ΑΥΤΗ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ, ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΕΤΟΥΣ 2020...

Δίχως αμφιβολία, μάς έπεσε πολύ παράξενη η σημερινή Πρωτομαγιά, του σωτηρίου έτους 2020, περιοριοστική και-γιατί όχι...-και απάνθρωπη! 

Άντε και οι λίγοι εξ ημών που είχαν την ευκαιρία να βγουν στη φύση, στις γειτονιές τους ή στους κήπους των σπιτιών τους και να ακολουθήσουν την προτροπή του Ιωάννη Πολέμη «Λουλούδια ας διαλέξουμε και ρόδα και κρίνα κι ελάτε να πλέξουμε στεφάνια με κείνα στο Μάη που σήμερα προβάλλει στη γη». Πόση, πράγματι, η λύπη να μην σού επιτρέπεται να μοιρασθείς λουλούδια με το δικό σου άνθρωπο, αφού ακόμη και αυτή η χειραψία, πολλώ δε μάλλον το φιλί, είναι στα απαγορευμένα στις ημέρες της πανδημίας του Κορωνοϊού που περνούμε και θα συνεχίσουμε να περνούμε γιά άγνωστο ακόμη χρόνο...

Κι έπειτα δεν μπορεί να σού διαφύγει από την σκέψη η εκτέλεση –τέτοια ημέρα- των 200 κομμουνιστών στην Πρωτομαγιά του 1944, στο Σκοπευτήριο Καισαριανής, μέρους των 600 πολιτικών κρατουμένων της δικτατορίας Μεταξά που παραδόθηκαν στις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής. Αλλά και πώς να το ξεχάσεις, όταν έρχονται οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου «Παράξενη Πρωτομαγιά, μ’ αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια, ηρθ’ ο καιρός του “έχε γεια”, τι να την κάνεις πια την περηφάνια, Πρωτομαγιά με το σουγιά, χαράξαν το φεγγίτη και μια βραδιά σαν τα θεριά σε πήραν απ’ το σπίτι. Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά είδα το μπόγια να περνά και το φονιά γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό», που έχουμε συνδέσει με την εξαιρετική απόδοση από τη Γαλάνη και το Μητσιά, το Μητσιά και τη Γαλάνη.. 

Αυτές είναι οι δύο όψεις της ζωής: Από τη μία πλευρά η αναζωογόνηση της φύσης που σηματοδοτεί η είσοδος της άνοιξης και η έμφυτη ελπίδα του ανθρώπου γιά το νέο και ανθηρό στο βίο του.Κι από την άλλη πλευρά, το να σού στερούν τη ζωή, μιά τέτοια μέρα, βάρβαρες εξουσίες.Αυτές,όμως, είναι οι δύο ή και περισσότερες όψεις των πραγμάτων, συμπληγάδες , μέσα από τις οποίες καλούμαστε να πορευθούμε με σύνεση και αποφασιστικότητα, επιμονή και υπομονή, θάρρος και καθαρό νού, περίσσευμα ψυχής και ανθρωπιάς.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η ευχή «καλό μήνα, καλό Μάη» στους συνανθρώπους μας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ, ενδεχομένως με την προσθήκη γιά καλύτερο μήνα, από τους δύο που προηγήθηκαν στο βίο μας και που θα θυμόμαστε όσο ζούμε. 

Ας κρατήσουμε, όμως, την ελπίδα, το φως που είναι η ίδια η ζωή!....

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης