Η συγκεκριμένη ανάλυση της κ. Αχτσιόγλου για την κανονικότητα αποδίδεται, πιστεύω, όπως ειπώθηκε, γιατί τη βρίσκω παντού εντός εισαγωγικών τα οποία χρησιμοποιούνται και εδώ. Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε οι συνειρμοί παραπέμπουν εξ αντιδιαστολής στο λαϊκό «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται» και αδικούν κατάφωρα την Αριστερά των αγώνων του παρελθόντος. Την Αριστερά του Μανόλη Αναγνωστάκη, που την εξαγίαζε (όχι μόνο σε κοινωνικό επίπεδο, αλλά και ατομικής επιλογής-ευθύνης, αφού ήταν τα άτομα που διάλεγαν να είναι «απ’ την απέναντι πλευρά των πολυβόλων»), υψώνοντάς την στα αιθέρια του ιδεώδους, σαν τον «καπνό που αντιστέκεται στον άνεμο». Εκείνη η Αριστερά ήταν Τάξιμο, δεν είχε σχέση με λύκους και αμοιβάδες. Τα ηθικό της πλεονέκτημα δεν ήταν ο κυνισμός της πολιτικής ανάλυσης αλλά ο ιδεαλισμός της κοινωνικής αποστολής. Ομως, όπως πάντοτε και παντού, δεν είναι μόνον η πολιτική που ορίζει την εξουσία, αλλά και η εξουσία που ορίζει την πολιτική. Αυτό συνέβη με τον Σύριζα. Η άσκηση της εξουσίας ορίζει τις πολιτικές του αναλύσεις. Εχασε μεν τη γοητεία του, αλλά δίνει απάντηση στους ουτοπικούς αιθεροβάμονες του ιδεαλισμού με το «Πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται»....

Από την "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

|Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 20/05/21

 Ο Ελευθέριος Βενιζέλος της Ευρώπης
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΕΣΙΣΟΓΛΟΥ, Τέως καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Κύριε διευθυντά,

Διάβασα στην «Καθημερινή» της Κυριακής (16/5/2021) το ευπρόσδεκτο γεγονός ότι εκδόθηκε ο 1ος τόμος της βιογραφίας του Ελευθερίου Βενιζέλου από τον παλαιότερα πρέσβη του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ελλάδα, σερ Μάικλ Λουέλιν-Σμιθ. Ο Βενιζέλος είναι προσωπικότητα που ανήκει στην Ευρώπη και έχουμε πολλά να μάθουμε γι’ αυτόν από τη διεισδυτική ματιά του πολύπειρου κ. Λουέλιν-Σμιθ.

Θέλω μόνο να σταματήσω στη διαπίστωσή του ότι «το μεγαλύτερο λάθος του Βενιζέλου» ήταν η αποστολή ελληνικού στρατού στη Σμύρνη. Την ίδια γνώμη έχουν υποστηρίξει στην «Καθημερινή» (ενδεικτικά: 28.9.2014) και άλλοι. Οπως όμως είναι γνωστό, η αποστολή έγινε έπειτα από εντολή των Συμμάχων. Ο Βενιζέλος την αποδέχθηκε δεδομένου ότι στα μέρη εκείνα υπήρχε γηγενής ελληνικός πληθυσμός. Η διάδοχη όμως ελληνική κυβέρνηση εφάρμοσε άλλη πρακτική.


Οι επιτυχίες της e-διακυβέρνησης
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ, Χειρουργός, Μαρούσι

Κύριε διευθυντά,

Γνωρίζοντας δεκαετίες τι εστί Δημόσιο και η γραφειοκρατία του, μένει κανείς με το στόμα ανοικτό με κάποια γεγονότα που δείχνουν ότι βελτιωνόμαστε.
Σε πρόσφατο ευχάριστο γεγονός απόκτησης δίδυμων εγγονών του αδελφού μου, ήλθε η πρωτόγνωρη έκπληξη πως τα δύο ημερών νεογέννητα απέκτησαν ήδη ΑΜΚΑ και καθορίστηκε πότε θα μπει στον λογαριασμό το διχίλιαρο που όρισε η κυβέρνηση για κάθε νεογέννητο, στο πλαίσιο καταπολέμησης του δημογραφικού προβλήματος!

Ολα αυτά ηλεκτρονικώς εννοείται! Επειδή διαχρονικώς κυβέρνηση και αντιπολίτευση στα καθ’ ημάς βάζουν αλληλοδιαδόχως τρικλοποδιές η μία στην άλλη, ίσως είναι ελπιδοφόρο ότι νυν υπουργός αναγνωρίζει το λάθος του, ότι το 2018 διακωμωδούσε τη φαρμακευτική κάνναβη, που ο τότε σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού προωθούσε!

Περιμένουμε από την αντιπολίτευση να σκεφτεί πως αντί για υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής που πρότεινε και δεν άκουσε η κυβέρνηση, να προτείνει τον κ. Πιερρακάκη σαν κοινής αποδοχής στο υπουργείο του, αλλά να τον διατηρήσει αν ο κυρίαρχος λαός αποφασίσει αλλιώς με τις εκλογές όποτε κι αν γίνουν.

Ισως θα είναι μία απόδειξη πως πραγματικά τα δύο κόμματα εξουσίας σκέφτονται και το καλό της χώρας, λίγο παραπάνω από το κομματικό συμφέρον.
Διότι μέχρι τώρα σε κάθε ενέργεια και απόφασή τους πρώτα έβαζαν το πολιτικό – κομματικό κόστος.

Οι επιτυχίες στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση αν συνεχιστούν ίσως φέρουν ανάπτυξη στο ΑΕΠ της χώρας, αντίστοιχο με ό,τι έχει πετύχει η παγκόσμια πρωταθλήτρια στον τομέα, Εσθονία. Που για εμάς σήμερα ακόμη είναι ζητούμενο. Μακάρι να το πετύχουμε.


Διαβάζει Αναγνωστάκη η ευρήμων κ. Αχτσιόγλου;
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΔΩΣΣΑΣ, Θεσσαλονίκη

Κύριε διευθυντά,

Η πολύ αξιόλογη και ευρήμων πολιτικός κ. Εφη Αχτσιόγλου δεν είπε κάτι καινούργιο όταν κατέστησε δημόσια γνωστό ότι οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί «δεν θα μας κάνουν να αυτολογοκρινόμαστε ούτε φυσικά και να προσαρμόσουμε τις πολιτικές μας αναλύσεις στο επίπεδο της αμοιβάδας».

Το σημείο αυτό της ανταλλαγής αμοιβαίων φιλοφρονήσεων μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης πέρασε απαρατήρητο υπό τον ορυμαγδό της μάχης για τα προηγουμένως λεχθέντα, ήτοι:

α) «Η κανονικότητα στην πραγματικότητα ποτέ δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά» και β) «Η κανονικότητα οδηγεί στον ατομισμό».
Πράγματι, υπήρξαν στο παρελθόν πολλά ιστορικά παραδείγματα παρρησίας (αποκλεισμού της αυτολογοκρισίας) σχετικά τόσο με τις πολιτικές αναλύσεις (ακριβώς δε όχι σε επίπεδο αμοιβάδας), όσο και με τις πρακτικές εφαρμογές της επισκοπούμενης σε υψηλό αναλυτικό επίπεδο πολιτικής. Π.χ. οι λόγοι των Αθηναίων προς του Μηλίους και των Σπαρτιατών προς του Πλαταιείς ήσαν υποδείγματα πολιτικής ανάλυσης, που αξιοποιήθηκε πάραυτα μεν στο πεδίο της πράξης με την απαλλαγή Μηλίων και Πλαταιέων από τα βάρη της ζωής, αργότερα δε στο πεδίο της θεωρίας από τον περινούστατο συγγραφέα του «Ηγεμόνος».

Η συγκεκριμένη ανάλυση της κ. Αχτσιόγλου για την κανονικότητα αποδίδεται, πιστεύω, όπως ειπώθηκε, γιατί τη βρίσκω παντού εντός εισαγωγικών τα οποία χρησιμοποιούνται και εδώ.

Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε οι συνειρμοί παραπέμπουν εξ αντιδιαστολής στο λαϊκό «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται» και αδικούν κατάφωρα την Αριστερά των αγώνων του παρελθόντος.

Την Αριστερά του Μανόλη Αναγνωστάκη, που την εξαγίαζε (όχι μόνο σε κοινωνικό επίπεδο, αλλά και ατομικής επιλογής-ευθύνης, αφού ήταν τα άτομα που διάλεγαν να είναι «απ’ την απέναντι πλευρά των πολυβόλων»), υψώνοντάς την στα αιθέρια του ιδεώδους, σαν τον «καπνό που αντιστέκεται στον άνεμο».

Εκείνη η Αριστερά ήταν Τάξιμο, δεν είχε σχέση με λύκους και αμοιβάδες. Τα ηθικό της πλεονέκτημα δεν ήταν ο κυνισμός της πολιτικής ανάλυσης αλλά ο ιδεαλισμός της κοινωνικής αποστολής.

Ομως, όπως πάντοτε και παντού, δεν είναι μόνον η πολιτική που ορίζει την εξουσία, αλλά και η εξουσία που ορίζει την πολιτική. Αυτό συνέβη με τον Σύριζα. Η άσκηση της εξουσίας ορίζει τις πολιτικές του αναλύσεις. Εχασε μεν τη γοητεία του, αλλά δίνει απάντηση στους ουτοπικούς αιθεροβάμονες του ιδεαλισμού με το «Πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται».


Το ποτήρι των ΑΕΙ είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;
ΝΙΚΟΣ ΜΑΤΟΣ, Πτυχιούχος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γλυφάδα

Κύριε διευθυντά,

Το Σάββατο (15/5) διαβάζουμε το αισιόδοξο δημοσίευμα της «Καθημερινής» του συνεργάτη σας Απόστολου Λακασά «Παγκόσμια διάκριση για 12 ελληνικά ΑΕΙ» και την Κυριακή διαβάζουμε τον απαισιόδοξο κ. Ν. Μαραντζίδη «Η χώρα που ήθελε να τη θαυμάζει η οικουμένη, δεν έχει ούτε ένα πανεπιστήμιο στα 300 καλύτερα του κόσμου». Σύμφωνα με τον συνεργάτη σας κ. Λακασά, «το Πανεπιστήμιο Αθηνών έχει την 264η θέση, άρα, είναι μέσα στα 300 πρώτα. Ακολουθεί το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στην 409η θέση και άλλα 10 ΑΕΙ, από την 548η του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, και κλείνει την τελευταία, αλλά όχι ευκαταφρόνητη θέση, στην 1.713η, το Πολυτεχνείο Κρήτης, στα καλύτερα μέσα στα 2.000 πανεπιστήμια, από το σύνολο των 19.788 ΑΕΙ παγκοσμίως». Ο ίδιος αναφέρει την πηγή «Κέντρο Παγκόσμιων Πανεπιστημιακών Κατατάξεων». 

Ο κ. Μαραντζίδης δεν μας λέει από πού έχει αυτά τα απαισιόδοξα στοιχεία. Ισως είναι ένα τέχνασμα να προβάλει την απαισιόδοξη άποψη για τα δικά μας ΑΕΙ, γιατί παρακάτω, επαινεί τα πανεπιστήμια πολλών χωρών σε Ανατολή και Δύση.

Ο τουρισμός και ο κορωνοϊός
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΤΣΑΣ

Κύριε διευθυντά, 

Είμαι αναγνώστης της «Κ» εδώ και 40 χρόνια.

Το πρωτοσέλιδο άρθρο-σχόλιο στο φύλλο του Σαββάτου 15/5 για τον τουρισμό με τίτλο «Φίλτρα» είναι φάουλ. Πόθεν προκύπτει ότι ο τουρισμός ήταν η αιτία του δεύτερου κύματος;

Απαράδεκτο σχόλιο και ατεκμηρίωτο για το επίπεδο της καλύτερης εφημερίδας στην Ελλάδα και μιας εκ των καλυτέρων σε διεθνές επίπεδο.