Αυτή η υπερδραματοποίηση του σκηνικού –που έφθασε μέχρι και τον παραλληλισμό με το τείχος του Τραμπ– παραγνωρίζει το ρητό προεδρικό μήνυμα. Η Σακελλαροπούλου δεν περίμενε να την ερμηνεύσουν. Εξήγησε η ίδια την παρουσία της εκεί, παραπέμποντας στην επιχείρηση του Μαρτίου του 2020. Μια επιθετική δύναμη είχε τότε δοκιμάσει την ελληνική και την ευρωπαϊκή άμυνα, εξαπολύοντας εναντίον τους ανθρώπινα πυρά. Χρησιμοποιώντας τους επίδοξους πρόσφυγες ως βιολογικό όπλο. Ποιος υπερασπίσθηκε σε εκείνη την αντιπαράθεση την ανθρώπινη αξία; Και αντιστρόφως: ποιος φαντάστηκε τότε ότι μπορεί να εκμεταλλευθεί δημοκρατικές ευαισθησίες για να κλονίσει την ελληνική και ευρωπαϊκή Δημοκρατία; Ασχέτως των αθέλητων συμπαραδηλώσεων της φωτογράφισης στον φράκτη –ασχέτως και των επιπτώσεων που η καθημερινή φωτογράφιση μπορεί να έχει στο status της φωτογραφιζόμενης– η συζήτηση που προκαλείται δεν είναι ανώφελη. Το συμβολιζόμενο έθνος τίθεται διαρκώς ως ανοιχτό ερώτημα.....

Η επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας

προβάλλει ενδεδειγμένη από κάθε άποψη

"Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 19/05/21

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Τι είναι η προεδρία; Τι άλλο είναι εκτός από άσβεστη γεννήτρια συμβολισμών; Πέρα από τη μικρή ρυθμιστική του εργαλειοθήκη, που σε συνθήκες δημοκρατικής κανονικότητας προορίζεται να μένει αχρείαστη, ο θεσμός υπάρχει και για να καθρεφτίζεται πάνω του ενιαίο το έθνος.

Η Πρόεδρος φαίνεται να έχει ενστερνισθεί θερμά αυτή τη λειτουργία. Από τη ρουτίνα που έχει καταστρώσει, φαίνεται να έχει συνειδητά επωμιστεί την αποστολή –και το ρίσκο– να παράγει καθημερινά μηνύματα που, παρότι εκπέμπονται από θέση υπεράνω της κομματικής αντιπαράθεσης, καταλήγουν συχνά να πυροδοτούν αντιπαραθέσεις.

Γιατί όχι; Η ανελέητη σημειολόγηση των πυκνών προεδρικών χειρονομιών μοιάζει να είναι το δημοκρατικό αντίτιμο της νέας εξωστρέφειας του θεσμού. Οποιος μπαίνει στη μιντιακή αγορά δεν μπαίνει για να μείνει ασχολίαστος. Η θεσμική φιλοδοξία από την υπερέκθεση θα μπορούσε να είναι η παιδαγωγική του υποδείγματος. Να έχει δηλαδή η Πρόεδρος την αξίωση να ασκήσει την επιρροή του αξιώματός της στις εθνικές αξίες, δίνοντάς τους νέο περιεχόμενο.

Αν το εγχείρημα έχει τέτοια στόχευση –ή αν είναι απλώς ένα άλμπουμ τυχαίων στιγμιοτύπων, μόνο για το σκρολάρισμα στο Instagram– είναι νωρίς να το πει κανείς. Εκείνο που, πάντως, έχει φανεί είναι ότι η επιρροή της εικόνας δεν είναι εικονική. Η συζήτηση για την προεδρική φωτογράφιση στον φράκτη του Εβρου είναι ένα από τα κορυφαία παραδείγματα για το πώς μπορεί η «φωτογένεια» της Προεδρίας να αποκτήσει πολιτικό νόημα.

Ποιες πτυχές της εθνικής ψυχής ενσαρκώνει η Σακελλαροπούλου όταν ποζάρει μπροστά από ένα τείχος; Δεν δικαιώνει τις πιο οπισθοδρομικές φοβίες, που ζητούν μια περίκλειστη πατρίδα; Δεν έχουν δίκιο οι θύλακες της αντιπολίτευσης που την κατηγορούν ότι ξόδεψε στη λάθος κοίτη το συμβολικό της κεφάλαιο;

Αυτή η υπερδραματοποίηση του σκηνικού –που έφθασε μέχρι και τον παραλληλισμό με το τείχος του Τραμπ– παραγνωρίζει το ρητό προεδρικό μήνυμα. Η Σακελλαροπούλου δεν περίμενε να την ερμηνεύσουν. Εξήγησε η ίδια την παρουσία της εκεί, παραπέμποντας στην επιχείρηση του Μαρτίου του 2020. Μια επιθετική δύναμη είχε τότε δοκιμάσει την ελληνική και την ευρωπαϊκή άμυνα, εξαπολύοντας εναντίον τους ανθρώπινα πυρά. Χρησιμοποιώντας τους επίδοξους πρόσφυγες ως βιολογικό όπλο.

Ποιος υπερασπίσθηκε σε εκείνη την αντιπαράθεση την ανθρώπινη αξία; Και αντιστρόφως: ποιος φαντάστηκε τότε ότι μπορεί να εκμεταλλευθεί δημοκρατικές ευαισθησίες για να κλονίσει την ελληνική και ευρωπαϊκή Δημοκρατία;

Ασχέτως των αθέλητων συμπαραδηλώσεων της φωτογράφισης στον φράκτη –ασχέτως και των επιπτώσεων που η καθημερινή φωτογράφιση μπορεί να έχει στο status της φωτογραφιζόμενης– η συζήτηση που προκαλείται δεν είναι ανώφελη. Το συμβολιζόμενο έθνος τίθεται διαρκώς ως ανοιχτό ερώτημα.

Και μία επιστολή του Φίλη, από την "Κ"

σας δεν μπορούν να έχουν σφαιρική αντίληψη του ζητήματος, αφού δεν έχετε δημοσιεύσει την ίδια τη δήλωσή μου, έκτασης μόλις 186 λέξεων. Ακόμα περισσότερο, όταν ο συντάκτης σας κ. Τ. Θεοδωρόπουλος την παραποιεί, εμφανίζοντάς με να μιλώ για «110 νεκρούς» πρόσφυγες στα σύνορα του Εβρου! Οπως θα διαπιστώσει κάθε καλόπιστος αναγνώστης σας, στη δήλωσή μου καμιά τέτοια αναφορά δεν υφίσταται. Παραποιήσεις και ειρωνείες με νεκρούς, Παλαιστίνιους ή πρόσφυγες, εκτιμώ ότι δεν ταιριάζουν στο ήθος της εφημερίδας σας.

Αντιθέτως, σημειώνω ότι υπάρχει επιστολή προς την Κομισιόν 101 ευρωβουλευτών, οι οποίοι από πέρυσι ζητούν τη διαλεύκανση καταγγελιών για υπέρμετρη βία και νεκρούς πρόσφυγες στην ελληνοτουρκική μεθόριο. Θα περίμενε κανείς από τους αρθρογράφους σας, οι οποίοι δηλώνουν ότι υπερασπίζονται τις ευρωπαϊκές αξίες, να επισημάνουν ότι στη δήλωσή μου αναφέρομαι στη «βαθιά ανησυχία» που εξέφρασε η επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ντούνια Μιγιάτοβιτς, με πρόσφατη επιστολή της (3 Μαΐου) προς την ελληνική κυβέρνηση, για τις παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων από τις ελληνικές αρχές προς την Τουρκία. Σε κάθε περίπτωση, σας παρακαλώ, αντί οποιουδήποτε άλλου σχολιασμού εκ μέρους μου, όπως δημοσιεύσετε την παρούσα επιστολή, μαζί με τη σύντομη δήλωσή μου:

«Η επιλογή της Προέδρου της Δημοκρατίας να “τιμήσει” με την παρουσία της τον “φράχτη του Εβρου”, μας λυπεί βαθύτατα. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε τους λόγους της επίσκεψής της εκεί και των δηλώσεών της, με φόντο αυτό το “τείχος” που δεν προσφέρει καμία ουσιαστική προστασία στα σύνορα από την τουρκική επιθετικότητα, αλλά λειτουργεί ως προπύργιο αντιπροσφυγικής και αντιμεταναστευτικής υστερίας και ως συμβολική επιβράβευση ρατσιστικών και εθνικιστικών στερεοτύπων.

Ιδιαιτέρως μάλιστα, όταν αυτή η επίσκεψη γίνεται λίγες ημέρες μετά την επίσημη καταγγελία του Συμβουλίου της Ευρώπης εναντίον της χώρας μας για τις παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστών, που έχουν οδηγήσει σε τραγωδίες, αλλά και τις εκκρεμείς καταγγελίες στο Ευρωκοινοβούλιο από 101 βουλευτές για νεκρούς πρόσφυγες από ελληνικά πυρά, στα περσινά γεγονότα του Eβρου.

Η κυρία Σακελλαροπούλου όφειλε να μείνει μακριά από τέτοιου τύπου θεσμικές “συνηγορίες” προς την αντιπροσφυγική και την αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης, υπό το πρόσχημα της υπεράσπισης “του διεθνούς δικαίου και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας”.

Ο Eβρος και όλη η επικράτεια έχουν αρκετά μέρη πολύ πιο κατάλληλα για δηλώσεις απέναντι στον τουρκικό εθνικισμό και στις προκλήσεις Ερντογάν. Ο “φράχτης” της μισανθρωπίας και των ανθρώπινων τραγωδιών ήταν το πλέον ακατάλληλο».

"ΤΑ ΝΕΑ", 19/05/21

ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Π.ΜΑΛΟΥΧΟΥ

Και ξαφνικά έπεσαν να φάνε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ποιοι; Διάφοροι «δικοί» της, με την έννοια της, εικαζόμενης ή μη, ιδεολογικής συγγένειας με τις, εικαζόμενες ή μη, πεποιθήσεις της. Πέσαν να τη φάνε επειδή βγήκε φωτογραφία μπροστά στον φράχτη που χτίζεται στον Εβρο για να προστατεύσει τα σύνορα από την παράνομη πλην κάθε άλλο παρά αυθόρμητη μετανάστευση με την οποία η Τουρκία αποδεδειγμένα και συστηματικά πολιορκεί την Ελλάδα. Πέσαν να τη φάνε, γιατί έγινε λέει ξαφνικά... Τραμπ επειδή έκανε διπλό έγκλημα: όχι μόνο πήγε εκεί αλλά βγήκε και φωτογραφία. Αν είχε πάει στα κρυφά, ίσως και να της το συγχωρούσαν. Και αναρωτιέται κανείς: Πού ζούνε αυτοί οι άνθρωποι; Και τι θέλουν τελικά; Από τη ζωή τους, από τους άλλους, από την ύπαρξη γενικώς; Τι θα τους ευχαριστούσε; Τι θα τους έδινε γαλήνη και στους ίδιους και, κυρίως, σε όλους τους υπόλοιπους που τους ακούν να λένε αυτά που λένε;

Λίγοι μήνες έχουν περάσει από την ώρα που η Τουρκία έθεσε σε κίνηση μεγάλη παραστρατιωτική επιχείρηση διάτρησης των ελληνικών συνόρων με αιχμή χιλιάδες ανθρώπους χωρίς νόμιμες προϋποθέσεις για να τα περάσουν. Η επιχείρηση αυτή έχει τεκμηριωθεί με χίλιους τρόπους - ουδείς την αμφισβητεί. Ούτε καν οι ίδιοι οι Τούρκοι που την οργάνωσαν. Είναι καταγεγραμμένη οπτικά, ηχητικά, σε μαρτυρίες, από δορυφόρους, με όποιον τρόπο μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Αλλωστε, δεν έγινε κρυφά: δεν έκρυψαν τι πήγαν να κάνουν. Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε; Μια τέτοια επιχείρηση δεν κρύβεται. Η υποδειγματική, από κάθε άποψη, προετοιμασία και συνεργασία του Στρατού και της Αστυνομίας όχι μόνο απέκρουσε πλήρως την επιχείρηση, αλλά και το πέτυχε εντελώς αναίμακτα - την ώρα που από την άλλη πλευρά των συνόρων τούρκοι στρατιώτες και πολιτοφύλακες εκτόξευαν διάφορα στρατιωτικά υλικά. Αυτό είναι ένα μεγάλο επίτευγμα - και δεν έγινε μόνο του. Ακόμα λιγότερο διάστημα έχει περάσει από τη δημοσιοποίηση στοιχείων που δείχνουν σκάφη του τουρκικού λιμενικού να προωθούν και να υποστηρίζουν στρατιωτικά λέμβους πάλι με μετανάστες που επιχειρούν να τους περάσουν παράνομα. Μάλιστα σε αυτή την περίπτωση είναι εμφανής και η στενή συνεργασία των τουρκικών αρχών με τα κυκλώματα των δουλεμπόρων που όλα αυτά τα χρόνια κάνουν χρυσές δουλειές διακινώντας την ανθρώπινη τραγωδία. Ολα αυτά δεν είναι υποθέσεις, σενάρια, ενδεχόμενα, πιθανότητες. Εχουν συμβεί. Οργανωμένα και συστηματικά. Και θα ξανασυμβούν. Ο Ερντογάν καταπίνει μαζικά τα δισ. ευρώ που του στέλνει η ΕΕ για να σταματήσει, όμως αυτό συμβαίνει για λίγο, μέχρι να ζητήσει κι άλλα. Αλλωστε και η ΕΕ δεν του στέλνει τα λεφτά για να προφυλάξει τα ελληνικά σύνορα και την ελληνική επικράτεια, αλλά για να απαλλάξει άλλες χώρες από αυτόν τον μπελά. Ακόμα και η FRONTEX, που τα ζει όλα αυτά πλέον εδώ και καιρό, καταλαβαίνει πια τι πραγματικά συμβαίνει.

Σε όλο αυτό το σκηνικό, ο φράχτης είναι απολύτως απαραίτητος. Οχι μόνο βοηθά στο να μειωθούν οι ροές, αλλά αποτρέπει και τέτοιου είδους οργανωμένες κινήσεις με τις οποίες η Τουρκία θέτει σε άμεσο μαζικό κίνδυνο όλους αυτούς τους ανθρώπους για να παίξει ένα παίγνιο ισχύος τόσο με την ΕΕ, από την οποία θέλει διαρκώς κι άλλα λεφτά, όσο και, ακόμα περισσότερο, με την Ελλάδα. Δεν έχει λοιπόν καμία απολύτως σχέση ούτε με πολιτικές τύπου Τραμπ, ούτε με καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ούτε με τίποτα από όλα αυτά που φαντάζονται οι διάφοροι επαγγελματίες γεροντοαριστεροί. Που δεν έχουν κατανοήσει ακόμα ότι δεν ζούμε πια στη δεκαετία του '80, ούτε θα επιστρέψουμε ποτέ σε αυτήν...

"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", 19/05/21

"Η ΑΥΓΗ", 19/05/21