"....Δικαίως όμως κάποιος θα αναρωτηθεί αν υπάρχουν αποδεκτά όρια πρόκλησης και ποια είναι αυτά; Η απάντηση είναι ότι όρια υπάρχουν αλλά και για όλα υπάρχουν πολλοί τρόποι «αντιμετώπισης», όπως για παράδειγμα αντίδραση στην πρόκληση με απλή δήλωση του ΥΠΕΞ, με διάβημα αλλά και με άλλους συγκεκριμένους τρόπους αντίδρασης, Κανόνες Εμπλοκής, οι οποίοι είναι θεσμοθετημένοι στο ΥΠΕΞ και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Οποιονδήποτε όμως τρόπο αντίδρασης, σε τυχόν πρόκληση, και να επιλέξει ένα σοβαρό κράτος, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να είναι έτοιμο και για το ενδεχόμενο της κλιμάκωσης μέχρι αυτό της χρήσης των όπλων. Το τελευταίο ενδεχόμενο εφόσον καλύπτεται από τις Ένοπλες Δυνάμεις προσδίδει στην πολιτική ηγεσία μεγάλα περιθώρια ευελιξίας και σταθερής στάσης. Δεν μπορείς να προβαίνεις σε προκλητικές δηλώσεις και απειλές όταν γνωρίζεις ότι δεν υπάρχει υποστήριξη αυτών. Εξ’ ίσου επικίνδυνο είναι στις απειλές σου να υποβαθμίζεις την αποφασιστικότητα του αντιπάλου να αντιδράσει. Σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση βρίσκεται η Τουρκία του Ερντογάν. Θα φθάσουμε και εμείς εκεί;..."

Από τον ιστότοπο "Μilitaire"

“Η κυβέρνηση δημιουργεί κλίμα 

“να τα βρούμε” με την Τουρκία! 

Είναι έτοιμοι οι Έλληνες πολίτες”;

Πριν ακριβώς ένα χρόνο στις 12/6/2019 ΕΔΩ , κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, με αφορμή άρθρο του πρώην πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη που θεωρήσαμε ότι είναι πρόταση προπομπός, «λαγός», προς την νέα κυβέρνηση που ερχόταν στην εξουσία να τα βρει με τους Τούρκους. Επιπρόσθετα αναφέραμε ότι η τελευταία χρεωκοπία της χώρας μας δεν συνοδεύτηκε από μεγάλο γεγονός που να αφορά την χώρα μας όπως οι τέσσερεις προηγούμενες, τονίσαμε το λάθος του ελληνικού πολιτικού συστήματος να εστιάσει μόνο στην «εκτέλεση» των εντολών των δανειστών, αγνοώντας τα τεκταινόμενα στην Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή, υπογραμμίσαμε την ανεπάρκεια της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του ΥΠΕΘΑ της προηγούμενης δεκαετίας οι οποίοι δεν πρόσφεραν τίποτε θετικό στις Ένοπλες Δυνάμεις και προτείναμε «Αν το ποσό για να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας είναι απαγορευτικό και οι δανειστές το αποκλείουν, υπάρχει και η λύση της συνδρομής από όλον τον ελληνικό λαό», πρόταση που αργότερα ψιθύρισε και η καινούργια κυβέρνηση χωρίς κάποιος φορέας να προβεί σε συγκεκριμένη κίνηση. 

                                           

                                        

Του Αντιπτεράρχου  (Ι) Κώστα Τζαβέλλα

Με στρατηγικό σχεδιασμό ψυχολογικών επιχειρήσεων η Τουρκία τα τελευταία τέσσερα χρόνια επιτίθεται στην Ελλάδα με απαξιωτικές, προκλητικές και προσβλητικές δηλώσεις του Τούρκου προέδρου, Τούρκου ΥΠΕΞ και Τούρκου ΥΠΕΘΑ. Με τις «θηριωδίες των Ναζί», χαρακτήρισε ο Τούρκος πρόεδρος τον τρόπο αντίδρασης των ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων στα ελληνοτουρκικά σύνορα του Έβρου για την αντιμετώπιση των λαθρομεταναστών. Παρουσίαση χαρτών με «γαλάζιες πατρίδες», υπερπτήσεις πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά,« Κανείς δεν θα τολμήσει να σταματήσει τα γεωτρύπανά μας», «Πρόκειται για κυριαρχικά δικαιώματά μας που θα υπερασπιστούμε», «εάν θέλουν τη κλιμάκωση, θα πάρουν την απάντηση». «η Ελλάδα, το Ισραήλ, η Αίγυπτος και οι Ελληνοκύπριοι τώρα δεν μπορούν να κάνουν βήματα χωρίς την έγκριση μας», «η Ελλάδα δέθηκε χειροπόδαρα, κάτι που τους έχει τρελάνει», «η Αγιά Σοφιά θα γίνει τζαμί».

Σαφώς κύριος αποδέκτης είναι η κυβέρνηση αλλά η τουρκική στρατηγική πιστεύουμε ότι στοχεύει στο να φέρει τον ελληνικό λαό σε μια κατάσταση «κορεσμού» αν είναι δόκιμος ο όρος και να πει «πρέπει να συζητήσουμε και να τα βρούμε». Θεωρούμε ότι και η ελληνική κυβέρνηση έχει καλλιεργήσει με στρατηγική τον «κορεσμό» του έλληνα πολίτη και προσπαθεί να βρει τον κατάλληλο χρόνο για να ξεκινήσει την προσπάθεια να «τα βρούμε». Έτσι επιβεβαιώνεται και ο κ. Σημίτης με το άρθρο του.

Δικαίως όμως κάποιος θα αναρωτηθεί αν υπάρχουν αποδεκτά όρια πρόκλησης και ποια είναι αυτά; Η απάντηση είναι ότι όρια υπάρχουν αλλά και για όλα υπάρχουν πολλοί τρόποι «αντιμετώπισης», όπως για παράδειγμα αντίδραση στην πρόκληση με απλή δήλωση του ΥΠΕΞ, με διάβημα αλλά και με άλλους συγκεκριμένους τρόπους αντίδρασης, Κανόνες Εμπλοκής, οι οποίοι είναι θεσμοθετημένοι στο ΥΠΕΞ και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Οποιονδήποτε όμως τρόπο αντίδρασης, σε τυχόν πρόκληση, και να επιλέξει ένα σοβαρό κράτος, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να είναι έτοιμο και για το ενδεχόμενο της κλιμάκωσης μέχρι αυτό της χρήσης των όπλων. Το τελευταίο ενδεχόμενο εφόσον καλύπτεται από τις Ένοπλες Δυνάμεις προσδίδει στην πολιτική ηγεσία μεγάλα περιθώρια ευελιξίας και σταθερής στάσης. Δεν μπορείς να προβαίνεις σε προκλητικές δηλώσεις και απειλές όταν γνωρίζεις ότι δεν υπάρχει υποστήριξη αυτών. Εξ’ ίσου επικίνδυνο είναι στις απειλές σου να υποβαθμίζεις την αποφασιστικότητα του αντιπάλου να αντιδράσει. Σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση βρίσκεται η Τουρκία του Ερντογάν. Θα φθάσουμε και εμείς εκεί;

Στο militaire έχουμε μιλήσει για την «πολυλογία και την αφωνία» των Αρχηγών των τεσσάρων Γενικών Επιτελείων εν ενεργεία και εν αποστρατεία. Στους εν αποστρατεία αρχηγούς, της τελευταίας δεκαετίας καλούμε για άλλη μία φορά να παίρνουν την τιμητική θέση στις διάφορες εκδηλώσεις ως προσκεκλημένοι και να αναλογίζονται τις ευθύνες που τους αναλογούν για το επίπεδο των δυνάμεων του Όπλου τους, που παράδωσαν στον αντικαταστάτη τους. Τους εν ενεργεία καλούμε να προσπαθήσουν για κάτι καλύτερο από τους προηγούμενους, πιο δυναμικά, χωρίς να αφήνουν καμιά αμφιβολία αποτυχίας για οποιοδήποτε επιχειρησιακό σενάριο. Ακόμη και η δική τους υπερήφανη «έξοδος» είναι και αυτή ένα σενάριο. Να μην ξεχνάνε ότι δεύτερα Ίμια δεν θα υπάρξουν και αν υπάρξουν δεν θα συγχωρεθούν. 

Αλήθεια, τι σημαίνει η δήλωση από τον πρώην Α/ΓΕΕΘΑ «αν οι τούρκοι ανέβουν σε βραχονησίδα θα την ισοπεδώσουμε» τι σημαίνει η δήλωση του νυν Α/ΓΕΕΘΑ «θα σας συντρίψουμε». Όταν τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη πετούν οπλισμένα πάνω από ελληνικό έδαφος με τους έλληνες κατοίκους από κάτω να αναρωτιούνται αν είναι ελληνικά ή τουρκικά, όταν οπλισμένα τουρκικά μαχητικά παρενοχλούν VIP ελικόπτερα και αεροσκάφη που μεταφέρουν τον έλληνα πρωθυπουργό ή υπουργούς, τι δείχνει η αποδοχή αυτής της επικίνδυνης προκλητικής ενέργειας από μέρους μας χωρίς αντίδραση; Αλλάζει κάτι από το «αν οι τούρκοι ανέβουν σε βραχονησίδα». Να τους συντρίψουμε λοιπόν. Εάν οι δηλώσεις απευθύνονται προς την Τουρκία είναι ατυχείς γιατί η Τουρκία στη φάση αυτή θα κάνει ΑΥΤΟ που η μόνη αντίδραση μας θα πρέπει να είναι «βυθίσατε το γεωτρύπανο». Εκτός εάν οι δηλώσεις απευθύνονται στο εσωτερικό της χώρας μας με στόχο αποστολή μηνύματος, ότι σε τυχόν δεύτερα Ίμια δεν θα ζητηθεί η άδεια, που ζητούσε ο ναύαρχος Λυμπέρης για να «ισοπεδώσει» και αυτός. Γενικά οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων δεν κάνουν δηλώσεις. Διαθέτουν άλλα μέσα για να δείξουν στην τουρκική πλευρά το «μολών λαβέ». Δηλώσεις προς τη Τουρκία κάνει μόνο η εκάστοτε υπεύθυνη κυβέρνηση.

Μετά την υπογραφή της επιτυχημένης συμφωνίας με την Ιταλία, μας προέκυψε ο όρος «επήρεια». Ερμηνεύτηκε με τέτοιο τρόπο που είναι σαν να λέμε «υποχώρηση». Καθηγητές, αναλυτές γεωπολιτικής, πρόεδροι ινστιτούτων με την υπογραφή της συμφωνία άρχισαν να αλλάζουν επιλεκτικά κάποιες πάγιες ελληνικές θέσεις, αρχές. Χαρακτηριστική είναι η άποψη γνωστού διεθνολόγου ότι μετά το τουρκολιβυκό σύμφωνο επηρεάζεται η ΑΟΖ στο Καστελόριζο. Δηλαδή ένα παράνομο σύμφωνο επηρεάζει μια νόμιμη κατάσταση. Μπορεί να δοθεί απάντηση ξεκάθαρη αν το τουρκολιβυκό σύμφωνο έχει «Επήρεια» και στη Ρόδο, την Κάρπαθο την Γαύδο, την Κρήτη; Πιστεύουμε ότι λάθος στρατηγική «κορεσμού» του έλληνα πολίτη έχει επιλεχθεί. Για να ενημερώσουμε τον αναγνώστη θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε ότι «Στο πλαίσιο υλοποίησης της πολιτικής ανατροπής του STAUS QUO στο Αιγαίο, το «Κρατικό Ίδρυμα Τουρκικής Ιστορίας» Στις αρχές του 1998 εξέδωσε βιβλίο με τίτλο «το Θεμελιώδες Πρόβλημα στο Αιγαίο – τα Νησιά Αμφισβητούμενης Κυριαρχίας». Συγγραφείς τρεις τούρκοι ερευνητές, ειδικοί σε θέματα Διεθνούς δικαίου, Αλή Κουρουμαχμούτ, Τζεβντετ Κιουτσούκ και Σερτάτς Χαμντί Μπασερέν. Την επιμέλεια της μετάφρασης είχε ένας από τους πιο έμπειρους τουρκογνώστες ο Ταξίαρχος Βασίλης Γιαννόπουλος Διευθυντής τότε της ΔΙΠΟΣΕ στο ΓΕΕΘΑ /Β’ ΚΛΑΔΟΣ. Στο βιβλίο κύριοι που εμπλέκεστε ή πρόκειται να εμπλακείτε στην πιθανή ομάδα συζητήσεων φαίνεται ξεκάθαρα σε τι διαφωνεί και τι επιδιώκει η Τουρκία. Φαίνεται και η «επήρεια» με χάρτες. Όλα όσα αναφέρει ο Ερντογάν για αλλαγή της συνθήκης της Λωζάνης, γαλάζιες πατρίδες, μικρονήσια, βραχονησίδες, έλεγχο Εναερίου Χώρου, νησιά αποστρατικοποιημένα, και πολλά άλλα αναφέρονται αναλυτικά με τουρκικά επιχειρήματα. Αξίζει οι εμπλεκόμενοι να ενημερωθούν από το συγκεκριμένο βιβλίο. Πολύ πιθανόν επίσης είναι ότι μετά την «επήρεια» όλο και κάποια παράξενη λέξη θα προκύψει, που μόνο ο κ. Μπαμπινιώτης θα μπορεί να εξηγήσει, τι σημαίνει, στον έλληνα πολίτη και η οποία με την σειρά της θα βοηθήσει στην επίλυση π.χ. της υφαλοκρηπίδας.

Η Τουρκία είναι σίγουρη ότι έχει την πρώτη κίνηση. Ας την αφήσουμε να νομίζει. Όμως είναι σίγουρο, κατά γενική ομολογία, ότι σε όλα τα θέματα θα είμαστε μόνοι. Επειδή εδώ και μια δεκαετία κανένας παράγοντας Εθνικής Ισχύος δεν βοηθάει την χώρα μας να εξασφαλίσει τους Εθνικούς αντικειμενικούς σκοπούς, να μας σέβονται αλλά και να μην μας επιβάλουν λύσεις αντεθνικές, είναι απαραίτητο περισσότερο από κάθε άλλη φορά να γίνουν τα παρακάτω: Δημιουργία υπερκομματικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ), είναι απαράδεκτο εθνικά θέματα να αναλύονται από εκπροσώπους του κοινοβουλίου σε τηλεοπτικά πάνελ. Το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών δεν είναι για το επίπεδο τέτοιων θεμάτων. Δημιουργία Ταμείου Εθνικής Άμυνας, για να συνεισφέρει οικονομικά όποιος έλληνας πολίτης το επιθυμεί. Είκοσι εκατομμύρια θέλουν συγκεκριμένα όπλα για να τρέμει το τουρκικό ναυτικό που νομίζει ότι μπορεί να εκτελέσει επιχειρήσεις εκτός επικράτειας, 300 μίλια μακριά, στο Λιβυκό πέλαγος. Απομάκρυνση κάθε λαθρομετανάστη από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη κατάσταση για την εθνική ασφάλεια από αυτή που επικρατεί σήμερα. Αυστηρή κριτική, μέχρι πρόταση «μομφής» για απομάκρυνση από την θέση του, στον Γενικό Γραμματέα Γενς Στόλτενμπεργκ, που παίρνει καθαρά θέσεις υπέρ της Τουρκίας. Ο κ. ΓΓ του ΝΑΤΟ θα πρέπει να γνωρίζει ότι εάν εμπλακούν δύο μέλη της συμμαχίας και πέσει έστω και μία σφαίρα από την μία ή την άλλη πλευρά το ΝΑΤΟ τέλειωσε. Αυστηρή κριτική και στην ΕΕ που υποτίθεται ότι αν κάποιον πρέπει να επιλέξει να βοηθήσει αυτή πρέπει να είναι η Ελλάδα. Σε κάποια μέλη, όπως Γερμανία που τα οικονομάει και από τις δύο πλευρές με τα εξοπλιστικά, θα πρέπει να είμαστε πιο σκληροί και να στέλνουμε αυστηρότερα μηνύματα. Για το τέλος αφήνω την μεγάλη προσοχή που πρέπει να δείξουν τα ΜΜΕ και διάφορες ιστοσελίδες, όταν αναφέρονται ειδικά αυτή την εποχή, προεκλογική περίοδος ΗΠΑ, στο πρόσωπο του Αμερικανού προέδρου. Πριν τις εκλογές των ΗΠΑ μόνο ένταση και προκλήσεις θα υπάρχουν. Οι συζητήσεις και οι λύσεις θα έρθουν μετά.