Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" και
Της Νατάσας Μπαστέα
Εκατό ημέρες συμπληρώνονται αύριο από τη στιγμή που ο Ντόναλντ Τραμπ ορκίστηκε 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ. Και αν κάτι κατάφερε σίγουρα είναι εκείνο που φάνταζε κάποτε αδιανόητο να δείχνει σήμερα συνηθισμένο. Συμπληρώνοντας τις 100 ημέρες προεδρίας, ο 70χρονος μεγιστάνας ακινήτων δεν έχει επιτεύγματα να επιδείξει ούτε δημοφιλία. Λιγότερο από το 42% των Αμερικανών βρίσκει θετική τη θητεία του μέχρι τώρα - το χαμηλότερο ποσοστό για οποιονδήποτε πρόεδρο στην ιστορία σε αυτό το πρώτο ορόσημο. Χαμηλότερο ακόμα και από το ποσοστό δημοτικότητας του Τζέραλντ Φορντ αφότου είχε δώσει χάρη στον Ρίτσαρντ Νίξον μετά το Γουότεργκεϊτ.
Ομως, έπειτα από 100 ημέρες ο Τραμπ φαίνεται να επωφελείται από δύο τάσεις: Πρώτον, η εκλογική του βάση ακόμα τον λατρεύει. Και οι Ρεπουμπλικανοί τον κρίνουν θετικά σε ποσοστό 84%. Η δεύτερη τάση ίσως είναι πιο δύσκολη να αποδειχθεί με αριθμούς, φαίνεται όμως σιγά-σιγά να εξαπλώνεται: η σταδιακή αποδοχή εκείνου που κάποτε φαινόταν απαράδεκτο. Σήμερα, ακόμα και πολλοί επικριτές του αρκούνται στο να σηκώσουν τους ώμους σε ένδειξη απελπισίας όταν ακούν τα όσα γίνονται στο Λευκό Οίκο.
Για παράδειγμα, όταν σε συνέντευξη που είχε δώσει στο CNN χαρακτηρίζοντας το ΝΑΤΟ «παρωχημένο» - δήλωση που έκανε τις κυβερνήσεις δεκάδων κρατών να αγωνιούν επί ημέρες για το τι πραγματικά εννοούσε και πριν λίγες ημέρες παραδέχθηκε ότι τότε δεν ήξερε τι είναι το ΝΑΤΟ και απλά είπε κάτι μεγαλεπήβολο. «Εγώ οικοδομές έκανα. Οι αγοραστές διαμερισμάτων στη Νέα Υόρκη δεν με είχαν ρωτήσει ποτέ για το ΝΑΤΟ. Δεν ήξερα. Είπα κάτι που ακουγόταν σοβαρό». 'Η, άλλο παράδειγμα, όταν όπως μάθαμε πρόσφατα από γερμανό αξιωματούχο, κατά τη συνάντησή του με την Ανγκελα Μέρκελ την ρώτησε 10 φορές εάν μπορούν οι ΗΠΑ να κλείσουν εμπορική συμφωνία με τη Γερμανία. Ξανά και ξανά η γερμανίδα καγκελάριος τού εξηγούσε ότι η χώρα της ανήκει στην ΕΕ και θα πρέπει η συμφωνία να είναι συνολική. Την ενδέκατη φορά, ο Τραμπ - που συχνά λέει πως η προεδρία είναι πιο δύσκολο πράγμα από όσο είχε φανταστεί - της είπε ότι τότε θα κλείσει εμπορική συμφωνία με την ΕΕ. Που δεν είμαστε σίγουροι εάν γνωρίζει ακριβώς τι είναι...
Ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε ουκ ολίγες τούμπες στα όσα υποστήριζε προεκλογικά. Τότε επέκρινε την Κίνα, τώρα την εκθειάζει, τότε ήθελε στη Δαμασκό τον Ασαντ, τώρα όχι, τότε στηλίτευε τη Γουόλ Στριτ και τους τραπεζίτες, τώρα έχει γεμίσει το υπουργικό του συμβούλιο με αυτούς και έχει κρύψει το βιβλίο επισκέψεων στον Λευκό Οίκο ώστε να μη μάθουμε ποτέ με ποιους συναντάται στο Οβάλ Γραφείο. Τότε εμφανιζόταν ως ο προστάτης των φτωχών, τώρα αποφασίζει τη μεγαλύτερη μείωση φορολογίας στην ιστορία για τις επιχειρήσεις - 15% -, άγνωστο το τι θα γίνει με το έλλειμμα και ποια μέτρα θα επιβληθούν.
O αρθρογράφος των «New York Times» Νίκολα Κριστόφ το εξηγεί: «Αυτό που ξέρω είναι ότι το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί ένα ανεύθυνο και επονείδιστο δώρο σε εκατομμυριούχους σαν τον Τραμπ. Το οποίο θα τινάξει τον προϋπολογισμό στον αέρα. Οι περικοπές δεν θα βοηθήσουν τις "δουλειές", όπως ισχυρίζεται ο Λευκός Οίκος. Αυτό θα συνέβαινε αν μειώνονταν οι φόροι στην απασχόληση που πράγματι αποθαρρύνουν τις προσλήψεις. Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν θα ωφελήσουν τους πιο πλούσιους Αμερικανούς κι ας πάνε στον διάβολο τα ελλείμματα! Αν οι Ρεπουμπλικανοί υιοθετήσουν αυτό το "πρόγραμμα" ύστερα απ' όλα όσα έχουν πει για τα ελλείμματα και το χρέος, θα πρέπει να κτίσουμε προς τιμή τους ένα Μνημείο στην Υποκρισία. Το φορολογικό "πρόγραμμα" του Τραμπ αποτελεί προδοσία των ψηφοφόρων του. Ο αμερικανός πρόεδρος ισχυρίζεται ότι βοηθά τον μέσο Αμερικανό ενώ στην πραγματικότητα ενισχύει τους μεγιστάνες σαν κι αυτόν».
Μ' αυτά και μ' αυτά μειώνεται συνεχώς ο αριθμός εκείνων που πιστεύουν ότι «ο Τραμπ τηρεί τις υποσχέσεις του» - το ποσοστό έχει πέσει στο 25%. Και είναι ίδιο το ποσοστό όσων δέχονται πως ο Τραμπ έκανε όσα υποσχεθεί για τις πρώτες 100 ημέρες. Η παράδοση να μετριέται η επιτυχία ενός νέου προέδρου στο χρονικό αυτό ορόσημο ξεκίνησε επί Φραγκλίνου Ρούζβελτ το 1933 - με μια σειρά πραγματικών επιτευγμάτων σε σύντομο χρονικό διάστημα που είχαν στόχο να ανακουφίσουν το απελπισμένο εκλογικό σώμα που ζούσε στα βάθη της Μεγάλης Υφεσης. Ο Τραμπ έχει απάντηση και γι' αυτό. «Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να βιαστώ. Σιγά το ορόσημο...», είπε και καθάρισε.
Ισως το μόνο που έχει να επιδείξει είναι μια σειρά προεδρικών διαταγμάτων παρ' ότι το πιο γνωστό, δηλαδή η απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ πολιτών από 7 μουσουλμανικές χώρες μπλοκαρίστηκε στα δικαστήρια και μάλιστα δύο φορές. Πολλά διατάγματα αφορούν τη διάλυση της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος έτσι ώστε τα κονδύλια της να στραφούν σε άλλους τομείς. Επίσης υπογράφει διατάγματα που περιορίζουν την προστασία των καταναλωτών, βοηθούν τους αδύναμους οικονομικά και ελέγχουν τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Ο Ντέιβιντ Χόρσεϊ στους «Los Angeles Times» περιγράφει την σημερινή εικόνα ως εξής: Οι προοδευτικοί Αμερικανοί πίνουν περισσότερο και προσπαθούν να ελέγξουν το άγχος και την αγωνία τους. Οι συντηρητικοί προσπαθούν να καταλάβουν εάν ο Τραμπ είναι η απάντηση στις προσευχές τους ή ένας εφιάλτης για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Οι σύμμαχοι έχουν μπερδευτεί από τις αντιφατικές δηλώσεις του και οι πιθανοί εχθροί δεν μπορούν να κατανοήσουν εάν αποτελεί πραγματικά κίνδυνο. Τα ΜΜΕ έχουν εμμονή μαζί του. «Μπορεί να έχει επιτύχει ελάχιστα σε 100 ημέρες», σχολιάζει ο αρθρογράφος, «αλλά στον σουρεαλιστικό νέο κόσμο της αμερικανικής πολιτικής κάποιος αισθάνεται σαν να έχει αλλάξει τα πάντα σε μια νύχτα».
Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Οι πρώτες 100 ημέρες πέρασαν. Απομένουν 1.361 για να ολοκληρώσει τη θητεία του.
"ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ"
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", κύρια πρωτοσέλιδη φωτογραφία, 28/04/17
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 28/04/17
100 ημέρες στον Λευκό Οίκο, 825 στο Μαξίμου
Του Νίκου Κωνσταντάρα
Αύριο ο Ντόναλντ Τραμπ συμπληρώνει 100 ημέρες στον Λευκό Οίκο και τα μέσα ενημέρωσης όλου του κόσμου αποτιμούν τις επιδόσεις του σε αυτό το συμβολικό διάστημα. Τα περισσότερα κρίνουν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ βαθμολογείται κάτω από τη βάση, είτε έχοντας αποτύχει είτε βάζοντας νερό στο κρασί του όσον αφορά τα μεγάλα θέματα που ο ίδιος είχε θέσει στην προεκλογική εκστρατεία: η ακύρωση και αντικατάσταση του συστήματος υγείας του Μπαράκ Ομπάμα, το τείχος στα σύνορα με το Μεξικό, η απαγόρευση εισόδου σε πολίτες από κάποιες μουσουλμανικές χώρες, η ριζική φορολογική μεταρρύθμιση, η ακύρωση εμπορικών συμφωνιών...
Ο απολογισμός αυτός είναι υποκριτικός· οι επικριτές του κ. Τραμπ τού καταλογίζουν αποτυχία επειδή δεν εφάρμοσε όσα υποσχόταν, ενώ γνωρίζουν ότι εάν είχε προχωρήσει με αυτά η ζημία στη χώρα και στον κόσμο θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Σε αυτή την περίπτωση, η αποτυχία του κ. Τραμπ είναι ό,τι πιο θετικό θα μπορούσε να περιμένουμε. Το ίδιο άδικο είναι να κατηγορεί κάποιος τον Αλέξη Τσίπρα για την απότομη αλλαγή πορείας μετά το δημοψήφισμα του 2015 – η επιμονή στο λάθος τότε θα είχε πολύ χειρότερες συνέπειες για τη χώρα απ’ ό,τι η «τούμπα» κόστισε στο γόητρο του πρωθυπουργού. Ο συνδυασμός απραξίας και καθεστωτικής αντίληψης έκτοτε, όμως, προκαλεί τέτοια ζημία στην οικονομία, που ακόμη κινδυνεύουμε με όσα δεινά γλιτώσαμε τότε.
Οχι ότι ο κ. Τραμπ δεν έχει κάνει όσα μπορούσε. Δεν άλλαξε γνώμη, απλώς απέτυχε – λόγω απειρίας, λόγω χαρακτήρος. Δεν έφθασε στο να ομολογεί ότι έτρεφε αυταπάτες, αλλά τουλάχιστον στο θέμα του συστήματος υγείας και στο πρόβλημα της Βορείου Κορέας, είπε ότι τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα απ’ όσο φαίνονταν. Προφανώς, δεν είχε δώσει καμία σημασία στις προειδοποιήσεις αναλυτών και πολιτικών αντιπάλων. Σε ζητήματα στρατιωτικής φύσεως, η επίθεση με πυραύλους στη Συρία και η χρήση της «μητέρας των βομβών» στο Αφγανιστάν δεν είναι αμελητέες κινήσεις. Από τα έως τώρα πενιχρά αποτελέσματά του, όμως, δείχνει τάση προς τον αυτοσχεδιασμό και έλλειψη στρατηγικής. (Να μην ξεχάσουμε τη διήγηση του ιδίου ότι απολάμβανε «υπέροχο κέικ σοκολάτας» με τον Κινέζο ομόλογό του στο εξοχικό του την ώρα που αμερικανικοί πύραυλοι έπεφταν στη Συρία.) Ο κ. Τραμπ έχει τον αέρα του ανθρώπου που βρέθηκε στο ύπατο αξίωμα απλώς επειδή το θέλησε, όχι επειδή δούλεψε για να το πετύχει. Ασφαλώς αναγκάστηκε να μαζέψει 340 εκατ. δολάρια (από τα οποία 66 εκατ. από την τσέπη του), για να χρηματοδοτήσει την εκστρατεία του. Το γεγονός ότι ξόδεψε περίπου τα μισά απ’ όσα η Χίλαρι Κλίντον, βέβαια, δείχνει ότι το «χάρισμά» του και οι απόλυτες απόψεις του αρκούσαν για την εκλογή του. Ηταν η ώρα του κ. Τραμπ. Στη δική μας περίπτωση, η ώρα του Αλέξη Τσίπρα ήταν αποτέλεσμα μιας χρεοκοπίας, δύο μνημονίων και εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ σε νέα δάνεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ευθύνεται για όσα προηγήθηκαν, αλλά μετά 825 ημέρες του κ. Τσίπρα στο Μαξίμου, τα προβλήματα εντάθηκαν και οι λύσεις έγιναν πιο δύσκολες.
Οι περιπτώσεις Τραμπ και Τσίπρα δείχνουν πως κάποιες φορές είναι καλύτερο πολιτικοί να μην εφαρμόζουν όσα υπόσχονται. Αναδεικνύουν, επίσης, ένα βασικό πρόβλημα της εποχής μας: με ψέματα εκλέγεσαι ευκολότερα απ’ ό,τι με την αλήθεια, ενώ να κυβερνήσεις με αλήθειες είναι δύσκολο, με ψέματα αδύνατο.
Οι πρώτες 100 ημέρες του Ντόναλντ Τραμπ
Εχοντας συμπληρώσει περισσότερους από τρεις μήνες στην εξουσία, ο 70χρονος μεγιστάνας ακινήτων που έγινε 45ος αμερικανός πρόεδρος δεν έχει επιτεύγματα να επιδείξει ούτε δημοφιλία. Εκανε επίσης ουκ ολίγες τούμπες στα όσα υποστήριζε προεκλογικά
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", κύρια πρωτοσέλιδη φωτογραφία, 28/04/17
"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 28/04/17
100 ημέρες στον Λευκό Οίκο, 825 στο Μαξίμου
Του Νίκου Κωνσταντάρα
Αύριο ο Ντόναλντ Τραμπ συμπληρώνει 100 ημέρες στον Λευκό Οίκο και τα μέσα ενημέρωσης όλου του κόσμου αποτιμούν τις επιδόσεις του σε αυτό το συμβολικό διάστημα. Τα περισσότερα κρίνουν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ βαθμολογείται κάτω από τη βάση, είτε έχοντας αποτύχει είτε βάζοντας νερό στο κρασί του όσον αφορά τα μεγάλα θέματα που ο ίδιος είχε θέσει στην προεκλογική εκστρατεία: η ακύρωση και αντικατάσταση του συστήματος υγείας του Μπαράκ Ομπάμα, το τείχος στα σύνορα με το Μεξικό, η απαγόρευση εισόδου σε πολίτες από κάποιες μουσουλμανικές χώρες, η ριζική φορολογική μεταρρύθμιση, η ακύρωση εμπορικών συμφωνιών...
Ο απολογισμός αυτός είναι υποκριτικός· οι επικριτές του κ. Τραμπ τού καταλογίζουν αποτυχία επειδή δεν εφάρμοσε όσα υποσχόταν, ενώ γνωρίζουν ότι εάν είχε προχωρήσει με αυτά η ζημία στη χώρα και στον κόσμο θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Σε αυτή την περίπτωση, η αποτυχία του κ. Τραμπ είναι ό,τι πιο θετικό θα μπορούσε να περιμένουμε. Το ίδιο άδικο είναι να κατηγορεί κάποιος τον Αλέξη Τσίπρα για την απότομη αλλαγή πορείας μετά το δημοψήφισμα του 2015 – η επιμονή στο λάθος τότε θα είχε πολύ χειρότερες συνέπειες για τη χώρα απ’ ό,τι η «τούμπα» κόστισε στο γόητρο του πρωθυπουργού. Ο συνδυασμός απραξίας και καθεστωτικής αντίληψης έκτοτε, όμως, προκαλεί τέτοια ζημία στην οικονομία, που ακόμη κινδυνεύουμε με όσα δεινά γλιτώσαμε τότε.
Οχι ότι ο κ. Τραμπ δεν έχει κάνει όσα μπορούσε. Δεν άλλαξε γνώμη, απλώς απέτυχε – λόγω απειρίας, λόγω χαρακτήρος. Δεν έφθασε στο να ομολογεί ότι έτρεφε αυταπάτες, αλλά τουλάχιστον στο θέμα του συστήματος υγείας και στο πρόβλημα της Βορείου Κορέας, είπε ότι τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα απ’ όσο φαίνονταν. Προφανώς, δεν είχε δώσει καμία σημασία στις προειδοποιήσεις αναλυτών και πολιτικών αντιπάλων. Σε ζητήματα στρατιωτικής φύσεως, η επίθεση με πυραύλους στη Συρία και η χρήση της «μητέρας των βομβών» στο Αφγανιστάν δεν είναι αμελητέες κινήσεις. Από τα έως τώρα πενιχρά αποτελέσματά του, όμως, δείχνει τάση προς τον αυτοσχεδιασμό και έλλειψη στρατηγικής. (Να μην ξεχάσουμε τη διήγηση του ιδίου ότι απολάμβανε «υπέροχο κέικ σοκολάτας» με τον Κινέζο ομόλογό του στο εξοχικό του την ώρα που αμερικανικοί πύραυλοι έπεφταν στη Συρία.) Ο κ. Τραμπ έχει τον αέρα του ανθρώπου που βρέθηκε στο ύπατο αξίωμα απλώς επειδή το θέλησε, όχι επειδή δούλεψε για να το πετύχει. Ασφαλώς αναγκάστηκε να μαζέψει 340 εκατ. δολάρια (από τα οποία 66 εκατ. από την τσέπη του), για να χρηματοδοτήσει την εκστρατεία του. Το γεγονός ότι ξόδεψε περίπου τα μισά απ’ όσα η Χίλαρι Κλίντον, βέβαια, δείχνει ότι το «χάρισμά» του και οι απόλυτες απόψεις του αρκούσαν για την εκλογή του. Ηταν η ώρα του κ. Τραμπ. Στη δική μας περίπτωση, η ώρα του Αλέξη Τσίπρα ήταν αποτέλεσμα μιας χρεοκοπίας, δύο μνημονίων και εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ σε νέα δάνεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ευθύνεται για όσα προηγήθηκαν, αλλά μετά 825 ημέρες του κ. Τσίπρα στο Μαξίμου, τα προβλήματα εντάθηκαν και οι λύσεις έγιναν πιο δύσκολες.
Οι περιπτώσεις Τραμπ και Τσίπρα δείχνουν πως κάποιες φορές είναι καλύτερο πολιτικοί να μην εφαρμόζουν όσα υπόσχονται. Αναδεικνύουν, επίσης, ένα βασικό πρόβλημα της εποχής μας: με ψέματα εκλέγεσαι ευκολότερα απ’ ό,τι με την αλήθεια, ενώ να κυβερνήσεις με αλήθειες είναι δύσκολο, με ψέματα αδύνατο.
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", γράφημα, 28-30/04/17 |
Εχοντας συμπληρώσει περισσότερους από τρεις μήνες στην εξουσία, ο 70χρονος μεγιστάνας ακινήτων που έγινε 45ος αμερικανός πρόεδρος δεν έχει επιτεύγματα να επιδείξει ούτε δημοφιλία. Εκανε επίσης ουκ ολίγες τούμπες στα όσα υποστήριζε προεκλογικά
Της Νατάσας Μπαστέα
Εκατό ημέρες συμπληρώνονται αύριο από τη στιγμή που ο Ντόναλντ Τραμπ ορκίστηκε 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ. Και αν κάτι κατάφερε σίγουρα είναι εκείνο που φάνταζε κάποτε αδιανόητο να δείχνει σήμερα συνηθισμένο. Συμπληρώνοντας τις 100 ημέρες προεδρίας, ο 70χρονος μεγιστάνας ακινήτων δεν έχει επιτεύγματα να επιδείξει ούτε δημοφιλία. Λιγότερο από το 42% των Αμερικανών βρίσκει θετική τη θητεία του μέχρι τώρα - το χαμηλότερο ποσοστό για οποιονδήποτε πρόεδρο στην ιστορία σε αυτό το πρώτο ορόσημο. Χαμηλότερο ακόμα και από το ποσοστό δημοτικότητας του Τζέραλντ Φορντ αφότου είχε δώσει χάρη στον Ρίτσαρντ Νίξον μετά το Γουότεργκεϊτ.
Ομως, έπειτα από 100 ημέρες ο Τραμπ φαίνεται να επωφελείται από δύο τάσεις: Πρώτον, η εκλογική του βάση ακόμα τον λατρεύει. Και οι Ρεπουμπλικανοί τον κρίνουν θετικά σε ποσοστό 84%. Η δεύτερη τάση ίσως είναι πιο δύσκολη να αποδειχθεί με αριθμούς, φαίνεται όμως σιγά-σιγά να εξαπλώνεται: η σταδιακή αποδοχή εκείνου που κάποτε φαινόταν απαράδεκτο. Σήμερα, ακόμα και πολλοί επικριτές του αρκούνται στο να σηκώσουν τους ώμους σε ένδειξη απελπισίας όταν ακούν τα όσα γίνονται στο Λευκό Οίκο.
Για παράδειγμα, όταν σε συνέντευξη που είχε δώσει στο CNN χαρακτηρίζοντας το ΝΑΤΟ «παρωχημένο» - δήλωση που έκανε τις κυβερνήσεις δεκάδων κρατών να αγωνιούν επί ημέρες για το τι πραγματικά εννοούσε και πριν λίγες ημέρες παραδέχθηκε ότι τότε δεν ήξερε τι είναι το ΝΑΤΟ και απλά είπε κάτι μεγαλεπήβολο. «Εγώ οικοδομές έκανα. Οι αγοραστές διαμερισμάτων στη Νέα Υόρκη δεν με είχαν ρωτήσει ποτέ για το ΝΑΤΟ. Δεν ήξερα. Είπα κάτι που ακουγόταν σοβαρό». 'Η, άλλο παράδειγμα, όταν όπως μάθαμε πρόσφατα από γερμανό αξιωματούχο, κατά τη συνάντησή του με την Ανγκελα Μέρκελ την ρώτησε 10 φορές εάν μπορούν οι ΗΠΑ να κλείσουν εμπορική συμφωνία με τη Γερμανία. Ξανά και ξανά η γερμανίδα καγκελάριος τού εξηγούσε ότι η χώρα της ανήκει στην ΕΕ και θα πρέπει η συμφωνία να είναι συνολική. Την ενδέκατη φορά, ο Τραμπ - που συχνά λέει πως η προεδρία είναι πιο δύσκολο πράγμα από όσο είχε φανταστεί - της είπε ότι τότε θα κλείσει εμπορική συμφωνία με την ΕΕ. Που δεν είμαστε σίγουροι εάν γνωρίζει ακριβώς τι είναι...
Ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε ουκ ολίγες τούμπες στα όσα υποστήριζε προεκλογικά. Τότε επέκρινε την Κίνα, τώρα την εκθειάζει, τότε ήθελε στη Δαμασκό τον Ασαντ, τώρα όχι, τότε στηλίτευε τη Γουόλ Στριτ και τους τραπεζίτες, τώρα έχει γεμίσει το υπουργικό του συμβούλιο με αυτούς και έχει κρύψει το βιβλίο επισκέψεων στον Λευκό Οίκο ώστε να μη μάθουμε ποτέ με ποιους συναντάται στο Οβάλ Γραφείο. Τότε εμφανιζόταν ως ο προστάτης των φτωχών, τώρα αποφασίζει τη μεγαλύτερη μείωση φορολογίας στην ιστορία για τις επιχειρήσεις - 15% -, άγνωστο το τι θα γίνει με το έλλειμμα και ποια μέτρα θα επιβληθούν.
O αρθρογράφος των «New York Times» Νίκολα Κριστόφ το εξηγεί: «Αυτό που ξέρω είναι ότι το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί ένα ανεύθυνο και επονείδιστο δώρο σε εκατομμυριούχους σαν τον Τραμπ. Το οποίο θα τινάξει τον προϋπολογισμό στον αέρα. Οι περικοπές δεν θα βοηθήσουν τις "δουλειές", όπως ισχυρίζεται ο Λευκός Οίκος. Αυτό θα συνέβαινε αν μειώνονταν οι φόροι στην απασχόληση που πράγματι αποθαρρύνουν τις προσλήψεις. Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν θα ωφελήσουν τους πιο πλούσιους Αμερικανούς κι ας πάνε στον διάβολο τα ελλείμματα! Αν οι Ρεπουμπλικανοί υιοθετήσουν αυτό το "πρόγραμμα" ύστερα απ' όλα όσα έχουν πει για τα ελλείμματα και το χρέος, θα πρέπει να κτίσουμε προς τιμή τους ένα Μνημείο στην Υποκρισία. Το φορολογικό "πρόγραμμα" του Τραμπ αποτελεί προδοσία των ψηφοφόρων του. Ο αμερικανός πρόεδρος ισχυρίζεται ότι βοηθά τον μέσο Αμερικανό ενώ στην πραγματικότητα ενισχύει τους μεγιστάνες σαν κι αυτόν».
Μ' αυτά και μ' αυτά μειώνεται συνεχώς ο αριθμός εκείνων που πιστεύουν ότι «ο Τραμπ τηρεί τις υποσχέσεις του» - το ποσοστό έχει πέσει στο 25%. Και είναι ίδιο το ποσοστό όσων δέχονται πως ο Τραμπ έκανε όσα υποσχεθεί για τις πρώτες 100 ημέρες. Η παράδοση να μετριέται η επιτυχία ενός νέου προέδρου στο χρονικό αυτό ορόσημο ξεκίνησε επί Φραγκλίνου Ρούζβελτ το 1933 - με μια σειρά πραγματικών επιτευγμάτων σε σύντομο χρονικό διάστημα που είχαν στόχο να ανακουφίσουν το απελπισμένο εκλογικό σώμα που ζούσε στα βάθη της Μεγάλης Υφεσης. Ο Τραμπ έχει απάντηση και γι' αυτό. «Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να βιαστώ. Σιγά το ορόσημο...», είπε και καθάρισε.
Ισως το μόνο που έχει να επιδείξει είναι μια σειρά προεδρικών διαταγμάτων παρ' ότι το πιο γνωστό, δηλαδή η απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ πολιτών από 7 μουσουλμανικές χώρες μπλοκαρίστηκε στα δικαστήρια και μάλιστα δύο φορές. Πολλά διατάγματα αφορούν τη διάλυση της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος έτσι ώστε τα κονδύλια της να στραφούν σε άλλους τομείς. Επίσης υπογράφει διατάγματα που περιορίζουν την προστασία των καταναλωτών, βοηθούν τους αδύναμους οικονομικά και ελέγχουν τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Ο Ντέιβιντ Χόρσεϊ στους «Los Angeles Times» περιγράφει την σημερινή εικόνα ως εξής: Οι προοδευτικοί Αμερικανοί πίνουν περισσότερο και προσπαθούν να ελέγξουν το άγχος και την αγωνία τους. Οι συντηρητικοί προσπαθούν να καταλάβουν εάν ο Τραμπ είναι η απάντηση στις προσευχές τους ή ένας εφιάλτης για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Οι σύμμαχοι έχουν μπερδευτεί από τις αντιφατικές δηλώσεις του και οι πιθανοί εχθροί δεν μπορούν να κατανοήσουν εάν αποτελεί πραγματικά κίνδυνο. Τα ΜΜΕ έχουν εμμονή μαζί του. «Μπορεί να έχει επιτύχει ελάχιστα σε 100 ημέρες», σχολιάζει ο αρθρογράφος, «αλλά στον σουρεαλιστικό νέο κόσμο της αμερικανικής πολιτικής κάποιος αισθάνεται σαν να έχει αλλάξει τα πάντα σε μια νύχτα».
Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Οι πρώτες 100 ημέρες πέρασαν. Απομένουν 1.361 για να ολοκληρώσει τη θητεία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου