Εχω την αίσθηση ότι το λεγόμενο «επιτελικό κράτος» κινδυνεύει να μετεξελιχθεί σε κέντρο επιτελικής βλακείας, και ο πρόεδρος Κυριάκος οφείλει - θεωρώ - να ασχοληθεί σοβαρά πλέον με αυτό. Αν ο κάθε Πατέλης σύμβουλός του καταλαμβάνεται από το πάθος της αναγνωρισιμότητας συνοδευόμενο ως συνήθως από άγνοια κινδύνου αναφορικά με το ακροατήριο το οποίο «υποδέχεται» τις φαιδρές σκέψεις του, εκείνος που εισπράττει το (βαρύ) πολιτικό κόστος δεν είναι ο κύριος σύμβουλος, αλλά εκείνος που τον διόρισε σύμβουλο, δηλαδή ο ίδιος. Και κάτι τελευταίο: κάποιος (ο Κυριάκος, δεν βλέπω άλλον...) θα πρέπει επιτέλους να εξηγήσει στο «επιτελικό κράτος» ότι απόψεις που πιθανόν να περνούσαν απαρατήρητες αλλού, στην Ελλάδα της υπερδεκαετούς κρίσης καλόν είναι να τις κρατούν για τον εαυτό τους όσοι τις διακινούν. Αλλωστε εκείνος γνωρίζει, και το γνωρίζει καλά, πως επί του παρόντος, «εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε»...

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ", 11/05/21

Η παγίδα με τα κίνητρα

Καταλαβαίνω το άγχος των υπευθύνων και των αρμοδίων για την υλοποίηση του εμβολιαστικού προγράμματος που θα δημιουργήσει τείχος ανοσίας στη χώρα, δεν καταλαβαίνω όμως τις «ιδέες» και τις «προτάσεις» που αναπτύσσονται γύρω γύρω, προκειμένου να καμφθεί η ανοησία των αρνητών του εμβολίου. Δηλαδή αυτό που άκουσα χθες, και το οποίο υποτίθεται ότι εξετάζει η κυβέρνηση, σχετικά με την παροχή κάποιου είδους προνομίων σε όσους είναι εμβολιασμένοι, εμένα μου μοιάζει να φλερτάρει με τον κοινωνικό ρατσισμό.

Επανερχόμαστε δηλαδή στα περσινά, όταν άρχισαν να σκάνε το ένα μετά το άλλο τα κρούσματα του κορωνοϊού, και όλη η Ελλάδα έβριζε την κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη που πήγε Μιλάνο στην έκθεση και γύρισε άρρωστη ή τους προσκυνητές από την Ηλεία που πήγαν το Πάσχα στους Αγίους Τόπους και μετέφεραν στις αποσκευές τους τον κορωνοϊό. Λες και η χώρα θα μπορούσε να ορθώσει τείχη και να μείνει αλώβητη από την πανδημία, την ώρα που εκείνη εξαπλωνόταν με ταχύτατους ρυθμούς...

Συμφωνώ απολύτως, ότι ένας μη εμβολιασμένος δημιουργεί εκ των πραγμάτων κινδύνους για τους γύρω του, οικογένεια, φίλους, συγγενείς, συναδέλφους, αλλά το να τον περιθωριοποιείς, δίνοντας προνόμια, κοινωνικά μάλιστα, στους άλλους, τους εμβολιασμένους, θεωρώ πως είναι λάθος. Το σωστό είναι να πειστούν και αυτοί που αρνούνται τον εμβολιασμό, και να πειστούν με λογικά επιχειρήματα. Οχι να τιμωρούνται. Γιατί περί τιμωρίας πρόκειται, όχι περί κινήτρων. Να πει δηλαδή ο άλλος, που αρνείται το εμβόλιο, γιατί είναι βαριά «ψεκασμένος», «α, στους άλλους που έχουν κάνει το εμβόλιο, δίνει προνόμια η κυβέρνηση, ας πάω κι εγώ να το κάνω, για να απολαύσω κι εγώ τα προνόμια». Οποιος το πιστεύει αυτό, είναι εκτός πραγματικότητας. Μακριά νυχτωμένος, που λένε. Το πιο πιθανό είναι να πεισμώσει περισσότερο, και να γίνει κήρυκας του μη εμβολιασμού.

Αλλη προσέγγιση χρειάζεται, και απ' ό,τι φαίνεται, δεν έχει βρεθεί ακόμη...

Κήρυκες του εμβολιασμού

Ας πούμε (διατυπώνω εγώ τώρα, μια πρόταση), αντί οι επιστήμονες-τηλεπερσόνες να «γεμίζουν» ακκιζόμενοι τα πρωινά των καναλιών, και συνήθως αυτό που κάνουν, πέρα από τη συντήρηση του προσωπικού τους μύθου, είναι να εμφανίζουν τις δικές τους απόψεις επί της διαχείρισης της πανδημίας ως απόψεις γενικότερες, κυβερνητικές, να αφήσουν τα πολλά (και εν πολλοίς ανέξοδα) μπλα... μπλα.., και να γίνουν κήρυκες τους εμβολιασμού. Να εξηγήσουν με λόγια απλά και κατανοητά γιατί το εμβόλιο σώζει ζωές. Οχι μόνο αυτού που θα το κάνει, αλλά και εκείνων που κινούνται γύρω του.

Προτείνω δηλαδή, αντί αυτοί οι άνθρωποι να αναλώνονται στην κινδυνολογία τού περί τη διαχείριση της πανδημίας και τι μπορεί να συμβεί σε μέλλοντα χρόνο εάν και εφόσον, το οποίον, διότι κ.λπ. κ.λπ., να μιλήσουν καθαρά στους πολίτες για το αγαθό του εμβολιασμού.

Δεν μπορεί να αποφεύγουν να εμβολιαστούν οι μεγαλύτερες ηλικίες, οι πάνω από τα 50, και οι ειδικοί, λοιμωξιολόγοι, επιδημιολόγοι κ.λπ. να μην κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, να πείσουν επιστημονικά αυτούς τους πολίτες ότι πρέπει να εμβολιαστούν.

Να καταλάβει και ο «ψεκασμένος» ή ο αληθινά φοβισμένος από την έρπουσα φημολογία περί των επιπτώσεων/παρενεργειών τού ενός ή του άλλου εμβολίου, ότι το εμβόλιο πρέπει να το κάνει. Και δεν υπάρχουν αστερίσκοι ως προς αυτό. Τελεία και παύλα.

Σπέκουλα με Κατσανέβα

Επίσης είναι αναγκαίο να επιδείξουν μεγαλύτερη υπευθυνότητα και τα μέσα ενημέρωσης, και ειδικά εκείνα που τροφοδοτούν τους φόβους των ανθρώπων, είτε γιατί έτσι κάνουν καλύτερο παιχνίδι τα κόμματα που βρίσκονται πίσω τους, είτε γιατί νομίζουν ότι πουλάει ο φόβος.

Δεν πουλάει, όχι. Αυτό που πετυχαίνουν είναι απλώς να επιτείνουν τη σύγχυση και να αποτρέπουν τον κόσμο να κάνει το αυτονόητο - τον εμβολιασμό.

Θα αναφέρω ένα παράδειγμα, χθεσινό: δύο εφημερίδες, δεν έχει σημασία ποιες, και ορισμένα sites συγκεκριμένης πολιτικής τοποθέτησης, «έπαιξαν» με τον θάνατο του φίλου Θεόδωρου Κατσανέβα, υπερτονίζοντας ότι είχε εμβολιαστεί, αλλά παρ' όλα αυτά προσβλήθηκε από τον κορωνοϊό. Οντως, έτσι είναι, αλλά υπάρχουν μερικά, σοβαρά, «αλλά». Οπως για παράδειγμα ότι ο άτυχος Θεόδωρος είχε εμβολιαστεί μόλις τέσσερις ημέρες πριν βρεθεί θετικός στον κορωνοϊό, τον οποίο προφανώς είχε κολλήσει στο μεσοδιάστημα των τεσσάρων ημερών, πριν από τον εμβολιασμό του. Που σημαίνει, το λένε όλοι οι γιατροί, ο οργανισμός του δεν είχε προλάβει να αναπτύξει αντισώματα, και έτσι βρέθηκε ευάλωτος στον ιό, ο οποίος τον έπληξε καίρια. Δεν ευθύνεται λοιπόν ο εμβολιασμός για την εξέλιξη που είχε η ασθένεια, και κανείς, μα κανείς, δεν διαβεβαιώνει ότι με το που κάνεις μια δόση του εμβολίου, αυτομάτως είσαι άτρωτος. Πρέπει να είσαι προσεκτικός, να τηρείς όλα τα μέτρα, και επιπλέον να αποφεύγεις να έρχεσαι σε επαφή με ύποπτα κρούσματα.

Γι' αυτό, θα το ξαναπώ, αυτοί που κάνουν σπέκουλα με τον θάνατο του Κατσανέβα, εκτός από το ανίερο του πράγματος, διαπράττουν και μια μέγιστη αθλιότητα με κοινωνικές επιπτώσεις...

Προσοχή στην μπαρουφολογία

Στο Μέγαρο Μαξίμου πάντως, λογικά πρέπει να είναι ευτυχείς με την πανδημία! Το ξέρω, μπορεί να ακούγεται παράταιρο, αλλά θεωρώ ότι είναι τυχεροί. Υπάρχει η πανδημία, «κλειστά τα στόματα» που λέει και ο Αντωνάκης ο Ρέμος, ο φίλος μου. Η προσοχή της κοινωνίας είναι αποκλειστικά στραμμένη σε αυτό. Πώς εξελίσσεται. Τα κρούσματα, οι διασωληνωμένοι, οι άνθρωποι που φεύγουν, οι εμβολιασμοί, τα εμβόλια, η AstraZeneca, η απελευθέρωση των πατεντών, το περί την απελευθέρωση, εγχώριο «δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα» κ.λπ. κ.λπ.

Ευτυχώς, να λέει ο πρόεδρος Κυριάκος. Ευτυχώς, και πάλι ευτυχώς. Διότι σε διαφορετική περίπτωση, οι πολίτες ανά τα καφενεία της χώρας θα είχαν να ασχολούνται με την ατέλειωτη μπαρουφολογία, από την οποία πάσχει βαριά η κυβέρνηση. Ο καθένας βγαίνει και λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι. Και όσο πιο πολύ άγχος αναγνωρισιμότητας έχει, τόσο πιο μεγάλη είναι η κοτσάνα που πετάει. Αδιαφορώντας δε για τις επιπτώσεις της ανοησίας που εκφέρει.

Εχω την αίσθηση ότι το λεγόμενο «επιτελικό κράτος» κινδυνεύει να μετεξελιχθεί σε κέντρο επιτελικής βλακείας, και ο πρόεδρος Κυριάκος οφείλει - θεωρώ - να ασχοληθεί σοβαρά πλέον με αυτό. Αν ο κάθε Πατέλης σύμβουλός του καταλαμβάνεται από το πάθος της αναγνωρισιμότητας συνοδευόμενο ως συνήθως από άγνοια κινδύνου αναφορικά με το ακροατήριο το οποίο «υποδέχεται» τις φαιδρές σκέψεις του, εκείνος που εισπράττει το (βαρύ) πολιτικό κόστος δεν είναι ο κύριος σύμβουλος, αλλά εκείνος που τον διόρισε σύμβουλο, δηλαδή ο ίδιος.

Και κάτι τελευταίο: κάποιος (ο Κυριάκος, δεν βλέπω άλλον...) θα πρέπει επιτέλους να εξηγήσει στο «επιτελικό κράτος» ότι απόψεις που πιθανόν να περνούσαν απαρατήρητες αλλού, στην Ελλάδα της υπερδεκαετούς κρίσης καλόν είναι να τις κρατούν για τον εαυτό τους όσοι τις διακινούν. Αλλωστε εκείνος γνωρίζει, και το γνωρίζει καλά, πως επί του παρόντος, «εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε»...