Κατά τη γνώμη όχι μόνο τη δική μου, αλλά και ειδικών, ίσα που φτάνουν για να εξισορροπηθεί το πακέτο των παροχών που έχει εξαγγείλει κατά καιρούς η κυβέρνηση εν σχέσει με τις επιπτώσεις της πανδημίας, και ως εκ τούτου επιμένω στην άποψή μου: η Ελλάδα έπρεπε να διεκδικήσει με όλους τους δυνατούς τρόπους μια βοήθεια η οποία θα ήταν αντίστοιχη του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της (ΑΕΠ) στο επίπεδο που διαμορφωνόταν πριν από την κρίση του 2009-2010. Τότε δηλαδή που το ΑΕΠ κυμαινόταν γύρω στα 250 δισ. Οχι έναντι αυτού που βρίσκεται σήμερα, έπειτα από τρία Μνημόνια και τις επιπτώσεις της πανδημίας. Αν συνέβαινε αυτό που επισημαίνω εγώ, θα είχαμε και μια καλή καβάντζα, είτε να χρηματοδοτηθεί μια ανάπτυξη που την έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία είτε να μας απομείνει ένα καλό μαξιλάρι για τις πιθανές επιπτώσεις της πανδημίας και μετά το καλοκαίρι. Εκτιμώ ότι αυτό το ποσό θα μπορούσε να είναι ως και 10 δισ. επιπλέον. Μπορεί και 12. Αλλωστε δική τους ήταν η απόφαση για τη διά της βίας μείωση του ΑΕΠ της Ελλάδας κατά τουλάχιστον 25% το 2010....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 29/05/20

Το ευρωπαϊκό "μαξιλάρι"

Δέχθηκα επιτίμια διότι δεν ήμουν μεταξύ εκείνων των... πανηγυριστών, για τα 32-33 δισ. ευρώ της βοήθειας που θα λάβει η χώρα από το ευρωπαϊκό ταμείο προκειμένου να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού στην οικονομία. Μέχρι «γκρινιάρη» με αποκάλεσαν, αλλά εγώ δεν αλλάζω γνώμη. Τα χρήματα δεν είναι αυτά που έπρεπε να είναι σε σχέση με τη συνολική ζημιά που έχει γίνει στην ελληνική οικονομία από το 2010 και εντεύθεν και έπειτα από τρία Μνημόνια. Κατά τη γνώμη όχι μόνο τη δική μου, αλλά και ειδικών, ίσα που φτάνουν για να εξισορροπηθεί το πακέτο των παροχών που έχει εξαγγείλει κατά καιρούς η κυβέρνηση εν σχέσει με τις επιπτώσεις της πανδημίας, και ως εκ τούτου επιμένω στην άποψή μου: η Ελλάδα έπρεπε να διεκδικήσει με όλους τους δυνατούς τρόπους μια βοήθεια η οποία θα ήταν αντίστοιχη του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της (ΑΕΠ) στο επίπεδο που διαμορφωνόταν πριν από την κρίση του 2009-2010. Τότε δηλαδή που το ΑΕΠ κυμαινόταν γύρω στα 250 δισ. Οχι έναντι αυτού που βρίσκεται σήμερα, έπειτα από τρία Μνημόνια και τις επιπτώσεις της πανδημίας. Αν συνέβαινε αυτό που επισημαίνω εγώ, θα είχαμε και μια καλή καβάντζα, είτε να χρηματοδοτηθεί μια ανάπτυξη που την έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία είτε να μας απομείνει ένα καλό μαξιλάρι για τις πιθανές επιπτώσεις της πανδημίας και μετά το καλοκαίρι. Εκτιμώ ότι αυτό το ποσό θα μπορούσε να είναι ως και 10 δισ. επιπλέον. Μπορεί και 12. Αλλωστε δική τους ήταν η απόφαση για τη διά της βίας μείωση του ΑΕΠ της Ελλάδας κατά τουλάχιστον 25% το 2010.

Θα μου πεις, οι μεγάλοι της Ευρώπης αποφάσισαν και σωστά αποφάσισαν για τον εαυτό τους - και θα συμφωνήσω. Αλλά ας να μην κλείνουμε τα μάτια και στα προφανή, έτσι δεν είναι;

... και τα «μπικικίνια»

Από την άλλη πλευρά, οφείλω να επισημάνω ότι οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί δεν είναι χωρίς αιτία. Ειδικά όταν είναι γνωστό ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρμόδιων υπουργών (και όχι μόνο...) η ευρωπαϊκή βοήθεια δεν θα ξεπερνούσε τα 10 δισ. ευρώ. Και θα ήμασταν και ευχαριστημένοι πρέπει να αποκαλύψω. Ως την τελευταία στιγμή, ακόμη και μετά τη συνάντηση της Μέρκελ με τον Μακρόν, όπου και συμφωνήθηκαν τα 500 δισ. της βοήθειας, οι δικοί μας στην Αθήνα προέτρεπαν να περιμένουμε να δούμε τι θα κάνουν και οι σκληροί της Ευρώπης (Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία κ.λπ.) που στοιχίζονται πίσω από τη Γερμανία. Τα κυβερνητικά σενάρια έλεγαν ότι μπορεί να αποφασίστηκαν τα 500 δισ., αλλά όλο αυτό μπορεί να είναι κόλπο των Γερμανών, που θα βάλουν τους δικούς τους (τους σκληρούς που λέμε πιο πάνω) να ακυρώσουν το σχέδιο.

Απ' ό,τι φαίνεται δεν τους έβαλαν ή καλύτερα δεν τους το επέτρεψαν. Και τώρα περιμένουμε «τα λεφτά, τα λεφτά, τα μπικικίνια»...

Τους πείραξε η αλήθεια

Δεν άρεσε καθόλου η δήλωση του Ανδρέα Ξανθού στα χθεσινά «ΝΕΑ», με την οποία απονέμει εύσημα στον Σωτήρη Τσιόδρα για την ενημέρωση που έκανε στους έλληνες πολίτες στη διάρκεια της καραντίνας για την πανδημία του κορωνοϊού. Δεν άρεσε καθόλου στον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ (πολάκηδες και λοιπούς) οι οποίοι «διείδαν» πίσω από τη δήλωση αυτή μια έμμεση παραδοχή του Ξανθού ότι η κυβέρνηση τα πήγε καλά στη διαχείριση της κρίσης. Δεν είναι μόνο ότι η δήλωση εξαφανίστηκε από τα διάφορα sites που ελέγχει ο ΣΥΡΙΖΑ - σαν να μην υπήρξε ποτέ! -, είναι ότι διάφοροι αναρωτήθηκαν αν «το ήξερε ο Τσίπρας». Το γνώριζε, απαντώ. Και δεν αιφνιδιάστηκε καθόλου. Σε αντίθεση με τους «διάφορους» που έπαθαν την πλάκα τους, και άρχισαν να «ζυμώνονται», με το ερώτημα «πού το πάει ο Ανδρέας». Πού να το πάει ρε παιδιά; Την αλήθεια είπε ο άνθρωπος, και αν δεν κάνω λάθος και σε άλλη περίπτωση έχει εκφραστεί με θετικό τρόπο και για τον Τσιόδρα, αλλά και για το υπόλοιπο επιτελείο που χειρίστηκε όχι μόνο την επικοινωνία, αλλά και τη διαχείριση της πανδημίας στη χώρα...

Νομοσχέδιο αγνοείται

Αυτό το νομοσχέδιο για τις κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις στο κέντρο της πρωτεύουσας, αλλά και υπόλοιπων μεγάλων πόλεων της χώρας, θα έρθει καμιά φορά στη Βουλή ή δουλευόμαστε όλοι μαζί; Μήνες τώρα τόσο ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης όσο και Γιώργος Γεραπετρίτης με έχουν διαβεβαιώσει ότι το νομοσχέδιο είναι έτοιμο, ότι όπου να 'ναι κατατίθεται στη Βουλή προς ψήφιση για να βάλει μια τάξη στο χάος που προκαλείται κάθε τόσο στο κέντρο της πρωτεύουσας από διαδηλωτές κάθε είδους και κάθε προέλευσης.

Δεν έχει γίνει τίποτε φυσικά. Κατά τη γνώμη ούτε και θα γίνει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που κάποτε δεσμευόταν ότι δεν θα υπολογίζει στις αποφάσεις του το πολιτικό κόστος, αποδεικνύεται ότι όχι μόνο το υπολογίζει, αλλά το σέβεται σαν Θεό. Και επιβεβαιώνει έτσι τις φήμες ότι το νομοσχέδιο το έφαγε το σκοτάδι στο πλαίσιο μιας πολιτικής συμφωνίας που έχει κάνει με τον Μήτσο Κουτσούμπα του ΚΚΕ, με αντάλλαγμα την ψήφο του ΚΚΕ υπέρ του κυβερνητικού σχεδίου για την ψήφο των αποδήμων.

Θα μου πεις, βασίζεσαι στις φήμες; Τις υιοθετείς; Οχι ρε παιδιά, σε τίποτε δεν βασίζομαι και πολύ περισσότερο σε φήμες. Αλλά τι να πιστέψω ο άνθρωπος, όταν βλέπω να συμβαίνουν όλα αυτά, και το νομοσχέδιο να είναι... εξαφανισμένο;

Ας δώσουν ένα χρονοδιάγραμμα να τελειώνουμε...

Αγκάθι το πολιτικό κόστος

Το άλλο μεγάλο θέμα που θέλω να θέσω, ευκαιρίας δοθείσης, στην κυβέρνηση, είναι η παρουσία των υπουργείων στο κέντρο της πρωτεύουσας. Πού είναι οι μεταρρυθμίσεις που μας υποσχέθηκε ο Μητσοτάκης και η ΝουΔου προεκλογικά; Πού είναι η διάθεσή τους να συγκρουστούν με κατεστημένα συμφέροντα και να νικήσουν;

Είναι δυνατόν τα υπουργεία να βρίσκονται σχεδόν όλα στο κέντρο της πόλης, και κάθε φορά να παραλύουν την κοινωνική και οικονομική της ζωή, είκοσι, πενήντα ή εκατό διαδηλωτές που θέλουν να κοινολογήσουν τα «δίκαια» φυσικά αιτήματά τους; Χθες ήταν δεν ήταν εκατό αυτοί που στήθηκαν έξω από το υπουργείο Εργασίας στην οδό Σταδίου, με αποτέλεσμα να διαλυθεί για ώρες το κέντρο.

Και το ίδιο γίνεται συνέχεια. Ως πότε όμως μπορεί να συνεχιστεί αυτή η ιστορία; Υπάρχει μια μελέτη που έχει πραγματοποιηθεί ήδη από το 2000 - είκοσι χρόνια πριν - επί κυβερνήσεως Σημίτη. Γιατί δεν την ανασύρετε πρόεδρε Κυριάκο, να δείτε τι υλοποιείται από όλο αυτό, τι όχι, και τι χρήζει διόρθωσης; Δεν μπορεί, σε κάποιο συρτάρι θα είναι καταχωνιασμένη και πασπαλισμένη από πάνω με χοντρό αλάτι για να μη μουχλιάσει.

Συμπερασματικά: γυρίστε την πλάτη στο πολιτικό κόστος, που συνεπάγεται το βόλεμα μερικών χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε...

Πιστόλια

Μου διευκρινίζουν ότι ο κύριος Δημάκης για χάρη των σπουδών του οποίου έγινε μεγάλος σαματάς από τους «δικαιωματικούς» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από προσωπικότητες του πολιτισμού, δεν έκανε τις ληστείες του με καλάσνικοφ, αλλά με πιστόλια. Δεν ξέρω πόση σημασία μπορεί να έχει αυτό για τη δημόσια εικόνα του λεβέντη, αλλά του λοιπού εντάξει όχι ληστής με καλάσνικοφ, με πιστόλια καλέ...