SerMichiotis: Σε σχέση με το ετεροβαρές ολοσέλιδο άρθρο που υπογράφεται από το διευθυντή του κομματικού δελτίου της «ΑΥΓΗΣ», σύντροφο Σπύρο Σουρμελίδη, αυτό το οποίο καθιστά προβληματικό το περιεχόμενό του συνίσταται στο ότι: Παρουσιάζεται αναλυτικός, μάλλον πλήρης και τελικώς ακριβής, κατά τα φαινόμενα, ως προς τις επιδιώξεις της εξ Ανατολών όμορης Τουρκία, όπου και αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος του ολοσέλιδου κειμένου του, αφ’ ενός, εν αντιθέσει με την Ελλάδα, αφ’ ετέρου, αποδέκτη εν πολλοίς της πολιτικής Ερντογάν, έναντι της οποίας, προσωποποιεί την απάντηση περί τον Πρωθυπουργό και τους χειρισμούς του εξ αυτής, επιχειρώντας, με βάση τους τελευταίους, προβολή προθέσεων σε κινδυνολογική εκδοχή, καθώς, κατά την ακροτελεύτια φράση σε αυτό «θα λείπει το κύρος ενός κράτους που θα είναι υπολογίσιμο». Η συγκεκριμένη προσέγγιση Σουρμελίδη δεν πρωτοτυπεί, ως προς τη δικαίωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, στην οποία θεωρεί προφανώς ότι σταματά η διπλωματική ιστορία μας, σε συνέχεια της οποίας βλέπει τα πράγματα με σκοπιά μάλλον καταστροφική, διακινδυνεύοντας την εκτίμηση, εις ό,τι αφορά την Τουρκία, ότι «σφίγγει όλο και περισσότερο την κυριαρχία της Ελλάδος». Ουδείς αμφιβάλλει, ως προς τούτο, ότι ο υπογράφων διευθυντής του φύλλου επιθυμεί να παραμένει εις το βαρύγδουπο της «εκτίμησης» που επιχειρεί να διασπείρει και δη με γραφή αναπόδεικτο, με μόνο συνοδευτικό του στοιχείο το σύνηθες, από ΣΥΡΙΖΑίους, να ψαρεύουν σε θολά νερά, επικαλούμενοι τοποθετήσεις του ΥΕΘΑ, Νίκου Δένδια, που δεν είναι, όμως, άλλος από τον ΥΠΕΞ της πρώτης Κυβέρνησης Μητσοτάκη, αδιαλείπτως μάλιστα. Άλλαξαν, λοιπόν, τόσο τα δεδομένα με τη δεύτερη Κυβέρνηση Μητσοτάκη, από το 2023 και αυτό το αντιλαμβάνεται μόνον ένας…Σουρμελίδης; Εν πάση περιπτώσει, η «σελίδα ΣΥΡΙΖΑ» πέρασε ανεπιστρεπτί από τα παρ’ ημίν κυβερνητικά πράγματα και η νοσταλγία για αυτήν δεν μπορεί κρίνει και να διερμηνεύσει τα νυν κρατούντα, όπως και τα μελλούμενα, όποια συσκευασία κι αν περιβληθεί η σχετική επιχειρηματολογία, προσχηματική μάλλον προκειμένου να προσφέρει άλλοθι ή/και στήριξη κεντρικών πολιτικών επιλογών του κομματικού ιερατείου της Κουμουνδούρου. Επειδή δε δίδεται έμφαση στη διάσταση του «κύρους» οι τελευταίοι που νομιμοποιούνται μιάς τέτοιας επίκλησης είναι οι αμέσως προηγουμένως κυβερνήσαντες, αυτοί που έφεραν την Ελλάδα εις τον προθάλαμο της αποπομπής από την ΕΕ. Ας είναι τουλάχιστον λιγότερο προκλητικοί, σεμνότεροι τελικώς, διότι η μνήμη δεν εξαλείφεται…Σεραφείμ Χ.Μηχιώτης