 |
| "Εφ.Συν", 24/04/17 |
Με τη Βόρεια Κορέα
δεν θα ασχοληθεί η Βουλή;
Του Τάσου Παππά
Αίσχος. Απαράδεκτο. Βάναυση πρόκληση. Αδυσώπητο θράσος. Αμασκάρευτος ολοκληρωτισμός. Βοερός λαϊκισμός. Να συνεδριάσει αμέσως η Ολομέλεια της Βουλής και να κληθεί η κυβέρνηση να δώσει εξηγήσεις, ή μάλλον να απολογηθεί.
Τα ερωτήματα που την περικυκλώνουν είναι αμείλικτα: Γιατί ο Ελληνας πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών της Κούβας, δηλαδή με τον υπουργό μιας κομμουνιστικής δικτατορίας; Γιατί ο Ελληνας πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τον υπουργό Εξωτερικών της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, δηλαδή με τον υπουργό ενός θεοκρατικού καθεστώτος;
Γιατί ο Ελληνας πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τον υπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου, δηλαδή με τον υπουργό μιας αυταρχικής κυβέρνησης που φυλακίζει τους αντιφρονούντες; Γιατί ο Ελληνας πρωθυπουργός δέχεται στο μέγαρο Μαξίμου τους αξιωματούχους μιας χώρας (Κίνα) όπου δεν επιτρέπεται να λειτουργούν άλλα κόμματα πέραν του κομμουνιστικού;
Αφού η κατάσταση στη Βενεζουέλα πρέπει, σύμφωνα με τη Νέα Δημοκρατία, να απασχολήσει την Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της ελληνικής Βουλής, αυτές οι συναντήσεις του Αλ. Τσίπρα με τους εκπροσώπους απεχθών, ειδεχθών και επονείδιστων καθεστώτων δεν πρέπει να απασχολήσουν την Ολομέλεια του σώματος; Τουλάχιστον. Τι άλλο να περιμένουμε; Να επισκεφτεί τη Βόρεια Κορέα και να ανταλλάξει ασπασμούς με τον Κιμ τον τρίτο;
Μοιάζει με χαμηλού επιπέδου νούμερο ερασιτεχνικής επιθεώρησης. Ακόμη προσπαθώ να βρω ένα σχετικά πειστικό επιχείρημα που να δικαιολογεί την πρωτοβουλία της ηγεσίας της Ν.Δ. να ζητήσει τη σύγκληση της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής με αντικείμενο την έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στη Βενεζουέλα. Γιατί τέτοια αγωνία για όσα συμβαίνουν τόσο μακριά μας;
Τι είδους διεθνισμός είναι αυτός; Δεν μας έχει συνηθίσει η συντηρητική παράταξη σε τέτοιου τύπου ευαισθησίες. Δεν το έπραξε όταν ο Τσάβες συνελήφθη και φυλακίστηκε από πραξικοπηματίες -ανάμεσά τους κορυφαία στελέχη της σημερινής αντιπολίτευσης και ιδιοκτήτες ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης, τα οποία λειτουργούν κανονικότατα κι ας καταγγέλλουν την ίδια στιγμή την κυβέρνηση του Μαδούρο ότι έχει καταργήσει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης.
Δεν το έπραξε όταν οι αντίπαλοι της Ρούσεφ στη Βραζιλία οργάνωσαν κοινοβουλευτικό πραξικόπημα και με δόλιο τρόπο μεθόδευσαν την αποπομπή της από την προεδρία. Δεν το πράττει τώρα που χώρες-μέλη της Ε.Ε. γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις συμφωνίες για την απορρόφηση των προσφύγων και με τη στάση τους επιβαρύνουν την Ελλάδα.
Το κόμμα που δεν ζήτησε να συνεδριάσει η επιτροπή για θέματα που σκάνε δίπλα μας και πρέπει να μας κάνουν να ανησυχούμε (οι δραματικές εξελίξεις στην Τουρκία, η παρατεταμένη αστάθεια στη FYROM, οι σχεδιασμοί των Τιράνων για τη μεγάλη Αλβανία) απαίτησε να μαζευτούν οι βουλευτές της Επιτροπής, να αναλύσουν το πρόβλημα της Βενεζουέλας και στη συνέχεια να συνέλθει η Ολομέλεια για να βγάλει ένα ψήφισμα εναντίον του δικτάτορα Μαδούρο.
Δεν ξέρω ποιος εγκέφαλος παρέσυρε τον κ. Μητσοτάκη σ’ αυτήν την επιλογή, αλλά μοιάζει με αντιπερισπασμό για να ξεφύγει το κόμμα από τις δυσκολίες της συγκυρίας (εξεταστικές επιτροπές, σκάνδαλα κορυφαίων στελεχών του, παλιότερες δηλώσεις πρωτοκλασάτων παραγόντων του υπέρ της χούντας και εναντίον του ευρώ που κάνουν θραύση στο διαδίκτυο). Είναι όμως αδέξιος αντιπερισπασμός.
Αίσχος. Απαράδεκτο. Βάναυση πρόκληση. Αδυσώπητο θράσος. Αμασκάρευτος ολοκληρωτισμός. Βοερός λαϊκισμός. Να συνεδριάσει αμέσως η Ολομέλεια της Βουλής και να κληθεί η κυβέρνηση να δώσει εξηγήσεις, ή μάλλον να απολογηθεί.
Τα ερωτήματα που την περικυκλώνουν είναι αμείλικτα: Γιατί ο Ελληνας πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών της Κούβας, δηλαδή με τον υπουργό μιας κομμουνιστικής δικτατορίας; Γιατί ο Ελληνας πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τον υπουργό Εξωτερικών της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, δηλαδή με τον υπουργό ενός θεοκρατικού καθεστώτος;
Γιατί ο Ελληνας πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τον υπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου, δηλαδή με τον υπουργό μιας αυταρχικής κυβέρνησης που φυλακίζει τους αντιφρονούντες; Γιατί ο Ελληνας πρωθυπουργός δέχεται στο μέγαρο Μαξίμου τους αξιωματούχους μιας χώρας (Κίνα) όπου δεν επιτρέπεται να λειτουργούν άλλα κόμματα πέραν του κομμουνιστικού;
Αφού η κατάσταση στη Βενεζουέλα πρέπει, σύμφωνα με τη Νέα Δημοκρατία, να απασχολήσει την Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της ελληνικής Βουλής, αυτές οι συναντήσεις του Αλ. Τσίπρα με τους εκπροσώπους απεχθών, ειδεχθών και επονείδιστων καθεστώτων δεν πρέπει να απασχολήσουν την Ολομέλεια του σώματος; Τουλάχιστον. Τι άλλο να περιμένουμε; Να επισκεφτεί τη Βόρεια Κορέα και να ανταλλάξει ασπασμούς με τον Κιμ τον τρίτο;
Μοιάζει με χαμηλού επιπέδου νούμερο ερασιτεχνικής επιθεώρησης. Ακόμη προσπαθώ να βρω ένα σχετικά πειστικό επιχείρημα που να δικαιολογεί την πρωτοβουλία της ηγεσίας της Ν.Δ. να ζητήσει τη σύγκληση της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής με αντικείμενο την έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στη Βενεζουέλα. Γιατί τέτοια αγωνία για όσα συμβαίνουν τόσο μακριά μας;
Τι είδους διεθνισμός είναι αυτός; Δεν μας έχει συνηθίσει η συντηρητική παράταξη σε τέτοιου τύπου ευαισθησίες. Δεν το έπραξε όταν ο Τσάβες συνελήφθη και φυλακίστηκε από πραξικοπηματίες -ανάμεσά τους κορυφαία στελέχη της σημερινής αντιπολίτευσης και ιδιοκτήτες ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης, τα οποία λειτουργούν κανονικότατα κι ας καταγγέλλουν την ίδια στιγμή την κυβέρνηση του Μαδούρο ότι έχει καταργήσει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης.
Δεν το έπραξε όταν οι αντίπαλοι της Ρούσεφ στη Βραζιλία οργάνωσαν κοινοβουλευτικό πραξικόπημα και με δόλιο τρόπο μεθόδευσαν την αποπομπή της από την προεδρία. Δεν το πράττει τώρα που χώρες-μέλη της Ε.Ε. γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις συμφωνίες για την απορρόφηση των προσφύγων και με τη στάση τους επιβαρύνουν την Ελλάδα.
Το κόμμα που δεν ζήτησε να συνεδριάσει η επιτροπή για θέματα που σκάνε δίπλα μας και πρέπει να μας κάνουν να ανησυχούμε (οι δραματικές εξελίξεις στην Τουρκία, η παρατεταμένη αστάθεια στη FYROM, οι σχεδιασμοί των Τιράνων για τη μεγάλη Αλβανία) απαίτησε να μαζευτούν οι βουλευτές της Επιτροπής, να αναλύσουν το πρόβλημα της Βενεζουέλας και στη συνέχεια να συνέλθει η Ολομέλεια για να βγάλει ένα ψήφισμα εναντίον του δικτάτορα Μαδούρο.
Δεν ξέρω ποιος εγκέφαλος παρέσυρε τον κ. Μητσοτάκη σ’ αυτήν την επιλογή, αλλά μοιάζει με αντιπερισπασμό για να ξεφύγει το κόμμα από τις δυσκολίες της συγκυρίας (εξεταστικές επιτροπές, σκάνδαλα κορυφαίων στελεχών του, παλιότερες δηλώσεις πρωτοκλασάτων παραγόντων του υπέρ της χούντας και εναντίον του ευρώ που κάνουν θραύση στο διαδίκτυο). Είναι όμως αδέξιος αντιπερισπασμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου