"...Αδικεί τον εαυτό της η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όταν εμφανίζει κάποια σημάδια πολιτικού «νεοπλουτισμού», ενώ όχι μόνο δεν το χρειάζεται, αλλά υποτίθεται ότι δεσμεύτηκε να αλλάξει κακές συνήθειες του παρελθόντος που ενδημούσαν στην πολιτική σκηνή, μεταξύ άλλων. Ακούστηκε ότι είναι υπερβολικά πολλοί οι υπουργοί, υφυπουργοί και γενικά κυβερνητικοί αξιωματούχοι που συνόδευσαν τον πρωθυπουργό στο ταξίδι του στη Νέα Υόρκη. Προφανώς αρκετοί θεώρησαν καθήκον τους να πλαισιώσουν τον Κυρ. Μητσοτάκη στη συγκεκριμένη πόλη και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα έδειχναν την ίδια προθυμία αν το αφεντικό τους επισκεπτόταν π.χ. το Λάγος της Νιγηρίας. Η εποχή δεν σηκώνει ταξίδια αναψυχής με πολιτικό μανδύα και μόλις προχθές στη Γερμανία έγινε ντόρος γιατί πέντε υπουργοί πήγαν ταυτόχρονα στις ΗΠΑ με τέσσερα διαφορετικά αεροπλάνα..."

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 26/09/19

ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΤΑΓΚΟΥ

Η σημερινή κυβέρνηση ασφαλώς και δεν συγκρίνεται με την προηγούμενη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει σχέση με την κυβέρνηση Τσίπρα, ούτε σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά και το ήθος ούτε σε ό,τι αφορά τη συνεχή προσβολή της νοημοσύνης του νοήμονος κοινού, καθώς στη διάρκεια των σχεδό 4,5 ετών που εκείνη κάθισε στην εξουσία ακούστηκαν... τέρατα (κυριολεκτικά) από πρωθυπουργικά, υπουργικά και βουλευτικά χείλη. Αλλωστε, εξαιτίας του ύφους, του ήθους και της ακατάσχετης ροπής προς την ασυναρτησία έχασε τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ και εξαφανίστηκαν οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, ασχέτως αν οι συριζαίοι (για τους άλλους δεν γίνεται λόγος) το έχουν καταλάβει ή όχι, και μάλλον ισχύει το δεύτερο.

Επομένως, αδικεί τον εαυτό της η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όταν εμφανίζει κάποια σημάδια πολιτικού «νεοπλουτισμού», ενώ όχι μόνο δεν το χρειάζεται, αλλά υποτίθεται ότι δεσμεύτηκε να αλλάξει κακές συνήθειες του παρελθόντος που ενδημούσαν στην πολιτική σκηνή, μεταξύ άλλων. Ακούστηκε ότι είναι υπερβολικά πολλοί οι υπουργοί, υφυπουργοί και γενικά κυβερνητικοί αξιωματούχοι που συνόδευσαν τον πρωθυπουργό στο ταξίδι του στη Νέα Υόρκη. Προφανώς αρκετοί θεώρησαν καθήκον τους να πλαισιώσουν τον Κυρ. Μητσοτάκη στη συγκεκριμένη πόλη και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα έδειχναν την ίδια προθυμία αν το αφεντικό τους επισκεπτόταν π.χ. το Λάγος της Νιγηρίας. Η εποχή δεν σηκώνει ταξίδια αναψυχής με πολιτικό μανδύα και μόλις προχθές στη Γερμανία έγινε ντόρος γιατί πέντε υπουργοί πήγαν ταυτόχρονα στις ΗΠΑ με τέσσερα διαφορετικά αεροπλάνα...

Και αυτή δεν είναι η μόνη ένδειξη. Εκφραση πολιτικού «νεοπλουτισμού» ήταν η απόπειρα μετονομασίας του σταθμού του μετρό στον Ευαγγελισμό. Σωστά από την πλευρά του ο Ν. Ταχιάος φρόντισε να ξεκαθαρίσει ότι η πρωτοβουλία δεν ήταν δική του και ακόμη σωστότερα εκείνοι που είχαν τη φαεινή ιδέα και έκαναν πίσω. Ναι, να τιμάται η μνήμη του Παύλου Μπακογιάννη, αλλά ας μη λησμονείται ότι και άλλους «επώνυμους» πολίτες (Ν. Μομφεράτο, Δ. Αγγελόπουλο, Αλ. Αθανασιάδη, Κ. Ανδρουλιδάκη,, Μ. Βρανόπουλο, Κ. Περατικό), πέρα από τους «ανώνυμους» και τους ξένους, 23 στο σύνολο, δολοφόνησε η τρομοκρατική οργάνωση, αλλά σπανίως ακούγεται πια οτιδήποτε γι’ αυτούς. Ή μήπως δεν αξίζουν να τιμάται ανάλογα η μνήμη τους;

Εκδήλωση πολιτικού «νεοπλουτισμού» αποτελεί επίσης η αέναη παρέλαση υπουργών, υφυπουργών και λοιπών στα διάφορα ραδιόφωνα και κανάλια, σε καθημερινή βάση. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο, αλλά ούτε η απορία πού βρίσκουν αυτοί οι άνθρωποι χρόνο να ασχολούνται με τα δουλειά τους. Δουλειά που είναι στην ουσία καθήκον, αφού τοποθετήθηκαν στα πόστα τους για να προσφέρουν υπηρεσίες στο έθνος. Κατανοητό το άγχος ενός πολιτικού να αποκτήσει αναγνωρισιμότητα ή να διατηρήσει αυτή που έχει, ακόμη και το γεγονός ότι αρκετές φορές θεωρούν ότι πρέπει οι ίδιοι να εξηγήσουν και να δικαιολογήσουν αποφάσεις τους. Υπάρχουν όμως και όρια στις δημόσιες σχέσεις και στις ισορροπίες. Δεν υπάρχει δε αμφιβολία ότι αρκετοί τα υπερβαίνουν.