Καλά μυαλά σε όλους! Και στις αριστερές παρθένες που σήκωσαν «παραγωγή» αλλά και στην κυβέρνηση που οφείλει να παραδώσει τη λίστα των ΜΜΕ στα οποία απευθύνθηκε διαφημιστικά (άρα και οικονομικά ενίσχυσε) προκειμένου να μεταδοθούν στον κόσμο οι κατευθύνσεις και οδηγίες για την αντιμετώπιση του κορονοϊού. Αυτό που πράττουν και οι εταιρείες για να διαφημίσουν το προϊόν τους. Ενήργησαν αξιοκρατικά; Αντιμετώπισαν τους σοβαρούς με σοβαρότητα; Ήλεγξαν; Γιατί αν στα μάτια της αντιπολίτευσης δεν υφίστανται σοβαροί, στα μάτια της νέας κυβέρνησης απαιτώ να υπάρχουν και να συνεχίσουν να υπάρχουν.....

Από τον ιστότοπο "ΠΡΟΤΑΓΟΝ", και

Αν προσδοκούσα να βιοποριστώ μόνο από τη δημοσιογραφία ίσως για μια μεγάλη περίοδο της επαγγελματικής ζωής μου να είχα εκείνο το συγκεκριμένο βλέμμα. Θέρισε η κατάθλιψη το επάγγελμα. Ισως είχα κείνη τη μυρουδιά του ποτού από το ξύπνιο μου. 

Ισως έπρεπε κάθε μήνα να τρέχω στο αγώνισμα «παζλ-συμπλήρωσης μισθού». Λίγο ράδιο, λίγο Internet, λίγο καμιά δουλίτσα, κανένα εντυπάκι, λίγο πόλη – λίγο επαρχία, πολλές ακυρώσεις, πολλά απλήρωτα, κάτι θα κάτσει, «Ουφ! Βγήκε μήνας!». 

ΕΣΗΕΑ κατά ΣΥΡΙΖΑ: Απαράδεκτο το βίντεο κατά των δημοσιογράφων Πατήστε εδώ 

Ισως εργαζόμουν 24ωρο, ήτοι βάρδια «απίκο». Ο καθορισμός ωραρίου σε μερικούς φέρνει γέλιο μέχρι δακρύων. 

Iσως είχα ξαναγυρίσει στη μάνα μου στο χωριό. Μπορεί να είχα μάθει μέχρι και χωράφι! Μπορεί να ήμουν ο ντελιβεράς. Εκείνος, ο άξιος σεβασμού που σε μια ανάρτηση εξήγησε, πώς στην αρχή έκρυβε το νέο του επάγγελμα, πώς ξεθάρρεψε, πώς πλέον το διατυμπανίζει αφού νοιώθει πιο ασφαλής για το μέλλον του πάνω στο μηχανάκι παρά στα κυβερνοευπαθή συγκροτήματα δημοσιογραφίας. Μπορεί να ήμουν αυτός ή αυτή που περίμενε δικαίωση από τα δικαστήρια. Να είχα «κτίσει» μέσα μου ένα φιλικό όνειρο (γιατί δεν θα μπορούσα να αρθρώσω τη λέξη «βεβαιότητα»), ότι μετά το κλείσιμο π.χ της «Ελευθεροτυπίας»… Δεν μπορεί … «Κάποτε θα λάβουμε τα δεδουλευμένα!». Και να έβλεπα τις Τράπεζες να περνούν ως τρένα χαιρετώντας με… Στις ράγες του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα….«Bye!»… 

Ή να ήμουν μια άνεργη που ξεσπάει στο Facebook γράφοντας, γράφοντας και πληρώνεται με like, αλλά δεν εξαργυρώνονται στον χασάπη. Ή να εργαζόμουν δωρεάν για να υφίσταμαι… Θερίζει το δωρεάν! 

Αναγνώστη μου, για κάθε μικροϊστορία που σου γράφω ξεπετάγονται μπροστά μου ονόματα και πρόσωπα που συγκινούμαι να θυμάμαι. Το θέμα όμως δεν είναι όσα γνωρίζω εγώ αλλά ότι ένα κόμμα που καμώνεται «κοντά στον εργαζόμενο», τα αγνοεί! Γιατί αλλιώς, θα ντρεπόταν για το σποτ που δημοσιοποίησε. Πού κολλάει μωρέ η ξανθούλα που της πετάνε χρήμα από τον ουρανό; Τις εκμαυλισμένες σας ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ μαγνητοσκοπήσατε; 

Αγαπητοί μου αναγνώστες, κατέγραψα περιπτώσεις από τον πολύπαθο τομέα της δημοσιογραφίας. Αυτόν που οριζόντια εξόντωσε η κρίση. Αλλά είναι δίκαιο να καταγράψω και τι δεν θα… Με τίποτα δεν θα…! Ως μέγιστη κατάρα!… Δεν θα ήμουν ποτέ αυτά τα τζουκ μποξ που τραγουδάνε μόνο τον σκοπό που τους δίνει το κόμμα, χωρίς ντροπή, χωρίς αύριο. (Κάποτε χάνουν και τα κόμματα). 

Δεν θα ήμουν ποτέ το είδος διασταύρωσης χαμαιλέοντας-ακρίδα που πηδάει και μεταλλάσσεται η ιδεολογία του από αρχηγό σε αρχηγό. 

Δεν θα ήμουν ο εκδότης που κατέφθανε με ελικόπτερο και σήκωνε χώμα. Τον έφαγε το χώμα! 

Δεν θα ήμουν ο κοντός δημοσιογραφάνθρωπος που ενώ πληρώνεται από εταιρεία βγαίνει μπροστά καταγγέλλοντας την εταιρεία, για να πάρει μαζί του τον κόσμο και σιγά σιγά να τους φέρει προς την εταιρεία. 

Δεν θα ήμουν ο εκβιαστής που χύνει λίγο από ψέμα, για να λάβει διαφημιστικό-χρήμα ενίσχυση. Κι αν όχι, κι άλλο ψέμα μέχρι να…. Και επιζεί, ρε φίλε! Επιζεί.

 Δεν θα ήμουν ο εκδότης με το πούρο, που παρέμεινε με πούρο ενώ χρωστάει και της Μιχαλούς. Δεν θα ήμουν η δημοσιογράφος που έστησε παρέα με την εξουσία ένα ολόκληρο δήθεν σκάνδαλο. Το μεγαλύτερο από ιδρύσεως! Δεν θα ήμουν το φερέφωνο υπουργού που εμφανίστηκε σε δίκη εναντίον γελοιογράφου και δεν ήξερε, ούτε ο ίδιος τι ισχυριζόταν. 

Δεν θα έπαιρνα συνέντευξη-φλερτ από πολιτικό παίζοντας βλεφαρίδες. 

Δεν θα έκλαιγα δημοσιογράφους στο μνημείο των νεκρών της ΕΡΤ αλλά στων ζωντανών το δημοσιογραφικό χάος. 

Τι να το κουράζω, πίσω από κάθε μεγαλοϊστορία ξεπετάγονται ονόματα και πρόσωπα. Φτύνω τον κόρφο μου και τη διαδρομή μου συνεχίζω. Αλλά το θέμα δεν είναι αυτά που γνωρίζω εγώ αλλά ότι το κόμμα, ευκαιριακώς ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πλέον σκέτο ΣΥΡΙΖΑ, καμώνεται ότι είναι αθώο του εγκλήματος. Ακυρώνει την πλειοψηφία της δημοσιογραφίας. Αρα δεν διακρίνει ενσυνείδητους, επαγγελματίες. Απασχολημένοι ίσως να στρατολογούν τρολ. Για τα τρολ κανένα σποτ; Να πετάει ο ουρανός πεντάευρα σε αστοιχείωτα, ανορθόγραφα, τελειωμένα; 

Στα τόσα χρόνια, για το μόνο που είμαι σίγουρη είναι ότι κανένας δεν εντοπίζει καλύτερα από τα κόμματα, όλα τα κόμματα, τους βολικούς, τους οσφυοκάμπτες, τους φθηνούς, τους κόλακες, τους νταραβερτζήδες. Τους καθ΄εκάστην «χρήσιμους». 

Το κείμενο αφιερώνεται στους πολλούς ενσυνείδητους επαγγελματίες που γνώρισα στα 34 χρόνια που είμαι αφιερωμένη στο χρονογράφημα. Και στους πολλούς νέους και νέες. Τους ευφυείς, δημιουργικούς, το κράμα ονειροπόλος και down to earth, που βγάζουν τη δουλειά για να καμαρώνουν άλλοι. Κόσμος και κόσμος! Από τους «4 Τροχούς» του Καβαθά μέχρι το Protagon. Και στη Μαρία Ρεζάν, για τη φράση που κλείνει την αυτοβιογραφία της: «Και να θυμάσαι πάντα, πως δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο στον κόσμο αυτό από μια νύχτα που τη φωτίζουν τ΄αστέρια και το συναίσθημα ότι έκανες το καθήκον σου…». Γνώρισα πολλούς «Ρεζάν». Εσείς, έρμοι, «αθώοι» του αίματος; Ούτε στον ύπνο σας. 

ΥΓ. Καλά μυαλά σε όλους! Και στις αριστερές παρθένες που σήκωσαν «παραγωγή» αλλά και στην κυβέρνηση που οφείλει να παραδώσει τη λίστα των ΜΜΕ στα οποία απευθύνθηκε διαφημιστικά (άρα και οικονομικά ενίσχυσε) προκειμένου να μεταδοθούν στον κόσμο οι κατευθύνσεις και οδηγίες για την αντιμετώπιση του κορονοϊού. Αυτό που πράττουν και οι εταιρείες για να διαφημίσουν το προϊόν τους. Ενήργησαν αξιοκρατικά; Αντιμετώπισαν τους σοβαρούς με σοβαρότητα; Ήλεγξαν; Γιατί αν στα μάτια της αντιπολίτευσης δεν υφίστανται σοβαροί, στα μάτια της νέας κυβέρνησης απαιτώ να υπάρχουν και να συνεχίσουν να υπάρχουν. 

Πηγή: Protagon.gr

 ....από "ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ"

Σπάνια καταφέρνει ένα διαφημιστικό σποτ να συγκεντρώσει τόσο πολλές αστοχίες.  Το βασικό θέμα που ήθελε να αναδείξει, ήταν η ενδεχόμενη μεροληψία υπέρ κάποιων ΜΜΕ από την μεριά της κυβέρνησης, το πώς και σε ποιούς μοίρασε τα 20 εκατομμύρια της διαφημιστικής καμπάνιας «Μένουμε Σπίτι».  Θεμιτό και επιθυμητό. Αυτή είναι η δουλειά της αντιπολίτευσης.  

Να σημειώσουμε εδώ ότι αυτά τα σποτ χρησιμοποιήθηκαν για να βοηθήσουν στην εφαρμογή των άκρως επιτυχημένων μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας και με την ευκαιρία να μοιραστεί ένα βοήθημα στα ΜΜΕ που πλήττονταν από την κρίση. Το ποσό ήταν 20 εκατομμύρια,  ασήμαντο μπροστά στις επιχορηγήσεις που μοίρασε η κυβέρνηση για να βοηθήσει διάφορους άλλους επαγγελματικούς κλάδους που επλήγησαν από την πανδημία. 

Το θέμα δεν ήταν μείζων, ωστόσο, στον ΣΥΡΙΖΑ εκτιμήθηκε  ότι βρήκαν αντιπολιτευτική φλέβα χρυσού κι έτσι αποφάσισαν να προχωρήσουν σε ένα δικό τους διαφημιστικό σποτ στο οποίο θα κατήγγειλαν τα κακώς κείμενα. Το θέμα είναι, πώς το κάνεις! 

Βέβαια, είναι γνωστό ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για σχοινί. Είναι εντυπωσιακό αυτό με την αμνησία που παθαίνουν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ  και δεν θυμάται κανείς τους ότι σχεδόν πέντε χρόνια υπήρξαν κυβέρνηση η οποία μάλιστα με τα καμώματά της απέκτησε πλούσιο παρελθόν… Υπάρχουν τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα, η …υπερπαραγωγή για τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών, οι δηλώσεις του Ιβάν Σαββίδη και γενικότερα η υιοθέτηση της  τραμπικής αντιμετώπισης του τύπου, που εξακολουθεί να υιοθετεί ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον των δημοσιογράφων και ως αξιωματική αντιπολίτευση. 

Η λογική τού  «δημιουργώ ή αναδεικνύω μιαν υποψία “σκανδάλου” για να καλύψω τις δίκες μου πομπές» δεν πιάνει πλέον. Είναι ξεπερασμένη.  Το θέμα Παπαδημούλη είναι μείζων και ηθικό και δεν καλύπτεται.. Μαζί με το διαμέρισμα, αγοράζεις και τον λεκέ. Το κόλπο «φτιάχνω μια φουσκοθαλασσιά για να καλύψω  το δικό μου ναυάγιο» δεν πιάνει. 

Ας πάμε τώρα στο «σοσιαλδημοκρατικό» σποτ. Το μήνυμα είναι σαφές και εικονογραφείται άγρια.  Όλοι οι δημοσιογράφοι είναι αργυρώνητοι, τα πιάνουν χοντρά και τα λεφτά που αρπάζονται με ιδιαίτερη βουλιμία από την …Αντί-Δούρου -πρωταγωνίστρια, τα δίνει ο πρωθυπουργός της χώρας τον όποιο και υμνούν αλαλάζοντας ευγνώμονες το όνομά του. Δεν χρειάζεται να ιδρώνει ο κύριος Σκουρλέτης για να μας εξηγήσει ότι δεν διαθέτουμε την  αίσθηση του χιούμορ. Τι προσπαθεί να μας πει;  Ότι διαθέτουμε  μειωμένη αντιληπτικότητα και δεν καταλαβαίνουμε τα βαθυστόχαστα σποτ του ΣΥΡΙΖΑ;  Μια βλακεία, πάντως, δεν καλύπτεται από μια δεύτερη βλακεία.  Απλώς αυξάνεται. Τι άραγε δεν καταλαβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ όταν προσβάλλουν το μέσο νου; Εκτός αν απευθύνονται αποκλειστικά στο νοήμον κοινό τους του  3% …  

Ένα ακόμα αδύνατο σημείο του σποτ είναι ότι η στοχοποίηση  του πρωθυπουργού ως πρόσωπο και όχι της κυβέρνησης και των πολιτικών της, αναδεικνύει υποσυνείδητα αλλά σαφώς την αποδοχή της υστέρησης του Τσίπρα που καταγράφεται διαχρονικά και σε όλες τις δημοσκοπήσεις έναντι του Μητσοτάκη. Στόχος είναι να θιγεί ο Μητσοτάκης, και όχι οι πολιτικές του. Έτσι δρα το μήνυμα και η σημειολογία του, σύντροφοι. 

Αλλά αυτά τα προβλήματα του αριστερού λαϊκισμού είναι γνωστά και ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με μαθητή ανεπίδεκτο μαθήσεως - για να προβιβαστεί στην επομένη τάξη της σοσιαλδημοκρατίας!  Το τραγικό είναι το τελευταίο, που δεν χρειαζόταν καν, και αναδεικνύει κάτι πολύ σκοτεινό κι επικίνδυνο. Η ακατανόητη, πέρα για πέρα, εμπλοκή του Μωυσή -ονόματος που παραπέμπει  ευθέως στην Εβραϊκή παράδοση η οποία συμπτωματικά συνδέεται με το άθλιο στερεότυπο του διψασμένου για χρήματα  Εβραίου, εντάσσεται δίχως περιστροφές στην ναζιστική ρατσιστική φυλετική απαξίωση των Εβραίων. 

Εδώ ειλικρινά σταματώ έντρομος. Πώς έφτασε ένα απλό σποτ το οποίο θα μπορούσε να εγκαλείται η κυβέρνηση να φέρει στο φως την λίστα με τα χρήματα που δόθηκαν στα ΜΜΕ, να μετατρέπεται σε ένα ναζιστικό παραλήρημα;  Πραγματικά είναι ανατριχιαστικό αλλά και απορίας άξιο!