Εναν δεν φοβάμαι όταν θα έρθει η νέα κρίση: τον (συμ)πατριώτη μου Μήτσο Παπαδημούλη, ο οποίος σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα» αγόρασε άλλα 6 σπίτια μέσα στο 2019, φτάνοντας συνολικά τον αριθμό των 35 ακινήτων. Οπως και τα προηγούμενα, και τα καινούργια τα νοικιάζει σε ΜΚΟ, όπως αυτή η περίεργη του Τζορτζ Σόρος, τη «Solidarity now», πράξη την οποία θεωρώ μέχρι και έγκλημα καθοσιώσεως. Δηλαδή να παίρνει λεφτά από τον κατά γενική παραδοχή προσωποποίηση του μεγάλου κεφαλαίου; Αυτό είναι επιεικώς απαράδεκτο, και έως πειθαρχική κομματική έρευνα επισύρει ή μπορεί να επισύρει. Διότι ο Σόρος δεν είναι τυχαίο πρόσωπο, αλλά καπιταλιστής του κερατά που έπαιξε και έβγαλε πολλά λεφτά με την ελληνική οικονομική κρίση. Πώς εσύ κύριε Παπαδημούλη μου, κλείνεις τα μάτια και εισπράττεις τα ματωμένα λεφτά του; Και δεν αποτελεί δικαιολογία ότι φιλοξενείς πρόσφυγες που δεν έχουν να μείνουν, διότι η άλλη ΜΚΟ στην οποία νοικιάζεις σπίτια, νομίζω είναι του ΣΥΡΙΖΑ, και άνετα θα μπορούσε να σε βγάλει από το αδιέξοδο. Συγγνώμη, ο Τσίπρας δεν έχει να πει τίποτε για όλα αυτά; Για τον... Παπασπιτούλη του;...

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 15/06/20

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα...

Δεν ξέρω πόσο θα συγκινηθούν οι ξένοι που είδαν ή θα δουν τον πρόεδρο Μητσοτάκη να αναγγέλλει το άνοιγμα της τουριστικής περιόδου με φόντο το ηλιοβασίλεμα στην καλντέρα της Σαντορίνης, αλλά εμένα να σας πω τη μαύρη αλήθεια μου, καθόλου δεν με ενθουσίασε. Παρέπεμπε στο κλασικό, και νομίζω ξεπερασμένο «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου, λα... λα... λα...» της κυρίας Μαρινέλλας και δεν είχε τίποτε το δελεαστικό για κάποιον ο οποίος δεν έχει αποφασίσει ακόμη τι θα κάνει σε αυτό το περίεργο καλοκαίρι του κορωνοϊού. Το αναφέρω αυτό, διότι και το τραγούδι στον καιρό του δεν πήγε καλύτερα: πρώτη επίσημη συμμετοχή της Ελλάδας στον διαγωνισμό της Eurovision, σε στίχους Πυθαγόρα το τραγούδι, γράφτηκε μόνο και μόνο για να λειτουργήσει ως προσκλητήριο στους Ευρωπαίους να επισκεφθούν τη χτυπημένη από τη δικτατορία χώρα μας. Αλλά τα αποτελέσματα παραήταν πενιχρά. Μακάρι η προσπάθεια του προέδρου Κυριάκου να έχει μεγαλύτερη αποδοχή και υποδοχή από τους πιθανούς τουρίστες μας. Γιατί εξ όσων κατάλαβα από όσα είπε ο αρχηγός, στον τουρισμό έχουμε ακουμπήσει όλες μας τις μάρκες - κάτι σαν τα ρέστα μας, προκειμένου να αποφύγουμε χειρότερες κατά το δυνατόν επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία.

Ασε μετά που έκανα και κάτι συνειρμούς, που με έφεραν δέκα χρόνια πίσω. Στο Καστελλόριζο. Απρίλης του 2010 ήταν που ο Γιώργος (Παπανδρέου) ως πρωθυπουργός διάλεξε το Καστελλόριζο, ώστε με πλάτη προς την πόλη να μας αναγγείλει ότι μπαίνουμε στην άβυσσο των Μνημονίων από τα οποία θα βγούμε - αν ποτέ βγούμε - σε καμιά 50αριά χρόνια...

Μπουλντόζες

Το βασικό μας πρόβλημα , και πρέπει να το πούμε αυτό, είναι η απουσία κάθε επενδυτικού ενδιαφέροντος από ξένους επενδυτές για τη χώρα. Η αρχική περσινή αισιοδοξία δεν επιβεβαιώθηκε και η αιτία δεν είναι μόνο η πανδημία του κορωνοϊού. Είναι το ότι ακόμη μας τσεκάρουν (οι ξένοι επενδυτές, ρε παιδιά, οι ξένοι επενδυτές, συνέλθετε) για να δουν πού το πάει η κυβέρνηση σχετικά με τις τομές που πρέπει να γίνουν στο κράτος ώστε να σταθεροποιηθεί ένα σοβαρό φορολογικό και επενδυτικό καθεστώς.

Χωρίς σταθερό φορολογικό περιβάλλον επενδύσεις δεν έρχονται, το γνωρίζουν όλοι. Και χωρίς επενδυτικό ενδιαφέρον ό,τι και να λέμε είναι στον βρόντο.

Να, ας πούμε, έπρεπε να κλείσει ένας ολόκληρος χρόνος για να μπουν οι μπουλντόζες στο Ελληνικό. Ναι, αυτές οι μπουλντόζες, που όπως έλεγε η ΝουΔου θα έπιαναν δουλειά μια εβδομάδα μετά τις εκλογές (πέρυσι). Και μετά θα έμπαιναν στο Ελληνικό τον Σεπτέμβρη, αφού δεν μπήκαν την πρώτη εβδομάδα. Και ύστερα αφού ούτε τον Σεπτέμβρη τα κατάφεραν, θα εισέβαλλαν στον χώρο αρχές Δεκεμβρίου. Και όταν δεν έγινε ούτε αυτό, η κυβέρνηση μετέθεσε το διαβόητο ραντεβού μπουλντοζών - Ελληνικού για το τέλος του χρόνου. Που δεν ήταν ακριβώς τέλος του χρόνου, αλλά αρχές Μαρτίου. Και μετά λόγω κορωνοϊού πήγαμε Μάιο, και ύστερα αμέσως μετά του Αγίου Πνεύματος, και τώρα σήμερα-αύριο.

Αντε ρε παιδιά, γιατί κάναμε μαύρα μάτια για όλο αυτό (φαντάζομαι ότι τιμής ένεκεν θα τον δούμε τον Αδωνη να οδηγεί τον στόλο των μπουλντοζών στο Ελληνικό! Το δικαιούται άλλωστε).

Περί εκλογών

Ο Μητσοτάκης στη Σαντορίνη, ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη, η Γεννηματά στη Ρόδο και το Καστελλόριζο, ο Κουτσούμπας στους δρόμους με το ΠΑΜΕ να διαδηλώνει ότι «αρκετά πληρώσαμε και άλλο δεν πληρώνουμε», και οι πολλές δημοσκοπήσεις οι οποίες να επιμένουν ότι η διαφορά ΝουΔου δείχνει νταμπλ σκορ σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, και τους υπόλοιπους μικρούς να φλερτάρουν με το 3%-3,5%... μμμμ... τι μυρίζει; Εκλογές; Διότι πόσο καλύτερο κλίμα θα μπορούσε να βρει ο πρόεδρος Κυριάκος να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές - θα αναρωτηθεί κάποιος. Και δεν αναρωτιέται μόνο «κάποιος», αναρωτιέται και ένα πλήθος ανθρώπων, οι οποίοι είναι ή έχουν σχέση με την οικονομία, και φοβούνται τα χειρότερα, εφόσον επανακάμψει η πανδημία. Είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο πρόεδρος Κυριάκος «πρέπει να αντιμετωπίσει έναν καινούργιο γύρο της επιδημίας του κορωνοϊού, με λυμένα χέρια», και επεξηγούνται ότι με τον όρο «λυμένα χέρια, εννοούν νέα πολιτική εντολή».

Ευτυχώς, ο πρόεδρος Κυριάκος δεν είναι αυτής της λογικής. Επί του παρόντος τουλάχιστον. Δεν θεωρεί ότι μια δεύτερη εκλογική νίκη, μέσα σε περίπου ένα χρόνο θα του προσφέρει κάτι...

Επειδή ούτε νιώθει ότι αισθάνεται κάποια απειλή από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ του, ούτε ότι 14 μήνες επιπλέον θητείας σημαίνουν κάτι ιδιαίτερο σήμερα για τον ίδιο. Αλλωστε, το ξέρει, ότι όσο έχει λεφτά και δίνει, και η δίκη του δημοτικότητα είναι στα ύψη, και αντιστρόφως του Τσίπρα στα τάρταρα, και η ΝουΔου κερδίζει τον ΣΥΡΙΖΑ «πολλά με λίγο». Αρα τι να τις κάνει τις εκλογές;

Απώλειες

Το έλεγα και το Σάββατο, θα το επαναλάβω και σήμερα, εμπλουτισμένο με την άποψη σοβαρού από κάθε άποψη οικονομικού παράγοντα με τον οποίο συνομίλησαν χθες το πρωί. Οπως μου ανέφερε, σε περίπτωση δεύτερου γύρου της πανδημίας το φθινόπωρο ή και νωρίτερα, το τελευταίο που θα πρέπει να κάνει η κυβέρνηση είναι να κηρύξει ένα νέο lockdown.

Στην ερώτηση «γιατί», αφού αυτό επιβάλλει η κοινή λογική προκειμένου να αποφύγουμε τα πολλά θύματα της πανδημίας, η απάντηση ήταν καταλυτική: «Διότι ένας δεύτερος γύρος της οικονομικής κρίσης που προκάλεσε ο κορωνοϊός εξαιτίας ενός νέου lockdown θα προκαλούσε περισσότερα θύματα απ' όσα η ίδια η πανδημία. Πώς το έπαθε η Ελλάδα με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο που ακολούθησε; Περισσότεροι ήταν οι νεκροί του Εμφυλίου από εκείνους του κανονικού πολέμου με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς».

Είναι μια άποψη και αυτή. Αλλά δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει αν είναι η κυρίαρχη...

Μπίζνες με τον Σόρος

Εναν δεν φοβάμαι όταν θα έρθει η νέα κρίση: τον (συμ)πατριώτη μου Μήτσο Παπαδημούλη, ο οποίος σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα» αγόρασε άλλα 6 σπίτια μέσα στο 2019, φτάνοντας συνολικά τον αριθμό των 35 ακινήτων. Οπως και τα προηγούμενα, και τα καινούργια τα νοικιάζει σε ΜΚΟ, όπως αυτή η περίεργη του Τζορτζ Σόρος, τη «Solidarity now», πράξη την οποία θεωρώ μέχρι και έγκλημα καθοσιώσεως. Δηλαδή να παίρνει λεφτά από τον κατά γενική παραδοχή προσωποποίηση του μεγάλου κεφαλαίου; Αυτό είναι επιεικώς απαράδεκτο, και έως πειθαρχική κομματική έρευνα επισύρει ή μπορεί να επισύρει. Διότι ο Σόρος δεν είναι τυχαίο πρόσωπο, αλλά καπιταλιστής του κερατά που έπαιξε και έβγαλε πολλά λεφτά με την ελληνική οικονομική κρίση. Πώς εσύ κύριε Παπαδημούλη μου, κλείνεις τα μάτια και εισπράττεις τα ματωμένα λεφτά του; Και δεν αποτελεί δικαιολογία ότι φιλοξενείς πρόσφυγες που δεν έχουν να μείνουν, διότι η άλλη ΜΚΟ στην οποία νοικιάζεις σπίτια, νομίζω είναι του ΣΥΡΙΖΑ, και άνετα θα μπορούσε να σε βγάλει από το αδιέξοδο.

Συγγνώμη, ο Τσίπρας δεν έχει να πει τίποτε για όλα αυτά; Για τον... Παπασπιτούλη του;