Οι συχνές πλέον πτήσεις τουρκικών αεροπλάνων πάνω από κατοικημένα νησιά μας, πάνω από εθνικό μας έδαφος, αποτελούν το αποκορύφωμα της από πολλών ετών εκδηλωμένης τουρκικής προκλητικότητας. Είναι φανερή η επιδίωξή τους: να υποχρεωθούμε να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προκειμένου να αναθεωρηθούν οι διεθνείς συνθήκες εις βάρος μας. Εχουμε κάθε δικαίωμα να καταρρίψουμε τα αεροπλάνα που πετάνε πάνω από τα νησιά μας. Οι Τούρκοι κατέρριψαν ρωσικό αεροπλάνο μόλις μπήκε στον εναέριο χώρο τους, αψηφώντας τον κίνδυνο να συγκρουσθούν με μία υπερδύναμη. Είναι όμως σχεδόν βέβαιο ότι μία κατάρριψη από εμάς τουρκικού αεροπλάνου, όσο νόμιμη και αν είναι, θα χρησιμοποιηθεί από τους Τούρκους ως πρόσχημα για γενικότερη σύρραξη. Πρόκειται για παγίδα. Εως πότε όμως θα ανεχόμεθα αυτή την κατάσταση, περιοριζόμενοι στην αναχαίτιση των τουρκικών αεροπλάνων από τον εθνικό εναέριο χώρο μας; Ασφαλώς όχι στο διηνεκές. Θα έρθει η ώρα που θα χρειασθεί να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας πιο αποτελεσματικά, αψηφώντας τις συνέπειες. Θα το πράξουμε όμως σε χρόνο και υπό συνθήκες που θα επιλέξουμε εμείς και όχι εκείνοι....

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", και...

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 11/06/20

1. Εμείς και η μόνιμη απειλή μας

Κύριε διευθυντά,

Πραγματικά εντυπωσιασμένος από τη συνειδητοποίηση, επιτέλους, και το μπαράζ εκφράσεως ανησυχιών και προτάσεων για τη θανάσιμη τουρκική απειλή από τόσο πολλούς σοβαρούς εκπροσώπους της πολιτικής και πνευματικής ζωής στην «Καθημερινή» της Κυριακής 7/6. Επιτέλους, ας κινητοποιηθούν κάποιοι σοβαροί άνθρωποι στο διαχρονικώς μοναδικό πρόβλημα του έθνους και στις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί γύρω από αυτό στην Ελλάδα της... εννεάμηνης στρατιωτικής θητείας!

Μιχ. Λιώσης

2. Η διαφορετικότητα και τι εστί σεξισμός

Kύριε διευθυντά,

Απαντώ στο άρθρο του Ανδρέα Δρυμιώτη της 7/6/2020 με τίτλο «Σεξισμός ή μήπως όχι;».

Μα αυτό ακριβώς είναι σεξισμός, κύριε Δρυμιώτη, το να θεωρείς ότι η διαφορετικότητα (που βεβαίως υφίσταται) είναι αιτία για διαφορετική αντιμετώπιση απέναντι στα δύο φύλα. Σεξισμός είναι το να θεωρείς πως όταν ο άντρας λέει «Οχι» ξέρει τι θέλει, ενώ όταν η γυναίκα λέει «Οχι», «τα θέλει». Σεξισμός ήταν όταν την εποχή με τα λέλουδα και τα χειροφιλήματα που αναφέρετε, οι γυναίκες δεν ψήφιζαν, φοιτούσαν σε πολύ μικρότερο ποσοστό από τους άνδρες στο πανεπιστήμιο, τελείωναν σε πολύ μικρότερο ποσοστό το σχολείο, δεν επέλεγαν τον άνδρα που παντρεύονταν και δεν είχαν κανένα λόγο στην οικογένεια. Αυτό το τελευταίο, μάλιστα, τις οδηγούσε να επιλέγουν πονηρές μεθόδους για να μεταπείσουν τον κύρη του σπιτιού (ο λαιμός που γυρίζει το κεφάλι όπου θέλει).

Σεξισμός είναι όταν μια εκτός γάμου εγκυμοσύνη οδηγούσε τα κορίτσια στα αναμορφωτήρια και τα παιδιά τους αποκαλούνταν «μούλικα», ενώ τα αγόρια που συμμετείχαν ήταν απλά καρπεροί μπερμπάντηδες ή αθώοι που παρασύρθηκαν (γιατί όπως λέτε το μ…ί σέρνει καράβι). Σεξισμός είναι όταν μια κοινωνία ολόκληρη εξανίσταται για τις πόρνες που διέσπειραν τον κορωνοϊό στο Κρανίδι, αλλά δεν λέει κουβέντα για τους οικογενειάρχες κυρίους που τις εκμεταλλεύτηκαν (ή μήπως κι αυτές τα ’θελαν;).

Σεξισμός είναι όταν τα αγόρια μας ανατρέφονται εγκλωβισμένα σε φαλλοκρατικές αντιλήψεις και χρησιμοποιούν τη βία για να αποδείξουν «πόσο άντρες είναι». Οι βιασμοί και οι γυναικοκτονίες κατά την περίοδο της πανδημίας και του εγκλεισμού αυξήθηκαν λόγω σεξισμού, όχι γιατί «ο COVID-19 επηρεάζει διαφορετικά άνδρες και γυναίκες». Τελεία και παύλα!

Οσο για τις ιδεοληψίες της Αριστεράς, να ξέρετε ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη, και όχι μόνο, θεσμικές πρωτοβουλίες ενάντια στις διακρίσεις των δύο φύλων έχει λάβει και η Δεξιά βεβαίως, όντας μάλιστα σε κάποιες χώρες στην πρωτοπορία.

Τέλος, επειδή επιχειρείται ακόμα και η διαστρέβλωση του ομηρικού κειμένου, να σημειώσω το εξής: Σε δύο πολύ συγκινητικές σκηνές της Ιλιάδας και της Οδύσσειας οι δύο πολέμαρχοι, Αχιλλέας και Οδυσσέας αντίστοιχα, κλαίνε με λυγμούς στο ακρογιάλι, γιατί είναι άνθρωποι ελεύθεροι και όχι «κακομοίρηδες», όπως λέτε στο άρθρο σας, κύριε Δρυμιώτη.

Μαρία Γεωργαρίου, Γ.Γ. του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης της ΟΛΜΕ

Απάντηση:

Θλίβομαι πραγματικά διαβάζοντας την επιστολή σας. Το κείμενό μου έχει χαρακτηριστεί από φίλους και φίλες (μήπως και η διάκριση αυτή είναι σεξισμός;) σαν «Υμνος προς τη Γυναίκα». Θλίβομαι γιατί από την ιδιότητά σας αντιλαμβάνομαι ότι έχετε σχέση με την παιδεία των παιδιών μας! Λυπάμαι πραγματικά τα παιδιά που διδάσκετε γιατί έχω μάθει ότι «με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις».

Ξαναδιαβάστε το κείμενό μου μήπως καταλάβετε το νόημα, που η αριστερή σας ιδεοληψία σας παρέσυρε σε λάθος μονοπάτια. Υποστηρίζω πουθενά ότι η γυναίκα δεν πρέπει να ψηφίζει, να μη μορφώνεται, να μην έχει δικαίωμα στο σώμα της, να μην επιλέγει τον / τη σύντροφό της και όσα άλλα μου καταμαρτυρείτε; Γιατί όλα αυτά είναι αντίθετα με τα «λέλουδα» και τα «χειροφιλήματα» το δικό μου μυαλό δεν μπορεί να τα επεξεργαστεί, ίσως γιατί είμαι περασμένης ηλικίας (σκέτη συντήρηση) και δεν διαθέτω το ευρύ πνεύμα των αριστερών συντρόφων σας. Ακόμα μιλάω εγώ πουθενά για «φαλλοκρατικές αντιλήψεις στην ανατροφή των αγοριών ή για τις πόρνες στο Κρανίδι»;

Παρόλο τον λυρισμό σας, αποφεύγετε να αναφερθείτε στη Γενική Γραμματεία Ισότητος που έκανε παρουσίαση για το «άλλο φύλο» με πάνελ μόνο από γυναίκες. Μήπως αυτός είναι σεξισμός του χειρίστου είδους;

Τα παραδείγματα για τον γάμο, Οδύσσεια και Αγκάθα Κρίστι που αναφέρω ήταν περιπαικτικά, για να τονίσω ότι η υπερβολή οδηγεί σε ανοησίες, αλλά μπροστά στην αριστερή μονολιθικότητα της σκέψης σας ήταν «διαστρέβλωση». «Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα»!

Ενα κείμενο που καταλήγει «...Και μόνο για τη μητρότητα της γυναίκας θα πρέπει να της αποδίδουμε τον απαιτούμενο σεβασμό. Είναι μια απασχόληση 24x7 χωρίς άδεια, χωρίς υπερωρίες με συνεχή εγρήγορση για τη φροντίδα του παιδιού. Πού είναι η ισότητα; Οσο και να ανυψωθεί ο άνδρας δεν μπορεί ποτέ να φτάσει αυτό το συγκλονιστικό θαύμα να δημιουργείς ζωή!».

Σωστά, γράφει η Παλαιά Διαθήκη: «Σοφαί γυναίκες ωκοδόμησαν οίκους». Σεξισμός ή μήπως όχι;... γραμμένο από έναν άνδρα, ανυψώνει τη Γυναίκα.
Ναι, είμαι σεξιστής γιατί σέβομαι και αγαπώ τη Γυναίκα και την παραδέχομαι. Εσάς όμως σας οικτίρω και επαναλαμβάνω ότι λυπάμαι τα παιδιά που διδάσκετε! Θεέ μου, από πού γλιτώσαμε! Δυστυχώς όχι εντελώς ακόμα!

Ανδρέας Δρυμιώτης

3. Η νάρκη ακυβερνησίας και περί εκλογών

Κύριε διευθυντά,

Στην «Κ» της 6.6.2020 δημοσιεύθηκε η συνέντευξη που σας παραχώρησε ο τέως πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, χαρακτηρίζοντας «τυχοδιωκτική κίνηση» εκ μέρους του πρωθυπουργού ενδεχόμενη προσφυγή σε πρόωρες εκλογές. Και όμως, ο κ. Μητσοτάκης πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να προσφύγει σε εκλογές τώρα όχι για να ενισχύσει την πλειοψηφία του ή για να ανανεώσει τη λαϊκή εντολή, αλλά για να εξουδετερωθεί η νάρκη ακυβερνησίας (η απλή αναλογική) που άφησε πίσω του ο κ. Τσίπρας όταν κατάλαβε ότι χάνει την εξουσία. Οπως είχε κάνει ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1989. Με τη φράση «Ενώ δεν έχει τελειώσει η πανδημία, δεν έχει ξεκαθαρίσει αν θα έχουμε δεύτερο κύμα!» εξηγεί ο κ. Τσίπρας τα περί «τυχοδιωκτικής κίνησης»!

Μα με την αναβολή δεν εξουδετερώνεται η νάρκη! Καλύτερα τώρα που όλα και κυρίως η οικονομία είναι σε ρελαντί παρά αργότερα όταν θα προσπαθούμε να απογειωθούμε. Τώρα που η πανδημία μας έμαθε να είμαστε πειθαρχημένοι παρά αργότερα όταν θα ανέβουν στο πάλκο οι κάθε είδους δημαγωγοί.

Ερωτάτε ευθέως τον κ. Τσίπρα: «Η απλή αναλογική μπορεί να είναι καταστροφική, υπό την έννοια ότι θα οδηγήσει στην ακυβερνησία; Θα δεχόσαστε να υπάρξει αλλαγή;» Η προφανώς υποκριτική απάντηση του κ. Τσίπρα ήταν ότι όχι, η επιλογή της αναλογικής δεν ήταν καιροσκοπική αλλά συνειδητή που πηγάζει από την αντίληψη του για το πώς πρέπει να κυβερνάται η χώρα. Ή να μην κυβερνάται λέω εγώ. Σας θυμίζω ότι ο κ. Τσίπρας εξελέγη με ενισχυμένη τον Ιανουάριο 2015 και παρά τη «συνείδηση του για το πώς πρέπει να κυβερνάται η χώρα» δεν άλλαξε τον εκλογικό νόμο πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, αλλά μετά.

Η απόφαση για εκλογές δεν είναι εύκολη. Χρειάζεται γενναιότητα. Είναι όμως προς το συμφέρον της Ελλάδας και της πολιτικής ομαλότητας. Θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν τα δύο μεγάλα κόμματα ομονοούσαν και ψήφιζαν έναν λειτουργικό εκλογικό νόμο ενισχυμένης αναλογικής. Ο κ. Τσίπρας δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται. Αν γίνουν, λόγω της άρνησης του κ. Τσίπρα να δεχθεί μια έντιμη συμφωνία, εκτιμώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συντριβεί.

Στέφανος Μάνος

4. Παγίδες Τούρκων αέρος-εδάφους

Κύριε διευθυντά,

Οι συχνές πλέον πτήσεις τουρκικών αεροπλάνων πάνω από κατοικημένα νησιά μας, πάνω από εθνικό μας έδαφος, αποτελούν το αποκορύφωμα της από πολλών ετών εκδηλωμένης τουρκικής προκλητικότητας. Είναι φανερή η επιδίωξή τους: να υποχρεωθούμε να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προκειμένου να αναθεωρηθούν οι διεθνείς συνθήκες εις βάρος μας. Εχουμε κάθε δικαίωμα να καταρρίψουμε τα αεροπλάνα που πετάνε πάνω από τα νησιά μας. Οι Τούρκοι κατέρριψαν ρωσικό αεροπλάνο μόλις μπήκε στον εναέριο χώρο τους, αψηφώντας τον κίνδυνο να συγκρουσθούν με μία υπερδύναμη.

Είναι όμως σχεδόν βέβαιο ότι μία κατάρριψη από εμάς τουρκικού αεροπλάνου, όσο νόμιμη και αν είναι, θα χρησιμοποιηθεί από τους Τούρκους ως πρόσχημα για γενικότερη σύρραξη. Πρόκειται για παγίδα. Εως πότε όμως θα ανεχόμεθα αυτή την κατάσταση, περιοριζόμενοι στην αναχαίτιση των τουρκικών αεροπλάνων από τον εθνικό εναέριο χώρο μας;

Ασφαλώς όχι στο διηνεκές. Θα έρθει η ώρα που θα χρειασθεί να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας πιο αποτελεσματικά, αψηφώντας τις συνέπειες. Θα το πράξουμε όμως σε χρόνο και υπό συνθήκες που θα επιλέξουμε εμείς και όχι εκείνοι.

Αγγελος Ζαχαροπουλος, Επίτιμος διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πρ. γενικός διευθυντής υπουργείου Γεωργίας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (ο τελευταίος επιζών)

5. Ιός μικροψυχίας, νόσος ημιμάθειας

Κύριε διευθυντά,

Είναι χαρακτηριστικό της ελληνικής νοοτροπίας και στάσης η κατάκριση και η λοιδορία των άξιων Ελλήνων. Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στους εξοστρακισμούς των επιφανών αρχαίων (Θεμιστοκλής, Αριστείδης κ.λπ.), αλλά επιγραμματικά ας θυμηθούμε τη ρήση του αειμνήστου Γ. Παπανδρέου: «Κεφαλή εμπρός. Πυρ ομαδόν»

Κατ’ ευτυχή συγκυρία, ζήσαμε το δύσκολο τρίμηνο της πανδημίας COVID-19 με την καθοδήγηση και τη σεμνή αλλά τόσο θερμή προσηγορία του άξιου καθηγητή Σωτ. Τσιόδρα, ο οποίος, με σπάνιο τα τελευταία χρόνια, ανθρώπινο και επιστημονικό ήθος και ύφος, μας οδήγησε στη διέλευση αυτών των δύσκολων συμπληγάδων, μαζί βέβαια με όλη την ομάδα των λοιμωξιολόγων και όλου του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

Το δύσκολο αυτό εγχείρημα ήταν αποτέλεσμα τόσο της κυβερνητικής εμπιστοσύνης στους επαΐοντες όσο και της μοναδικής σχέσης εμπιστοσύνης που ανέπτυξε με την πλειονότητα των Ελλήνων ο καθηγητής Τσιόδρας. Ηταν ουσιαστική σχέση – θεραπευτική μεταξύ ιατρού και ασθενούς, όπως σοφά την επισημαίνει στα γραπτά του ο αείμνηστος καθηγητής Παθολογίας Κ. Γαρδίκας. Και αν αυτή η σχέση εμπιστοσύνης είναι δύσκολο να κτιστεί μεταξύ του ιατρού και ενός ασθενούς, σκεφθείτε πόσο δύσκολη είναι μια τέτοια σχέση μέσω τηλεοράσεως, ενός γιατρού με πλήθος ανθρώπων, και μάλιστα Ελλήνων. Ομως, «προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται», κατά τον Θουκυδίδη. Και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά θετικό για την Ελλάδα. Πλήθος ειδικών και μη ξένων εδήλωναν ότι θα ήταν τυχερές οι χώρες τους αν είχαν ως σύμβουλο έναν «professor Tsiodras». Και η αποδοχή του στο ελληνικό κοινό έφθασε το 95% διότι η ταπεινή του επιστημονική αρτιότητα και η ανθρώπινη αμεσότητα και ειλικρίνεια ήταν προσόντα ακαταγώνιστα ακόμη και για τον δύσπιστο Ελληνα.

Ομως, υπήρξαν και αρκετοί, δυστυχώς, που λοιδόρησαν τον καθηγητή με αναρτήσεις προερχόμενες είτε από μικροψυχία είτε από ημιμάθεια. Μάλιστα, μερικοί εξ αυτών ήταν πολιτικοί ή βαρύγδουποι «προοδευτικοί» δημοσιογράφοι. Προσπάθησαν με διαστρεβλώσεις ή απομονώνοντας φράσεις να το επιτύχουν ακολουθώντας το γκεμπελικό πρότυπο. Δεν τα κατάφεραν. Αγνοήθηκαν και αυτοπεριθωριοποιήθηκαν, όπως στο παρακάτω ιστορικό περιστατικό, που είναι εξαιρετικά διδακτικό.

Τον Αύγουστο του 1822 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μετά τη νίκη στα Δερβενάκια, ανέβηκε στην Τριπολιτσά για λίγη ανάπαυλα και έγινε δεκτός βέβαια από την πλεινότητα του λαού με πανηγυρισμούς. Μετά τη Θεία Λειτουργία που έγινε, κάθισε με τους φίλους του στη δροσιά ενός πλατάνου. Εκεί ένας φίλος του άρχισε να του λέει πόσο τον κατηγορούσαν με φθόνο και ψέματα κάποιοι μεγαλοσχήμονες. Και η απάντηση του Γέρου: «Ασ’ τους να λένε. Καμώσου ότι δεν άκουσες τίποτα. Ας έχει δόξα ο Αγιος Θεός που μας βοηθάει να ελευθερώσουμε την πατρίδα μας και άσ’ τους να λένε ό,τι θένε». Και γυρίζοντας το βλέμμα σε μια διπλανή καρυδιά που θρόιζε τα φύλλα της στο αρκαδικό αεράκι, αναστέναξε θυμόσοφα και είπε: «Τι αναστενάζεις, καρυδιά μου; Μη σε πετροβολάνε τα παιδιά; Είναι γιατί έχεις τα καρύδια». Αυτή η φιλοσοφημένη και ανεξίκακη στάση του Γέρου του Μωριά ας δίνει θάρρος σε όλους τους άξιους, και στον καθηγητή Τσιόδρα, να συνεχίζουν τον καλό αλλά δύσκολο αγώνα τους.

Γεώωργιος Ν. Καραμανζάνης, Ιατρός καρδιολόγος, Χολαργός

6. Επιστημοσύνη μαζί με ανθρωπιά

Κύριε διευθυντά,

Εδώ και δυόμισι μήνες μπήκε στα σπίτια μας και έγινε μέλος της οικογενείας μας και προσωπικός μας φίλος και σύμβουλος υγείας. Ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας μας αποχαιρέτισε, τουλάχιστον προσωρινά (και ελπίζουμε για το «ουδέν μονιμώτερον»...), μ’ ένα λόγο που αξίζει να προσεχθεί από όλους τους σημερινούς Ελληνες, για πολλούς λόγους:

Για το ύφος του: απλό, χωρίς φτιασίδια, χωρίς ρητορικά σχήματα, χωρίς έπαρση, στόμφο ή κομπασμό, χωρίς το κόμπλεξ της παρατεταμένης δημοσιότητος, με το σθένος και την ταπείνωση να λέει ότι «δεν ξέρουμε».

Για το περιεχόμενό του: ουσία τεκμηριωμένη, με γραπτά στοιχεία, χωρίς αερολογίες και μεγαλόστομες υποσχέσεις.

Για την ανθρωπιά του: είναι ο άνθρωπος που βούρκωνε, που κόμπιαζε από συγκίνηση, που ζούσε το πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει, κρύβοντας συγχρόνως την πίκρα που τον πότιζαν ασυλλόγιστα πολλοί «άνθρωποι», από όλο το πολιτικό και θρησκευτικό φάσμα.

Σ’ όλο αυτό το διάστημα εισέπραξε «αντί του μάννα χολήν»: δυσπιστία, ειρωνείες, ύβρεις, λάσπη, εμπαθή σχόλια και κακοήθειες, σε γνήσιο «ρωμέικο» στυλ. Μεταχείριση καθόλου άγνωστη σε όσους κατά καιρούς ανέλαβαν με ανιδιοτέλεια να υπηρετήσουν την πατρίδα τους σε διάφορες θέσεις.

Ντρεπόμαστε να τον κοιτάξουμε στα μάτια. Ισως δεν τον αξίζαμε. Στην τελευταία του ενημέρωση, αφού μας ζήτησε συγγνώμη, μας είπε ως μόνη του υπεράσπιση ότι αν δεν είχαμε πάρει τα μέτρα που πήραμε θα είχαμε πάνω από 13.000 νεκρούς. Δεν πρόσθεσε, δεν άφησε πουθενά να εννοηθεί «...ευτυχώς που είχατε εμάς». Είναι Ανθρωπος και Επιστήμονας.

Κύριε Τσιόδρα, σου ζητούμε συγγνώμη για την αχαριστία μας και για την πίκρα που σε ποτίσαμε. Ας το πούμε εμείς: «Ευτυχώς που είχαμε εσένα». Δόξα τω Θεώ. Σε ευχαριστούμε.

Αντώνης Παπαγιάαννης, Ιατρός, Θεσσαλονίκη

7. Περί διαγωγής και κριτικής

Κύριε διευθυντά,

Η κ. Μαρία Κατσουνάκη και άλλοι αρθρογράφοι σας επιτίθενται στην κ. Νίκη Κεραμέως επειδή επανέφερε την αναγραφή της διαγωγής στο απολυτήριο των μαθητών. Πιστεύουν ίσως ότι είναι άδικο η συμπεριφορά ενός νεαρού παιδιού να το ακολουθεί στην πορεία του προς το μέλλον. Αν είναι έτσι, θα έπρεπε να καταργηθούν και οι βαθμολογίες των μαθημάτων: Αν κάποιος έχει πολύ χαμηλή βαθμολογία, π.χ., στην κατανόηση κειμένου ή και στην Ιστορία, στη Γεωγραφία ή, αν προτιμάτε, στα Μαθηματικά, αυτά δεν είναι μειονεκτήματα που θα ακολουθούν τον μαθητή; Η διαγωγή μάς ενόχλησε ή μήπως η δημιουργική κ. Κεραμέως και ψάχνουμε να βρούμε λόγους να τη μειώσουμε;

Λεωνίδας Χατζηβασιλείου, Αθήνα

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 11/06/20

...από την "ΕΣΤΙΑ"

"ΕΣΤΙΑ", 10/06/20

"ΕΣΤΙΑ", 11/06/20