Το «κοινωνικό κράτος» όμως, καθολικό ή ορθόδοξο ή προτεσταντικό, καταναλώνει πόρους που παράγει η ανάπτυξη - πού όμως κάποιος πρέπει να την οδηγήσει, να την κάνει. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατονομάζει ποιος θα είναι, υποπτεύομαι από σεμνότητα: ο ίδιος θα την οργανώσει, όπως προσπάθησε να κάνει και το 2015 αλλά είχε ξεχάσει τον βασικό «αρμό»: ότι δεν μπορούσε να εμποδίσει ούτε καν τις οικογένειες των υπουργών του να διαφυλάξουν τις οικονομίες τους. Από όσο θυμάμαι, ο κ. Τσίπρας δεν το έχει ξαναχρησιμοποιήσει αυτό το επιχείρημα για τις καταθέσεις «των λιγοστών» που του ξέφυγαν - αναρωτιέμαι αν το κάνει για να ξαναφύγουν τώρα που αυξήθηκαν, διαβάζουμε, κατά 20 δισεκατομμύρια. Δεν θα το καταφέρει γιατί όλοι γνωρίζουν πλέον πως δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να γίνει πρωθυπουργός, ενώ μετά το 2010 υπήρχε και δυστυχώς πραγματώθηκε....

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

Νομίζω ότι η 85χρονη μητέρα της υπουργού του (επί των Οικονομικών!) Νάντιας Βαλαβάνη, λίγες ημέρες πριν κλείσει τις τράπεζες ο κ. Βαρουφάκης, δεν σήκωσε τα κέρδη της αλλά τις οικονομίες της ζωής της - όπως έκαναν και εκατοντάδες χιλιάδες άλλες οικογένειες που τον άκουγαν από το 2010 να δηλώνει ότι «το νόμισμα δεν είναι ταμπού». Δέκα χρόνια μετά, έχοντας γυρίσει τη μισή υφήλιο και έχοντας γνωρίσει δεκάδες ηγέτες, ο κ. Τσίπρας επιμένει ότι έπρεπε να είχαμε εμπιστευθεί στον ίδιο, στους κκ Λαφαζάνη και Βαρουφάκη, στις κκ Βαλαβάνη και Κωνσταντοπούλου τις οικονομίες μας, να τις έχουν κάνει δραχμές, ΙΟU και ότι άλλο μπολσεβικικό ή τριτοκοσμικό μπορούσαν να επινοήσουν, και να μας κυβερνούν ακόμα, μέσα στην οικονομική εξαθλίωση και στην πολιτική δυστυχία.

Είχε «αυταπάτες» τότε, έχει δικαιολογηθεί κατά καιρούς - σήμερα απλώς πιστεύει ότι «μόνο μια ισχυρή κοινωνία μπορεί να οδηγήσει την αναπτυξιακή διαδικασία και όχι οι αγορές», έγραψε στο ίδιο άρθρο - και περιμένουμε να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι κοινωνικοί οικονομικοί παράγοντες που θα υποκαταστήσουν τις αγορές. Αλλά κρατά το μυστικό για τον εαυτό του: στην αμέσως επόμενη φράση δηλώνει: «Συνεπώς (!), οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να στοχεύσουν σε ένα καθολικό κοινωνικό κράτος».

Το «κοινωνικό κράτος» όμως, καθολικό ή ορθόδοξο ή προτεσταντικό, καταναλώνει πόρους που παράγει η ανάπτυξη - πού όμως κάποιος πρέπει να την οδηγήσει, να την κάνει. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατονομάζει ποιος θα είναι, υποπτεύομαι από σεμνότητα: ο ίδιος θα την οργανώσει, όπως προσπάθησε να κάνει και το 2015 αλλά είχε ξεχάσει τον βασικό «αρμό»: ότι δεν μπορούσε να εμποδίσει ούτε καν τις οικογένειες των υπουργών του να διαφυλάξουν τις οικονομίες τους.

Από όσο θυμάμαι, ο κ. Τσίπρας δεν το έχει ξαναχρησιμοποιήσει αυτό το επιχείρημα για τις καταθέσεις «των λιγοστών» που του ξέφυγαν - αναρωτιέμαι αν το κάνει για να ξαναφύγουν τώρα που αυξήθηκαν, διαβάζουμε, κατά 20 δισεκατομμύρια. Δεν θα το καταφέρει γιατί όλοι γνωρίζουν πλέον πως δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να γίνει πρωθυπουργός, ενώ μετά το 2010 υπήρχε και δυστυχώς πραγματώθηκε.

ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" 

Ο ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

Αλέξης Τσίπρας: Ο κόσμος αλλάζει. Εμείς;