Από "ΤΑ ΝΕΑ"
"ΤΑ ΝΕΑ", 12/06/20 |
Τί κακό συμβαίνει στις δυτικές συνοικίες; Φίλος από τη Δραπετσώνα, μου τηλεφώνησε χθες το μεσημέρι για να με ενημερώσει ότι την Τετάρτη το πρωί, εκεί κατά τις 11.30, είχαν ένα νέο κρούσμα έντονης δυσοσμίας που εξανάγκασε τους δασκάλους του 2ου Δημοτικού Σχολείου όπου η δυσοσμία ήταν ακραία πιο έντονη, να κλείσουν τα παιδιά στις τάξεις, να ασφαλίσουν πόρτες και παράθυρα σε συνθήκες μιας πολύ ζεστής ημέρας και αλλόφρονες να καλέσουν τις δημοτικές Αρχές της Δραπετσώνας να παρέμβουν. Δήμαρχος, αντιδήμαρχοι, αστυνομία, παράγοντες πήγαν, μου είπε ο δικός μου, στο σχολείο, διαπίστωσαν... ιδία οσφρήσει την αποπνικτική ατμόσφαιρα, κάλεσαν την Αστυνομία να καταγράψει το γεγονός, αλλά μετά...
Μετά, δεν έχει μετά. Ο δήμαρχος είπε ότι θα ενημερώσει και το υπουργείο Παιδείας, το υπουργείο Παιδείας κατέγραψε τη διαμαρτυρία, αλλά το πρόβλημα παραμένει, και είναι τεράστιο. Κάποιος, κάπου, στην περιοχή κάνει κακά πράγματα και εκλύονται επικίνδυνα αέρια, μεταξύ άλλων και βενζόλιο - όπως με ενημέρωσε ο φίλος μου, σε πρόσφατη έρευνα που πραγματοποίησε ο «Δημόκριτος» στην περιοχή οι τιμές του αερίου ήταν πολλαπλάσιες του φυσιολογικού.
Και επειδή δεν αρκούν οι καταγραφές, ήρθε νομίζω η ώρα, η ευνομούμενη πολιτεία να αναζητήσει με τα όργανά της τον υπεύθυνο για αυτή την περιβαλλοντική καταστροφή, η οποία απειλεί σοβαρά την υγεία πολλών χιλιάδων ανθρώπων που κατοικούν στη Δραπετσώνα, και μεταξύ αυτών και μικρών παιδιών. Εντάξει, το ξέρουμε ότι ορισμένοι με την ανοχή της κυβέρνησης έχουν θεοποιήσει το κέρδος και στο όνομα της κονόμας ενδέχεται να πατήσουν ακόμη και πάνω σε πτώματα, όμως, ως εδώ: σήμερα κιόλας πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την ντροπή! Σήμερα, κύριε Μητσοτάκη. Οχι αύριο...
«Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουνε ζωή...» για να παραφράσω και το γνωστό τραγούδι-ύμνο της φτωχολογιάς του λατρεμένου Μίκη (τα σέβη μου σύντροφε) με την ιστορική ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση...
Κατρακύλα
Εμένα δεν με εντυπωσιάζει τόσο ότι η ΝουΔου καταγράφεται να προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ κατά 24 μονάδες, όχι. Δημοσκοπήσεις όπως αυτή της Opinion Poll, που δημοσιοποιήθηκε χθες, έχουμε δει και άλλες το προηγούμενο διάστημα, με ίδια πάνω-κάτω στοιχεία: σοβαρό προβάδισμα της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και από εκεί και πέρα, «παίζουν» οι μονάδες. Αλλο είναι αυτό που με νοιάζει, και θέλω να το επισημάνω: ότι για πρώτη φορά σε δημοσκόπηση, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να χάνει έως και το 45% της εκλογικής δύναμης που κατέγραψε στις εκλογές του περσινού Ιουλίου. Και επίσης φαίνεται να κατρακυλάει κάτω από το ψυχολογικό όριο του 22% - πέφτει σχεδόν πέντε μονάδες και η δύναμή του προσδιορίζεται στο 17,5% πλέον! Δηλαδή στα επίπεδα που είχε προ 8ετίας, στις εκλογές του Μαΐου του 2012.
Γιατί αυτό; Μα πολύ απλά γιατί το κόμμα της χαράς το έχει ρίξει στο τσάμικο, στον συρτό καλαματιανό και ενδιάμεσα για αλλαγή στον ικαριώτικο. Πού είναι η αντιπολίτευση που κάνει, και ποιο είναι το είδος της αντιπολίτευσης που ασκεί; Με το βλέποντας και κάνοντας κινείται. Και θα πέσει κι άλλο, αν δεν ανακρούσει πρύμνη. Θυμίζω τα αποτελέσματα στην πρόθεση ψήφου: η ΝΔ λαμβάνει 41,5% έναντι 17,5% του ΣΥΡΙΖΑ και ακολουθούν το ΚΚΕ με 4,2%, το ΚΙΝΑΛ με 3,4%, η Ελληνική Λύση με 1,6% και το ΜέΡΑ25 με 1,5%. Το κόμμα Κασιδιάρη καταγράφεται στο 2,2%.
(Για το 3,4% του ΚΙΝΑΛ δεν θα κάνω κανένα σχόλιο. Αλλά επειδή ακούω για ανοίγματα στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι νομίζω μια καλή ευκαιρία να εκμηδενιστεί εντελώς...)
«Πρεκαριάτο»
Θα μπορούσα να το βάλω και ως κουίζ από αυτά που βάζουν διάφορα περιοδικά για να περνάς την ώρα σου ενώ ταξιδεύεις με το καράβι της γραμμής (που λόγω κορωνοϊού, κάνει ακόμα πιο πολύωρο το ταξίδι): τι σημαίνει πρεκαριάτο; Αλλά επειδή βαριέμαι θανάσιμα τα κουίζ και αυτές τις εξυπνάδες, δεν σκοπεύω να σας ταλαιπωρήσω. Μπαίνω αμέσως στο «ψητό». Δυο εκ των ταλαίπωρων γεφυροποιών του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αντώνης Κοτσακάς του Ακη και ο Χάρης Τσιόκας επίσης του Ακη του τοπικού παραρτήματος Θεσσαλονίκης, του μια σκέτη θλίψη Ακη (Τσοχατζόπουλου), αποφάσισαν να μας αναλύσουν σε άρθρο (το οποίο παραπέμπει ευθέως σε... σεντονιάδα), γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να διασωθεί η χώρα. Κατά την προσπάθειά τους αυτή, τη φιλότιμη θα την χαρακτηρίσω, καθότι επιχειρεί να πείσει ότι τα «ρετάλια του ΠΑΣΟΚ» έχουν και ιδεολογικοπολιτικές ανησυχίες, οι δυο... σοφοί, εισάγουν τον όρο «πρεκαριάτο»! Τον οποίο αναλύουν ως εξής (αντιγράφω το σχετικό απόσπασμα προς... γνώσιν και συμμόρφωσιν!):
«(...) Στον κρίσιμο για τη διαμόρφωση προοδευτικής κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας μεσαίο χώρο είναι απαραίτητο να συμπεριληφθεί και η υπό διαμόρφωση κοινωνική τάξη, το πρεκαριάτο. Είναι οι δυνάμεις που βρίσκονται σε καθεστώς επισφαλούς εργασίας και ανεργίας. Οι προλετάριοι, σύμφωνα με τον κλασικό μαρξισμό, ήταν χειρώνακτες εργάτες.
Πρεκάριοι ονομάζονται άνθρωποι, συνήθως νέοι με υψηλή μόρφωση-εξειδίκευση, που βρίσκονται σε καθεστώς επισφαλούς εργασίας, ανεργίας. Το κοινωνικό τους στίγμα βρίσκεται ανάμεσα στα μεσαία στρώματα και το προλεταριάτο...
Στη χώρα μας, αντίθετα με τον μεσαίο χώρο, από τον οποίο μικρές δυνάμεις μπορεί να συμπαραταχθούν, δεν μπορεί να διαμορφωθεί κοινωνική πλειοψηφία χωρίς τη συμμετοχή και των μεσαίων στρωμάτων και των δυνάμεων της επισφαλούς εργασίας (τουτέστιν των "πρεκάριων")».
Good wines («Καλά κρασιά») θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο. Το «πρεκαριάτο» τους μάρανε...
Διαρκής πόλεμος
Νέα επικοινωνία είχα με τη διαχειρίστρια του εν Κρανιδίω Αργολίδος ξενοδοχείου Γαλαξίας, κυρία Δανάη Τορτοπίδου. Αφορμή και πάλι τα όσα έγραψα μετά τα απανωτά κρούσματα κορωνοϊού μεταξύ των «φιλοξενουμένων» μεταναστών και προσφύγων στο ξενοδοχείο. Η επικοινωνία συνίσταται στο ότι θεωρεί εαυτόν αδικηθέντα που χαρακτήρισα το ξενοδοχείο «υγειονομική βόμβα» προ εβδομάδων, και του απέδωσα και τον χαρακτηρισμό «Μόρια», ο οποίος όπως μου εξομολογήθηκε πολύ την πίκρανε. Η κυρία Τορτοπίδου θεωρεί ότι το Κρανίδι και ειδικά μερικά άτομα πέριξ του δημάρχου της πόλεως, διόγκωσαν για τους δικούς τους λόγους το πρόβλημα, και υποστηρίζει πως όλα αυτά οφείλονται στο ότι ορισμένοι δεν θέλουν τους πρόσφυγες στην περιοχή. Κάνει λόγο για «ενορχηστρωμένη ανέντιμη επίθεση» που δέχεται όλο αυτό το διάστημα και υποστηρίζει ότι η θάλασσα μπροστά στο ξενοδοχείο της είναι τόσο καθαρή που είναι για γαλάζια σημαία.
Τι λέω εγώ; Οτι μοιάζει με έναν διαρκή πόλεμο όλο αυτό, με τα μου 'παν, τους είπα, στο μέσον του οποίου βρίσκονται άνθρωποι - οι μετανάστες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου