Ηρθε η ώρα του λογαριασμού - ενός από τους λογαριασμούς που έχουν οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ με τη Δικαιοσύνη. Ο λογαριασμός αυτής της στιγμής έχει να κάνει με τη μεγαλύτερη υπόθεση παραβίασης του κράτους δικαίου στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, την υπόθεση Novartis. Είναι η υπόθεση γα την οποία ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, είχε δηλώσει ότι συνιστά «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους». Η υπόθεση που, ενώ ακόμα βρισκόταν σε προκαταρκτικό στάδιο, εκείνος γνώριζε και διακινούσε στοιχεία της δικογραφίας - ότι υπάρχουν τρεις μαρτυρίες στην κατηγορία που καίνε πρόσωπα τα οποία κατηγορήθηκαν. Η υπόθεση που οδήγησε δέκα πολιτικά πρόσωπα, κι ανάμεσά τους δυο πρώην πρωθυπουργούς και τον κεντρικό τραπεζίτη, στο βήμα της Βουλής, να προσπαθούν να ανασκευάσουν μια δικογραφία που στηρίζεται και σε φράσεις προστατευόμενων μαρτύρων που έχουν ποινική ασυλία τύπου: «κατά την προσωπική μου γνώμη, ο τάδε πρέπει να γνώριζε για μίζες» κ.τ.τ.
Το αποτέλεσμα των παραπάνω πολιτικών μεθοδεύσεων είναι γνωστό. Το θρυλούμενο σκάνδαλο αποδείχτηκε φιάσκο και οι έως χθες κατηγορούμενοι πλέον μιλούν για σκευωρία. Σήμερα αναμένεται να παραπεμφθεί σε προανακριτική επιτροπή ο Παπαγγελόπουλος, προκειμένου να διερευνηθεί η εμπλοκή του στην υπόθεση.
Ηταν άραγε ο Παπαγγελόπουλος «ο πανταχού παρών Θεός που έλυνε και έδενε στην ανάκριση», κατά τη φημολογούμενη μαρτυρία του αντεισαγγελέα Αγγελή; Κι αν ο συγκεκριμένος υπουργός παραβίασε στην πράξη τη διάκριση των εξουσιών, σχεδιάζοντας, προαναγγέλλοντας, προωθώντας, δικάζοντας και καταδικάζοντας πριν από τα δικαστήρια, παραβιάζοντας κάθε τεκμήριο αθωότητας και κάθε κανόνα του κράτους δικαίου, μπορεί να έδρασε μόνος; Αν αποδειχτεί σκευωρία των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ κατά των πολιτικών τους αντιπάλων, μπορεί να μην είναι στο κάδρο των κατηγορουμένων ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας;
Ο τέως πρωθυπουργός ευθύνεται και με το παραπάνω. Εργαλειοποίησε τις κατηγορίες κατά των πολιτικών του αντιπάλων και επέλεξε τη ρομφαία του καθαρού που θα απέδιδε δικαιοσύνη έναντι του «διεφθαρμένου παλαιού συστήματος». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Τσίπρας συνήργησε πολιτικά στη σκευωρία. Αν από τις μαρτυρίες και τα πειστήρια αυτή η συνέργεια αποδεικνύεται, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να μη βρίσκεται πλάι στον υπουργό του, τον Παπαγγελόπουλο;
Για να μην ηρωοποιηθεί, όπως λέγεται; Από πότε μπορεί να θεωρηθεί ήρωας όποιος παίζει με τους δημοκρατικούς θεσμούς; Από πότε μια δίωξη μπορεί να μεταβάλει τον θύτη σε θύμα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου