Το τελευταίο διάστημα υπήρξαν αφορμές για να ξεδιπλωθεί μια ακόμη φορά το θέμα των γραμμών. Βεβαίως οι επίσημες κομματικές πηγές λένε και ως έναν βαθμό έχουν δίκιο πως ως γραμμή πρέπει να νοείται η ανακοίνωση του κόμματος και των καθ' ύλην σκιωδών τομεαρχών ή κορυφαίων στελεχών. Για παράδειγμα στο μέτωπο του Εβρου, η επίσημη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στο ρευστό και αμφισβητούμενο περιστατικό πρόκλησης εκ μέρους της Τουρκίας ήλθε από την κοινή ανακοίνωση των Δρίτσα - Κατρούγκαλου. Mια δήλωση πάντως που σύμφωνα με τους πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε να συμπλέει με πιο ακραίες εθνικές ρητορικές και δεν χαρακτηρίστηκε από προσεκτική διατύπωση για ένα τόσο εύθραυστο θέμα. Αυτό εξάλλου πυροδότησε και την αντίδραση, οξεία δε, από τη μεριά του ελληνικού ΥΠΕΞ, πάντως ο Κατρούγκαλος επανήλθε ζητώντας εξηγήσεις για το περιστατικό ενώ ο ίδιος εγκάλεσε την κυβέρνηση για τους χειρισμούς στο θέμα, κατηγορώντας την πως έχει τη λογική «κάντε τα και εμείς θα τα μεταμφιέζουμε και θα τα ψιμυθιοποιήσουμε», ενώ ζήτησε «να ειπωθεί η αλήθεια στον ελληνικό λαό».

Από "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", και...

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 30-31/05/20

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ Ν. ΜΑΝΙΑΤΗ

Παρά το γεγονός πως στο Ζάππειο κατά την παρουσίαση του επικαιροποιημένου προγράμματος «Μένουμε Ορθιοι 2» επιχειρήθηκε μια ενιαία εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ και μια εξειδίκευση της αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση, τα πεδία όπου συναντώνται πολλές διαφορετικές γραμμές παραμένουν. Μια ερμηνεία αυτού έχει να κάνει με την εσωτερική αγωνία στην Κουμουνδούρου να βρεθεί ένας βηματισμός σε ένα φόντο όπου η κυβέρνηση απολαύει απήχησης και έχει το σαφές πολιτικό προβάδισμα. Μια δεύτερη βλέπει τις πολλές γραμμές για μια σειρά ζητημάτων στη μετέωρη διεύρυνση του κόμματος αλλά και στο γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα παραμένει ένα άθροισμα του βαθέος σχηματισμού με ολίγη από συμμάχους και δη ετερόκλητους (Πρωτοβουλία Γέφυρα, Προοδευτική Συμμαχία).

Τα παραπάνω περιπλέκει ακόμη περισσότερο το 3ο τακτικό συνέδριο που έχει αναβληθεί και που ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί χρονικά - λόγω και της πανδημίας - το πότε θα γίνει. Γεγονός που από μόνο του δίνει τον χώρο για μια μεγάλη εσωτερική διαπάλη με επίδικο τα χαρακτηριστικά του κόμματος, τις συμμαχίες, τη σχέση με τα ΜΜΕ, το πρόγραμμα της αυριανής ημέρας. Το τελευταίο διάστημα υπήρξαν αφορμές για να ξεδιπλωθεί μια ακόμη φορά το θέμα των γραμμών. Βεβαίως οι επίσημες κομματικές πηγές λένε και ως έναν βαθμό έχουν δίκιο πως ως γραμμή πρέπει να νοείται η ανακοίνωση του κόμματος και των καθ' ύλην σκιωδών τομεαρχών ή κορυφαίων στελεχών. Για παράδειγμα στο μέτωπο του Εβρου, η επίσημη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στο ρευστό και αμφισβητούμενο περιστατικό πρόκλησης εκ μέρους της Τουρκίας ήλθε από την κοινή ανακοίνωση των Δρίτσα - Κατρούγκαλου.

ΑΚΡΑΙΕΣ ΡΗΤΟΡΙΚΕΣ. Μια δήλωση πάντως που σύμφωνα με τους πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε να συμπλέει με πιο ακραίες εθνικές ρητορικές και δεν χαρακτηρίστηκε από προσεκτική διατύπωση για ένα τόσο εύθραυστο θέμα. Αυτό εξάλλου πυροδότησε και την αντίδραση, οξεία δε, από τη μεριά του ελληνικού ΥΠΕΞ, πάντως ο Κατρούγκαλος επανήλθε ζητώντας εξηγήσεις για το περιστατικό ενώ ο ίδιος εγκάλεσε την κυβέρνηση για τους χειρισμούς στο θέμα, κατηγορώντας την πως έχει τη λογική «κάντε τα και εμείς θα τα μεταμφιέζουμε και θα τα ψιμυθιοποιήσουμε», ενώ ζήτησε «να ειπωθεί η αλήθεια στον ελληνικό λαό». Ως εδώ όλα καλά, θα έλεγε κάποιος αν δεν εισέπραττε ένα εντελώς διαφορετικό ρεύμα από μέρους μελών του ΣΥΡΙΖΑ με τοποθετήσεις σε σόσιαλ μίντια που δεν δίσταζαν να περιγράφουν θετικά τη μετριοπαθή στάση του Νίκου Δένδια αλλά και να αποστασιοποιούνται από εθνικούς πλεονασμούς και ρητορικές.

Ακόμη και η πρόσφατη παρέμβαση μιας υποομάδας της τάσης των 53+ κάνει σαφή αναφορά και πίσω απ' τις γραμμές διαβάζει κάποιος μια «αντιεθνικιστική» γραμμή και παρά το γεγονός πως ο Θόδωρος Δρίτσας, που προαναφέραμε και συνυπέγραψε ερωτήματα προς την κυβέρνηση μαζί με τον σκιώδη ΥΠΕΞ του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργο Κατρούγκαλο, είναι μέλος των 53+: «Η νέα διεθνής αναδυόμενη πραγματικότητα, εκτός από κινδύνους, προσφέρει δυνατότητες αναστοχασμού και αναζήτησης λύσεων σε μια σειρά από ζητήματα, με κορυφαίο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και επιτρέπει πρωτοβουλίες για την ενίσχυση και εμπέδωση ενός κλίματος ειρήνης και συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή, συνεχίζοντας και επεκτείνοντας «την πολιτική των Πρεσπών». Είμαστε αντίθετοι στην κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με την Τουρκία και την ένταση των εξοπλισμών, χωρίς να παραβλέπουμε τη στρατηγική επιθετικότητα της κυβέρνησης Ερντογάν.

ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΧΩΡΟ. «Η επίλυση των διαφορών δεν μπορεί να γίνει με τα όπλα αλλά με συμμαχίες και με επιμονή στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου» ανάφεραν οι 53+ που έτσι κι αλλιώς έχουν παγίως αυτή τη θέση για το θέμα. Προσθέστε εδώ την πρόσφατη επίσης οξεία επίθεση στην κυβέρνηση από μεριάς Νίκου Κοτζιά για τον Εβρο. Ο πρώην ΥΠΕΞ μπορεί να μην είναι τυπικά στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με την κίνησή του, το Πράττω, διεκδικεί χώρο στη νέα κατάσταση ενώ έχει βαρύτητα ο λόγος του ως πρώην υπουργού και όπως φαίνεται και σήμερα συνομιλητή του Αλέξη Τσίπρα. Καθόλου τυχαία δεν ήταν για πολλούς και η σκληρή κριτική στη λογική Κοτζιά που ήλθε μέσω άρθρου του καθηγητή Σωτήρη Βαλντέν, εκ των εξεχόντων μελών της Πρωτοβουλίας Γέφυρα. Η ομάδα αυτή (Λιάκος, Μουζέλης κ.λπ.) είναι σε συνομιλία με την τάση των 53+ και παρά τη συμφωνία της με τις Πρέσπες στέκεται κριτικά σε πατριωτικές ρητορείες.

Οι γραμμές μπλέκονται ακόμη και στην ταυτότητα του κόμματος. Μια λογική που θέλει ψηφιακό συνέδριο και ταχύτατες διεργασίες (Παππάς κ.τ.λ.) και μια άλλη που θέλει παραδοσιακές δομές και διαδικασίες (53+, Σκουρλέτης, Βούτσης) επίσης συγκρούονται αυτό το διάστημα ενώ σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχει γκρίνια από μεριάς μελών της Προοδευτικής Συμμαχίας για τη μη συμμετοχή της στις διεργασίες της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ.

"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 30-31/05/20

ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Μία γραμμή πληροφόρησης αναφέρει ότι σε κάποιες συνάξεις της ομάδας του «πρωινού καφέ» στην Κουμουνδούρου, ο Αλέξης Τσίπρας δεν λέει κουβέντα πέρα από τα τυπικά και τα απολύτως απαραίτητα. Αφήνει όλους τους άλλους να μιλούν, άλλοτε σε μια εμφανή κατάσταση δυσθυμίας και άλλοτε με ένα αδιόρατο ειρωνικό χαμόγελο που σκεπάζει τη σιωπή. Ενδεχομένως να διασκεδάζει με την εικόνα ορισμένων από την ομήγυρη που προσπαθούν να κινηθούν ως «νούμερο δύο» μέσα σε έναν αδιαβάθμητο κομματικό μηχανισμό, σε κάποιες περιπτώσεις ωστόσο είναι αμέτοχος επειδή έχει μεταφέρει τις σκέψεις του μακριά από την αίθουσα. Επιζητεί τις εκτιμήσεις όλων, όμως, κάθε φορά που η συζήτηση επιστρέφει στο ενδεχόμενο εκλογών - και εσχάτως πρόκειται σχεδόν για μια καθημερινή συζήτηση στον 7ο όροφο της κομματικής έδρας.

Ακόμη κι αν η κατάσταση των πραγμάτων είναι λίγο διαφορετική στην Κουμουνδούρου, όπως και η ατμόσφαιρα, είναι προφανές ότι η συζήτηση για τις εκλογές δεν γίνεται δίκην πολιτικού κουτσομπολιού ή ενός στοιχηματικού εθισμού, αλλά επειδή ο Τσίπρας πρώτα απ' όλους αντιλαμβάνεται πως μια τέτοια εξέλιξη στην παρούσα συγκυρία θα μπορούσε να μετακινήσει τις συριζαϊκές τεκτονικές πλάκες. Η προσέγγιση που κάνει ο ίδιος στον κλειστό κομματικό κύκλο δεν διαφέρει από όσα σχολιάζει πλέον και δημοσίως - μια εκλογική ζαριά από τον Μητσοτάκη θα αποτελέσει επίδειξη «κυνισμού και τυχοδιωκτισμού», στην οποία εννοείται πως θα επιχειρήσει από την πλευρά του να εστιάσει, δημιουργώντας αναχώματα.

Οι πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις ότι ο εκλογικός ορίζοντας βρίσκεται μακριά δεν έχουν πείσει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης - και οι βολιδοσκοπήσεις, εντός κι εκτός πολιτικής σκηνής, δεν προσφέρουν απαντήσεις. Το δισεπίλυτο πρόβλημα είναι ότι μέχρι το φθινόπωρο δεν πρόκειται να υπάρξει κάποια ουσιαστική μεταβολή στους εκλογικούς συσχετισμούς κι ένας αιφνιδιασμός που θα οδηγήσει σε ακόμη μία δεινή εκλογική ήττα μπορεί να δημιουργήσει δύσκολες καταστάσεις για την εσωτερική διαστρωμάτωση στον ΣΥΡΙΖΑ. Από το περασμένο καλοκαίρι η προσαρμογή στις νέες συνθήκες είναι αργή και ο Τσίπρας θέλει χρόνο - και για το βαθύ κομματικό λίφτινγκ που σχεδιάζει και για την αντιπολιτευτική ατζέντα που ακόμη αναζητεί. Από το Συνέδριο που θα ενσωματώσει στις κομματικές δομές την Προοδευτική Συμμαχία, το οποίο σίγουρα δεν θα γίνει τον Σεπτέμβριο, αλλά - κορωνοϊού επιτρέποντος - μπορεί να γίνει μέχρι τον Νοέμβριο, ο Τσίπρας περιμένει το πράσινο φως για το δικό του κόμμα. Η ώσμωση του «πρωινού καφέ», άλλωστε, με Σκουρλέτη, Παππά, Τζανακόπουλο έως Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και Νίκο Μπίστη, αυτό τον σχεδιασμό υπηρετεί.

Είναι εξίσου πρόδηλο ότι όσα σχεδιάζονται σε αρχηγικό επίπεδο τα αντιλαμβάνονται και οι άλλοι. Εξού και οι ομάδες που αναφύονται ακόμη και στο έδαφος των «προεδρικών», διεκδικώντας ένα καλύτερο πλασάρισμα στην επόμενη μέρα. Ο Τζανακόπουλος ή ο Παππάς δεν κινούνται ως ομαδάρχες επειδή θέλουν να βρεθούν απέναντι στους 53+ της «αριστερής καθαρότητας», υπό τον Τσακαλώτο. Ούτε οι παλαιοί κομματικοί, όπως ο Βούτσης, ο Φίλης ή ο Βίτσας διεκδικούν «δαχτυλίδια». Για άλλους ο στόχος είναι να αναρριχηθούν κάτω από τον πρόεδρο στο νέο οργανόγραμμα της κομματικής εξουσίας, άλλοι να διατηρήσουν το καλούπι ενός κόμματος με συλλογικές αποφάσεις, στο οποίο ο λόγος τους θα έχει ισχύ.

Ο Τσίπρας, ωστόσο, βλέπει την επόμενη εκλογική αναμέτρηση με ένα κόμμα που μπορεί να έχει νέα οργανωμένη βάση, καλύπτοντας τον ευρύ χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, με νέο γραμματέα, νέα όργανα και μια «αδιαμεσολάβητη επικοινωνία» του αρχηγού με τους ψηφοφόρους. Σε εκείνη τη φάση μπορεί να ξεκινήσει και η επιχείρηση προσέγγισης με το Κίνημα Αλλαγής, στο όνομα της μεγάλης Κεντροαριστεράς, αν όχι της Δημοκρατικής Παράταξης. Απευθείας προσκλήσεις στη Χαριλάου Τρικούπη, πάντως, θα αποσταλούν μόνον όταν θα έχει προεξοφληθεί πως θα γίνουν αποδεκτές - και αφού κοπάσουν οι κατηγορίες ότι ο ίδιος εμφανίζεται ως «κακέκτυπο του Ανδρέα».

Μετά το Συνέδριο και τις καταστατικές αλλαγές, ο αρχηγός θα μπορεί να κάνει και διαγραφές. Αν δεν τα προλάβουν όλα οι κάλπες...

...από τα "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ"

"ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ", 30-05-20