"...Αντίθετα με την κυβέρνηση Τσίπρα που τσακωνόταν με τους πάντες, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν τσακώνεται με κανέναν ή τσακώνεται μόνο διαδικαστικά - στα λόγια όπως λέει και η Γεννηματά. Δεν εξαντλεί όμως μέσα σε δυο μήνες κανείς το αντιπολιτευτικό του κεφάλαιο προσφέροντας τέτοια ασυλία στο κυβερνητικό παρελθόν του αντιπάλου του εάν δεν προσβλέπει σε ένα σημαντικό κέρδος. Αλλά ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό το κέρδος; Ενας απονευρωμένος ΣΥΡΙΖΑ που ελλείψει αντιπάλου δεν θα έχει με ποιον να τσακωθεί; Ενας καβγατζής ΣΥΡΙΖΑ που θα φαίνεται αστείος ακριβώς επειδή θα τσακώνεται μόνος του; Ή ο στόχος είναι μια νέα κανονικότητα, η ζεν κανονικότητα μιας χώρας όπου, αντίθετα με ό,τι συνέβαινε τα χρόνια της κρίσης, όταν όλοι τσακώνονταν με όλους, τώρα δεν τσακώνεται κανένας με κανέναν;..."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 26/09/19

ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η Μόρια; Η επίσκεψη αφήνει θετικές εντυπώσεις. Η Συμφωνία των Πρεσπών; Εάν εφαρμοστεί σωστά μπορεί να αποδώσει. Η τραγωδία στο Μάτι; Ηταν συνέπεια της κλιματικής αλλαγής. Ο Τσίπρας στο ειδικό δικαστήριο; Οι πρώην πρωθυπουργοί δεν είναι για τα ειδικά δικαστήρια.

Είναι η επαναλαμβανόμενη σύμπτωση που παύει να είναι σύμπτωση. Η επιλογή της ΝΔ να μην κοντράρει τον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να είναι στρατηγική. Είναι στρατηγική επιλογή κι ας επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να λέει πως η kolotoumba έχει πια έναν νέο μετρ, τον ίδιο τον Πρωθυπουργό που πριν γίνει πρωθυπουργός λαΐκιζε ασυστόλως με τη Μόρια που ήταν σκέτη κόλαση, τη Συμφωνία των Πρεσπών που ήταν επαίσχυντη, την τραγωδία στο Μάτι που ήταν έγκλημα και την υπόθεση Novartis που ήταν η μεγαλύτερη σκευωρία από συστάσεως ελληνικού κράτους. Εχει στρατηγικό χαρακτήρα κι αφήνει την υποψία, τουλάχιστον στη Φώφη Γεννηματά, πως «έχουμε συμφωνία Μητσοτάκη - Τσίπρα και για τις ευθύνες τους και για τις πολιτικές» και πως «κονταροχτυπιούνται στα λόγια και στην πράξη τα έχουν κάνει πλακάκια».

Αλλά ακόμη και αν δεν είναι μια σειρά από kolotoumbes αυτές που κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης (γιατί πραγματικά τι να πεις στον ΟΗΕ, πώς φταίει η Δούρου;), ή ακόμη και αν δεν τα έχει κάνει πλακάκια με τον Αλέξη Τσίπρα (στέλνεις έναν πρώην πρωθυπουργό στο ειδικό δικαστήριο χωρίς αδιάσειστες αποδείξεις; Δεν τον στέλνεις), το ερώτημα παραμένει: Ποιος είναι ο στόχος αυτής της στρατηγικής των χαμηλών τόνων; Τι εξυπηρετεί το τέλος της αντιπολίτευσης στην αντιπολίτευση που κήρυξε ο Μητσοτάκης;

Η αλλαγή είναι θεαματική εάν σκεφτεί κανείς πως ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση περισσότερο αντιπολιτευόταν παρά κυβερνούσε. Δεν αντιπολιτευόταν μόνο την αντιπολίτευση. Αντιπολιτευόταν στη λογική «ή θα μας τελειώσουν ή θα τους τελειώσουμε» είτε αυτοί που έπρεπε να εξαφανιστούν από το πρόσωπο της γης ήταν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είτε τα μέσα ενημέρωσης είτε τα συνδικάτα είτε ακόμη και οι πολίτες που σταμπαρίστηκαν ως αυθαιρετούχοι για να τους αποδοθεί πλήρως η ευθύνη για την πυρκαγιά στο Μάτι.

Αντίθετα με την κυβέρνηση Τσίπρα που τσακωνόταν με τους πάντες, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν τσακώνεται με κανέναν ή τσακώνεται μόνο διαδικαστικά - στα λόγια όπως λέει και η Γεννηματά. Δεν εξαντλεί όμως μέσα σε δυο μήνες κανείς το αντιπολιτευτικό του κεφάλαιο προσφέροντας τέτοια ασυλία στο κυβερνητικό παρελθόν του αντιπάλου του εάν δεν προσβλέπει σε ένα σημαντικό κέρδος. Αλλά ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό το κέρδος; Ενας απονευρωμένος ΣΥΡΙΖΑ που ελλείψει αντιπάλου δεν θα έχει με ποιον να τσακωθεί; Ενας καβγατζής ΣΥΡΙΖΑ που θα φαίνεται αστείος ακριβώς επειδή θα τσακώνεται μόνος του; Ή ο στόχος είναι μια νέα κανονικότητα, η ζεν κανονικότητα μιας χώρας όπου, αντίθετα με ό,τι συνέβαινε τα χρόνια της κρίσης, όταν όλοι τσακώνονταν με όλους, τώρα δεν τσακώνεται κανένας με κανέναν;

Θα μπορούσε. Το κεφάλαιο ωστόσο που ξοδεύτηκε παραμένει μεγάλο. Για να πετύχει τη ζεν πραγματικότητα, ο Μητσοτάκης έσβησε ολόκληρο το συριζαϊκό παρελθόν, ξεκινώντας από την πρώτη κιόλας ημέρα, από το α' εξάμηνο του '15 για το οποίο δεν βλέπει την ανάγκη εξεταστικής επιτροπής. Περασμένα ξεχασμένα. Αλλά για ό,τι έχει ξεχαστεί, είναι αδύνατον να επανεφεύρει κανείς, όταν τον χρειαστεί, τον αντιπολιτευτικό εαυτό του.

"ΤΑ ΝΕΑ", 26/09/19