Από "ΤΑ ΝΕΑ"
"ΤΑ ΝΕΑ", 29/05/20 |
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ Ν. ΜΑΝΙΑΤΗ
Ο φράχτης στον Εβρο και η στρατηγική έντασης του Ερντογάν ορίζουν και μέρος της ατζέντας στο εσωτερικό μας πολιτικό τοπίο. Και έτσι ερμηνεύεται η βελούδινη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ του φράχτη.
Την πρώτη τροχιοδεικτική βολή την έριξε ο πολύπειρος Νίκος Βούτσης από το Mega όπου και εμφάνισε το κόμμα του με τη νέα θεσμική γραμμή. Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αποσαφήνισε πως αναφορικά με τον Εβρο, το σύνορο είναι ορισμένο. «Ηδη υπάρχει ένας φράχτης 10 χιλιομέτρων. Τώρα θα προχωρήσει η δημιουργία ενός φράχτη μήκους 26 χιλιομέτρων». Επίσης, τόνισε πως ο φράχτης «μπορεί και πρέπει να γίνει. Δεν υπάρχει κάποιο ζήτημα στο να υπάρχει φράχτης». Και έχει σημασία να εστιάσουμε σε δύο πράγματα: Πως η εν λόγω θέση δεν είναι μια φάλτσα άποψη του Βούτση μα κεντρική γραμμή που μάλιστα συζητήθηκε έντονα εσωτερικά το τελευταίο διάστημα. Και εδώ εκτιμήθηκε από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης πως δεν είναι δυνατό να επαναληφθεί το σκηνικό του περασμένου Φεβρουαρίου όπου η κυβέρνηση πήρε την πρωτοβουλία για τη θωράκιση του Εβρου και μαζί της συντάχθηκε η πλειοψηφία του κόσμου και κυρίως οι πιο νέες ηλικίες.
Στον κίνδυνο ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει απέναντι σε αυτό εκ νέου και να απομονωθεί πολιτικά, έγινε επεξεργασία της θέσης και μάλιστα χθες αναλύθηκε σε νέα παρέμβαση και από τον Γιώργο Κατρούγκαλο, μη αφήνοντας την αμφιβολία πως πρόκειται για κεντρική γραμμή - αφού ο πρώην υπουργός Εξωτερικών είναι κοντά στον Αλέξη Τσίπρα και ποτέ δεν λειτουργεί με αυτονομία άποψης. Αιφνιδίασε βέβαια πως η νέα θέση εκφωνήθηκε από τον Βούτση, μιας και ο ίδιος εσωκομματικά είναι σε στενή συνομιλία με τους 53+, την τάση που παγίως έχει μια άλλη άποψη για τα ελληνοτουρκικά - πιο διεθνιστική - όπως διαφάνηκε και στο πρόσφατο κείμενό της. Αυτό ακριβώς το γεγονός δείχνει πως ο όλος ΣΥΡΙΖΑ κινείται ενιαία στο θέμα αν και δεν είναι απίθανο να δούμε μια διαφορετική αντίδραση από μεμονωμένα στελέχη του ή τη Νεολαία του προσεχώς.
Πάντως χθες κομματικές πηγές τόνιζαν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ούτε η «ασπίδα» στην Ευρώπη-φρούριο ούτε «αποθήκη ψυχών». Και έλεγαν σε όλους τους τόνους ότι η κυβέρνηση οφείλει να διαφυλάττει τα εθνικά σύνορα, τα κυριαρχικά δικαιώματα και να τηρεί το διεθνές δίκαιο. Συμπλήρωναν όμως με νόημα ότι αν η κυβέρνηση αποφασίσει να προχωρήσει στο θέμα του φράχτη πρέπει να μη «διανοηθεί να τον κάνει σε άλλο σημείο από το αρχικά προγραμματισμένο». Οι του ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζαν επίσης τον φόβο τους ότι αν γίνει σε σημείο μακριά απ' τα σύνορα, αυτό θα δημιουργήσει προβλήματα ως προς την αντιμετώπιση, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, όσων θα βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος μεν, αλλά μεταξύ του φράχτη και των συνόρων.
ΝΕΚΡΗ ΖΩΝΗ. «Θα δημιουργήσει, ντε φάκτο, μία νεκρή ζώνη μεταξύ των συνόρων και του σημείου που θα ασκείται πραγματική κυριαρχία εκ μέρους μας, όπου θα βρίσκεται ο φράχτης», έλεγαν οι κομματικοί χθες. Εθεταν επίσης μια ακόμη προϋπόθεση: να προβλέπεται ελεγχόμενη ασφαλής δίοδος για την υποβολή ατομικής αίτησης ασύλου, «όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο». Και στην Κουμουνδούρου πάντως εκτιμούν πως η ένταση εκ νέου θα εντοπιστεί στην περιοχή με ευθύνη του Ερντογάν.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΥ
Τα όσα συνέβησαν στον Εβρο το τελευταίο διάστημα δεν αποτελούν μεμονωμένο γεγονός, αλλά εντάσσονται στην κλιμακούμενη επιθετικότητα της Αγκυρας, που δεν περιορίζεται σε εμπρηστική ρητορική, αλλά και σε πράξεις, όπως ο πρωτοφανής αριθμός εναέριων παραβιάσεων, για πρώτη φορά πάνω από τον Εβρο και μεγάλα μας νησιά. Και καθ' υποτροπή, όπως με το «Ορούτς Ρέις» που «το είχε πάρει ο άνεμος», η κυβέρνηση περιέπεσε σε αντιφάσεις και παλινωδίες και έστειλε το λάθος μήνυμα στην άλλη πλευρά. Πιστεύει κανείς ότι για ένα «μη γεγονός», για fake news, υποβάλαμε δύο διαβήματα; Ή ότι υποβάλαμε διάβημα για «κινητικότητα» (κλασική άσκηση οργουελικού doublespeak) των Τούρκων στο δικό τους έδαφος; Το ότι δεν δίδονται στη Βουλή οι σχετικές ρηματικές ανακοινώσεις αποτελεί πλήρη ομολογία για το ότι δεν ειπώθηκε όλη η αλήθεια στον ελληνικό λαό. Η τουρκική προκλητικότητα ενθαρρύνεται από παρόμοιες παλινωδίες, όπως η αναβολή της άσκησης «Καταιγίδα» χωρίς εξασφάλιση μείωσης της έντασης, σε συνδυασμό με την πλήρη απουσία διαύλων επικοινωνίας και διαλόγου.
Ως εσωτερικό, επικοινωνιακό αντιπερισπασμό για να ξεχαστούν οι πολλαπλές ευθύνες της, η κυβέρνηση επιχειρεί να καταστήσει ξανά κεντρικό θέμα τον φράχτη στον Εβρο. Είναι σαφές ότι ο φράχτης δεν αποτελεί μέσο λύσης του Προσφυγικού. Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΕΕ αρνήθηκε να συγχρηματοδοτήσει τον αρχικό φράχτη στο τρίγωνο «Καραγατς» το 2011-2012, ως «αναποτελεσματικό» και «βραχυπρόθεσμο στην αντιμετώπιση του προβλήματος». Μόνο ευρωπαϊκή λύση επιδέχεται το μεγάλο αυτό ζήτημα, εκτός της λογικής να γίνει η χώρα μας ασπίδα στο «φρούριο Ευρώπη» και αποθήκη ψυχών, χωρίς ΜΑΤ στα νησιά και αυτοδικίες, με μετεγκατάσταση των προσφύγων σε άλλες χώρες.
Αυτά ούτε νέα είναι ούτε αφορούν μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ ή την ελληνική περίπτωση. Και οι Δημοκρατικοί στην Αμερική είναι κατά του τείχους στο Μεξικό, ενώ ακόμη και κυβερνητικά στελέχη είχαν τοποθετηθεί ανάλογα στο παρελθόν. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι υπάρχει κάτι νέο, και αυτό είναι η εργαλειοποίηση του Προσφυγικού από την Τουρκία, η οργανωμένη επιχείρηση κατεύθυνσης ροών προσφύγων και μεταναστών στα σύνορά μας ως υβριδική, επιθετική ενέργεια. Και πάλι δεν πρέπει να έχουμε την αυταπάτη ότι ο φράχτης από μόνος του θα λύσει το πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση, εφόσον η κυβέρνηση αποφάσισε να τον επεκτείνει, θα πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα η κατασκευή του να πάρει υπόψη τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και ιδίως να εξασφαλίζεται ασφαλής δίοδος για όσους επιθυμούν να καταθέσουν αίτηση ασύλου. Η οριοθέτησή του επίσης είναι σημαντικό θέμα, για να μην υπονομεύσει δικαιώματα της χώρας μας de facto.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πατριωτική δύναμη, επιδιώκει την ύπαρξη ενωτικού μετώπου στην εξωτερική πολιτική. Ενός μετώπου όμως βασισμένου στην αλήθεια, και προσανατολισμένου σε ενεργητική διπλωματία, που επιδιώκει τον διάλογο στέλνοντας ταυτόχρονα μηνύματα αποφασιστικότητας στην άλλη πλευρά. Ο,τι δηλαδή δεν κάνει μέχρι σήμερα η Νέα Δημοκρατία.
Τα όσα συνέβησαν στον Εβρο το τελευταίο διάστημα δεν αποτελούν μεμονωμένο γεγονός, αλλά εντάσσονται στην κλιμακούμενη επιθετικότητα της Αγκυρας, που δεν περιορίζεται σε εμπρηστική ρητορική, αλλά και σε πράξεις, όπως ο πρωτοφανής αριθμός εναέριων παραβιάσεων, για πρώτη φορά πάνω από τον Εβρο και μεγάλα μας νησιά. Και καθ' υποτροπή, όπως με το «Ορούτς Ρέις» που «το είχε πάρει ο άνεμος», η κυβέρνηση περιέπεσε σε αντιφάσεις και παλινωδίες και έστειλε το λάθος μήνυμα στην άλλη πλευρά. Πιστεύει κανείς ότι για ένα «μη γεγονός», για fake news, υποβάλαμε δύο διαβήματα; Ή ότι υποβάλαμε διάβημα για «κινητικότητα» (κλασική άσκηση οργουελικού doublespeak) των Τούρκων στο δικό τους έδαφος; Το ότι δεν δίδονται στη Βουλή οι σχετικές ρηματικές ανακοινώσεις αποτελεί πλήρη ομολογία για το ότι δεν ειπώθηκε όλη η αλήθεια στον ελληνικό λαό. Η τουρκική προκλητικότητα ενθαρρύνεται από παρόμοιες παλινωδίες, όπως η αναβολή της άσκησης «Καταιγίδα» χωρίς εξασφάλιση μείωσης της έντασης, σε συνδυασμό με την πλήρη απουσία διαύλων επικοινωνίας και διαλόγου.
Ως εσωτερικό, επικοινωνιακό αντιπερισπασμό για να ξεχαστούν οι πολλαπλές ευθύνες της, η κυβέρνηση επιχειρεί να καταστήσει ξανά κεντρικό θέμα τον φράχτη στον Εβρο. Είναι σαφές ότι ο φράχτης δεν αποτελεί μέσο λύσης του Προσφυγικού. Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΕΕ αρνήθηκε να συγχρηματοδοτήσει τον αρχικό φράχτη στο τρίγωνο «Καραγατς» το 2011-2012, ως «αναποτελεσματικό» και «βραχυπρόθεσμο στην αντιμετώπιση του προβλήματος». Μόνο ευρωπαϊκή λύση επιδέχεται το μεγάλο αυτό ζήτημα, εκτός της λογικής να γίνει η χώρα μας ασπίδα στο «φρούριο Ευρώπη» και αποθήκη ψυχών, χωρίς ΜΑΤ στα νησιά και αυτοδικίες, με μετεγκατάσταση των προσφύγων σε άλλες χώρες.
Αυτά ούτε νέα είναι ούτε αφορούν μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ ή την ελληνική περίπτωση. Και οι Δημοκρατικοί στην Αμερική είναι κατά του τείχους στο Μεξικό, ενώ ακόμη και κυβερνητικά στελέχη είχαν τοποθετηθεί ανάλογα στο παρελθόν. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι υπάρχει κάτι νέο, και αυτό είναι η εργαλειοποίηση του Προσφυγικού από την Τουρκία, η οργανωμένη επιχείρηση κατεύθυνσης ροών προσφύγων και μεταναστών στα σύνορά μας ως υβριδική, επιθετική ενέργεια. Και πάλι δεν πρέπει να έχουμε την αυταπάτη ότι ο φράχτης από μόνος του θα λύσει το πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση, εφόσον η κυβέρνηση αποφάσισε να τον επεκτείνει, θα πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα η κατασκευή του να πάρει υπόψη τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και ιδίως να εξασφαλίζεται ασφαλής δίοδος για όσους επιθυμούν να καταθέσουν αίτηση ασύλου. Η οριοθέτησή του επίσης είναι σημαντικό θέμα, για να μην υπονομεύσει δικαιώματα της χώρας μας de facto.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πατριωτική δύναμη, επιδιώκει την ύπαρξη ενωτικού μετώπου στην εξωτερική πολιτική. Ενός μετώπου όμως βασισμένου στην αλήθεια, και προσανατολισμένου σε ενεργητική διπλωματία, που επιδιώκει τον διάλογο στέλνοντας ταυτόχρονα μηνύματα αποφασιστικότητας στην άλλη πλευρά. Ο,τι δηλαδή δεν κάνει μέχρι σήμερα η Νέα Δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου