότερα μού έστειλε το μήνυμα που ακολουθεί, με τον γνωστό μου σε εμένα λόγο του, λιτό και δωρικό, λυρικό κιο βαθειά ανθρώπινο: «Άστα, Μάκη, ζήσαμε την πρώτη ημέρα της Άνοιξης ως μία ματωμένη αυγή, ποτισμένη με το αίμα της νιότης τόσο νέων ανθρώπων που χάθηκαν. Παραφράζοντας τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι στις ράγες αυτής της τραγωδίας ακουμπά όλη η Ελλάδα, όπως και με το τελευταίο δυστύχημα με τους δύο φαντομάδες της 338ΜΔΒ. Είναι ένα πάνδημο πένθος, εθνικό, κοινωνικό, ατομικό, ανθρώπινο.Ιn memoriam». 

Το κοινοποιώ, με την άδειά του, όπως πιστεύω, προσυπογράφοντάς το....

Σ.Χ.Μ