SerMichiotis: Κάποια αριστερά κόμματα είπαν να το πάρουν αλλιώς. Υιοθετώντας εν μέρει τις θέσεις του Ερνέστο Λακλάου και της Σαντάλ Μουφ, και εκμεταλλευόμενα τις συνέπειες της λαίλαπας της λιτότητας, αντέταξαν στον τοξικό δεξιό λαϊκισμό έναν «καλοήθη» αριστερό λαϊκισμό: ο λαός απέναντι στις ελίτ. Οι Podemos το έκαναν με μεγαλύτερη σοβαρότητα και μεθοδικότητα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά στην κυβέρνηση βρέθηκε ο δεύτερος - ακυρώνοντας από την πρώτη ημέρα το αριστερό μήνυμά του με την απόφασή του να συνεργαστεί με τους Ανεξάρτητους Ελληνες και όχι, ας πούμε, με το Ποτάμι. Οσο για το κόμμα του Ιγκλέσιας, αφού κατήγγειλε το «σύστημα» από τις τάξεις των Αγανακτισμένων, κατέληξε να κυβερνά μαζί του. Και να γευτεί μαζί του αυτή την εβδομάδα τη συντριβή της Μαδρίτης. Φταίει ο λαός που δεν κατάλαβε; Ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του απάντηση. Το σίγουρο είναι ότι ηττήθηκε και η αντισυμβατική, «αντισυστημική» προσέγγιση της πολιτικής. «Αποτύχαμε», δήλωσε χωρίς περιστροφές ο Ιγκλέσιας, ανακοινώνοντας την απόφασή του να αποχωρήσει από την πολιτική ώστε να μην αποτελέσει φραγμό στην αναγκαία ανανέωση της ηγεσίας. Ξέρει να χάνει, αυτό πρέπει να του αναγνωριστεί. Και είναι βέβαιο ότι στην ίδια θέση θα βρεθεί ο Αλέξης Τσίπρας αν οδηγήσει το κόμμα του σε μια νέα εκλογική ήττα - πόσο μάλλον αν είναι διπλή. Γιατί όπως είχε πει ο Δρακόπουλος συμπληρώνοντας εκείνη τη φράση, «…και το αποτέλεσμα της ετυμηγορίας του είναι πάντα σεβαστό»....