Ολα αυτά, βέβαια, είναι κάπως λυπηρά. Κι εμείς που περιμέναμε να δούμε εν Ελλάδι ένα ματς της προκοπής, διαπιστώνουμε πως βλέπουμε ένα μονότερμα, χωρίς αντιπολίτευση. Αλλά απ' αυτό το σημείο μέχρι να λένε ευθέως πως θέλουνε να εξαχνώσουν, να εξοντώσουνε τους συμπατριώτες τους πρέπει να μεσολαβεί πολύ απωθημένο. Πολλή αγένεια και μικρότητα. Κάντε, λίγο, υπομονή, ρε παιδιά, ίσως γυρίσει το παιχνίδι, αλλά αυτό δεν γίνεται με βρισιές και με το σκιαγαμείν. Μην κάνουμε τόσο σεξ με τις σκιές. Εχουν επιπεδωθεί οι καμπύλες τους....

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 02-03/05/20

ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ,

του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Έχω τόσoν γκαϊλέ για τo αν η κυρία Πρωτοψάλτη πέρασε ή όχι μπροστά από το Μαξίμου, όσον έχει ο Βαρουφάκης για το αν θα ανοίξουν τα κομμωτήρια. Βέβαια, μέσα σε όλον αυτό τον ορυμαγδό, κάποιος που δεν έχει τι να πει επί της ουσίας, ψάχνει για καμιά τρίχα στη σούπα για να την κάνει τριχιά. Και οι ίδιοι που έβρισκαν τόσα χρόνια λογικό να ψέλνει ο κάθε καλλιτέχνης στα φεστιβάλ της ΚΝΕ, σε εκδηλώσεις για τους σομαλούς πρόσφυγες, ή για τον αγώνα των Τσιάπας, τώρα βρίσκει απαράδεκτο να κάνει μια τραγουδίστρια περιπατητική συναυλία για τον κορωνοϊό. Αλλά για την άλλη τραγουδίστρια, που μας καλούσε, προ μηνός, σε αιματηρό εμφύλιο (προσοχή στο στριγκ), δεν είπαν τίποτε.

Οι γενναίως σκιαμαχούντες και υπερμεγεθύνοντες το Τίποτε (να 'χαμε να λέγαμε και γόπες να φουμέρναμε) τα βάλανε πριν την Πρωτοψάλτη και με άλλον ψάλτη: τον κ. Τσιόδρα, γιατί λέει πήγαινε κι ανέπεμπε κοντάκια στην εκκλησία. Αυτό βρήκανε να πούνε, θαρρείς και έπρεπε ο κ. Τσιόδρας να ρωτούσε πρώτα το Ωδείο Αθηνών, ή τον Πολάκη αν του επιτρέπουν κι αν όφειλε να είναι δεξιός ψάλτης, ή λαμπαδάριος (αριστερός) και ποιους ύμνους να πει. Τελικά δεν ξέρουμε: αυτό που ασκείται είναι αντιπολίτευση ή μήπως πρόκειται για την επιτροπή του Voice;

Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, η διάσημη βελγογαλλίδα συγγραφέας, στο πρώτο της μυθιστόρημα που εκδόθηκε το 1929 έβαλε τον τίτλο: «Alexis, ou le traite du vain combat» («Αλέξης, ή, η σπουδή του μάταιου αγώνα»). Αυτός ο τίτλος αν τον μεταφέρουμε στα σημερινά ελληνικά πράγματα, αρχίζει και φαντάζει ως προφητικός, εφόσον βέβαια συνεχιστεί το βιολί της μάχης περί όνου σκιάς, αλλά και τα βρισίδια στα οποία επιδίδονται τελευταία διάφοροι ομοϊδεάτες του χώρου: ο Καψώχας θέλει να γ...σει, κι ο άλλος, ο ευρωβουλευτής θέλει κι αυτός να γ...σει. (Και από πότε θεωρούν ότι το σεξ είναι τιμωρία;) Επιπλέον έρχεται και ο Ηλίας Γρηγόρης ή, Γρηγόρης Ηλίας και το πάει παραπέρα: θέλει, λέει, να εξαχνώσει όλους τους δεξιούς. (Δεν μπορώ να τον βοηθήσω - ένα φουρνάκι έχω μόνο, καθώς λέει και το ανέκδοτο). Θέλει να τους κάνει αχνιστούς, στη χύτρα ταχύτητος. Και το πιο ωραίο είναι πως αυτοί οι άνθρωποι παριστάνουν ότι αγαπούν και τους ξένους. Πώς αντέχεται τόσος ουμανισμός;

Ξεμύτισε κι ο στρατηγικός σύμβουλος που βάζει, πλέον, κάποιον φιλόλογο και του βλέπει τα κείμενα πριν τα εκσφενδονίσει - μη γίνουμε και πάλι ρεζίλι με τίποτε «κατακόμβες». Και αυτός ίσως επιθυμεί να εξαχνώσει κόσμο. Με εξαίρεση, βέβαια, την κυρία Μενεγάκη, αν αυτή, όμως, γλιτώσει απ' το ερωτικό ξάναμμα του Καψώχα και από τον άλλον, τον λαγνοβαρή, βοώπιδα ευρωβουλευτή που κι αυτός θέλει να εκδικηθεί διά του σεξ. (Ολα εκεί καταλήγουν, εντέλει, άμα είσαι στερημένος. Οπότε αρχίζει κανείς να υποψιάζεται πως ενδέχεται να είναι η αγαμία που εκτρέφει συχνά την επανάσταση - ιδού μια άγνωστη μαρξιστική παράμετρος).

Και δεν έχει γίνει γνωστό αν αυτοί οι λεβέντες ζαχαρώνουνε και τον κ. Τσιόδρα σεξουαλικά, κάτι που δεν αποκλείεται. (Στο σεξ δεν υπάρχει δικαιοσύνη, το ξέρουμε). Και, εντάξει: οι μεν Καψώχες θέλουνε να γ...σουν, η άλλη, η αοιδός, μας καλεί σε αιματηρή εξέγερση, ο έτερος θέλει να εξαχνώσει όλους τους δεξιούς, ο Πολάκης να θάψει κόσμο σε δυο μέτρα βάθος και άλλοι κρατούνε απ' τις κονσέρβες της καραντίνας τα κονσερβοκούτια γιατί μπορεί να τους χρειαστούνε. Κι όλο αυτό λέγεται «γέφυρα προς τη σοσιαλδημοκρατία». Δηλαδή θέλουνε να κάνουνε Χαρδαλιά χωρίς σκόρδο.

Γενναίως σκιαμαχούντες, α λα Μπρανκαλεόνε, κι έχοντας ξεμείνει από ιδεολογία, ή, αισχυνόμενοι να την εκφράσουν ευθέως (πέστε στα ίσια ότι είστε κομμουνιστές, μην ντρέπεστε) δημιουργούν ένα κενό που θα μπορούσε να το καταλάβει το ΚΙΝΑΛ, αν δεν ήταν κι αυτό ληξιπρόθεσμο, αναδρομικό, εγκλωβισμένο σε παρελθόντα ρεφλέξ - είναι η ευκαιρία του, ή, θα ήταν, δυνάμει, με άλλα πρόσωπα. Ομως, έχει ειπωθεί: το γήρας όρμος δεινών. Οπότε και από το ΚΙΝΑΛ συνεχίζεται η σκιαμαχία, ή το drole de guerre. Η σκιά της σκιάς, που θα έλεγε ο Taibo -2. (Σκιάχτηκα).

Περιμένουμε τώρα το νέο επεισόδιο με την επόμενη τρίχα που θα γίνει τριχιά, και μετά να πάμε στο κομμωτήριο. Εντάξει με τη σύζυγο του Αδωνη, τα fake, τις μαϊμού σταλινικές φωτό, κι όλα αυτά τα κατινάμπλ που εμπνέουν την χθαμαλή, υστερικόμορφη μικρολογία. Αλλά θα προκύψουν και νέες παρωνυχίδες, πραγματικές ή fake, που θα μεγαλοποιηθούν, πάλι, με το ζόρι, για να εμπνεύσουν όσους ξέμειναν από ιδέες και Λόγο. Πάλι θα προσπαθήσουνε να βάψουνε αβγά με αναδρομικά αέρια.

Και πάλι ψάχνουνε ταξικές ερμηνείες εν ου παικτοίς. Και πώς θα ερμηνεύσουμε, τότε, τον θάνατο του άτυχου ιδιοκτήτη της κοτζάμ Βιοϊατρικής - μήπως επρόκειτο για κανέναν άστεγο που κόλλησε απ' το μολυσμένο μαγκάλι; Κι ο Βρετανός Τζόνσον που άρπαξε τον ιό, πώς το έπαθε - ίσως να φταίει η χαμοκέλα που έχουν οι Εγγλέζοι για πρωθυπουργική κατοικία. Ασε που εμείς γράψαμε, διά το προς χάριν λαλείν, ότι τον ιό τον φύτεψε η CIA στην Κίνα, και τώρα αυτό το αστείο πάνε να το κάνουνε επίσημη (συνωμοσιολογική) άποψη. Για όλα φταίει το γκαζόν.

Ολα αυτά, βέβαια, είναι κάπως λυπηρά. Κι εμείς που περιμέναμε να δούμε εν Ελλάδι ένα ματς της προκοπής, διαπιστώνουμε πως βλέπουμε ένα μονότερμα, χωρίς αντιπολίτευση. Αλλά απ' αυτό το σημείο μέχρι να λένε ευθέως πως θέλουνε να εξαχνώσουν, να εξοντώσουνε τους συμπατριώτες τους πρέπει να μεσολαβεί πολύ απωθημένο. Πολλή αγένεια και μικρότητα. Κάντε, λίγο, υπομονή, ρε παιδιά, ίσως γυρίσει το παιχνίδι, αλλά αυτό δεν γίνεται με βρισιές και με το σκιαγαμείν. Μην κάνουμε τόσο σεξ με τις σκιές. Εχουν επιπεδωθεί οι καμπύλες τους.