Εμφανίζεται, και είναι όπως τουλάχιστον διαφαίνεται από τις απαντήσεις που δίνει, κουρασμένος, θυμάται πράγματα τα οποία εν συνεχεία αφήνει στη μέση, παρουσιάζει κάποια στοιχεία, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι είναι και τα σοβαρότερα που διαθέτει - γενικώς είναι μια κατάθεση η οποία μόνο εύκολη δεν είναι. Από όσα είπε προχθές, και σιγά σιγά διαρρέουν προς τα έξω, εκτιμώ ότι τη μεγαλύτερη σημασία έχουν εκείνα που λέει με υπονοούμενα. Λειτουργούν ως τροχιοδεικτικά. Σαν να στέλνει μηνύματα κάπου, σε κάποιον. Ή σε κάποιους. Είναι πονηρός, είναι έξυπνος, είναι πολλά χρόνια στην πιάτσα, και επειδή όλοι αυτοί ήταν όλοι τους «παιδιά» του, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί εισπράττουν αυτά που πετάει - επαναλαμβάνω, δίκην τροχιοδεικτικών. Για παράδειγμα, τι να εννοούσε άραγε ο ποιητής, όταν έκανε αναφορά στον... Α2; Ποιος ήταν; Κυβερνητικό στέλεχος ίσως; Αλλο πρόσωπο; Και αν το Α αναφέρεται για να προσδιορίσει τον (γνωστό) Α, το 2 του Α, ποιος μπορεί να είναι; Ερωτήσεις, χωρίς απάντηση, μέχρι να αποφασίσει (ο Καλογρίτσας) να μιλήσει καθαρά και χωρίς περιστροφές. Πράγμα το οποίο για να πω και τη μαύρη αλήθεια, δεν το περιμένω, προσωπικά...

Από "ΤΑ ΝΕΑ"

"ΤΑ ΝΕΑ"',21/05/21

 
Τα τροχιοδεικτικά και ο... Α2

Την προσεχή Δευτέρα αναμένεται να συνεχιστεί ενώπιον των μελών της Προανακριτικής Επιτροπής η κατάθεση του Χρήστου Καλογρίτσα περί των όσων έχει καταγγείλει για τον Νίκο Παππά αναφορικά με το στήσιμο του συριζοκάναλου, του οποίου θα προΐστατο ως «μπροστινός».

Εμφανίζεται, και είναι όπως τουλάχιστον διαφαίνεται από τις απαντήσεις που δίνει, κουρασμένος, θυμάται πράγματα τα οποία εν συνεχεία αφήνει στη μέση, παρουσιάζει κάποια στοιχεία, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι είναι και τα σοβαρότερα που διαθέτει - γενικώς είναι μια κατάθεση η οποία μόνο εύκολη δεν είναι.

Από όσα είπε προχθές, και σιγά σιγά διαρρέουν προς τα έξω, εκτιμώ ότι τη μεγαλύτερη σημασία έχουν εκείνα που λέει με υπονοούμενα. Λειτουργούν ως τροχιοδεικτικά. Σαν να στέλνει μηνύματα κάπου, σε κάποιον. Ή σε κάποιους.

Είναι πονηρός, είναι έξυπνος, είναι πολλά χρόνια στην πιάτσα, και επειδή όλοι αυτοί ήταν όλοι τους «παιδιά» του, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί εισπράττουν αυτά που πετάει - επαναλαμβάνω, δίκην τροχιοδεικτικών.

Για παράδειγμα, τι να εννοούσε άραγε ο ποιητής, όταν έκανε αναφορά στον... Α2; Ποιος ήταν; Κυβερνητικό στέλεχος ίσως; Αλλο πρόσωπο; Και αν το Α αναφέρεται για να προσδιορίσει τον (γνωστό) Α, το 2 του Α, ποιος μπορεί να είναι;

Ερωτήσεις, χωρίς απάντηση, μέχρι να αποφασίσει (ο Καλογρίτσας) να μιλήσει καθαρά και χωρίς περιστροφές. Πράγμα το οποίο για να πω και τη μαύρη αλήθεια, δεν το περιμένω, προσωπικά...

Το γραφείο στη Συγγρού...

Σε ό,τι με αφορά, από όσα κατέθεσε ενώπιον της Προανακριτικής ο Καλογρίτσας, επιβεβαιώθηκα έπειτα από 6 χρόνια, για όσα έγραφα για το περίφημο γραφείο που διατηρούσαν στην αρχή της Λεωφόρου Συγγρού, στον αριθμό 12, οι δυο καλοί φίλοι Νίκος Παππάς και Χρήστος Σπίρτζης. Πρόκειται για εκείνη ακριβώς την υπόθεση, για την οποία είχε επιχειρηθεί σε βάρος μου μια καλοσχεδιασμένη δολοφονία χαρακτήρα, με στόχο να ακυρωθώ επαγγελματικά από αυτούς τους δυο λεβέντες. Οι επιμελείς αναγνώστες μου, υποθέτω ενθυμούνται: οργίλες, στα όρια της συκοφαντικής δυσφήμησης επιστολές διάψευσης (γραφείο; ποιο γραφείο;), δηλώσεις, απειλές, επιστολές, και από κοντά σε διατεταγμένη υπηρεσία τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ και τα φιλικά τους μέσα ενημέρωσης.

Εγραφα τότε, στις 17 Νοεμβρίου 2015, τα ακόλουθα, μεταξύ (πολλών) άλλων για το επίμαχο θέμα:

«Βρίσκονται (τα γραφεία τους) στη Λεωφόρο Συγγρού 12, στον 1ο όροφο, είναι επιπλωμένα με βάση τις σύγχρονες αντιλήψεις περί interior design και τα περί "κοινού" γραφείου προέκυψαν (...) από το γεγονός ότι φέρει απ' έξω, στα κουδούνια, τα ονόματα των δύο υπουργών, "Ν. Παππάς - Χρ. Σπίρτζης". Στον πρώτο όροφο όμως, υπάρχουν δύο πόρτες, με ισάριθμα κουδούνια αλλά χωρίς τα ονόματα των δύο κυρίων». Και σημείωνα ότι δεν υπήρχε κάποια ένδειξη που να συνηγορούσε ότι επρόκειτο περί ενός κλασικού πολιτικού γραφείου, δύο πολιτικών οι οποίοι δε εκλέγονται σε διαφορετικές εκλογικές περιφέρειες - ο ένας στην Α' Αθήνας και ο άλλος στον Νομό Αττικής.

Ο Χρήστος Καλογρίτσας ρωτήθηκε σχετικά από τον εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας στην Προανακριτική Θανάση Πλεύρη, και όσα διημείφθησαν μεταξύ τους ήταν εξόχως αποκαλυπτικά - και επιβεβαιωτικά σε ό,τι με αφορά για το προ 6ετίας ρεπορτάζ της στήλης, το οποίο είχαν - επαναλαμβάνω - να διαψεύσουν λυσσωδώς «οι δυο καλοί οι φίλοι που τρώνε το σταφύλι»...

...η αποκάλυψη...

Ιδού ο διάλογος, όπως μου μεταφέρθηκε, μέσες-άκρες (από δύο διαφορετικές πηγές που γνωρίζουν τα όσα λέχθηκαν στη διάρκεια της συνεδρίασης της Προανακριτικής Επιτροπής προχθές Τετάρτη):

Πλεύρης προς Καλογρίτσα: Σε Γραφείο στη Συγγρού συναντιόσασταν με τον κύριο Παππά;

Καλογρίτσας: Καμιά φορά...

Πλεύρης: Τι Γραφείο ήταν αυτό;

Καλογρίτσας: Πολιτικό γραφείο, βουλευτικό. Το είχαν από κοινού ο Σπίρτζης με τον Παππά.

Πλεύρης: Εκεί ήταν και τα στελέχη (του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία σε προηγούμενη κατάθεσή του είχε υποστηρίξει ότι συγκέντρωνε ο Παππάς);

Καλογρίτσας: Οχι. Ηταν το Γραφείο των Παππά και Σπίρτζη. Δεν λειτουργούσε εταιρεία εκεί.

Πλεύρης: Ηταν δικό σας το Γραφείο;

Καλογρίτσας: Οχι, όχι.

Κελέτσης: Μήπως το χρηματοδοτούσατε;

Καλογρίτσας: Περνάω μια περίοδο που δεν θυμάμαι.

Οντως; Δεν θυμάται; Ή δεν θέλει να θυμάται; Αγνωστο. Μόνο εκείνος ξέρει...

... και η αλήθεια

Εγώ πάλι, γνωρίζω: τα γραφεία τα είχε νοικιάσει ο Χρήστος Καλογρίτσας, πριν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Ηθελε να τα χρησιμοποιήσει ως γραφεία για δική του χρήση, επειδή ήταν πιο κοντά στο κέντρο - πιο κοντά σε σχέση με τα άλλα δικά του στη Νέα Σμύρνη, στην οδό Πλαστήρα. Τα γραφεία ήταν, όταν τα νοίκιασε, δύο διαμερίσματα σε κακή κατάσταση. Εκείνος τα ενοποίησε, τα ανακαίνισε πλήρως (με πολλά χρήματα...) και έφτιαξε ένα ενιαίο «συγκρότημα» γραφείων, τα οποία είχαν συνολικά εμβαδόν 350 τετραγωνικών. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές, και οι δύο (τότε) φίλοι του, ο Νίκος Παππάς και ο Χρ. Σπίρτζης αναζήτησαν ένα γραφείο για να στεγάσουν τους ανθρώπους τους, και να στεγαστούν και οι ίδιοι ως βουλευτές πλέον, ανέτρεξαν προς βοήθεια στον Καλογρίτσα. Εκείνος τους πρόσφερε τον (νοικιασμένο) χώρο που διέθετε στην αρχή της Λεωφόρου Συγγρού στο νούμερο 12. Αυτή είναι η αλήθεια, και φαντάζομαι, ότι τη Δευτέρα που θα προσέλθει στην Επιτροπή, κάποιος θα του υποβάλει τις σωστές ερωτήσεις. Νοικιασμένα τα γραφεία από τον ίδιο, ποιος πλήρωνε τα ενοίκια, τα κοινόχρηστα, τα έξοδα συντήρησης, και τι έγινε με τον διευθυντή των γραφείων, όταν οι δύο φίλοι εξαναγκάστηκαν να τον αποσύρουν από την «κυκλοφορία» για τους δικούς τους λόγους...

Το ανέκδοτο

Στον «ταπεινό» (όπως ο ίδιος τον χαρακτηρίζει - μακριά από εμένα ανάλογοι, απαξιωτικοί, χαρακτηρισμοί) ιστότοπο TVXS, του φίλου μου Στέλιου Κούλογλου, δημοσιεύτηκε χθες άρθρο-ποταμός του πρώην πρυτάνεως του ΑΠΘ, και για ένα φεγγάρι προέδρου της Αττικό Μετρό, Μυλόπουλου. Αρθρο υβριστικό σε βάρος μου, με αφορμή ένα σχόλιο που είχα κάνει τις προάλλες, για δικό του... εμπνευσμένο άρθρο περί της παγκοσμιοποίησης και της κεφαλαιώδους σημασίας ευκαιρίας που έχει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ και ο «Λεγάμενος» να... αλλάξουν την υφήλιο!

Φυσικά δεν πρόκειται να απαντήσω. Κατατάσσω το εγχείρημα του περί ου ο λόγος κήνσορος, στην κατηγορία του ιστορικής φύσεως ανεκδότου, το οποίο έχει ως πρωταγωνιστή τον Γεώργιο Παπανδρέου. Νομίζω ότι το έχω αναφέρει και κατά το παρελθόν. Ο Γέρος της Δημοκρατίας μιλούσε μια φορά στη Βουλή, κατά την ταραγμένη περίοδο του Ανένδοτου. Ολόκληρη η Βουλή κρεμόταν από τα χείλη του, καθότι δεινός ρήτωρ, εκτός από έναν βουλευτή της ΕΡΕ ο οποίος προσπαθούσε απεγνωσμένα με φωνές να τον διακόψει, και προφανώς να τον απορρυθμίσει. Κάποια στιγμή, ο Παπανδρέου, διακόπτει απότομα την ομιλία του, στρέφεται προς το ακροατήριο, και ρωτάει: «Ποιος φωνασκεί;». «Εγώ, εγώ» ακούγεται περιχαρής από την αίθουσα ο βουλευτής, διότι επιτέλους τα κατάφερε. Και τότε, με γαλήνιο ύφος, ο Παπανδρέου λέει ένα «α, εσείς; Μα τότε δεν έχει καμία σημασία»!..