"...Ο υπουργός Δικαιοσύνης, ως εκ της θέσεώς του, δεν πρέπει να προχωρήσει σε διάβημα προς τον Αρειο Πάγο σχετικά με την κυρία Τουλουπάκη και την παραμονή στη θέση της ως εισαγγελέα κατά της Διαφθοράς; Εχει εκ του νόμου το δικαίωμα, με το απλό σκεπτικό, διαβάζω στον Τύπο, ότι οι μάρτυρες τάδε, τάδε και τάδε κατέθεσαν αυτά, ποια είναι η δική σας θέση έναντι όλων αυτών; Ο Πρόεδρος της Βουλής, επίσης, δεν πρέπει να απευθυνθεί είτε στον υπουργό Δικαιοσύνης είτε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου; Βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου είναι τα θύματα της σκευωρίας και, μεταξύ αυτών, ορισμένοι έφτασαν στα ανώτατα αξιώματα της πολιτείας (πρώην πρωθυπουργοί, υπουργοί κ.λπ.). Εγώ νομίζω ότι όσο οι προαναφερόμενοι παραμένουν απαθείς μπροστά σε αυτό το φαινόμενο, τόσο επιβαρύνουν πολιτικά το ζήτημα που έχει ανακύψει. Υπάρχουν στη δικογραφία καταθέσεις - φωτιά που περιγράφουν τη συνωμοσία που εξυφάνθηκε με αφορμή το σκάνδαλο της Novartis και τον κεντρικό ρόλο που είχε σε όλο αυτό η εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς...."

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 26/09/19

Κάθαρση

Δεν γνωρίζω ποια θα είναι η εξέλιξη της έρευνας που διεξάγουν οι δύο αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου αναφορικά με την εισαγγελέα Διαφθοράς κυρία Τουλουπάκη, τη σχέση της με τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο και την περίφημη σκευωρία στο πλαίσιο της διερεύνησης του σκανδάλου της Novartis. Αν αποδειχθεί τελικά η σκευωρία, ποιοι ενέχονται σε αυτή και τι ρόλο έχουν παίξει παρένθετα - πλην Τουλουπάκη και Παπαγγελόπουλου - πρόσωπα. Δημοσιογράφοι, εκδότες, υπόγεια Μαξίμου κ.λπ. Διότι είναι προφανές ότι τίποτα δεν θα είχε ευδοκιμήσει από όσα εξυφάνθηκαν στο πλαίσιο της σκευωρίας αν δεν είχαν αναμειχθεί αυτά τα παρένθετα πρόσωπα που ανέλαβαν να εκτελέσουν χαρακτήρες, να απαξιώσουν ανθρώπους, να ακυρώσουν άλλους, να παίξουν τα βαποράκια στη βρώμικη πληροφόρηση. 

Γιατί αν δεχτεί κανείς (υπόθεση εργασίας κάνω αυτή τη στιγμή) ότι ο Παπαγγελόπουλος λειτούργησε πολιτικά επί τη βάσει των εντολών του Τσίπρα και με όργανό του την κυρία Τουλουπάκη, οι άλλοι, οι δημοσιογράφοι, οι εκδότες κ.λπ., γιατί το έκαναν; Είχαν κάποιου είδους όφελος; Οταν, ας πούμε, δημοσιογράφος εγκαλεί με ύφος ανακριτικό την εισαγγελέα Ράικου γιατί δεν ασκεί διώξεις κατά λ.χ. του Πικραμμένου, για τον οποίο υπάρχει... βίντεο το οποίο απλά «δεν υπάρχει», γιατί το κάνει; Για να εξυπηρετήσει ανθρώπους ή καταστάσεις ή και τα δύο μαζί; Ο,τι και να συμβαίνει, πάντως, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να καθαρίσει ο χώρος της δημοσιογραφίας από την κόπρο του Αυγείου. Και δεν χρειάζεται κανένας Ηρακλής για να το κάνει. Μπορεί μια χαρά και η ΕΣΗΕΑ…

Καθήκοντα

Αλλά οι ντροπές αυτές του δημοσιογραφικού επαγγέλματος είναι μία μόνο, μικρή, πτυχή του όλου θέματος. Κατά τη γνώμη μου, το σοβαρότερο ζήτημα που υπάρχει αφορά την εισαγγελέα Διαφθοράς κυρία Τουλουπάκη και το σύστημά της. Είναι δυνατόν, ρωτώ ευθέως τώρα τον νέο εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Πλειώτα, να παραμένει στη θέση της, να πηγαίνει στο γραφείο της επί καθημερινής βάσεως σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ενώ έχουν μεσολαβήσει οι βαρύτατες αυτές κατηγορίες εις βάρος της; 

Δεν επιθυμώ να κάνω υποδείξεις, πολύ περισσότερο δεν το επιδιώκω, αλλά όσα έχουν καταθέσει οι μάρτυρες στην υπόθεση της σκευωρίας καθιστούν εκ των πραγμάτων απαραίτητη τη διενέργεια μιας προκαταρκτικής εξέτασης, η οποία θα αφορά την κυρία Τουλουπάκη και τους δύο βοηθούς της, έτσι ώστε να αφίστανται, μέχρι περατώσεώς της, των καθηκόντων τους. Δεν μπορεί να ασκούν καθήκοντα όταν έχουν μεσολαβήσει οι βαρύτατες καταγγελίες των Σαμαρά, Βενιζέλου, Στουρνάρα και Ράικου στους αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου - και η κυρία Τουλουπάκη με τους βοηθούς της να παραμένουν στη θέση τους. Δεν γίνεται, και δεν μπορεί αυτό να συνεχίζεται…

Κυκλώματα

Και περαιτέρω, ο υπουργός Δικαιοσύνης, ως εκ της θέσεώς του, δεν πρέπει να προχωρήσει σε διάβημα προς τον Αρειο Πάγο σχετικά με την κυρία Τουλουπάκη και την παραμονή στη θέση της ως εισαγγελέα κατά της Διαφθοράς; Εχει εκ του νόμου το δικαίωμα, με το απλό σκεπτικό, διαβάζω στον Τύπο, ότι οι μάρτυρες τάδε, τάδε και τάδε κατέθεσαν αυτά, ποια είναι η δική σας θέση έναντι όλων αυτών; 

Ο Πρόεδρος της Βουλής, επίσης, δεν πρέπει να απευθυνθεί είτε στον υπουργό Δικαιοσύνης είτε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου; Βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου είναι τα θύματα της σκευωρίας και, μεταξύ αυτών, ορισμένοι έφτασαν στα ανώτατα αξιώματα της πολιτείας (πρώην πρωθυπουργοί, υπουργοί κ.λπ.). Εγώ νομίζω ότι όσο οι προαναφερόμενοι παραμένουν απαθείς μπροστά σε αυτό το φαινόμενο, τόσο επιβαρύνουν πολιτικά το ζήτημα που έχει ανακύψει. Υπάρχουν στη δικογραφία καταθέσεις - φωτιά που περιγράφουν τη συνωμοσία που εξυφάνθηκε με αφορμή το σκάνδαλο της Novartis και τον κεντρικό ρόλο που είχε σε όλο αυτό η εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς. 

Τι ακριβώς περιμένουν για να τη θέσουν σε διαθεσιμότητα μέχρι να ολοκληρωθεί η ανάκριση; Ποιο αόρατο χέρι τούς αποτρέπει; Και πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό τώρα, που υποτίθεται ότι στη Δικαιοσύνη έχει αποκατασταθεί μια κανονικότητα; Θα αναγκαστώ να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι τα κυκλώματα εξακολουθούν να λειτουργούν ανενόχλητα...

Ερωτηματικά
Αλλά έχω την αίσθηση ότι υπάρχει γενικότερο ζήτημα με τη στάση που τηρεί η κυβέρνηση απέναντι στην κυρία Τουλουπάκη. Σχέση η οποία γεννάει ερωτηματικά. Πολλά ερωτηματικά. Ως και ύποπτη μπορεί να τη θεωρήσει κανείς. Διότι, εντάξει, είναι ανεξάρτητη η Δικαιοσύνη και οι λειτουργοί της επίσης ανεξάρτητοι και οφείλει η πολιτεία να προστατεύει per mare per terra (λατινικό είναι αυτό, σημαίνει διασταλτικά επιδίωξη δι' όλων των μέσων) την ανεξαρτησία τους, όμως άλλο αυτό και άλλο το θέμα το οποίο αποκάλυψα χθες εδώ και το οποίο παρέμεινε αναπάντητο από πλευράς κυβέρνησης. 

Αφορά, υπενθυμίζω, την επαναπόδοση στην κυρία Τουλουπάκη από την κυβέρνηση της ΝουΔου του συνόλου των αρμοδιοτήτων που κατείχε προ της ψήφισης των Ποινικών Κωδίκων επί ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα η επαναπόδοση των αρμοδιοτήτων αυτών έγινε για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Για 51 ημέρες. Ο νόμος της ΝουΔου που έδωσε και πάλι στην Τουλουπάκη την αρμοδιότητα να διενεργεί έρευνες, να καλεί μάρτυρες, να διατάζει προκαταρκτικές και να ασκεί διώξεις κατά το δοκούν ψηφίστηκε στις 9 Αυγούστου. Και το άρθρο 97 του νόμου αυτού προβλέπει ότι η ισχύς της πλήρους επαναφοράς των αρμοδιοτήτων της κυρίας Τουλουπάκη θα είναι μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου, την προσεχή Δευτέρα δηλαδή.

Εμένα αυτό όλο μου δημιουργεί την αίσθηση ότι κρύβει κάτι ύποπτο. Γιατί 51 ημέρες, ας πούμε, και όχι τρεις μήνες ή ως το τέλος του χρόνου. Ετσι μου κόλλησε ότι πίσω από αυτή τη νομοθέτηση υποκρύπτεται μια κάποια συναλλαγή, κάτω από το τραπέζι. Ποιο θα μπορούσε να είναι το αντικείμενο αυτής της συναλλαγής, δεν το ξέρω. Εχω ασφαλώς κάποιες υποψίες, μερικές τις διατύπωσα και χθες, αλλά όχι κάτι συγκεκριμένο. Ιδωμεν, τέλος πάντων…

Ανιστόρητοι

Αίτημα για τη μετονομασία της οδού Γλάδστωνος στο κέντρο της Αθήνας σε οδό Ζακ Κωστόπουλου θα υποστηρίξει στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας ο υποψήφιος ΣΥΡΙΖΑ για τις δημαρχιακές εκλογές της πόλης Νάσος Ηλιόπουλος. Ετσι, λέει, θα συντηρηθεί η ιστορική μνήμη της πόλης, δεδομένου ότι εκεί έχασε τη ζωή του, κάτω από τις γνωστές συνθήκες πέρυσι, ο Κωστόπουλος.

Θα αφήσω ασχολίαστη εντελώς την πρόταση. Θα μεταφέρω μόνο εδώ (αντιγράφοντας τη Wikipedia) το ποιος ήταν ο Γουίλιαμ Γκλάντστοουν και τι έπραξε γι' αυτήν τη ρημάδα τη χώρα, ώστε αυτή να του το ανταποδίδει ονοματοδοτώντας ένα μικρό δρομάκι στο κέντρο της πρωτεύουσάς της:

«Ο Γουίλιαμ Γκλάντστοουν (William Ewart Gladstone, 29 Δεκεμβρίου 1809 - 19 Μαΐου 1898, στην παλαιά ελληνική βιβλιογραφία ως Ουίλιαμ Γλάδστων) ήταν διαπρεπής Αγγλος πολιτικός του Φιλελεύθερου Κόμματος που διετέλεσε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου. Διακρίθηκε για τη ρητορική του δεινότητα και τον φιλελληνισμό του. Το 1834 έγινε δεύτερος λόρδος θησαυροφύλακας και το 1835 υφυπουργός Αποικιών, οπότε τάχθηκε επανειλημμένα υπέρ της κατάργησης της δουλείας στις αποικίες. Το 1862, ως Υπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Πάλμερστον, ψήφισε υπέρ της ενώσεως των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα. Το 1867 διαδέχθηκε τον Λόρδο Ρώσσελ στην αρχηγία του κόμματος των Φιλελευθέρων και το 1868 σχημάτισε την πρώτη υπό την προεδρία του κυβέρνηση, οπότε και κατάφερε να ψηφιστεί νόμος για τον χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος.

Παραιτήθηκε το 1873 κατόπιν απορρίψεως ενός νομοσχεδίου του και δεν έπαψε να παρακολουθεί τα πολιτικά γεγονότα, επιτιθέμενος με δριμύτητα κατά της φιλοτουρκικής πολιτικής του Μπέντζαμιν Ντισραέλι. Κατά τη διάρκεια των εκλογών του 1880, με πλειοψηφία κέρδισε τις εκλογές και έγινε για δεύτερη φορά πρωθυπουργός. Ετσι πέτυχε να σταλεί στο Βερολίνο για τη συνδιάσκεψη, η οποία τελικά θα έδινε τη Θεσσαλία στην Ελλάδα, το 1881».

Αυτά τα ολίγα για τον Γκλάντστοουν. Ας τα έχει υπόψη του και ο Ηλιόπουλος, διότι, εξ όσων αντιλαμβάνομαι, ανιστόρητος δεν είναι μόνο ο αρχηγός του…