Ο ΜΕΛΑΝΣΟΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ...ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΕΚΠΛΗΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΜΗΛΩΝ, ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ, ΤΟΝΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΚΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΣΕ ΕΝΑ ΨΥΧΡΑΙΜΟ, ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΟΙΠΑ, ΣΗΜΕΙΩΜΑ...

Από "ΤΑ ΝΕΑ" και το κομματικό δελτίο της "ΑΥΓΗΣ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 25/04/17

Η επόμενη και η μεθεπόμενη μέρα

Του Κώστα Ζαχαριάδη*

Κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να υπάρξει κανένα ερωτηματικό για όλους τους δημοκρατικούς και δημοκράτες της Γαλλίας. Χρειάζεται ένα πανδημοκρατικό μέτωπο απέναντι στις ιδέες που εκπροσωπεί η γαλλική Ακροδεξιά, δηλαδή του ρατσισμού, του μίσους, του αντιευρωπαϊσμού, γιατί όχι μόνο δεν πολεμάει, όπως υποστηρίζει το σύστημα, αλλά είναι αυτή το πιο ακραίο και αναχρονιστικό πρόσωπό του. Το διακύβευμα είναι μεγάλο, αφορά την ήττα της Ακροδεξιάς όχι μόνο για τη Γαλλία, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Φυσικά θα είχα την ίδια τοποθέτηση αν στον δεύτερο γύρο περνούσε ο Φιγιόν, με τη Λεπέν υπέρ του Φιγιόν. Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε το κατεστημένο αν στον δεύτερο γύρο είχαμε μια μονομαχία Αριστεράς - Ακροδεξιάς… Το ποσοστό του Εθνικού Μετώπου είναι ιστορικά υψηλό, δείχνει ότι η γαλλική Ακροδεξιά μεγεθύνεται σταθερά και είναι εν πολλοίς αυτή που διαμορφώνει πολιτικές και ιεραρχήσεις θεμάτων στη γαλλική πολιτική σκηνή.
Οι υποψήφιοι των παραδοσιακών γαλλικών κομμάτων, του Σοσιαλιστικού και της Δεξιάς, είναι εκτός δευτέρου γύρου. Τα παραδοσιακά «μεγάλα» κόμματα είναι οι μεγάλοι χαμένοι, ενώ ειδικά οι Σοσιαλιστές υπέστησαν εκλογική συντριβή. Οι ψηφοφόροι του Σοσιαλιστικού Κόμματος μοιράστηκαν σε Μακρόν, Μελανσόν, Αμόν (ο επίσημος υποψήφιος). Δεν ξέρω αν και κατά πόσο προβληματίζονται οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές, αλλά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα υπάρχει μια δυναμική εξαέρωσής τους. Σε Ελλάδα, Ολλανδία, εν μέρει Ισπανία και τώρα στη Γαλλία η κρίση στρατηγικής στο παραδοσιακό σοσιαλδημοκρατικό στρατόπεδο της Ευρώπης είναι πρωτοφανής στα μεταπολεμικά χρονικά.


Η γαλλική Αριστερά, αυτή που εκπροσωπεί ο Ζαν-Λικ Μελανσόν με τη στήριξη του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας (αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ), τα πήγε εξαιρετικά σε ποσοστό, πρωτοφανές για τα δεδομένα της χώρας, ιδίως με βάση τις επιδόσεις των τελευταίων χρόνων. Από τα χρόνια του Μαρσέ είχε η γαλλική Αριστερά να δει τέτοια ποσοστά. Η μη συνεργασία Μελανσόν - Αμόν στοίχισε εκλογικά και στους δύο, κυρίως όμως στοίχισε στον προοδευτικό - αριστερό κόσμο της χώρας. Ο προοδευτικός αριστερός πολίτης της Γαλλίας δεν είχε σε αυτές τις εκλογές τις επιλογές που θα ήθελε. Η ευκαιρία των βουλευτικών εκλογών είναι μπροστά. Δεν θα δούμε δυστυχώς αν ο Μελανσόν θα είναι καλύτερος ή χειρότερος ηγέτης από τον Αλέξη Τσίπρα. Θα έπρεπε να σκεφτεί όμως ότι για να γίνει Τσίπρας χρειάζεται τουλάχιστον να κερδίσει δύο εκλογικές μάχες και ένα δημοψήφισμα σε έναν χρόνο.

Οπως αποδείχθηκε και στην Ελλάδα, τα τελευταία επτά χρόνια, για να κερδίσεις, αλλά κυρίως για να κυβερνήσεις μέσα σε αυτή την ευρωπαϊκή κινούμενη άμμο αλλαγών, μεταβολών και αναπροσαρμογών, η πυγμή ή η ρητορική της πυγμής δεν φτάνει. Χρειάζεται πολιτικό σχέδιο, ευελιξία και προσαρμογή των πολιτικών στη σημερινή ευρωπαϊκή πολιτική πραγματικότητα. Ο διάλογος που γίνεται σε όλη την Ευρώπη μεταξύ αριστερών σοσιαλιστικών και οικολογικών κομμάτων μόλις έχει αρχίσει.

Οσο για την ελληνική Δεξιά, μου προκαλούν μεγάλη έκπληξη τα σχόλια του κ. Μητσοτάκη στο twitter. Από το «Συγχαρητήρια στον Φιγιόν για τη μεγάλη του νίκη σήμερα! Μας ενώνει ο αγώνας κατά του λαϊκισμού (και ότι έχουμε την ίδια μέρα γενέθλια)» στο «Η νίκη Μακρόν είναι η απάντηση των φιλελεύθερων δυνάμεων της λογικής στην επίθεση αριστεροδεξιού λαϊκισμού». Τι άγχος είναι αυτό; Νιώθει προφανώς ότι η στρατηγική του εξαντλείται στο εσωτερικό και έχει την ανάγκη να δείξει ότι κερδίζει έστω κάπου, τρολάροντας τελικώς τον ίδιο του τον εαυτό.

-Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ

"Η ΑΥΓΗ", 25/04/17

Αριστερός λαϊκισμός; 

Τον φόβο του να έχουν

Του Θανάση Καρτερού

Πρώτος ο Μακρόν στις γαλλικές εκλογές, δεύτερη η Λεπέν, ανακούφιση στις αγορές, ανακούφιση ακόμα και στο Ποτάμι του δικού μας υβριδικού Μακρόν -που, φευ, απεδείχθη... Κοντόν. Για τον Σταύρο ο λόγος φυσικά, ο οποίος απεφάνθη ότι, μετά την πρωτιά του Μακρόν, φασίστες, λαϊκιστές και αντιευρωπαϊστές μπορούν να κοιμηθούν αγκαλιά και να κλάψουν παρέα! Για να αποδειχτεί ότι, εκτός από πολιτικά χαζοχαρούμενος, δεν ξέρει και αριθμητική ο έρμος. Διότι, αν τους τσουβαλιάσουμε, όπως κάνει ανιστόρητα και υστερόβουλα ο ίδιος, τότε φασίστες, λαϊκιστές, και αντιευρωπαϊστές έχουν μια τεράστια πλειοψηφία. Σχεδόν τρομακτική.

Στην ίδια περίπου γραμμή της δεξιάς ψωροκώσταινας, που κάνει μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα, και ο Κυριάκος. Η νίκη Μακρόν είναι η απάντηση των φιλελεύθερων δυνάμεων της λογικής στην επίθεση του αριστεροδεξιού λαϊκισμού, απεφάνθη αυτός. Για όσους δεν κατάλαβαν, ο ένας βλέπει ως νικητή τον Γάλλο Σταύρο και ο άλλος τον Γάλλο Κυριάκο. Και οι δύο, όμως, όπως και όλοι οι Ευρωπαίοι ομογάλακτοί τους, και τα γνωστά αντικειμενικά μίντια, βλέπουν τον ίδιο εχθρό: Τον αριστεροδεξιό λαϊκισμό! Μελανσόν και Λεπέν, δηλαδή, ένα πράγμα. Τα επίφοβα άκρα. Και στη μέση, στο κέντρο, ο Άδωνις με τον Βορίδη!

Ένα σχόλιο για τους διακινητές αυτής της κατασκευής: Οι βλάκες είναι ανίκητοι. Και έτερον ουδέν, διότι είναι και βαρετό να προσπαθείς να αποδείξεις ότι άλλο Τσακαλώτος, ας πούμε, και άλλο Κασιδιάρης. Με τούτα και με κείνα, όμως, χάθηκε από τον ορίζοντα της διατεταγμένης δημοσιότητας η επιτυχία της γαλλικής Αριστεράς. Διότι, αν αθροίσουμε τον αριστεροαριστερό «λαϊκισμό» του Μελανσόν και του Αμόν, τότε ένας στους τρεις Γάλλους αντιστάθηκε στην εκστρατεία του φόβου και στις Μακρόν-αγιογραφίες. Ψήφισε κόντρα στη λιτότητα, την ευρωπαϊκή αθλιότητα, την ατζέντα του νόμου, της τάξης και των τραπεζιτών.

Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Δεν τα κατάφερε, παρά τρίχα, η γαλλική Αριστερά, να βρεθεί στον δεύτερο γύρο. Κατακτώντας όμως μια μεγάλη λαϊκή στήριξη, απέδειξε ότι, στον αντίποδα Μακρόν και Λεπέν, παίρνει διαστάσεις στην Ευρώπη μια ριζοσπαστική, αριστερή απάντηση στην κρίση και στον μονόδρομο της λιτότητας. Μετά την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία, η Γαλλία. Κι αυτό δεν μπορεί παρά να έχει την επίδρασή του σε πολιτικές και αποφάσεις. Αριστερός λαϊκισμός; Καλώς τον. Τον φόβο του να έχουν...