Οι ρουκέτες βαθαίνουν το ρήγμα. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό το πόσο επιφυλακτική γίνεται πλέον η στάση χωρών που παραδοσιακά στηρίζουν την παλαιστινιακή πλευρά. Αν εξαιρέσει κανείς την Τουρκία του Ερντογάν, ο οποίος τα βλέπει όλα αυτά ως ένα είδος ευκαιρίας για τη χώρα του και τον ίδιο ελπίζοντας ότι θα αποκτήσει ευρύτερο ρόλο, στήριξη δεν έρχεται πια περίπου από πουθενά. Οι ρουκέτες της Χαμάς όχι μόνο δεν βοηθούν σε οποιαδήποτε κατεύθυνση επίλυσης, αλλά, αντιθέτως, βάλλουν κάθε κεκτημένο της πλευράς που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν. Το ότι δεν έχουν τους εκατοντάδες νεκρούς που θα ήθελαν αυτοί που τις εκτοξεύουν οφείλεται σε ένα πολύ εξελιγμένο σύστημα αεράμυνας. Αλλά αυτό ούτε τις νομιμοποιεί ούτε τις καθιστά ανώδυνες.

Από "ΤΑ ΝΕΑ", και....

"ΤΑ ΝΕΑ", 12/05/21

ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Π. ΜΑΛΟΥΧΟΥ

Ποιος φταίει για την κλιμάκωση; Τι ξεκίνησε τη σοβαρότερη κρίση της τελευταίας δεκαετίας, ίσως του 21ου αιώνα συνολικά, στη Μέση Ανατολή; Τέτοια ερωτήματα σχετικά με το πιο οξύ διαρκές πρόβλημα που ταλανίζει τον πλανήτη δεν απαντώνται σε λίγες γραμμές. Και οι κάθετες διχογνωμίες σχετικά με τις ευθύνες δεν θα λυθούν ξαφνικά ως διά μαγείας. Ισως και ποτέ. Ομως όλα αυτά έχουν ένα όριο. Και αυτό είναι οι ρουκέτες στο έδαφος ενός κράτους. Οταν πέφτουν ρουκέτες και μάλιστα ανεξέλεγκτα κατά αμάχων, είναι δεδομένο ότι δεν χωράνε συζητήσεις.

Η πρωταρχική υποχρέωση κάθε κράτους πάντοτε στην ιστορία είναι να προστατεύει τους πολίτες του. Να κάνει ό,τι μπορεί για να μην κινδυνεύουν. Οταν λοιπόν εξαπολύονται τέτοιου είδους στρατιωτικές ή παραστρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον τους, είναι αδιανόητο να περιμένει κανείς ότι θα πρέπει να συμβεί κάτι διαφορετικό από το να απαντηθούν με τουλάχιστον αντίστοιχου επιπέδου στρατιωτικά αντίποινα. Είναι εντυπωσιακό πώς πολλές φορές αυτή η «λεπτομέρεια» περνά για πολλούς περίπου απαρατήρητη, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ομως συμβαίνει. Πέφτουν ρουκέτες. Σε γειτονιές. Σε σπίτια. Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Να τις υποδεχθούν με ανοιχτές αγκάλες και να πουν «ευχαριστώ»;

Μία άλλη «λεπτομέρεια», που επίσης διαφεύγει συχνά από πολλούς, είναι το ποιος ρίχνει αυτές τις ρουκέτες: η Χαμάς δεν είναι κάποιο είδος ανθρωπιστικής οργάνωσης. Είναι σκληρό κράτος εν κράτει, το οποίο επιπλέον χρησιμοποιεί ουσιαστικά τους ίδιους τους άμαχους Παλαιστινίους ως ανθρώπινες ασπίδες για να προστατεύσει τα σημεία από τα οποία εξαπολύει στρατιωτικές δράσεις. Μέσα σε χώρους αμάχων κρύβονται οι βάσεις εκτόξευσης. Αυτή είναι μια μορφή «αγώνα» που δεν συναντά κανείς συχνά στην ιστορία. Επαναστάσεις ή συγκρούσεις υπήρξαν αμέτρητες, λ.χ. στον ευρωπαϊκό χώρο, αλλά τέτοιου είδους τακτικές όχι. Ηταν εξαιρετικά σπάνιες - αλλά εκεί είναι καθεστώς. Οπως επί δεκαετίες καθεστώς ήταν και οι αεροπειρατείες. Η πολιτική του να καταλαμβάνει κανείς επιβατικά αεροπλάνα, συχνά άσχετων χωρών και πάντα γεμάτα με εντελώς άσχετους ανυποψίαστους ανθρώπους, ήταν μια τερατώδης πρακτική. Που έφτασε στο φονικό φασιστικό απόγειό της την 11η Σεπτεμβρίου, πάλι από την τζιχάντ, πιθανώς και με κοινή χρηματοδότηση, όπως σήμερα και οι ρουκέτες της Χαμάς. Και όμως έφτασε να γίνει και αυτό το φοβερό μαζικό έγκλημα μέχρι να κατανοηθεί από όλους η κτηνωδία. Γιατί δυστυχώς υπήρξαν περίοδοι που κάποιοι θεωρούσαν τέτοιες πρακτικές ως δήθεν αποδεκτές. Το ίδιο θα συμβεί και με τις επιθέσεις ρουκετών: κάποια στιγμή οι πάντες θα κατανοήσουν ότι δεν είναι νοητές και δεν μπορεί να γίνονται ανεκτές. Ούτε να περνάνε σαν να μη συμβαίνουν.


Φυσικά, εκείνοι που αποφασίζουν να πατήσουν το κουμπί τα ξέρουν αυτά πολύ καλά. Οπως επίσης ξέρουν ποια είναι η πολιτική επίδραση τέτοιων ενεργειών: σίγουρα δεν πρόκειται για πράξεις που βοηθούν στην κατεύθυνση του κατευνασμού και της συζήτησης, ούτε ενισχύουν τις δυνάμεις που θέλουν κάτι τέτοιο περισσότερο από άλλες. Οι ρουκέτες βαθαίνουν το ρήγμα. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό το πόσο επιφυλακτική γίνεται πλέον η στάση χωρών που παραδοσιακά στηρίζουν την παλαιστινιακή πλευρά. Αν εξαιρέσει κανείς την Τουρκία του Ερντογάν, ο οποίος τα βλέπει όλα αυτά ως ένα είδος ευκαιρίας για τη χώρα του και τον ίδιο ελπίζοντας ότι θα αποκτήσει ευρύτερο ρόλο, στήριξη δεν έρχεται πια περίπου από πουθενά.

Οι ρουκέτες της Χαμάς όχι μόνο δεν βοηθούν σε οποιαδήποτε κατεύθυνση επίλυσης, αλλά, αντιθέτως, βάλλουν κάθε κεκτημένο της πλευράς που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν. Το ότι δεν έχουν τους εκατοντάδες νεκρούς που θα ήθελαν αυτοί που τις εκτοξεύουν οφείλεται σε ένα πολύ εξελιγμένο σύστημα αεράμυνας. Αλλά αυτό ούτε τις νομιμοποιεί ούτε τις καθιστά ανώδυνες.

.....από το κομματικό δελτίο της "ΑΥΓΗΣ"

"Η ΑΥΓΗ", 12/05/21