Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Καλούν τον πρωθυπουργό να απολογηθεί γιατί, ας πούμε, κάνει τις ιδιωτικοποιήσεις που κατήγγελλε, αντί να τον καλούν να εξηγήσει γιατί εξακολουθεί να τις εμποδίζει. Τον εγκαλούν γιατί πουλάει, επιτέλους, μερίδιο της ΔΕΗ και δεν τον ρωτούν γιατί την οδήγησε στο χείλος της χρεοκοπίας, δένοντάς την στην προκρούστεια μηχανή του Σκουρλέτη. Τον ειρωνεύονται γιατί εμφανίζεται πολύ καθωσπρέπει απέναντι στον «σεβαστό» Σόιμπλε, αντί να τον ελέγχουν για το γεγονός ότι εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τον Γερμανό σαν προπαγανδιστικό σκιάχτρο.
Το ίδιο ξεπερασμένη με το κατηγορητήριο είναι η απάντηση του Τσίπρα. Ο πρωθυπουργός εξακολουθεί να επενδύει στο επιχείρημα «εμείς δεν είμαστε οι άλλοι». Από πεποίθηση ή από ένδεια, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιμείνει τόσο σε αυτή την οπισθοδρομική αφηγηματική γραμμή, που φαίνεται αδύνατον να την εγκαταλείψει. Η δεύτερη γραμμή που προστέθηκε προχθές από τον πρωθυπουργό είναι αυτή των μέτρων–εξιτηρίου από το μνημόνιο.
Η γραμμή του εξιτηρίου επιστρατεύεται κυρίως προς εαυτόν, για να συσπειρώσει τους ήδη προσηλυτισμένους, στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία και την εναπομείνασα κομματική βάση. Είναι μια γραμμή με πιθανότερη ημερομηνία λήξης την άνοιξη του 2018.
Κουβαλώντας ήδη την επιβράδυνση που προκάλεσαν τα δύο τελευταία τρίμηνα, είναι πολύ δύσκολο να προλάβει ο Τσίπρας να πανηγυρίσει έξοδο στις αγορές πριν από το τυπικό τέλος του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018. Σε ένα χρόνο από σήμερα θα έχει ήδη αρχίσει η φαγούρα για το τέταρτο πρόγραμμα, ενώ ταυτόχρονα θα πλησιάζει η ώρα καταβολής του μεταχρονολογημένου πολιτικού κόστους από το πακέτο που θα ψηφιστεί τις επόμενες ημέρες.
Το αφήγημα του εξιτηρίου είναι καλό για τον Μάιο του 2017, αλλά αντέχει - δεν αντέχει μέχρι τον Μάιο του 2018. Οπότε; Οπότε επιστρέφουμε στο πρώτο, δοκιμασμένο αφήγημα: «Δεν κυβερνούσαμε εμείς επί σαράντα χρόνια». «Εμείς δεν κλέψαμε». «Μπορείτε να φανταστείτε ότι άλλος στη θέση μου θα τα έκανε καλύτερα;».
Για να επιτρέψει στον εαυτό του να αψηφήσει τις δημοσκοπήσεις, ο Τσίπρας καταφεύγει στις άδειες πλατείες και στη γεμάτη Πατρών - Κορίνθου. Το πόσο δραστική είναι αυτή η αυθυποβολή φαίνεται και από την εκκωφαντική του άγνοια για τους δείκτες που μετρούν την προσωπική του απήχηση. Γι’ αυτό και ως απάντηση στο πρόβλημα της δημοσκοπικής αποσύνθεσης της εικόνας του Τσίπρα προσφέρεται περισσότερος Τσίπρας. Περισσότερος αυτάρεσκος πρώτος ενικός. Περισσότερη και ηχηρότερη ηθικοπλεονεξία.
Ο Τσίπρας πουλάει πάλι Τσίπρα. Ποντάρει πάλι στην τηλεοπτική εικόνα του «άνετου» και στη δεσποτεία της εύκολης γλώσσας – στον δημόσιο λόγο που μιμείται αυθόρμητο ντιμπέιτ σε ταξί.
Ο Τσίπρας επενδύει σε ένα πολιτικό προϊόν χωρίς να έχει λάβει υπ’ όψιν του τη διακύμανση της αξίας του στο πολιτικό χρηματιστήριο. Επενδύει στην εικόνα, χωρίς να έχει υπολογίσει πόσο έχει αλλάξει η πρόσληψή της.
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 27/04/17
Μεταξύ στρέβλωσης και αυταπάτης
Του Άγγελου Στάγκου
Δεν είναι εύκολη η συνέντευξη ενός πρωθυπουργού που είναι αποφασισμένος να παρουσιάσει το μαύρο άσπρο ή να φτάσει σε απερίγραπτες υπερβολές, όπως ότι αν έκλεινε η αξιολόγηση τον περασμένο Οκτώβριο, το ΔΝΤ θα απαιτούσε να ληφθούν μέτρα αντίστοιχα των δικών του προβλέψεων για την αύξηση του ΑΕΠ, δηλαδή 42 φορές περισσότερα από αυτά που συμφωνούνται τώρα. Αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας στην τελευταία του συνέντευξη στον ΑΝΤ1 μπέρδεψε εντελώς το πρωτογενές πλεόνασμα με το ΑΕΠ, προφανώς θέλησε να πείσει ότι τα μέτρα που θα μας ζητούσαν θα ήταν περί τα 150 δισ. (!!!) και επομένως πολύ καλά έκανε που καθυστέρησε τόσους μήνες το κλείσιμο. Αρα το συμπέρασμα είναι ότι ή συνεχίζει να παραπλανά κυνικά και αδιάντροπα τον κόσμο ή δεν ξέρει τι λέει. Και για όποιον αμφισβητεί την απάντηση του πρωθυπουργού, στην πρώτη μόλις ερώτηση που του έγινε, περιλαμβάνονται τα εξής καταπληκτικά:
«Πριν από λίγες μέρες βγήκε το αποτέλεσμα του πρωτογενούς πλεονάσματος 4,2%. Ξέρετε τι προέβλεπε το ΔΝΤ μόλις τον περασμένο Οκτώβρη; Οταν δηλαδή έπρεπε να κλείσει η αξιολόγηση; 0,1% του ΑΕΠ. 42 φορές λιγότερο από αυτό που ήρθε πραγματικά. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι μας ζητούσαν 42 φορές περισσότερα μέτρα από αυτά που η ελληνική οικονομία έπρεπε να πάρει για να φτάσουμε στους στόχους του προγράμματος». Είναι λοιπόν να μη θαυμάσει και να μη μείνει άλαλος από το επίτευγμα ο ανθρωπάκος που παρακολουθούσε τη συνέντευξη; Εστω και αν δεν κατάλαβε γρι.
Η συνέντευξη συνεχίστηκε στο ίδιο μήκος κύματος, με τον πρωθυπουργό να παρουσιάζει ως βέβαιη σήμερα μία πραγματικότητα του μέλλοντος, όπως ο ίδιος τη φαντάζεται και θέλει να πλασάρει. Με βασικό ισχυρισμό, που οι πάντες γνωρίζουν –ως παθόντες– ότι είναι ανυπόστατος, πως δεν υπήρξε υπερφορολόγηση επί των ημερών του, ενώ τα νέα μέτρα είναι απαραίτητα για να πάρουμε «εξιτήριο» από το μνημόνιο και όλα θα είναι μέλι - γάλα το 2019 και το 2020. Τι να πει άραγε κανείς όταν και το σημερινό αφήγημα βρίσκεται στη σφαίρα της «αυταπάτης» όσον αφορά στο μέλλον και στη σφαίρα της στρέβλωσης της πραγματικότητας, όσον αφορά στο παρόν.
Το χειρότερο είναι ότι αυτή η άρνηση της πραγματικότητας παρατηρείται και σε άλλους τομείς, πολύ πιο επικίνδυνους για τη χώρα και τους πολίτες της. Ολους τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση βαυκαλιζόταν ότι οι υψηλοί τόνοι του Ερντογάν, η αμφισβήτηση της Συμφωνίας της Λωζάννης, τα περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο και οι διεκδικήσεις νησιών και νησίδων, είχαν ως στόχο την εσωτερική κατανάλωση, ενόψει του δημοψηφίσματος.
Παρά τις προειδοποιήσεις ειδικών και δημοσιογράφων, που επεσήμαιναν σε δημοσιεύματα και συνεντεύξεις ότι η ρητορική του προέδρου της Τουρκίας εντασσόταν και εντάσσεται στην πάγια εθνική πολιτική της χώρας του. Προσθέτοντας ότι απαιτείται ψυχραιμία και μεγάλη προσοχή τόσο σε επίπεδο δηλώσεων όσο και ενεργειών από τη δική μας πλευρά και ειδικότερα από αξιωματούχους σε θέσεις ευθύνης.
Δυστυχώς, η νέα ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις γύρω από το Αγαθονήσι δικαιώνει εκείνους που προειδοποιούσαν. Το χειρότερο είναι ότι αποδεικνύεται άλλη μία φορά ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να «διαβάσει» την πραγματικότητα, ούτε να προβλέψει εξελίξεις. Είτε επειδή έχει αντικειμενική αδυναμία είτε γιατί έτσι έχει αποφασίσει, κινείται και θα συνεχίσει να κινείται μεταξύ αυταπάτης και στρέβλωσης.
 |
| "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 27/04/17 |
Του Άγγελου Στάγκου
Δεν είναι εύκολη η συνέντευξη ενός πρωθυπουργού που είναι αποφασισμένος να παρουσιάσει το μαύρο άσπρο ή να φτάσει σε απερίγραπτες υπερβολές, όπως ότι αν έκλεινε η αξιολόγηση τον περασμένο Οκτώβριο, το ΔΝΤ θα απαιτούσε να ληφθούν μέτρα αντίστοιχα των δικών του προβλέψεων για την αύξηση του ΑΕΠ, δηλαδή 42 φορές περισσότερα από αυτά που συμφωνούνται τώρα. Αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας στην τελευταία του συνέντευξη στον ΑΝΤ1 μπέρδεψε εντελώς το πρωτογενές πλεόνασμα με το ΑΕΠ, προφανώς θέλησε να πείσει ότι τα μέτρα που θα μας ζητούσαν θα ήταν περί τα 150 δισ. (!!!) και επομένως πολύ καλά έκανε που καθυστέρησε τόσους μήνες το κλείσιμο. Αρα το συμπέρασμα είναι ότι ή συνεχίζει να παραπλανά κυνικά και αδιάντροπα τον κόσμο ή δεν ξέρει τι λέει. Και για όποιον αμφισβητεί την απάντηση του πρωθυπουργού, στην πρώτη μόλις ερώτηση που του έγινε, περιλαμβάνονται τα εξής καταπληκτικά:
«Πριν από λίγες μέρες βγήκε το αποτέλεσμα του πρωτογενούς πλεονάσματος 4,2%. Ξέρετε τι προέβλεπε το ΔΝΤ μόλις τον περασμένο Οκτώβρη; Οταν δηλαδή έπρεπε να κλείσει η αξιολόγηση; 0,1% του ΑΕΠ. 42 φορές λιγότερο από αυτό που ήρθε πραγματικά. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι μας ζητούσαν 42 φορές περισσότερα μέτρα από αυτά που η ελληνική οικονομία έπρεπε να πάρει για να φτάσουμε στους στόχους του προγράμματος». Είναι λοιπόν να μη θαυμάσει και να μη μείνει άλαλος από το επίτευγμα ο ανθρωπάκος που παρακολουθούσε τη συνέντευξη; Εστω και αν δεν κατάλαβε γρι.
Η συνέντευξη συνεχίστηκε στο ίδιο μήκος κύματος, με τον πρωθυπουργό να παρουσιάζει ως βέβαιη σήμερα μία πραγματικότητα του μέλλοντος, όπως ο ίδιος τη φαντάζεται και θέλει να πλασάρει. Με βασικό ισχυρισμό, που οι πάντες γνωρίζουν –ως παθόντες– ότι είναι ανυπόστατος, πως δεν υπήρξε υπερφορολόγηση επί των ημερών του, ενώ τα νέα μέτρα είναι απαραίτητα για να πάρουμε «εξιτήριο» από το μνημόνιο και όλα θα είναι μέλι - γάλα το 2019 και το 2020. Τι να πει άραγε κανείς όταν και το σημερινό αφήγημα βρίσκεται στη σφαίρα της «αυταπάτης» όσον αφορά στο μέλλον και στη σφαίρα της στρέβλωσης της πραγματικότητας, όσον αφορά στο παρόν.
Το χειρότερο είναι ότι αυτή η άρνηση της πραγματικότητας παρατηρείται και σε άλλους τομείς, πολύ πιο επικίνδυνους για τη χώρα και τους πολίτες της. Ολους τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση βαυκαλιζόταν ότι οι υψηλοί τόνοι του Ερντογάν, η αμφισβήτηση της Συμφωνίας της Λωζάννης, τα περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο και οι διεκδικήσεις νησιών και νησίδων, είχαν ως στόχο την εσωτερική κατανάλωση, ενόψει του δημοψηφίσματος.
Παρά τις προειδοποιήσεις ειδικών και δημοσιογράφων, που επεσήμαιναν σε δημοσιεύματα και συνεντεύξεις ότι η ρητορική του προέδρου της Τουρκίας εντασσόταν και εντάσσεται στην πάγια εθνική πολιτική της χώρας του. Προσθέτοντας ότι απαιτείται ψυχραιμία και μεγάλη προσοχή τόσο σε επίπεδο δηλώσεων όσο και ενεργειών από τη δική μας πλευρά και ειδικότερα από αξιωματούχους σε θέσεις ευθύνης.
Δυστυχώς, η νέα ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις γύρω από το Αγαθονήσι δικαιώνει εκείνους που προειδοποιούσαν. Το χειρότερο είναι ότι αποδεικνύεται άλλη μία φορά ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να «διαβάσει» την πραγματικότητα, ούτε να προβλέψει εξελίξεις. Είτε επειδή έχει αντικειμενική αδυναμία είτε γιατί έτσι έχει αποφασίσει, κινείται και θα συνεχίσει να κινείται μεταξύ αυταπάτης και στρέβλωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου