ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ ΕΚΕΙ-ΕΚΕΙ ΣΤΗ Β΄ ΕΘΝΙΚΗ, ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ, ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΑ ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ...

Από το ημερολόγιό μου στο fb

προ έξι ετών

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΚΥΨΕΛΙΩΤΗΣ, 
από "ΤΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ ΤΟΥ διόδωρου",
από "ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"

Υποβρύχια λιμάνια

Από το Καστελόριζο στο Ζάππειο και από εκεί στη Θεσσαλονίκη -τι ταξίδι και αυτό, θα μείνει στην ιστορία της ναυσιπλοΐας σαν αντί­στοιχο των ταξιδιών του Τζέιμς Κουκ. Εκανε δυο-τρεις φορές τον γύρο του κόσμου ο θαλασσοπό­ρος, εμείς αλλάξαμε τρεις κυβερ­νήσεις για να το καταφέρουμε, τέσσερις αν μετρήσουμε και αυτή του Λουκά Παπαδήμου.

Τιτανικός, είπαν στην αρχή, με το μοιραίο υπερωκεάνιο ταξιδεύουμε - σιγά, και η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες. Σε παλιό σαπιοκάραβο βρισκόμα­σταν με κάτι ναύτες παλιούς πει­ρατές. Οι μισοί ήθελαν να γίνουν καπετάνιοι στη θέση του καπετά­νιου. Είχαν δέσει το τιμόνι στον αυτόματο πιλότο και οργάνωναν "συνωμοσίες, έστηναν ενέδρες, ακόνιζαν στιλέτα και σπαθιά, υπόσχονταν μερίδιο από το μελλοντι­κό κούρσος στο πλήρωμα.

«Στο Ζάππειο, στο Ζάππειο, αδέλφια» φώναζε η στασιαστική μερίδα του πιο φιλόδοξου από τους διεκδικητές του καπετανά­του. Και έφθασε το καράβι εκεί με σπασμένα κατάρτια, σχισμένα πανιά, πλήρωμα και επιβάτες να υποφέρουν από ναυτία και σκορ­βούτο - και είδαν πως Ζάππειο δεν υπήρχε. Ηταν κάτι σαν το Ελντορά­ντο που κανείς δεν έχει δει ποτέ.

Πάλι στον αυτόματο πιλότο, τρόικα τον έλεγαν, πάλι ενέδρες, συνωμοσίες, στιλέτα, σπαθιά -«στη Θεσσαλονίκη, στη Θεσσαλονίκη, σύντροφοι» φώναζε τώρα ο νέος φιλόδοξος διεκδικητής. Και φαίνεται πως την Κυριακή φθάνουμε. Αλλά φυσάει δυνατός Βαρδάρης - πώς θα καταφέρει να πιάσει το ξυλάρμενο καράβι με ναύτες τους παλιούς πειρατές;

Αλλά τα παθήματα γίνονται μα­θήματα: θέμα ορολογίας είναι, αν βαφτίσουμε Θεσσαλονίκη το σημείο του βυθού που θα βουλιάξουμε, θα έχουμε φθάσει.

Αλλά «μήπως δεν είμαστε βου­λιαγμένοι τώρα;» λένε οι περισ­σότεροι. Το σαπιοκάραβο δεν αρμένιζε, πάνω στον βυθό σερ­νόταν - δεν το έσπρωχναν άνε­μοι, φορολογούμενοι και άνεργοι το έσερναν. Υποβρύχια Ατλαντί­δα ήταν το Ζάππειο, το ίδιο και η Θεσσαλονίκη. Σωστό - αλλά μας έστελναν οξυγόνο από πάνω οι Ευρωπαίοι. Μηχανική στήρι­ξη μου φαίνεται λέγεται αυτό για τους μισοπεθαμένους.

50 αποχρώσεις του μαύρου

Τα έδωσε όλα για όλα ο καπετάνιος Αντώνης Σαμαράς για να αντιμετωπίσει τον ναύκληρο Αλέξη Τσίπρα - δεν είχε και πολ­λά: εικόνες, θρησκεία, πατρίδα, κομμουνιστικό κίνδυνο, σοβιέτ, τρομοκρατία, μετανάστευση, χρε­οκοπία, αυτή ήταν η πραμάτεια που πρόσφερε για να πάρει σε αντάλλαγμα ψήφους.

Ο Πάνος Κομμένος και ο Γιώρ­γος Καρατζαφέρης μοιάζουν φά­ροι του Διαφωτισμού μπροστά στον απερχόμενο πρωθυπουργό - μπορεί και να τον αδικώ, επειδή οι δηλώσεις τους δεν αποκτούσαν τόση δημοσιότητα όση οι δικές του και δεν έφθαναν ως εμένα. Αλλά πιο μαύρα κηρύγματα εθνι­κισμού και μισαλλοδοξίας δεν έχουμε ξανακούσει από πρωθυ­πουργό της Ελλάδας - τουλάχι­στον από τη Μεταπολίτευση και μετά.

Μόνος του, κατάμονος σε αυτό το ρεσιτάλ φανατισμού - δεν διά­βασα δηλώσεις υπουργών ή στε­λεχών τόσο ακραίες όσο οι δικές του. Μου έδινε την εντύπωση πως δεν αγωνιζόταν να παραμείνει καπετάνιος αλλά να κρατήσει την παλιά του θέση του ναύκληρου, του επικεφαλής της στασιαστικής μερίδας που λέγεται ΝΔ μετά τις εκλογές.

Ελπίζω να μην τα καταφέρει -ο Αντώνης Σαμαράς και η ακρο­δεξιά ομάδα του έκαναν πραγ­ματική πειρατεία στη ΝΔ. Το ακροατήριο του βρίσκεται εδώ και χρόνια στη ΧΑ και στους ΑΝΕΛ, συντηρητικοί και μετριο­παθείς άνθρωποι είναι πια ψηφο­φόροι της ΝΔ. Ηταν χειρότερος και από τον Κώστα Καραμανλή τον Μικρό που μας οδήγησε στη χρεοκοπία: μας βύθισε ακόμη βα­θύτερα σε αυτήν με τη στάση του κατά το 2010-12.

Και ως πρωθυπουργός τα τί­ναξε όλα στον αέρα όταν έχασε στις ευρωεκλογές -προκειμένου να διατηρήσει την πρωθυπουργία του. Στην αρχή, μετά προκειμένου να διασωθεί στην ηγεσία της ΝΔ. Ελπίζω να αποτελεί παρένθεση που θα την ξεχάσουμε ο Αντώ­νης Σαμαράς. Μοιραίος άνθρω­πος και για το κόμμα του και για τη χώρα.

• Εχω μείνει άναυδος από το πόσοι εξαιρετικοί οικονομολόγοι υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, ημερο­λόγιο μου. Γιατροί, δικηγόροι, συγγραφείς, ηθοποιοί, όλοι έχουν συνταγές για το τι πρέπει να γίνει με τους δανειστές και συνεταί­ρους μας στην ΕΕ. Τους βγαίνει όλη εκείνη η παντογνωσία του κομμουνιστή που, έχοντας δια­βάσει τα σχετικά εγχειρίδια της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, έχει άποψη για όλα.

Είναι ακόμη η έπαρση που τρέ­χει από τα μπατζάκια και τα φανε­λάκια διαφόρων περιφερόμενων καθηγητών - αυτά που ακούμε είναι το αριστερό επιστημονικοφανές αντίστοιχο του εθνικιστικού - ακροδεξιού λόγου του Αντώνη Σαμαρά. Εχουν αδειάσει οι ψυχι­ατρικές κλινικές και έχουν γεμίσει οι οθόνες Ναπολέοντες. Με πιάνει σύγκρυο όταν σκέφτομαι ότι αυτό το εγωπαθές ασκέρι θα πάει να διαπραγματευθεί με τους ανθρώ­πους της ΕΚΤ, της ΕΕ, του ΔΝΤ.

50 αποχρώσεις του κενού 

Βλέπω ακόμη κάτι εξηντάρηδες της Γενιάς του Πολυτεχνείου να τρέχουν σε κάμπους, όρη και νη­σιά να εκλεγούν βουλευτές - και θυμάμαι αυτούς τους ίδιους να καταγγέλλουν άλλους (τη Μαρία Δαμανάκη ή τον Κώστα Λαλιώτη ή τον Πέτρο Ευθυμίου) ότι «εξαρ­γύρωσαν με αξιώματα την αντι­στασιακή τους δράση».

Και για να δούμε, αν δεν εκλε­γούν, θα διεκδικήσουν μετά να «διοριστούν επικεφαλής σε δη­μόσιους φορείς, αυτοί οι. ίδιοι που καταγγέλλανε πως το κράτος παραδίδεται σε αποτυχημένους πολιτευτές;

Από τη μία Ναπολέοντες, από την άλλη υποκριτές ηθικολόγοι - για να μην πούμε και για τους ευεργετηθέντες και διαπρέψαντες επί ΠαΣοΚ που είδαν φως και έγιναν συριζαίοι. Ούτε για τις εφημερίδες που· υποστηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ και γράφουν όπως έγρα­φε η «Αυριανή» τη δεκαετία του 1980. Κενότητα, απόλυτο κενό . με απόλυτο μηδέν θερμοκρασία.

• Για όλους αυτούς τους λόγους, εγώ, εκεί-εκεί, στη Β' Εθνική με το ΠαΣοΚ, ημερολόγιο μου. Εχω να νιώσω έτσι από την εποχή που . ψήφιζα ΚΚΕ εσωτερικού, Συμμα­χία, ΕΑΡ. Μικρά κόμματα που τα εκτιμούσα. Τώρα, το ξαναγράφω για να μην το ξεχάσω ως την Κυ­ριακή, θα ψηφίσω ΠαΣοΚ για λό­γους προσωπικής αξιοπρέπειας, πεποιθήσεων αλλά και τακτικής: κάθε βουλευτής του θα είναι προ­οδευτικότερος από οποιονδή­ποτε της ΝΔ, εμπειρότερος από καθέναν του Ποτάμιου, σοβα­ρότερος από όλους του ΣΥΡΙΖΑ.

Από Δευτέρα ο κλαυσίγελως θα είναι μόνιμη κατάσταση. Αρ­κεί να μην τραβήξει την πρίζα η ΕΚΤ από τα μηχανήματα που στέλνουν οξυγόνο. Αλλά μπορεί να έχουμε πεθάνει από τα γέλια νωρίτερα. Μπορεί και από κλά­ματα, όμως.

Διόδωρος Kυψελιώτης