Βεβαίως οι εταιρείες μπορούν να πατεντάρουν ό,τι θέλουν· ακόμη και τον ήλιο, αν τους πείσει κάποιος δικηγόρος, που για ίδιους λόγους θέλει να αυξήσει τη δικηγορική του ύλη. Ετσι κι αλλιώς, με δεδομένο το μπάχαλο που επικρατεί στον τομέα της πνευματικής ιδιοκτησίας, οι αρμόδιοι οργανισμοί παγκοσμίως το μόνο που ελέγχουν είναι αν υπάρχει προηγούμενη πατέντα για τον... ήλιο. Αλλά σχετικώς με τα καθ’ ημάς το ερώτημα είναι τι σόι Αριστερά είναι αυτή που θα χρησιμοποιήσει κάθε «νεοφιλελεύθερη» δοξασία για να πλήξει τη... «νεοφιλελεύθερη» κυβέρνηση που αντιπολιτεύεται; Η εξήγηση είναι απλή: εδώ και πολύ καιρό η επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνεται από το νέφος των τρολ που ο ίδιος είχε δημιουργήσει σε πιο ηρωικές εποχές. Αυτά βαράνε το νταούλι και το κόμμα, αντί να διαμορφώνει πολιτική γραμμή, λειτουργεί σαν αντηχείο τους...

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ",10/06/20

πίνεις μπίρα και την απολαμβάνεις σαν σαμπάνια. Οθεν και ο ιστορικός ρόλος της Φτελιάς στη Δημοκρατία της Μυκόνου. Δεν είναι ένα κοινό μπιτσόμπαρο, όπως αυτά που φυτρώνουν σαν αρμυρίκια σε όσες παραλίες διαθέτουν πάνω από 20 μέτρα πρόσοψη. Στη Φτελιά αγγίζεις ένα από τα ιερά σύμβολα του Ελληνισμού. Η Δημοκρατία της Μυκόνου υπήρξε στόχος ζωής για τον Ελληνισμό της Αστακομακαρονάδας (by courtesy of St. Kassimatis). Τότε που, αν δεν ξόδευες τα διπλάσια από αυτά που έβγαζες, σε θεωρούσαν άχρηστο.

Με τη Δημοκρατία της Μυκόνου δεν είχα ποτέ σχέσεις. Ασχέτως αν το νησί είναι μια από τις γνήσιες Κυκλάδες – άρα εξ ορισμού υπέροχο. Πολίτης της Δημοκρατίας, εκ των παλαιοτέρων, με διαβεβαίωσε ότι μετά τον Σεπτέμβριο η Μύκονος αρχίζει και θυμίζει τον παλιό της εαυτό, τότε που της έκανε την τιμή να την επισκέπτεται ο Ζάχος Χατζηφωτίου. Με τα μπιτσόμπαρα η σχέση μου είναι ακόμη πιο προβληματική. Η πλήξη, σε συνδυασμό με την τυραννία του dj και τα ηλεκτρονικά του μπάσα, με οδηγεί σε κατάχρηση οινοπνεύματος, την οποία αποφεύγω. Κοινώς, τα αποφεύγω για λόγους υγείας.

Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο στο επεισόδιο με το μπιτσόμπαρο της Φτελιάς δεν ήταν ο συνωστισμός. Ως πεζός τον έχω συνηθίσει πια στα πεζοδρόμια της αγαπημένης μου Αθήνας με το σιντριβάνι. «Κερδίσαμε, οπότε δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε». Δεν αναφέρομαι καν σε όσους επιμένουν ότι η πανδημία ήταν συλλογική φαντασίωση που μας την προκάλεσαν για να μας κλείσουν μέσα – βαρετό πολιτικό πορνό. Με ενδιαφέρει η περίπτωση του μπιτσόμπαρου διότι μου επιτρέπει να το φιλοσοφήσω, που λένε. Διότι εκεί μαζεύτηκαν τόσοι άνθρωποι για να γιορτάσουν την πίστη τους ότι τίποτε δεν άλλαξε και τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Η αποστομωτική απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι μετά την κρίση του κορωνοϊού τίποτε δεν θα είναι όπως πριν. Οσο υπάρχουν η Δημοκρατία της Μυκόνου και η ΟΛΜΕ, που στήνει απεργία έπειτα από τριήμερο, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Ως εκ τούτου, το κλείσιμο του μπιτσόμπαρου δεν μπορεί να κλονίσει τους θεσμούς της Δημοκρατίας. Εχουν βαθιές ρίζες στον Ελληνισμό και μεγάλες αντοχές.

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 10/06/20