Από "ΤΑ ΝΕΑ" και τον κλώνο της "Ε"
"ΤΑ ΝΕΑ", 24/04/17
Η επόμενη ημέρα στη Γαλλία
Για τον Μακρόν και τη Λεπέν, αρχίζουν οι δυο πιο μακρές εβδομάδες της πολιτικής ζωής τους. Για τους Γάλλους, μένει το συναίσθημα πως αυτή η εκλογική βραδιά ίσως να μην είναι η πιο τρελή που θα ζήσουν φέτος
Της Κίττυς Ξενάκη
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας, ένας άνθρωπος άγνωστος στο ευρύ κοινό μέχρι πριν από τρία χρόνια, που δεν ανήκει σε κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, δανείζεται όμως ιδέες και από τα δύο υπό το σύνθημα «και αριστερά και δεξιά», κατάφερε να έρθει πρώτος στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών: ο κεντρώος, φιλευρωπαίος Εμανουέλ Μακρόν απέσπασε χθες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, 23,9% των ψήφων. Και έχει λόγους να ελπίζει πως θα γίνει στις 7 Μαΐου, στα 39 του χρόνια, ο νεότερος πρόεδρος στα χρονικά της Γαλλίας. «Κομίζω στον δεύτερο γύρο, στο όνομά σας, την απαίτηση της αισιοδοξίας και τον δρόμο της ελπίδας που επιθυμούμε για τη χώρα μας και για την Ευρώπη» δήλωσε αργά χθες το βράδυ ενώπιον χιλιάδων ενθουσιασμένων οπαδών του.
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στην ιστορία της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας, η Ακροδεξιά κατάφερε να ξεπεράσει το 20% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Η Μαρίν Λεπέν ήρθε, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, δεύτερη, με 21,7%, ενώ οι δημοσκοπήσεις την ήθελαν επί μήνες, και μέχρι πρόσφατα, πρώτη, με ποσοστό αρκετά υψηλότερο, γύρω στο 25%. Κατάφερε όμως να αυξήσει τους ψηφοφόρους της από 6,4 εκατομμύρια στον πρώτο προεδρικό γύρο του 2012 σε περίπου 7,7 εκατομμύρια χθες.
Και αυτή η πρόκριση, έγραφε χθες το βράδυ ο Νικολά Σαπουί στη «Μοντ», δεν έχει καν την πικρή γεύση της δυσάρεστης έκπληξης, όπως η πρόκριση του πατέρα της Ζαν-Μαρί Λεπέν το 2002 - με 4,8 εκατομμύρια ψήφους τότε. Μόνο μια πικρή επίγευση ενός συναισθήματος déjà vu. Και έναν φόβο πως η επόμενη φορά, η επόμενη προσπάθεια της Λεπέν, θα είναι και η «καλή». Επεισόδια σημειώθηκαν χθες το βράδυ ανάμεσα σε νεαρούς αντιφασίστες, που είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία της Βαστίλλης, και στην αστυνομία. «Το πρώτο βήμα που πρέπει να οδηγήσει τους Γάλλους στο Ελιζέ έγινε… Είναι καιρός να απελευθερωθεί ο γαλλικός λαός από τις αλαζονικές ελίτ που θέλουν να του υπαγορεύσουν τη συμπεριφορά του» διακήρυξε η ίδια η Λεπέν.
Οι πρώτες δημοσκοπήσεις, πάντως, που είδαν το φως της δημοσιότητας χθες το βράδυ για τον δεύτερο προεδρικό γύρο θέλουν τον Εμανουέλ Μακρόν να κερδίζει τη μονομαχία με 64%-36% (σύμφωνα με το Ινστιτούτο Harris Interactive) ή με 62%-38% (σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ipsos Sopra-Steria).
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας, τα δύο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία από το 1958 «κατάφεραν» (με την πλέον ειρωνική χρήση του όρου) να συγκεντρώσουν στον πρώτο προεδρικό γύρο ποσοστό μικρότερο του 30% - έναντι 55,81% το 2012, 57,05% το 2007 και 36,06% το 2002. Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών Φρανσουά Φιγιόν γίνεται ο πρώτος υποψήφιος της Δεξιάς που μένει εκτός δεύτερου γύρου: αποσπά, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ένα 20% της ψήφου, έναντι 30% που συγκέντρωνε στην πρόθεση ψήφου αμέσως μετά τον θρίαμβό του στην primaire της Δεξιάς τον Νοέμβριο. Πληρώνει τα σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν στο μεσοδιάστημα για τις αργομισθίες της συζύγου και των παιδιών του και η επιμονή του να παραμείνει στην κούρσα παρ' όλα αυτά απειλεί να βυθίσει τώρα τη γαλλική Δεξιά σε μια κρίση που υπέβοσκε χρόνια, αλλά πάντα αναβαλλόταν χάρη στις νίκες του κόμματος στις ενδιάμεσες εκλογές.
Αγαπητοί μου συμπατριώτες, παρ' όλες τις προσπάθειές μου, την αποφασιστικότητά μου, δεν κατάφερα να σας πείσω» δήλωσε χθες το βράδυ. «Τα εμπόδια που τέθηκαν στον δρόμο μου ήταν υπερβολικά πολλά, υπερβολικά βίαια. Αναλαμβάνω την ευθύνη, αυτή η ήττα είναι δική μου» πρόσθεσε προτού ξεκαθαρίσει τη θέση του: «Ο εξτρεμισμός δεν μπορεί παρά να φέρει δυστυχίες και διχασμούς στη Γαλλία. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά να ψηφίσουμε εναντίον της Ακροδεξιάς. Θα ψηφίσω υπέρ του Εμανουέλ Μακρόν».
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα που πριν από πέντε χρόνια πανηγύριζε την εκλογή του Φρανσουά Ολάντ στη γαλλική προεδρία, έχει βυθιστεί σε βαθύτατη υπαρξιακή κρίση: ο επίσημος υποψήφιός του, ο άλλοτε αντάρτης Μπενουά Αμόν έμεινε στην πέμπτη θέση με ένα ταπεινωτικό 6,3%. Η γαλλική σοσιαλδημοκρατική Αριστερά αποδεκατίστηκε, οι ψήφοι της έφυγαν άλλοι προς τη Ριζοσπαστική Αριστερά και άλλοι προς τον σοσιαλφιλελευθερισμό.
Ο υποψήφιος της πρώτης Ζαν-Λικ Μελανσόν απέσπασε χθες 19,2%, ποσοστό απογοητευτικό για τον ίδιο αφού τις τελευταίες εβδομάδες είχε πιστέψει πως θα προκρινόταν στον δεύτερο γύρο, αλλά παρά ταύτα συνιστά «ένα εκλογικό ανδραγάθημα» - όπως σημείωνε η «Μοντ»: «Κέρδισε τον πρώτο γύρο μιας μάχης που μόλις αρχίζει: της μάχης για την ηγεσία της Αριστεράς. Οι κοινοβουλευτικές εκλογές θα μας πουν τον Ιούνιο αν για το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι ένα ατύχημα ή μια πολιτική περιθωριοποίηση μακράς διαρκείας». «Η Αριστερά δεν είναι νεκρή. Αυτή η βραδιά είναι επώδυνη, το αύριο θα είναι γόνιμο. Δεν σας το υπόσχομαι, σας το ζητώ. Αλλά πριν από αυτό, πρέπει να σταθούμε στο ύψος της στιγμής. Σας καλώ λοιπόν να νικήσουμε όσο πιο δυνατά γίνεται το Εθνικό Μέτωπο, να νικήσουμε την Ακροδεξιά ψηφίζοντας τον Εμανουέλ Μακρόν, παρότι αυτός δεν ανήκει στην Αριστερά και δεν έχει σκοπό να την εκπροσωπήσει αύριο» δήλωσε χθες, πρώτος μεταξύ των υποψηφίων, ο Μπενουά Αμόν.
Παίρνοντας αργότερα τον λόγο, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν δεν έδωσε κατευθυντήρια γραμμή για τον δεύτερο γύρο, επιφυλάχθηκε να διαβουλευτεί πρώτα με τη βάση των ψηφοφόρων του. Το «ρεπουμπλικανικό μέτωπο» της Γαλλίας εντούτοις έδειξε πως διαθέτει γρήγορα αντανακλαστικά. Από τον πρωθυπουργό Μπερνάρ Καζνέβ και τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Στεφάν Λε Φολ, μέχρι τους Οικολόγους και τον εθνικό γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Πιερ Λοράν, στην Αριστερά, και από τους πρώην πρωθυπουργούς της Γαλλίας Αλέν Ζιπέ και Ζαν-Πιερ Ραφαρέν, μέχρι τους φιγιονικούς Φρανσουά Μπαρουάν και Λικ Σατέλ, στη Δεξιά, δεκάδες ηχηρές φωνές απηύθυναν ήδη, από χθες το βράδυ, έκκληση στους Γάλλους να κλείσουν στις 7 Μαΐου τον δρόμο στη Μαρίν Λεπέν, να ψηφίσουν Μακρόν.
Από όλους τους εκπροσώπους της Δεξιάς που εκφράστηκαν, μόνο ένας, ο Λοράν Βοκιέζ, προτίμησε να μη δώσει κατευθυντήρια γραμμή στους ψηφοφόρους. Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί επιφυλάχθηκε να μιλήσει σε μετέπειτα στάδιο. Το ίδιο και ο νυν πρόεδρος της χώρας Φρανσουά Ολάντ. Το Ελιζέ πάντως έσπευσε να ανακοινώσει πως ο Ολάντ τηλεφώνησε στον Εμανουέλ Μακρόν από τις 8.15 μ.μ., ένα τέταρτο αφότου έκλεισαν οι κάλπες, προκειμένου να τον συγχαρεί.
ΟΙ ΦΟΒΟΙ περί υψηλότατης αποχής δεν δικαιώθηκαν: σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η αποχή κυμάνθηκε γύρω στο 22,7%, έναντι 20,52% στον πρώτο γύρο του 2012 - και 28,4% (ποσοστό ρεκόρ) στον πρώτο γύρο του 2002. Ο επίλογος στον Νικολά Σαπουί, τον αρχισυντάκτη του πολιτικού ρεπορτάζ της «Μοντ»: «Για τη Δεξιά και την Αριστερά που έμειναν εκτός δεύτερου γύρου, άρχισε ήδη η μάχη για τις κοινοβουλευτικές εκλογές. Για τον Εμανουέλ Μακρόν και τη Μαρίν Λεπέν μόλις ξεκινούν οι δύο πιο μακρές εβδομάδες της πολιτικής ζωής τους. Για τους Γάλλους μένει το συναίσθημα πως όσο ιστορική και αν ήταν, αυτή η εκλογική βραδιά ίσως να μην είναι η πιο τρελή που θα ζήσουν φέτος».
"ΤΑ ΝΕΑ", 24/04/17
Εμανουέλ Μακρόν
Ο «αντισυστημικός» υποψήφιος του «συστήματος»
Εκοψε πρώτος το νήμα των εκλογών και έθεσε ισχυρή υποψηφιότητα για την προεδρική καρέκλα
Του Περικλή Δημητρολόπουλου
Εως τον περασμένο Ιανουάριο ήταν ακόμη τρίτος στις δημοσκοπήσεις - με δυναμική, αλλά πάντως τρίτος. Πώς κατάφερε ο Εμανουέλ Μακρόν να κόψει πρώτος το νήμα του α' γύρου των εκλογών και να μοιάζει πια το αδιαφιλονίκητο φαβορί που θα κόψει το νήμα και του β' γύρου για να γίνει ο νεότερος πρόεδρος στην ιστορία της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας; Οι αναλυτές θα χύσουν αναμφίβολα πολύ μελάνι για να εξηγήσουν ένα φαινόμενο που, με βάση τη γαλλική πολιτική παράδοση, δεν είχε ούτε ένα ατού.
Προ καιρού, η «Λιμπερασιόν» σταχυολογούσε τα βασικά του ντεζαβαντάζ: εμπειρία από εκλογές δεν έχει, το ιδεολογικό του στίγμα, τουλάχιστον σύμφωνα με το κλασικό σχήμα Αριστερά - Δεξιά, είναι μάλλον ασαφές, ενώ δεν είχε ένα κόμμα να τον στηρίζει. Σε αυτά θα μπορούσε να προσθέσει κανείς κάνα δυο ακόμη, όπως ο αδιαπραγμάτευτος φιλευρωπαϊσμός του ή τα μόλις τέσσερα χρόνια του σε θέσεις ευθύνης - πρώτα σε αυτή του αναπληρωτή γενικού γραμματέα στο Ελιζέ και στη συνέχεια στο τιμόνι του υπουργείου Οικονομίας. Προ ημερών οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» θα προσέθεταν και τον δικό τους προβληματισμό - και μάλιστα στον τίτλο του ρεπορτάζ που ήταν αφιερωμένο στο πρόσωπό του: «Θα ψηφίσουν οι Γάλλοι έναν άγνωστο;».
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ. Από το αποτέλεσμα είναι σαφές ότι ο Μακρόν κατάφερε να μετατρέψει τις αδυναμίες του σε αβαντάζ και να γίνει ο «αντισυστημικός» υποψήφιος του «συστήματος». Αλλά ποιος είναι ο άνθρωπος που μπόρεσε να «πουλήσει» ένα προϊόν το οποίο δεν ήταν καθόλου οικείο στη γαλλική κοινή γνώμη, δηλαδή τον εαυτό του; Κατ' αρχάς, ένας εξαιρετικός μαθητής, γιος μιας οικογένειας που είχε πολλά όνειρα γι' αυτόν και που ήρθε σε ρήξη μαζί της όταν στα 15 του χρόνια ερωτεύτηκε την κατά δύο και πλέον δεκαετίες μεγαλύτερη καθηγήτριά του Μπριζίτ Τρονιέ. Κατά τα άλλα, δεν διέψευσε τις οικογενειακές προσδοκίες. Εφτασε πολύ ψηλά και σε δύο εβδομάδες μπορεί να φτάσει στην κορυφή μιας χώρας που παθιάζεται με την πολιτική, αλλά πριμοδότησε ένα «πολιτικό αντικείμενο αγνώστου ταυτότητος», όπως το έθεσε ένας αναλυτής.
ΕΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΚΑΙ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. Ο Μακρόν επωφελήθηκε ασφαλώς και από τη συγκυρία - η τύχη του χαμογέλασε με την αποκάλυψη του σκανδάλου που καταδίκασε τον Φρανσουά Φιγιόν στην τρίτη θέση. Αποδείχθηκε όμως και πολιτικά εξαιρετικά ευφυής για να αποδεσμευτεί ο ίδιος από ένα κόμμα, το Σοσιαλιστικό, που θα καταδίκαζε και τον ίδιο στην ήττα. Ο Μακρόν μπορεί να ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα από το PS, αλλά το πολιτικό του Ελντοράντο φαίνεται πως είναι η δήλωσή του ότι «είναι και δεξιός και αριστερός». Από αυτό και μόνο θα όφειλε να του αναγνωρίσει κανείς το θάρρος να αναλαμβάνει πολιτικά ρίσκα. Το ίδιο θάρρος επέδειξε με τις δηλώσεις του υπέρ της Ευρώπης, της ανοχής απέναντι στους μετανάστες και της αποδαιμονοποίησης των μουσουλμάνων. Κατά τα λοιπά, ο Μακρόν επανεφηύρε τον τρίτο δρόμο: η Γαλλία, λέει, πρέπει να γίνει πιο φιλική προς την επιχειρηματικότητα, χωρίς όμως να ανοίξει τρύπες στο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας.
Και αν κατακτήσει το Ελιζέ; Εκεί θα είναι πάντα στο πλευρό του η Μπριζίτ Τορνιέ - «ασφαλώς θα έχει να παίξει έναν ρόλο» έχει δηλώσει ο ίδιος. Στο πλευρό του είναι και τα παιδιά της από τον πρώτο της γάμο, τον οποίο διέλυσε έπειτα από το επίμονο φλερτ του για να παντρευτούν τελικά το 2007. «Μου τηλεφωνούσε διαρκώς. Μιλούσαμε για ώρες ολόκληρες στο τηλέφωνο. Εκαμψε σιγά σιγά όλες τις αντιστάσεις μου και με κατέκτησε με έναν απίστευτο τρόπο» είχε αποκαλύψει η ίδια σε συνέντευξή της. Σε δεκαπέντε ημέρες θα φανεί αν θα κατακτήσει ολοκληρωτικά και τους γάλλους πολίτες. Με τον ίδιο «απίστευτο τρόπο».
Μαρίν Λεπέν
«Επεσε από μικρή στον μαγικό ζωμό της πολιτικής»
Το κήρυγμα μίσους της εξασφάλισε τη δεύτερη θέση αλλά δύσκολα θα εξασφαλίσει συμμαχίες για τον δεύτερο γύρο
Είδε πως η γαλλική βιομηχανική ζώνη του Βορρά, που παραδοσιακά ψήφιζε Αριστερά, θα μπορούσε να στραφεί προς το Εθνικό Μέτωπο εάν το κόμμα αντιδρούσε έντονα στην μετανάστευση. Πίστευε ότι θα μπορούσε να προσελκύσει τα θύματα της αποβιομηχανοποίησης και της οικονομικής κρίσης.
Εχει δύο διαζύγια και τρία παιδιά, που κρατά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ελπίζει ότι οι σχέσεις με τον πατέρα της θα φτιάξουν. Οι φίλοι της λένε πως όταν η Μαρίν ήταν 20 ετών, ο Ζαν-Μαρί την πήγε στο νεκροτομείο να δει το πτώμα ενός στελέχους του κόμματος που σκοτώθηκε σε τροχαίο. Οταν τον ρώτησε γιατί, της απάντησε: «Δεν θέλω ο πρώτος νεκρός που θα δεις να είμαι εγώ».
Σενάριο βγαλμένο από εφιάλτη
Της Ήρας Φελουκατζή
Την απόρριψη του πολιτικού συστήματος και τη δυσαρέσκεια για τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν την τελευταία δεκαετία από διαδοχικές κυβερνήσεις της Αριστεράς και της Δεξιάς εξέφρασαν χθες οι Γάλλοι ψηφοφόροι, επιλέγοντας τον κεντρώο Εμανουέλ Μακρόν και την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν για τη μονομαχία του τελικού γύρου των προεδρικών εκλογών. Αυτή τη φορά οι δημοσκοπήσεις δεν διαψεύστηκαν, το εκλογικό αποτέλεσμα επιβεβαίωσε τις προβλέψεις.
Το γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε ότι μετά την καταμέτρηση 20 εκατομμυρίων ψήφων (στις οποίες δεν περιλαμβάνονται οι μεγάλες πόλεις) η Λεπέν συγκεντρώνει 24,38%, ο Μακρόν 22,19%.
Ομως γύρω στα μεσάνυχτα φάνηκε πως ο Μακρόν θα έπαιρνε τελικά την πρωτιά, που βέβαια σε αυτή τη φάση έχει περισσότερο συμβολική παρά πρακτική σημασία εν όψει του δεύτερου γύρου.
Πολιτικοί αναλυτές τονίζουν ότι ο πρώην τραπεζίτης, σύμβουλος του Φρανσουά Ολάντ και υπουργός Οικονομίας της κυβέρνησης του Μανουέλ Βαλς κέρδισε το στοίχημα του να προκαλέσει έκρηξη στον διπολισμό και να επιβάλει έναν νέο συσχετισμό δυνάμεων, με την προώθηση της κεντρώας πολιτικής.
Η Λεπέν, από τη μεριά της, μπόρεσε να περάσει στον δεύτερο γύρο ενσαρκώνοντας τον ευρωσκεπτικισμό, την οργή των Γάλλων και την απόρριψη του κατεστημένου πολιτικού συστήματος.
Το εκλογικό αποτέλεσμα προκάλεσε ηλεκτροσόκ, γιατί για πρώτη φορά τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, το δεξιό κόμμα των Ρεπουμπλικανών και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, εκτοπίστηκαν. Από τους δύο «αουτσάιντερ» υποψηφίους, ο συντηρητικός Φρανσουά Φιγιόν συγκεντρώνει ποσοστό 19,63% και ο ανεξάρτητος υποψήφιος της Αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν τοποθετείται σε ποσοστό 18,09%.
Ο Μελανσόν προέβη σε ανάρτηση στην ιστοσελίδα του στο facebook σύμφωνα με την οποία «δεν επικυρώνει τα ποσοστά που ανακοινώθηκαν βάσει εκτιμήσεων», προσθέτοντας: «Δεν γνωρίζουμε ακόμα τα αποτελέσματα στις μεγάλες πόλεις. Καλώ όλους σε αυτοσυγκράτηση και σύνεση στους σχολιασμούς τους».
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο σοσιαλιστής υποψήφιος Μπενουά Αμόν συγκεντρώνει 6,5%. Ο Νικολά Ντιπόν-Ενιάν απέσπασε 5%, ο Ζαν Λασάλ 1,2%, οι υποψήφιοι της άκρας Αριστεράς Φιλίπ Πουτού 1,1%, Ναταλί Αρτό 0,6%, οι ευρωσκεπτικιστές Φρανσουά Σελινό 0,8%, Ζακ Σεμινάντ 0,1%.
Σύμφωνα με την πρώτη δημοσκόπηση της Ipsos/Sopra Steria στη France TV Info, στον δεύτερο γύρο της 7ης Μαΐου, ο Εμανουέλ Μακρόν θα επικρατούσε της Mαρίν Λεπέν με ποσοστό 62% έναντι 38%.
Ο απερχόμενος Γάλλος πρόεδρος Ολάντ συνεχάρη τον Μακρόν τηλεφωνικά και τον διαβεβαίωσε ότι θα εκφράσει «ξεκάθαρα και άμεσα» την επιλογή του για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα διεξαχθεί στις 7 Μαΐου. Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι είναι σίγουρη η υποστήριξή του προς τον Μακρόν.
Με πανηγυρισμούς από τους οπαδούς του γιόρτασε ο Μακρόν τη νίκη του και τόνισε: «Σήμερα γυρνάμε σελίδα στη γαλλική πολιτική... Θέλω να είμαι ο πρόεδρος των πατριωτών απέναντι στις απειλές των εθνικιστών».
Σοσιαλιστές και συντηρητικοί εξέφρασαν την υποστήριξή τους προς τον Μακρόν, καλώντας σε δημοκρατικό μέτωπο κατά της Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Ο προεδρικός υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αμόν κάλεσε τους ψηφοφόρους να υποστηρίξουν τον Εμανουέλ Μακρόν και να απορρίψουν τη Μαρίν Λεπέν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Ο πρωθυπουργός Μπερνάρ Καζνέβ, ο υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Μαρκ Ερό και ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Στεφάν Λε Φολ εξέφρασαν επίσης την υποστήριξή τους προς τον Εμανουέλ Μακρόν.
Ο προεδρικός υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών Φρανσουά Φιγιόν παραδέχτηκε την ήττα του και κάλεσε τους ψηφοφόρους σε συσπείρωση και ενότητα. «Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, η ήττα αυτή είναι δική μου και εγώ είμαι αυτός που θα την επωμιστεί», τόνισε.
Προειδοποίησε ότι η Μαρίν Λεπέν θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή και τόνισε ότι για τον δεύτερο γύρο δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την ψήφο κατά της άκρας Δεξιάς. «Εγώ θα ψηφίσω υπέρ του Εμανουέλ Μακρόν», δήλωσε και κάλεσε τους ψηφοφόρους του να υποστηρίξουν τον κεντρώο υποψήφιο.
Ο πρώην πρωθυπουργός της Δεξιάς Αλέν Ζιπέ κάλεσε τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν τον Μακρόν «χωρίς δισταγμό», για να εκτοπίσουν την ακροδεξιά Λεπέν.
Ο συντηρητικός πρώην πρωθυπουργός Ζαν-Πιερ Ραφαρέν και μέλος του κόμματος των Ρεπουμπλικανών δήλωσε: «Χωρίς δισταγμό δηλώνω ότι πρέπει να συσπειρωθούμε πίσω από τον Εμανουέλ Μακρόν».
Σε ομιλία της προς τους οπαδούς της η ακροδεξιά υποψήφια τόνισε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα «είναι ένα ιστορικό επίτευγμα. Το πρώτο βήμα έγινε». Εκτίμησε ότι ο δεύτερος γύρος θα είναι ένα «δημοψήφισμα», μια επιλογή ανάμεσα «στη μεγάλη αλλαγή» και την «απορρύθμιση».
Οι χθεσινές εκλογές πραγματοποιήθηκαν μέσα σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, κόκκινου συναγερμού. Εξαιρετικά μέτρα αστυνόμευσης είχαν ληφθεί για να αποτραπούν ενδεχόμενες επιθέσεις τζιχαντιστών.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων, που επιβεβαίωναν το πέρασμα της Λεπέν στον δεύτερο γύρο, ομάδες νεαρών αντιφασιστών συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν στην πλατεία της Βαστίλης. Ακολούθησαν συγκρούσεις με την αστυνομία, που χρησιμοποίησε δακρυγόνα και κλομπ για να τους διαλύσει.
www.ira-feloukatzi.com
"Εφ.Συν", 24/04/17
Τα υπόγεια ρεύματα και η επόμενη μέρα
Του Γιώργου Τσιάρα
Μακρόν και Λεπέν «κλείδωσαν» τα εισιτήρια για τον δεύτερο γύρο. Ποια είναι όμως τα βαθύτερα πολιτικοκοινωνικά «υπόγεια ρεύματα» που μετέτρεψαν τις φετινές γαλλικές εκλογές στο πιο απρόβλεπτο πολιτικό θρίλερ των τελευταίων ετών και τι πρέπει να περιμένουμε για την επόμενη μέρα της κάλπης –ανεξαρτήτως νικητών και ηττημένων- ως προς τις συνέπειές τους όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη; Ιδού μερικές πρώτες εκτιμήσεις.
1. Το πρώτο και σημαντικότερο στοιχείο είναι πως αυτές οι εκλογές είναι οι πρώτες στη νεότερη γαλλική Ιστορία που πραγματοποιούνται σε συνθήκες καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, δηλαδή ένα σκαλί πριν από τον στρατιωτικό νόμο, με τον Στρατό και την Αστυνομία να περιπολούν στους δρόμους και τους ισλαμιστές να πριμοδοτούν ουσιαστικά με κάθε τους επίθεση τους δεξιούς υποψηφίους του «νόμου και της τάξης», δηλαδή πρακτικά τη Λεπέν και τον Φιγιόν.
Οποιος κι αν εκλεγεί τελικά πρόεδρος, είναι δεδομένο πως θα συνεχίσει τη «σκληρή γραμμή» στο θέμα της ασφάλειας· άλλωστε όλοι ανεξαιρέτως οι υποψήφιοι, περιλαμβανομένου και του Μελανσόν, υπόσχονται αύξηση των κονδυλίων για την αστυνόμευση, ενώ στο τραπέζι παραμένουν και τα σχέδια για μόνιμες υπερεξουσίες στους ασφαλίτες των μυστικών υπηρεσιών, ώστε να μπορούν να εντοπίζουν ευκολότερα τους φανατικούς ισλαμιστές.
2. Στο οικονομικό πεδίο, ο επόμενος πρόεδρος θα βρεθεί «με το καλημέρα» σε θέση μάχης με Βρυξέλλες και Βερολίνο, αλλά και με τους ίδιους τους πολίτες, αφού ανεξάρτητα από τα όποια προεκλογικά τους πυροτεχνήματα, η οικονομική πραγματικότητα είναι σκληρή και η συνέχιση της πολιτικής λιτότητας και βάρβαρων περικοπών σε δημοσίους υπαλλήλους και δαπάνες εμφανίζεται ως μονόδρομος.
Η Γαλλία, είτε με Ολάντ είτε με Μακρόν είτε με Λεπέν, πιέζεται ασφυκτικά από τους εταίρους να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού της που (και φέτος) αναμένεται να ξεπεράσει το όριο του 3% του ΑΕΠ.
Ο Μακρόν φυσικά δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις περικοπές, ενώ η Λεπέν υπόσχεται μέτρα αντι-λιτότητας και απειλεί με δημοψηφίσματα εξόδου από την ευρωζώνη –το περιβόητο... Frexit- σε περίπτωση άγριας σύγκρουσης με την Ευρώπη. Ομως, όπως ξέρουμε καλά και εδώ στην Ελλάδα για τα δημοψηφίσματα, άλλο να τα λες, άλλο να τα κάνεις κι ακόμη πιο δύσκολο να τα εφαρμόσεις...
3. Από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει πως η φτώχεια και η ανεργία –και όχι η τρομοκρατία– είναι το νο.1 των Γάλλων πολιτών, αυτό που απασχολεί (σωστότερα: απειλεί) εννέα στους δέκα ψηφοφόρους.
Παρά τη σταδιακή βελτίωση, η ανεργία δεν έχει πέσει στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, παραμένοντας κοντά στο 10% για τον γενικό πληθυσμό και στο 25% για τους νέους κάτω των 25.
Τα νούμερα αυτά μοιάζουν μικρά σε σχέση με την εργασιακή τραγωδία της Ελλάδας, της Ισπανίας ή της νότιας Ιταλίας, αλλά παραμένουν πολιτικώς μη διαχειρίσιμα για τη γαλλική ηγεσία – ιδίως μετά την παταγώδη αποτυχία του Ολάντ να περάσει με διατάγματα τις «μεταρρυθμίσεις» που διευκόλυναν τις απολύσεις και επιδοτούσαν τη μείωση του εργατικού κόστους με φοροαπαλλαγές και με φρέσκες τις αναμνήσεις της λαϊκής εξέγερσης που προκάλεσαν οι προτάσεις αυτές, με τα συνδικάτα και τη νεολαία σε μετωπική αντιπαράθεση με την παραπαίουσα κυβέρνηση Βαλς.
Τώρα, ο νεοφιλελεύθερος Μακρόν υπόσχεται να επαναφέρει σταδιακά ένα παρόμοιο μείγμα μεταρρυθμίσεων για να γίνει ακόμα πιο «ευέλικτη» η αγορά εργασίας, ενώ η Λεπέν έχει διαλέξει τον δικό της (τυπικά ρατσιστικό) δρόμο, υποσχόμενη έξτρα φόρους σε όσες επιχειρήσεις προσλαμβάνουν «ξένους» και όχι... καθαρόαιμους Γάλλους εργαζόμενους, και φοροαπαλλαγές για όσους προσλαμβάνουν μόνον γηγενείς Γάλλους!
4. Ολα αυτά τα ειδικά χαρακτηριστικά των χτεσινών εκλογών εξηγούν εν μέρει μόνο το χάος που επικρατεί σε αυτές τις προεδρικές εκλογές και το γεγονός ότι είναι οι πρώτες όπου ο εν ενεργεία πρόεδρος (Ολάντ) δεν κατέθεσε καν υποψηφιότητα, ενώ και στα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας τα φαβορί (Βαλς, Σαρκοζί, Ζιπέ κ.ά.) υπέστησαν συντριπτικές ήττες από αουτσάιντερ σαν τον Φιγιόν και τον Αμόν.
Ομως το πρόβλημα για το φθαρμένο ώς το κόκαλο πολιτικό σύστημα είναι πως η εμφανέστατα «κατασκευασμένη» από τα μεγάλα ΜΜΕ και την οικονομική ελίτ υποψηφιότητα Μακρόν δεν αρκεί: ακόμη και αν ο 39χρονος «ανεξάρτητος» πρώην υπουργός και τραπεζίτης κερδίσει τη μάχη των προεδρικών εκλογών, που είναι πλέον και το πιθανότερο σενάριο, δεν θα μπορεί από μόνος του να ασκήσει εξουσία, αφού δεν διαθέτει δικό του κομματικό μηχανισμό και άρα θα πρέπει να περιμένει τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου για να σχηματιστεί νέα κυβέρνηση.
Αποτελέσματα που αναμένονται εξίσου -αν όχι και περισσότερο- χαοτικά από τα σημερινά, με τους Σοσιαλιστές διχοτομημένους μεταξύ Βαλς και Αμόν, και τους γκολικούς κομμένους στα τρία μεταξύ Φιγιόν, Ζιπέ και «Σαρκό», ο καθένας από τους οποίους διαθέτει τους δικούς του υποψήφιους βουλευτές και τις δικές του ατζέντες και φιλοδοξίες για τη διακυβέρνηση.
Οπως έχουν τα πράγματα, άλλωστε, η πιθανότητα μονοκομματικής κυβέρνησης μοιάζει πολύ μακρινή, ενώ δεν αποκλείεται να δούμε και νέες διασπάσεις και αποστασίες, όταν έρθει η ώρα για τα «οφίτσια»...
5. Και κάτι τελευταίο: τελικά, η μεγαλύτερη επιτυχία της Λεπέν και της νέας «γραβατωμένης» ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς εν γένει δεν είναι πως πέρασε στον δεύτερο γύρο και φλερτάρει με την εξουσία· στην πραγματικότητα πάντα (Αυστρία, Ολλανδία, Σουηδία, Βρετανία, σκανδιναβικές χώρες κτλ.) οι ακροδεξιοί μένουν εκτός νυμφώνος και κυβέρνησης και συχνά λειτουργούν απλά σαν «μπαμπούλες» για να στρέψουν τους ανήσυχους πολίτες σε... απλά δεξιούς υποψηφίους, σαν τον Μακρόν, που υπό άλλες συνθήκες με τίποτε δεν θα επέλεγαν.
Το αληθινό «σουξέ» της Ακροδεξιάς είναι πως, ενώ υποτίθεται πως παραμένουν απομονωμένοι, καταφέρνουν να επιβάλουν την αντιδραστική ρητορική και ατζέντα τους στα «μέινστριμ» κόμματα, αυτά που πραγματικά κυβερνούν – ιδίως όσον αφορά τον αντιμεταναστευτικό λόγο και τα πάσης φύσεως τείχη.
Κάτι που φάνηκε πολύ καθαρά στην όλο και σκληρότερη στάση των απερχόμενων Σοσιαλιστών έναντι προσφύγων και μεταναστών, που αντιμετωπίστηκαν ως «δημόσιος κίνδυνος», παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των τρομοκρατικών επιθέσεων πραγματοποιήθηκε από γηγενείς Γάλλους ή Βέλγους πολίτες!
"ΤΑ ΝΕΑ", 24/04/17
Η επόμενη ημέρα στη Γαλλία
Για τον Μακρόν και τη Λεπέν, αρχίζουν οι δυο πιο μακρές εβδομάδες της πολιτικής ζωής τους. Για τους Γάλλους, μένει το συναίσθημα πως αυτή η εκλογική βραδιά ίσως να μην είναι η πιο τρελή που θα ζήσουν φέτος
Της Κίττυς Ξενάκη
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας, ένας άνθρωπος άγνωστος στο ευρύ κοινό μέχρι πριν από τρία χρόνια, που δεν ανήκει σε κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, δανείζεται όμως ιδέες και από τα δύο υπό το σύνθημα «και αριστερά και δεξιά», κατάφερε να έρθει πρώτος στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών: ο κεντρώος, φιλευρωπαίος Εμανουέλ Μακρόν απέσπασε χθες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, 23,9% των ψήφων. Και έχει λόγους να ελπίζει πως θα γίνει στις 7 Μαΐου, στα 39 του χρόνια, ο νεότερος πρόεδρος στα χρονικά της Γαλλίας. «Κομίζω στον δεύτερο γύρο, στο όνομά σας, την απαίτηση της αισιοδοξίας και τον δρόμο της ελπίδας που επιθυμούμε για τη χώρα μας και για την Ευρώπη» δήλωσε αργά χθες το βράδυ ενώπιον χιλιάδων ενθουσιασμένων οπαδών του.
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στην ιστορία της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας, η Ακροδεξιά κατάφερε να ξεπεράσει το 20% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Η Μαρίν Λεπέν ήρθε, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, δεύτερη, με 21,7%, ενώ οι δημοσκοπήσεις την ήθελαν επί μήνες, και μέχρι πρόσφατα, πρώτη, με ποσοστό αρκετά υψηλότερο, γύρω στο 25%. Κατάφερε όμως να αυξήσει τους ψηφοφόρους της από 6,4 εκατομμύρια στον πρώτο προεδρικό γύρο του 2012 σε περίπου 7,7 εκατομμύρια χθες.
Και αυτή η πρόκριση, έγραφε χθες το βράδυ ο Νικολά Σαπουί στη «Μοντ», δεν έχει καν την πικρή γεύση της δυσάρεστης έκπληξης, όπως η πρόκριση του πατέρα της Ζαν-Μαρί Λεπέν το 2002 - με 4,8 εκατομμύρια ψήφους τότε. Μόνο μια πικρή επίγευση ενός συναισθήματος déjà vu. Και έναν φόβο πως η επόμενη φορά, η επόμενη προσπάθεια της Λεπέν, θα είναι και η «καλή». Επεισόδια σημειώθηκαν χθες το βράδυ ανάμεσα σε νεαρούς αντιφασίστες, που είχαν συγκεντρωθεί στην πλατεία της Βαστίλλης, και στην αστυνομία. «Το πρώτο βήμα που πρέπει να οδηγήσει τους Γάλλους στο Ελιζέ έγινε… Είναι καιρός να απελευθερωθεί ο γαλλικός λαός από τις αλαζονικές ελίτ που θέλουν να του υπαγορεύσουν τη συμπεριφορά του» διακήρυξε η ίδια η Λεπέν.
Οι πρώτες δημοσκοπήσεις, πάντως, που είδαν το φως της δημοσιότητας χθες το βράδυ για τον δεύτερο προεδρικό γύρο θέλουν τον Εμανουέλ Μακρόν να κερδίζει τη μονομαχία με 64%-36% (σύμφωνα με το Ινστιτούτο Harris Interactive) ή με 62%-38% (σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ipsos Sopra-Steria).
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας, τα δύο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία από το 1958 «κατάφεραν» (με την πλέον ειρωνική χρήση του όρου) να συγκεντρώσουν στον πρώτο προεδρικό γύρο ποσοστό μικρότερο του 30% - έναντι 55,81% το 2012, 57,05% το 2007 και 36,06% το 2002. Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών Φρανσουά Φιγιόν γίνεται ο πρώτος υποψήφιος της Δεξιάς που μένει εκτός δεύτερου γύρου: αποσπά, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ένα 20% της ψήφου, έναντι 30% που συγκέντρωνε στην πρόθεση ψήφου αμέσως μετά τον θρίαμβό του στην primaire της Δεξιάς τον Νοέμβριο. Πληρώνει τα σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν στο μεσοδιάστημα για τις αργομισθίες της συζύγου και των παιδιών του και η επιμονή του να παραμείνει στην κούρσα παρ' όλα αυτά απειλεί να βυθίσει τώρα τη γαλλική Δεξιά σε μια κρίση που υπέβοσκε χρόνια, αλλά πάντα αναβαλλόταν χάρη στις νίκες του κόμματος στις ενδιάμεσες εκλογές.
Αγαπητοί μου συμπατριώτες, παρ' όλες τις προσπάθειές μου, την αποφασιστικότητά μου, δεν κατάφερα να σας πείσω» δήλωσε χθες το βράδυ. «Τα εμπόδια που τέθηκαν στον δρόμο μου ήταν υπερβολικά πολλά, υπερβολικά βίαια. Αναλαμβάνω την ευθύνη, αυτή η ήττα είναι δική μου» πρόσθεσε προτού ξεκαθαρίσει τη θέση του: «Ο εξτρεμισμός δεν μπορεί παρά να φέρει δυστυχίες και διχασμούς στη Γαλλία. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά να ψηφίσουμε εναντίον της Ακροδεξιάς. Θα ψηφίσω υπέρ του Εμανουέλ Μακρόν».
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα που πριν από πέντε χρόνια πανηγύριζε την εκλογή του Φρανσουά Ολάντ στη γαλλική προεδρία, έχει βυθιστεί σε βαθύτατη υπαρξιακή κρίση: ο επίσημος υποψήφιός του, ο άλλοτε αντάρτης Μπενουά Αμόν έμεινε στην πέμπτη θέση με ένα ταπεινωτικό 6,3%. Η γαλλική σοσιαλδημοκρατική Αριστερά αποδεκατίστηκε, οι ψήφοι της έφυγαν άλλοι προς τη Ριζοσπαστική Αριστερά και άλλοι προς τον σοσιαλφιλελευθερισμό.
Ο υποψήφιος της πρώτης Ζαν-Λικ Μελανσόν απέσπασε χθες 19,2%, ποσοστό απογοητευτικό για τον ίδιο αφού τις τελευταίες εβδομάδες είχε πιστέψει πως θα προκρινόταν στον δεύτερο γύρο, αλλά παρά ταύτα συνιστά «ένα εκλογικό ανδραγάθημα» - όπως σημείωνε η «Μοντ»: «Κέρδισε τον πρώτο γύρο μιας μάχης που μόλις αρχίζει: της μάχης για την ηγεσία της Αριστεράς. Οι κοινοβουλευτικές εκλογές θα μας πουν τον Ιούνιο αν για το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι ένα ατύχημα ή μια πολιτική περιθωριοποίηση μακράς διαρκείας». «Η Αριστερά δεν είναι νεκρή. Αυτή η βραδιά είναι επώδυνη, το αύριο θα είναι γόνιμο. Δεν σας το υπόσχομαι, σας το ζητώ. Αλλά πριν από αυτό, πρέπει να σταθούμε στο ύψος της στιγμής. Σας καλώ λοιπόν να νικήσουμε όσο πιο δυνατά γίνεται το Εθνικό Μέτωπο, να νικήσουμε την Ακροδεξιά ψηφίζοντας τον Εμανουέλ Μακρόν, παρότι αυτός δεν ανήκει στην Αριστερά και δεν έχει σκοπό να την εκπροσωπήσει αύριο» δήλωσε χθες, πρώτος μεταξύ των υποψηφίων, ο Μπενουά Αμόν.
Παίρνοντας αργότερα τον λόγο, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν δεν έδωσε κατευθυντήρια γραμμή για τον δεύτερο γύρο, επιφυλάχθηκε να διαβουλευτεί πρώτα με τη βάση των ψηφοφόρων του. Το «ρεπουμπλικανικό μέτωπο» της Γαλλίας εντούτοις έδειξε πως διαθέτει γρήγορα αντανακλαστικά. Από τον πρωθυπουργό Μπερνάρ Καζνέβ και τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Στεφάν Λε Φολ, μέχρι τους Οικολόγους και τον εθνικό γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Πιερ Λοράν, στην Αριστερά, και από τους πρώην πρωθυπουργούς της Γαλλίας Αλέν Ζιπέ και Ζαν-Πιερ Ραφαρέν, μέχρι τους φιγιονικούς Φρανσουά Μπαρουάν και Λικ Σατέλ, στη Δεξιά, δεκάδες ηχηρές φωνές απηύθυναν ήδη, από χθες το βράδυ, έκκληση στους Γάλλους να κλείσουν στις 7 Μαΐου τον δρόμο στη Μαρίν Λεπέν, να ψηφίσουν Μακρόν.
Από όλους τους εκπροσώπους της Δεξιάς που εκφράστηκαν, μόνο ένας, ο Λοράν Βοκιέζ, προτίμησε να μη δώσει κατευθυντήρια γραμμή στους ψηφοφόρους. Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί επιφυλάχθηκε να μιλήσει σε μετέπειτα στάδιο. Το ίδιο και ο νυν πρόεδρος της χώρας Φρανσουά Ολάντ. Το Ελιζέ πάντως έσπευσε να ανακοινώσει πως ο Ολάντ τηλεφώνησε στον Εμανουέλ Μακρόν από τις 8.15 μ.μ., ένα τέταρτο αφότου έκλεισαν οι κάλπες, προκειμένου να τον συγχαρεί.
ΟΙ ΦΟΒΟΙ περί υψηλότατης αποχής δεν δικαιώθηκαν: σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η αποχή κυμάνθηκε γύρω στο 22,7%, έναντι 20,52% στον πρώτο γύρο του 2012 - και 28,4% (ποσοστό ρεκόρ) στον πρώτο γύρο του 2002. Ο επίλογος στον Νικολά Σαπουί, τον αρχισυντάκτη του πολιτικού ρεπορτάζ της «Μοντ»: «Για τη Δεξιά και την Αριστερά που έμειναν εκτός δεύτερου γύρου, άρχισε ήδη η μάχη για τις κοινοβουλευτικές εκλογές. Για τον Εμανουέλ Μακρόν και τη Μαρίν Λεπέν μόλις ξεκινούν οι δύο πιο μακρές εβδομάδες της πολιτικής ζωής τους. Για τους Γάλλους μένει το συναίσθημα πως όσο ιστορική και αν ήταν, αυτή η εκλογική βραδιά ίσως να μην είναι η πιο τρελή που θα ζήσουν φέτος».
"ΤΑ ΝΕΑ", 24/04/17
Εμανουέλ Μακρόν
Ο «αντισυστημικός» υποψήφιος του «συστήματος»
Εκοψε πρώτος το νήμα των εκλογών και έθεσε ισχυρή υποψηφιότητα για την προεδρική καρέκλα
Του Περικλή Δημητρολόπουλου
Εως τον περασμένο Ιανουάριο ήταν ακόμη τρίτος στις δημοσκοπήσεις - με δυναμική, αλλά πάντως τρίτος. Πώς κατάφερε ο Εμανουέλ Μακρόν να κόψει πρώτος το νήμα του α' γύρου των εκλογών και να μοιάζει πια το αδιαφιλονίκητο φαβορί που θα κόψει το νήμα και του β' γύρου για να γίνει ο νεότερος πρόεδρος στην ιστορία της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας; Οι αναλυτές θα χύσουν αναμφίβολα πολύ μελάνι για να εξηγήσουν ένα φαινόμενο που, με βάση τη γαλλική πολιτική παράδοση, δεν είχε ούτε ένα ατού.
Προ καιρού, η «Λιμπερασιόν» σταχυολογούσε τα βασικά του ντεζαβαντάζ: εμπειρία από εκλογές δεν έχει, το ιδεολογικό του στίγμα, τουλάχιστον σύμφωνα με το κλασικό σχήμα Αριστερά - Δεξιά, είναι μάλλον ασαφές, ενώ δεν είχε ένα κόμμα να τον στηρίζει. Σε αυτά θα μπορούσε να προσθέσει κανείς κάνα δυο ακόμη, όπως ο αδιαπραγμάτευτος φιλευρωπαϊσμός του ή τα μόλις τέσσερα χρόνια του σε θέσεις ευθύνης - πρώτα σε αυτή του αναπληρωτή γενικού γραμματέα στο Ελιζέ και στη συνέχεια στο τιμόνι του υπουργείου Οικονομίας. Προ ημερών οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» θα προσέθεταν και τον δικό τους προβληματισμό - και μάλιστα στον τίτλο του ρεπορτάζ που ήταν αφιερωμένο στο πρόσωπό του: «Θα ψηφίσουν οι Γάλλοι έναν άγνωστο;».
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ. Από το αποτέλεσμα είναι σαφές ότι ο Μακρόν κατάφερε να μετατρέψει τις αδυναμίες του σε αβαντάζ και να γίνει ο «αντισυστημικός» υποψήφιος του «συστήματος». Αλλά ποιος είναι ο άνθρωπος που μπόρεσε να «πουλήσει» ένα προϊόν το οποίο δεν ήταν καθόλου οικείο στη γαλλική κοινή γνώμη, δηλαδή τον εαυτό του; Κατ' αρχάς, ένας εξαιρετικός μαθητής, γιος μιας οικογένειας που είχε πολλά όνειρα γι' αυτόν και που ήρθε σε ρήξη μαζί της όταν στα 15 του χρόνια ερωτεύτηκε την κατά δύο και πλέον δεκαετίες μεγαλύτερη καθηγήτριά του Μπριζίτ Τρονιέ. Κατά τα άλλα, δεν διέψευσε τις οικογενειακές προσδοκίες. Εφτασε πολύ ψηλά και σε δύο εβδομάδες μπορεί να φτάσει στην κορυφή μιας χώρας που παθιάζεται με την πολιτική, αλλά πριμοδότησε ένα «πολιτικό αντικείμενο αγνώστου ταυτότητος», όπως το έθεσε ένας αναλυτής.
ΕΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΚΑΙ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ. Ο Μακρόν επωφελήθηκε ασφαλώς και από τη συγκυρία - η τύχη του χαμογέλασε με την αποκάλυψη του σκανδάλου που καταδίκασε τον Φρανσουά Φιγιόν στην τρίτη θέση. Αποδείχθηκε όμως και πολιτικά εξαιρετικά ευφυής για να αποδεσμευτεί ο ίδιος από ένα κόμμα, το Σοσιαλιστικό, που θα καταδίκαζε και τον ίδιο στην ήττα. Ο Μακρόν μπορεί να ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα από το PS, αλλά το πολιτικό του Ελντοράντο φαίνεται πως είναι η δήλωσή του ότι «είναι και δεξιός και αριστερός». Από αυτό και μόνο θα όφειλε να του αναγνωρίσει κανείς το θάρρος να αναλαμβάνει πολιτικά ρίσκα. Το ίδιο θάρρος επέδειξε με τις δηλώσεις του υπέρ της Ευρώπης, της ανοχής απέναντι στους μετανάστες και της αποδαιμονοποίησης των μουσουλμάνων. Κατά τα λοιπά, ο Μακρόν επανεφηύρε τον τρίτο δρόμο: η Γαλλία, λέει, πρέπει να γίνει πιο φιλική προς την επιχειρηματικότητα, χωρίς όμως να ανοίξει τρύπες στο δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας.
Και αν κατακτήσει το Ελιζέ; Εκεί θα είναι πάντα στο πλευρό του η Μπριζίτ Τορνιέ - «ασφαλώς θα έχει να παίξει έναν ρόλο» έχει δηλώσει ο ίδιος. Στο πλευρό του είναι και τα παιδιά της από τον πρώτο της γάμο, τον οποίο διέλυσε έπειτα από το επίμονο φλερτ του για να παντρευτούν τελικά το 2007. «Μου τηλεφωνούσε διαρκώς. Μιλούσαμε για ώρες ολόκληρες στο τηλέφωνο. Εκαμψε σιγά σιγά όλες τις αντιστάσεις μου και με κατέκτησε με έναν απίστευτο τρόπο» είχε αποκαλύψει η ίδια σε συνέντευξή της. Σε δεκαπέντε ημέρες θα φανεί αν θα κατακτήσει ολοκληρωτικά και τους γάλλους πολίτες. Με τον ίδιο «απίστευτο τρόπο».
Μαρίν Λεπέν
«Επεσε από μικρή στον μαγικό ζωμό της πολιτικής»
Το κήρυγμα μίσους της εξασφάλισε τη δεύτερη θέση αλλά δύσκολα θα εξασφαλίσει συμμαχίες για τον δεύτερο γύρο
Της Νατάσας Μπαστέα
Στα παρασκήνια συγκέντρωσης στη Νότια Γαλλία, τις πρώτες ημέρες της προεκλογικής εκστρατείας, η Μαρίν Λεπέν τράβηξε μια ρουφηξιά από το ηλεκτρονικό της τσιγάρο με το οποίο αντικατέστησε τα δύο πακέτα τσιγάρα που συνήθιζε να καπνίζει. «Θα την ευχαριστηθώ αυτή την εκστρατεία» είπε.
Η 48χρονη Λεπέν ήθελε να γλυκάνει το δημόσιο προφίλ της - ποζάρισε για αναρίθμητες φωτογραφίες μαζί με παιδιά, άλογα και γατούλες - αλλά και να προτείνει ένα σκληρό πρόγραμμα που πίστευε ότι θα «καθησυχάσει» τους Γάλλους που δηλώνουν θυμωμένοι για την ανεργία και την τρομοκρατική απειλή. Στόχος της - όπως άλλωστε διακηρύσσει πάντα το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο που ίδρυσε ο πατέρας της Ζαν-Μαρί Λεπέν το 1972 - είναι να κρατήσει «τη Γαλλία για τους Γάλλους». Μιλά για δημοψήφισμα για να αλλάξει το Σύνταγμα ώστε να δίνεται προτεραιότητα στους Γάλλους σε όλα - δουλειές, σπίτια και νοσοκομεία. Επίσης, μιλά για άλλο δημοψήφισμα με στόχο την έξοδο από την ΕΕ.
Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΑ. Στα 6 χρόνια από τότε που ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος από τον πατέρα της, αυξάνει σταθερά την εκλογική του δύναμη σε κάθε αναμέτρηση - τοπική, εθνική και ευρωπαϊκή. Εάν ο πατέρας της ήταν ευχαριστημένος με μια ψήφο διαμαρτυρίας, η Μαρίν θέλει να αποκτήσει εξουσία. Διατηρεί μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της αποκήρυξης του συστήματος και της προσπάθειας να είναι κομμάτι του. Η ζωή της βρίσκεται στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος από όταν ήταν 6 ετών και τη φωτογράφισαν ξαπλωμένη στο κρεβάτι έχοντας πάνω από το κεφάλι της την αφίσα του Εθνικού Μετώπου για τη μάχη εναντίον του «μαρξιστικού καρκίνου». Οι τρεις κόρες του ζεύγους ζούσαν σε διαφορετικό όροφο από τους γονείς τους στο διαμέρισμα στο Παρίσι. Η Μαρίν αισθανόταν την ανάγκη να υπερασπίζεται τον πατέρα της στους συμμαθητές της ακόμα κι όταν εκείνος κατηγορήθηκε ότι είχε κάνει βασανιστήρια στη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας. Στη δεκαετία του '80 ξαφνικά η μητέρα της εγκατέλειψε τον πατέρα της και έφυγε με τον βιογράφο του. Εκανε 15 χρόνια να ξαναμιλήσει με τις κόρες της. Οι Γάλλοι τα παρακολουθούσαν όλα αυτά μέσα από τα συνεχή δημοσιεύματα. Η δυναστεία Λεπέν αποτελεί ένα είδος εθνικής σαπουνόπερας - πατέρας, τρεις κόρες και διάφοροι συγγενείς ζούσαν όλοι μαζί για πολλά χρόνια σε έπαυλη του 19ου αιώνα έξω από το Παρίσι.
ΜΕ ΞΕΝΟΦΟΒΙΚΕΣ ΚΟΡΟΝΕΣ. Η προβληματική σχέση πατέρα - κόρης - και ο δημόσιος καβγάς τους - απασχόλησε την προεκλογική εκστρατεία. Η στρατηγική της ήταν να «καθαρίσει» την εικόνα του κόμματος και να πάρει αποστάσεις από τις αγριότητες του παρελθόντος. «Ο πατέρας μου λέει ότι είμαι σαν τον Οβελίξ. Επεσα στον μαγικό ζωμό της πολιτικής όταν ήμουν μικρή» αναφέρει. Ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα ως τοπική σύμβουλος στο Ενάν-Μπομόν, μια πόλη με παλιά ανθρακωρυχεία του Βορρά, την οποία χρησιμοποίησε ως πολιτικό εργαστήριο στην προσπάθεια να επανεφεύρει τον εαυτό της ως «υπερασπίστρια του λαού».
Στα παρασκήνια συγκέντρωσης στη Νότια Γαλλία, τις πρώτες ημέρες της προεκλογικής εκστρατείας, η Μαρίν Λεπέν τράβηξε μια ρουφηξιά από το ηλεκτρονικό της τσιγάρο με το οποίο αντικατέστησε τα δύο πακέτα τσιγάρα που συνήθιζε να καπνίζει. «Θα την ευχαριστηθώ αυτή την εκστρατεία» είπε.
Η 48χρονη Λεπέν ήθελε να γλυκάνει το δημόσιο προφίλ της - ποζάρισε για αναρίθμητες φωτογραφίες μαζί με παιδιά, άλογα και γατούλες - αλλά και να προτείνει ένα σκληρό πρόγραμμα που πίστευε ότι θα «καθησυχάσει» τους Γάλλους που δηλώνουν θυμωμένοι για την ανεργία και την τρομοκρατική απειλή. Στόχος της - όπως άλλωστε διακηρύσσει πάντα το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο που ίδρυσε ο πατέρας της Ζαν-Μαρί Λεπέν το 1972 - είναι να κρατήσει «τη Γαλλία για τους Γάλλους». Μιλά για δημοψήφισμα για να αλλάξει το Σύνταγμα ώστε να δίνεται προτεραιότητα στους Γάλλους σε όλα - δουλειές, σπίτια και νοσοκομεία. Επίσης, μιλά για άλλο δημοψήφισμα με στόχο την έξοδο από την ΕΕ.
Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΑΠΟΥΝΟΠΕΡΑ. Στα 6 χρόνια από τότε που ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος από τον πατέρα της, αυξάνει σταθερά την εκλογική του δύναμη σε κάθε αναμέτρηση - τοπική, εθνική και ευρωπαϊκή. Εάν ο πατέρας της ήταν ευχαριστημένος με μια ψήφο διαμαρτυρίας, η Μαρίν θέλει να αποκτήσει εξουσία. Διατηρεί μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της αποκήρυξης του συστήματος και της προσπάθειας να είναι κομμάτι του. Η ζωή της βρίσκεται στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος από όταν ήταν 6 ετών και τη φωτογράφισαν ξαπλωμένη στο κρεβάτι έχοντας πάνω από το κεφάλι της την αφίσα του Εθνικού Μετώπου για τη μάχη εναντίον του «μαρξιστικού καρκίνου». Οι τρεις κόρες του ζεύγους ζούσαν σε διαφορετικό όροφο από τους γονείς τους στο διαμέρισμα στο Παρίσι. Η Μαρίν αισθανόταν την ανάγκη να υπερασπίζεται τον πατέρα της στους συμμαθητές της ακόμα κι όταν εκείνος κατηγορήθηκε ότι είχε κάνει βασανιστήρια στη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας. Στη δεκαετία του '80 ξαφνικά η μητέρα της εγκατέλειψε τον πατέρα της και έφυγε με τον βιογράφο του. Εκανε 15 χρόνια να ξαναμιλήσει με τις κόρες της. Οι Γάλλοι τα παρακολουθούσαν όλα αυτά μέσα από τα συνεχή δημοσιεύματα. Η δυναστεία Λεπέν αποτελεί ένα είδος εθνικής σαπουνόπερας - πατέρας, τρεις κόρες και διάφοροι συγγενείς ζούσαν όλοι μαζί για πολλά χρόνια σε έπαυλη του 19ου αιώνα έξω από το Παρίσι.
ΜΕ ΞΕΝΟΦΟΒΙΚΕΣ ΚΟΡΟΝΕΣ. Η προβληματική σχέση πατέρα - κόρης - και ο δημόσιος καβγάς τους - απασχόλησε την προεκλογική εκστρατεία. Η στρατηγική της ήταν να «καθαρίσει» την εικόνα του κόμματος και να πάρει αποστάσεις από τις αγριότητες του παρελθόντος. «Ο πατέρας μου λέει ότι είμαι σαν τον Οβελίξ. Επεσα στον μαγικό ζωμό της πολιτικής όταν ήμουν μικρή» αναφέρει. Ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα ως τοπική σύμβουλος στο Ενάν-Μπομόν, μια πόλη με παλιά ανθρακωρυχεία του Βορρά, την οποία χρησιμοποίησε ως πολιτικό εργαστήριο στην προσπάθεια να επανεφεύρει τον εαυτό της ως «υπερασπίστρια του λαού».
Είδε πως η γαλλική βιομηχανική ζώνη του Βορρά, που παραδοσιακά ψήφιζε Αριστερά, θα μπορούσε να στραφεί προς το Εθνικό Μέτωπο εάν το κόμμα αντιδρούσε έντονα στην μετανάστευση. Πίστευε ότι θα μπορούσε να προσελκύσει τα θύματα της αποβιομηχανοποίησης και της οικονομικής κρίσης.
Εχει δύο διαζύγια και τρία παιδιά, που κρατά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ελπίζει ότι οι σχέσεις με τον πατέρα της θα φτιάξουν. Οι φίλοι της λένε πως όταν η Μαρίν ήταν 20 ετών, ο Ζαν-Μαρί την πήγε στο νεκροτομείο να δει το πτώμα ενός στελέχους του κόμματος που σκοτώθηκε σε τροχαίο. Οταν τον ρώτησε γιατί, της απάντησε: «Δεν θέλω ο πρώτος νεκρός που θα δεις να είμαι εγώ».
 |
| "Εφ.Συν", 24/04/17 |
Της Ήρας Φελουκατζή
Την απόρριψη του πολιτικού συστήματος και τη δυσαρέσκεια για τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν την τελευταία δεκαετία από διαδοχικές κυβερνήσεις της Αριστεράς και της Δεξιάς εξέφρασαν χθες οι Γάλλοι ψηφοφόροι, επιλέγοντας τον κεντρώο Εμανουέλ Μακρόν και την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν για τη μονομαχία του τελικού γύρου των προεδρικών εκλογών. Αυτή τη φορά οι δημοσκοπήσεις δεν διαψεύστηκαν, το εκλογικό αποτέλεσμα επιβεβαίωσε τις προβλέψεις.
Το γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε ότι μετά την καταμέτρηση 20 εκατομμυρίων ψήφων (στις οποίες δεν περιλαμβάνονται οι μεγάλες πόλεις) η Λεπέν συγκεντρώνει 24,38%, ο Μακρόν 22,19%.
Ομως γύρω στα μεσάνυχτα φάνηκε πως ο Μακρόν θα έπαιρνε τελικά την πρωτιά, που βέβαια σε αυτή τη φάση έχει περισσότερο συμβολική παρά πρακτική σημασία εν όψει του δεύτερου γύρου.
Πολιτικοί αναλυτές τονίζουν ότι ο πρώην τραπεζίτης, σύμβουλος του Φρανσουά Ολάντ και υπουργός Οικονομίας της κυβέρνησης του Μανουέλ Βαλς κέρδισε το στοίχημα του να προκαλέσει έκρηξη στον διπολισμό και να επιβάλει έναν νέο συσχετισμό δυνάμεων, με την προώθηση της κεντρώας πολιτικής.
Η Λεπέν, από τη μεριά της, μπόρεσε να περάσει στον δεύτερο γύρο ενσαρκώνοντας τον ευρωσκεπτικισμό, την οργή των Γάλλων και την απόρριψη του κατεστημένου πολιτικού συστήματος.
Το εκλογικό αποτέλεσμα προκάλεσε ηλεκτροσόκ, γιατί για πρώτη φορά τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, το δεξιό κόμμα των Ρεπουμπλικανών και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, εκτοπίστηκαν. Από τους δύο «αουτσάιντερ» υποψηφίους, ο συντηρητικός Φρανσουά Φιγιόν συγκεντρώνει ποσοστό 19,63% και ο ανεξάρτητος υποψήφιος της Αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν τοποθετείται σε ποσοστό 18,09%.
Ο Μελανσόν προέβη σε ανάρτηση στην ιστοσελίδα του στο facebook σύμφωνα με την οποία «δεν επικυρώνει τα ποσοστά που ανακοινώθηκαν βάσει εκτιμήσεων», προσθέτοντας: «Δεν γνωρίζουμε ακόμα τα αποτελέσματα στις μεγάλες πόλεις. Καλώ όλους σε αυτοσυγκράτηση και σύνεση στους σχολιασμούς τους».
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο σοσιαλιστής υποψήφιος Μπενουά Αμόν συγκεντρώνει 6,5%. Ο Νικολά Ντιπόν-Ενιάν απέσπασε 5%, ο Ζαν Λασάλ 1,2%, οι υποψήφιοι της άκρας Αριστεράς Φιλίπ Πουτού 1,1%, Ναταλί Αρτό 0,6%, οι ευρωσκεπτικιστές Φρανσουά Σελινό 0,8%, Ζακ Σεμινάντ 0,1%.
Σύμφωνα με την πρώτη δημοσκόπηση της Ipsos/Sopra Steria στη France TV Info, στον δεύτερο γύρο της 7ης Μαΐου, ο Εμανουέλ Μακρόν θα επικρατούσε της Mαρίν Λεπέν με ποσοστό 62% έναντι 38%.
Ο απερχόμενος Γάλλος πρόεδρος Ολάντ συνεχάρη τον Μακρόν τηλεφωνικά και τον διαβεβαίωσε ότι θα εκφράσει «ξεκάθαρα και άμεσα» την επιλογή του για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών που θα διεξαχθεί στις 7 Μαΐου. Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι είναι σίγουρη η υποστήριξή του προς τον Μακρόν.
Με πανηγυρισμούς από τους οπαδούς του γιόρτασε ο Μακρόν τη νίκη του και τόνισε: «Σήμερα γυρνάμε σελίδα στη γαλλική πολιτική... Θέλω να είμαι ο πρόεδρος των πατριωτών απέναντι στις απειλές των εθνικιστών».
Σοσιαλιστές και συντηρητικοί εξέφρασαν την υποστήριξή τους προς τον Μακρόν, καλώντας σε δημοκρατικό μέτωπο κατά της Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Ο προεδρικός υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αμόν κάλεσε τους ψηφοφόρους να υποστηρίξουν τον Εμανουέλ Μακρόν και να απορρίψουν τη Μαρίν Λεπέν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Ο πρωθυπουργός Μπερνάρ Καζνέβ, ο υπουργός Εξωτερικών Ζαν-Μαρκ Ερό και ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης Στεφάν Λε Φολ εξέφρασαν επίσης την υποστήριξή τους προς τον Εμανουέλ Μακρόν.
Ο προεδρικός υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών Φρανσουά Φιγιόν παραδέχτηκε την ήττα του και κάλεσε τους ψηφοφόρους σε συσπείρωση και ενότητα. «Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, η ήττα αυτή είναι δική μου και εγώ είμαι αυτός που θα την επωμιστεί», τόνισε.
Προειδοποίησε ότι η Μαρίν Λεπέν θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή και τόνισε ότι για τον δεύτερο γύρο δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την ψήφο κατά της άκρας Δεξιάς. «Εγώ θα ψηφίσω υπέρ του Εμανουέλ Μακρόν», δήλωσε και κάλεσε τους ψηφοφόρους του να υποστηρίξουν τον κεντρώο υποψήφιο.
Ο πρώην πρωθυπουργός της Δεξιάς Αλέν Ζιπέ κάλεσε τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν τον Μακρόν «χωρίς δισταγμό», για να εκτοπίσουν την ακροδεξιά Λεπέν.
Ο συντηρητικός πρώην πρωθυπουργός Ζαν-Πιερ Ραφαρέν και μέλος του κόμματος των Ρεπουμπλικανών δήλωσε: «Χωρίς δισταγμό δηλώνω ότι πρέπει να συσπειρωθούμε πίσω από τον Εμανουέλ Μακρόν».
Σε ομιλία της προς τους οπαδούς της η ακροδεξιά υποψήφια τόνισε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα «είναι ένα ιστορικό επίτευγμα. Το πρώτο βήμα έγινε». Εκτίμησε ότι ο δεύτερος γύρος θα είναι ένα «δημοψήφισμα», μια επιλογή ανάμεσα «στη μεγάλη αλλαγή» και την «απορρύθμιση».
Οι χθεσινές εκλογές πραγματοποιήθηκαν μέσα σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, κόκκινου συναγερμού. Εξαιρετικά μέτρα αστυνόμευσης είχαν ληφθεί για να αποτραπούν ενδεχόμενες επιθέσεις τζιχαντιστών.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι μετά την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων, που επιβεβαίωναν το πέρασμα της Λεπέν στον δεύτερο γύρο, ομάδες νεαρών αντιφασιστών συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν στην πλατεία της Βαστίλης. Ακολούθησαν συγκρούσεις με την αστυνομία, που χρησιμοποίησε δακρυγόνα και κλομπ για να τους διαλύσει.
www.ira-feloukatzi.com
"Εφ.Συν", 24/04/17
Τα υπόγεια ρεύματα και η επόμενη μέρα
Του Γιώργου Τσιάρα
Μακρόν και Λεπέν «κλείδωσαν» τα εισιτήρια για τον δεύτερο γύρο. Ποια είναι όμως τα βαθύτερα πολιτικοκοινωνικά «υπόγεια ρεύματα» που μετέτρεψαν τις φετινές γαλλικές εκλογές στο πιο απρόβλεπτο πολιτικό θρίλερ των τελευταίων ετών και τι πρέπει να περιμένουμε για την επόμενη μέρα της κάλπης –ανεξαρτήτως νικητών και ηττημένων- ως προς τις συνέπειές τους όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη; Ιδού μερικές πρώτες εκτιμήσεις.
1. Το πρώτο και σημαντικότερο στοιχείο είναι πως αυτές οι εκλογές είναι οι πρώτες στη νεότερη γαλλική Ιστορία που πραγματοποιούνται σε συνθήκες καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, δηλαδή ένα σκαλί πριν από τον στρατιωτικό νόμο, με τον Στρατό και την Αστυνομία να περιπολούν στους δρόμους και τους ισλαμιστές να πριμοδοτούν ουσιαστικά με κάθε τους επίθεση τους δεξιούς υποψηφίους του «νόμου και της τάξης», δηλαδή πρακτικά τη Λεπέν και τον Φιγιόν.
Οποιος κι αν εκλεγεί τελικά πρόεδρος, είναι δεδομένο πως θα συνεχίσει τη «σκληρή γραμμή» στο θέμα της ασφάλειας· άλλωστε όλοι ανεξαιρέτως οι υποψήφιοι, περιλαμβανομένου και του Μελανσόν, υπόσχονται αύξηση των κονδυλίων για την αστυνόμευση, ενώ στο τραπέζι παραμένουν και τα σχέδια για μόνιμες υπερεξουσίες στους ασφαλίτες των μυστικών υπηρεσιών, ώστε να μπορούν να εντοπίζουν ευκολότερα τους φανατικούς ισλαμιστές.
2. Στο οικονομικό πεδίο, ο επόμενος πρόεδρος θα βρεθεί «με το καλημέρα» σε θέση μάχης με Βρυξέλλες και Βερολίνο, αλλά και με τους ίδιους τους πολίτες, αφού ανεξάρτητα από τα όποια προεκλογικά τους πυροτεχνήματα, η οικονομική πραγματικότητα είναι σκληρή και η συνέχιση της πολιτικής λιτότητας και βάρβαρων περικοπών σε δημοσίους υπαλλήλους και δαπάνες εμφανίζεται ως μονόδρομος.
Η Γαλλία, είτε με Ολάντ είτε με Μακρόν είτε με Λεπέν, πιέζεται ασφυκτικά από τους εταίρους να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού της που (και φέτος) αναμένεται να ξεπεράσει το όριο του 3% του ΑΕΠ.
Ο Μακρόν φυσικά δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις περικοπές, ενώ η Λεπέν υπόσχεται μέτρα αντι-λιτότητας και απειλεί με δημοψηφίσματα εξόδου από την ευρωζώνη –το περιβόητο... Frexit- σε περίπτωση άγριας σύγκρουσης με την Ευρώπη. Ομως, όπως ξέρουμε καλά και εδώ στην Ελλάδα για τα δημοψηφίσματα, άλλο να τα λες, άλλο να τα κάνεις κι ακόμη πιο δύσκολο να τα εφαρμόσεις...
3. Από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει πως η φτώχεια και η ανεργία –και όχι η τρομοκρατία– είναι το νο.1 των Γάλλων πολιτών, αυτό που απασχολεί (σωστότερα: απειλεί) εννέα στους δέκα ψηφοφόρους.
Παρά τη σταδιακή βελτίωση, η ανεργία δεν έχει πέσει στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, παραμένοντας κοντά στο 10% για τον γενικό πληθυσμό και στο 25% για τους νέους κάτω των 25.
Τα νούμερα αυτά μοιάζουν μικρά σε σχέση με την εργασιακή τραγωδία της Ελλάδας, της Ισπανίας ή της νότιας Ιταλίας, αλλά παραμένουν πολιτικώς μη διαχειρίσιμα για τη γαλλική ηγεσία – ιδίως μετά την παταγώδη αποτυχία του Ολάντ να περάσει με διατάγματα τις «μεταρρυθμίσεις» που διευκόλυναν τις απολύσεις και επιδοτούσαν τη μείωση του εργατικού κόστους με φοροαπαλλαγές και με φρέσκες τις αναμνήσεις της λαϊκής εξέγερσης που προκάλεσαν οι προτάσεις αυτές, με τα συνδικάτα και τη νεολαία σε μετωπική αντιπαράθεση με την παραπαίουσα κυβέρνηση Βαλς.
Τώρα, ο νεοφιλελεύθερος Μακρόν υπόσχεται να επαναφέρει σταδιακά ένα παρόμοιο μείγμα μεταρρυθμίσεων για να γίνει ακόμα πιο «ευέλικτη» η αγορά εργασίας, ενώ η Λεπέν έχει διαλέξει τον δικό της (τυπικά ρατσιστικό) δρόμο, υποσχόμενη έξτρα φόρους σε όσες επιχειρήσεις προσλαμβάνουν «ξένους» και όχι... καθαρόαιμους Γάλλους εργαζόμενους, και φοροαπαλλαγές για όσους προσλαμβάνουν μόνον γηγενείς Γάλλους!
4. Ολα αυτά τα ειδικά χαρακτηριστικά των χτεσινών εκλογών εξηγούν εν μέρει μόνο το χάος που επικρατεί σε αυτές τις προεδρικές εκλογές και το γεγονός ότι είναι οι πρώτες όπου ο εν ενεργεία πρόεδρος (Ολάντ) δεν κατέθεσε καν υποψηφιότητα, ενώ και στα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας τα φαβορί (Βαλς, Σαρκοζί, Ζιπέ κ.ά.) υπέστησαν συντριπτικές ήττες από αουτσάιντερ σαν τον Φιγιόν και τον Αμόν.
Ομως το πρόβλημα για το φθαρμένο ώς το κόκαλο πολιτικό σύστημα είναι πως η εμφανέστατα «κατασκευασμένη» από τα μεγάλα ΜΜΕ και την οικονομική ελίτ υποψηφιότητα Μακρόν δεν αρκεί: ακόμη και αν ο 39χρονος «ανεξάρτητος» πρώην υπουργός και τραπεζίτης κερδίσει τη μάχη των προεδρικών εκλογών, που είναι πλέον και το πιθανότερο σενάριο, δεν θα μπορεί από μόνος του να ασκήσει εξουσία, αφού δεν διαθέτει δικό του κομματικό μηχανισμό και άρα θα πρέπει να περιμένει τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου για να σχηματιστεί νέα κυβέρνηση.
Αποτελέσματα που αναμένονται εξίσου -αν όχι και περισσότερο- χαοτικά από τα σημερινά, με τους Σοσιαλιστές διχοτομημένους μεταξύ Βαλς και Αμόν, και τους γκολικούς κομμένους στα τρία μεταξύ Φιγιόν, Ζιπέ και «Σαρκό», ο καθένας από τους οποίους διαθέτει τους δικούς του υποψήφιους βουλευτές και τις δικές του ατζέντες και φιλοδοξίες για τη διακυβέρνηση.
Οπως έχουν τα πράγματα, άλλωστε, η πιθανότητα μονοκομματικής κυβέρνησης μοιάζει πολύ μακρινή, ενώ δεν αποκλείεται να δούμε και νέες διασπάσεις και αποστασίες, όταν έρθει η ώρα για τα «οφίτσια»...
5. Και κάτι τελευταίο: τελικά, η μεγαλύτερη επιτυχία της Λεπέν και της νέας «γραβατωμένης» ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς εν γένει δεν είναι πως πέρασε στον δεύτερο γύρο και φλερτάρει με την εξουσία· στην πραγματικότητα πάντα (Αυστρία, Ολλανδία, Σουηδία, Βρετανία, σκανδιναβικές χώρες κτλ.) οι ακροδεξιοί μένουν εκτός νυμφώνος και κυβέρνησης και συχνά λειτουργούν απλά σαν «μπαμπούλες» για να στρέψουν τους ανήσυχους πολίτες σε... απλά δεξιούς υποψηφίους, σαν τον Μακρόν, που υπό άλλες συνθήκες με τίποτε δεν θα επέλεγαν.
Το αληθινό «σουξέ» της Ακροδεξιάς είναι πως, ενώ υποτίθεται πως παραμένουν απομονωμένοι, καταφέρνουν να επιβάλουν την αντιδραστική ρητορική και ατζέντα τους στα «μέινστριμ» κόμματα, αυτά που πραγματικά κυβερνούν – ιδίως όσον αφορά τον αντιμεταναστευτικό λόγο και τα πάσης φύσεως τείχη.
Κάτι που φάνηκε πολύ καθαρά στην όλο και σκληρότερη στάση των απερχόμενων Σοσιαλιστών έναντι προσφύγων και μεταναστών, που αντιμετωπίστηκαν ως «δημόσιος κίνδυνος», παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των τρομοκρατικών επιθέσεων πραγματοποιήθηκε από γηγενείς Γάλλους ή Βέλγους πολίτες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου