Από την "ΕΣΤΙΑ"
 |
| "ΕΣΤΙΑ", 30-31/05/20 |
Σχίνος, Στραβά, Σκαλωσιά, Μυλοκοπή… υπέροχα, άγνωστα στους πολλούς ακρογιάλια που βρέχονται από τα νερά του Κορινθιακού Κόλπου και απέχουν μία ώρα και κάτι από το κέντρο της Αθήνας.
Η περιοχή που σας προτείνουμε να επισκεφθείτε για τις πρώτες βουτιές του καλοκαιριού, διοικητικά μπορεί να υπάγεται στον Νομό Κορινθίας και στον Δήμο Λουτρακίου γεωγραφικά, όμως αποτελεί αναπόσπαστο ιστορικό κομμάτι της αττικής γης.
Ο πιο γνωστός τρόπος για να προσεγγίσετε τον όμορφο αυτόν τόπο, που συνδυάζει υπέροχα το βουνό με τη θάλασσα, τους πευκώνες με τις βραχώδεις ακτές, τα άγρια ακρωτήρια με τις λαμπερές ακρογιαλιές, είναι μέσω Λουτρακίου, χρησιμοποιώντας τον εθνικό δρόμο Κορίνθου-Αθηνών.
Στη συνέχεια αφήνετε πίσω τη δημοφιλή λουτρόπολη και κατευθύνεστε προς τη Λίμνη Ηραίου ή Βουλιαγμένη. Από εκεί ακολουθώντας ασφάλτινους ή βατούς χωματόδρομους θα καταλήξετε στις προαναφερόμενες ακρογιαλιές εξερευνώντας λίγο τον χάρτη, αλλά και την περιοχή.
Εμείς θα σας προτείνουμε μιαν άλλη διαδρομή, λιγότερο γνωστή, όμως σαφώς πιο συναρπαστική που μπορεί να σας πάρει λίγο περισσότερο χρόνο για να την ολοκληρώσετε, αλλά θα σας αποζημιώσει και με το παραπάνω. Φύγαμε λοιπόν!
Από το Αλεποχώρι στον Σχίνο
Το Αλεποχώρι αποτελεί δημοφιλή προορισμό για τους Αθηναίους, αφού διαθέτει εύκολη πρόσβαση από την Αθήνα (60 χλμ.) και οι παραλίες του θεωρούνται καθαρές.
Βέβαια, οι περισσότεροι συνωστίζονται στο απλωτό ακρογιάλι της Ψάθας και δεν μπαίνουν στον κόπο να εξερευνήσουν την ευρύτερη περιοχή. Σε αυτό το οδοιπορικό θα ακολουθήσουμε την παράκτια διαδρομή που φεύγει νότια από το Αλεποχώρι (Νομός Αττικής) και οδηγεί προς το λιμανάκι του Σχίνου (Νομός Κορινθίας), ενώ στην πορεία θα ανακαλύψουμε μερικές ακόμη ακτές κατάλληλες για μπάνιο και θα απολαύσουμε την ενδιαφέρουσα τοπιογραφία.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο παραλιακός δρόμος είναι σχετικά στενός και σε κάποια σημεία παρουσιάζει αρκετή κίνηση, ενώ σε κάποια άλλα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή λόγω κατολισθήσεων (μάλιστα αυτήν την εποχή εκτελούνται έργα).
Θα περάσετε το ιδιαίτερο τοπίο της Μαυρόλιμνης, όπου υπάρχει η μικρή μαρίνα αλιευτικών σκαφών και σκαφών αναψυχής, και θα βρεθείτε στην απλωτή βοτσαλωτή ακρογιαλιά του Σχίνου που μοιάζει λίγο με αυτήν της Ψάθας. Η ακτή είναι στρωμένη με ψιλό βοτσαλάκι ενώ στο δυτικό τμήμα της απλώνεται ο παραθεριστικός οικισμός της Αγίας Σωτήρας. Στο ανατολικό τμήμα η παραλία έχει πιο πολλές πέτρες, αλλά είναι σαφώς πιο ήσυχη.
Οι οικισμός του Σχίνου (75 χλμ. από Αθήνα) αγκαλιάζει με την άναρχη ανάπτυξή του τον υπέροχο ορμίσκο και διαθέτει μια μικρή ακρογιαλιά. Στα σημεία του χωριού όπου λειτουργούν ψαροταβέρνες και καφέ, τα Σαββατοκύριακα του καλοκαιριού συγκεντρώνεται αρκετός κόσμος.
Στα Στραβά μέσα από το δάσος
Ενας σχετικά βατός χωματόδρομος που ξεκινά από τον Σχίνο ανηφορίζει μέσα από πευκοδάσος. Ενα-δυο χιλιόμετρα πιο μακριά η τοπιογραφία αποτινάσσει από πάνω της το τσιμέντο και τη δόμηση και το πυκνό δάσος σκεπάζει τη μαγευτική αυτή διαδρομή.
Από τον Σχίνο μέχρι τον παραθαλάσσιο οικισμό Στραβά ή Αλκυόνα (όπως το αναφέρουν κάποιοι χάρτες) θα διανύσετε 6 χιλιόμετρα. Αν έχετε διάθεση για «ταλαιπωρίες», αλλά και την όρεξη να ανακαλύψετε απάτητες ακρογιαλιές και φυσικά το όχημά σας μπορεί να κινηθεί σε δύσβατους χωματόδρομους, μπορείτε να ακολουθήσετε κάποιον από τους στενούς δρομάκους που θα δείτε στα δεξιά σας.
Η διαδρομή είναι κατηφορική, αλλά -επαναλαμβάνω- πολύ δύσκολη για αμάθητα αυτοκίνητα και οδηγούς. Στο τέλος της πορείας σάς περιμένει η ομορφότερη ίσως παραλία της περιοχής που κρύβεται πίσω από την κουρτίνα του αδιαπέραστου πευκοδάσους.
Φυσικά εδώ δεν υπάρχει καμία απολύτως διευκόλυνση και θα πρέπει να έχετε προμηθευτεί νερό και όλα τα σχετικά. Σε καμία περίπτωση δεν ανάβουμε φωτιές σε αυτόν τον τόπο καθώς μια σπίθα αρκεί για να γίνει αποκαΐδια το πανέμορφο δάσος.
Ο οικισμός Στραβά δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, εκτός ίσως από μερικές βίλες, μια σχετικά διαμορφωμένη παραλία και μια ψαροταβέρνα. Λίγο βορειότερα, εγκλωβισμένος ανάμεσα σε βράχια εντοπίζεται ο ορμίσκος Μικρά Στραβά, που τον προτιμούν οι ελεύθεροι κατασκηνωτές. Οι ντόπιοι θα σας υποδείξουν τον χωματόδρομο που οδηγεί εδώ. Αντίκρυ, βαθιά μέσα στον Κορινθιακό Κόλπο και σε απόσταση 3-4 χιλιομέτρων ξεχωρίζουν οι βράχινοι σχηματισμοί των Αλκυονίδων Νήσων, ενώ στο βάθος τα ρουμελιώτικα βουνά φράζουν σαν απροσπέλαστο τείχος τον προς Βορράν ορίζοντα.
Μια Σκαλωσιά στον Κορινθιακό
Από τα Στραβά ο δρόμος γίνεται και πάλι ασφάλτινος και συνεχίζει προς Λουτράκι χωρίς να κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις. Το σύνολο της πορείας από εδώ και έως τη Λίμνη Ηραίου πραγματοποιείται μέσα στο σκιερό δάσος που κατεβαίνει από τα Γεράνεια Ορη και αγκαλιάζει τις ακτές του Κορινθιακού.
Περίπου στο μέσον της διαδρομής θα πρέπει να έχετε τεταμένη την προσοχή σας να δείτε στα δεξιά του δρόμου την ταμπέλα που κατευθύνει προς το λιλιπούτειο ακρογιάλι Σκαλωσιά.
Ο δρόμος είναι χωμάτινος αλλά βατός και διατρέχει δάσος και αγροτικές εκτάσεις κατάφυτες από ελιές. Πιο χαμηλά υπάρχουν αρκετές διάσπαρτες εξοχικές κατοικίες. Μεγάλη προσοχή χρειάζονται τα τελευταία 200 μέτρα πριν από την παραλία, αφού το οδόστρωμα γίνεται επικίνδυνα κατηφορικό και τα περισσότερα αυτοκίνητα θα δυσκολευτούν στην επιστροφή. Οπότε, για να απολαύσετε τις βουτιές σας δίχως δυσάρεστες περιπέτειες, προτιμότερο θα ήταν να αφήσετε το όχημά σας στην άκρη και να ακολουθήσετε τα σκαλάκια που καταλήγουν στο ακροθαλάσσι.
Η όλη τοποθεσία είναι πραγματικά μαγική με τα θεόρατα βράχια να αγκαλιάζουν την ακτή. Αν δεν υπήρχαν και τα σκουπίδια που ξεβράζει η θάλασσα αλλά και αυτά που αφήνουν οι εποχικοί φυσιολάτρες, θα μιλούσαμε για τον απόλυτο, θαλασσινό, ερημικό προορισμό.
Μυλοκοπή, τροπικών διαστάσεων ομορφιά
Επιστρέφουμε πίσω στον ασφαλτόδρομο και συνεχίζουμε τη διαδρομή προς Λουτράκι προσέχοντας να μην προσπεράσουμε τον χωματόδρομο που οδηγεί στην παραλία Μυλοκοπή.
Δώστε προσοχή εδώ, αφού η πρόχειρη ταμπέλα που υπήρχε, έχει ξεθωριάσει από τον χρόνο και θα δυσκολευτείτε κάπως να ανακαλύψετε τον δρομάκο. Αξίζει όμως τον κόπο να ψάξετε. Η παραλία της Μυλοκοπής είναι ένα πραγματικό φυσικό θαύμα και έχει πολλά όμοια χαρακτηριστικά με τη διάσημη Βοϊδοκοιλιά της Μεσσηνίας.
Τα νερά εδώ είναι ρηχά και ζεστά και ο ορμίσκος που σχηματίζει ένα ακριβές ημικύκλιο είναι στρωμένος με άμμο και βοτσαλάκι ενώ αγκαλιάζεται από βράχινες εξάρσεις. Στη μια άκρη υπάρχει πυκνό δάσος που σχεδόν ακουμπά στο νερό. Εδώ στήνουν τις σκηνές τους πολλοί ελεύθεροι κατασκηνωτές, που αν κρίνει κανείς από τα σκουπίδια που αφήνουν πίσω τους, δεν σέβονται ιδιαίτερα το περιβάλλον, ενώ ο κίνδυνος για την πρόκληση πυρκαγιάς είναι πάντα πιθανός.
Λίγο πιο δυτικά υπάρχει άλλος ένας ορμίσκος, ο οποίος όμως καταλαμβάνεται από βράχια και πέτρινες πλάκες και δεν ενδείκνυται για κολύμπι, ωστόσο είναι ένα θαυμάσιο μέρος για όσους βουτούν με τη μάσκα.
Η Μυλοκοπή μπορεί να είναι μια απόμερη παραλία, όμως δεν είναι ερημική καθώς πολλοί είναι αυτοί που επιλέγουν να έρθουν εδώ από το Λουτράκι και την Κόρινθο για να κάνουν τις βουτιές τους.
Δειλινό στης Ηρας το ακρωτήρι
Από τη Μυλοκοπή, βγαίνοντας και πάλι στον ασφάλτινο δρόμο εύκολα πια θα προσεγγίστε το ειδυλλιακό και καταπράσινο τοπίο της Λίμνης Ηραίου (8 χιλιόμετρα).
H Λίμνη της Βουλιαγμένης ή Ηραίου (Εσχατιώτης ή Γοργώπις κατά την αρχαιότητα) σχηματίστηκε από καθίζηση του εδάφους. Βρίσκεται στα δυτικά του Λουτρακίου (17 χλμ.). Εχει πλάτος 1 χλμ., μήκος 2 και μέγιστο βάθος 40 μέτρα, ενώ συγκοινωνεί με τη θάλασσα με διώρυγα πλάτους 6 μέτρων. Η περιοχή έχει ανακηρυχτεί Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους με υπουργική απόφαση του 1992.
Πλάι στις κατάφυτες όχθες της υπάρχουν γραφικές ταβέρνες, ενώ στο ανατολικό άκρο της ξεδιπλώνεται μια θαυμάσια υπήνεμη ακρογιαλιά με πολύ ρηχά, ζεστά νερά. Η ακτή είναι στρωμένη με ολόλευκη ψιλή άμμο και σκιάζεται από αρμυρίκια, ενώ λειτουργεί καντίνα και υπάρχουν ομπρέλες-ξαπλώστρες και ντουσιέρες.
Ο ασφάλτινος δρόμος συνεχίζει για 3 χιλιόμετρα δυτικά της λίμνης έως τον σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου. Το αρχαίο Ηραίο -κάποτε παραθαλάσσιος οικισμός και ιερός τόπος της Περαίας Γης, όπως λεγόταν η ευρύτερη περιοχή- ήταν αφιερωμένο στην Ακραία και Λιμενία Ηρα.
Από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου ξεκινά ένα εύκολο και βατό μονοπάτι, το οποίο δεν ξεπερνά σε μήκος τα 300 μέτρα και καταλήγει στο ακρωτήριο Μελαγκάβι. Μάλιστα στην άκρη του μονοπατιού διακρίνεται η λιθοδομή αρχαίου τείχους, το οποίο πιθανόν προστάτευε το Ηραίον και το λιμάνι του.
Χτισμένος το 1897 επάνω στον βράχο που ορίζει το ακρωτήρι, δεσπόζει έως και σήμερα ο πέτρινος φάρος. Η θέα από αυτό το σημείο είναι συναρπαστική, όμως η τοποθεσία είναι διάσημη σε όλη την Κορινθία για το μοναδικό της ηλιοβασίλεμα. Φροντίστε λοιπόν να βρεθείτε εδώ την κατάλληλη ώρα και με τον πλέον φαντασμαγορικό τρόπο να ολοκληρώσετε μια απίθανη μονοήμερη εκδρομή.
📍 Κείμενο - φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης / viewsofgreece.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου