 |
| "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 30-31/01/21 |
 |
| "ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ", 30-31/01/21 |
Γράμμα στον Αλέξη Τσίπρα
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα καμία πρόθεση να ασχοληθώ με τις πρωτοβουλίες σας και την προσπάθειά σας να κερδίσετε το χαμένο πολιτικό έδαφος, που επιβεβαίωσε η ήττα σας στις εκλογές του 2019 και συνεχίζουν να επιβεβαιώνουν αδιαλείπτως οι δημοσκοπήσεις, όσο δραστηριοποιείστε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δικό σας κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δικό σας πρόβλημα είναι οι πολιτικές του, δικό σας και η θεμιτή προσπάθεια να διευρύνετε την εμβέλειά του.
Δεν θα σας έγραφα αυτό το γράμμα αν δεν είχατε αναθέσει στους δικηγόρους σας να υποβάλουν αγωγή κατά της εφημερίδας μας και του δημοσιογράφου Γιώργου Παπαχρήστου, διεκδικώντας δύο εκατομμύρια ευρώ αποζημίωση για σειρά δημοσιευμάτων που αφορούσαν την εξοχική σας κατοικία στην περιοχή της Λαυρεωτικής. Στην αγωγή σας ισχυρίζεστε ότι τα δημοσιεύματα αυτά σας προκάλεσαν ηθική βλάβη «από την παράνομη προσβολή της προσωπικότητας, της τιμής και της υπόληψής» σας. Με όλο τον σεβασμό στο αξίωμά σας, τα δημοσιεύματα αυτά είχαν στόχο την αποκάλυψη, ενώπιον των πολιτών, πτυχών της ζωής ενός πολιτικού ηγέτη για τον οποίο υπάρχει εύλογο ενδιαφέρον.
Η δημοκρατία δεν αξιώνει από τους ηγέτες της να πένονται, γι' αυτό άλλωστε και το ύψος της αμοιβής τους για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στον τόπο δεν είναι ευκαταφρόνητο. Αμείβονται καλά ώστε να ζουν και να καλύπτουν τις ανάγκες τους, αυτών και της οικογένειάς τους, με αξιοπρέπεια. Εναντι αυτού, η δημοκρατία αξιώνει από τους ηγέτες της, όπως και από τους δημόσιους λειτουργούς που ασκούν εξουσία, διαφάνεια. Ο λόγος είναι εύλογος, τον έχετε κατά καιρούς αναδείξει και εσείς: ο ηγέτης δεν μπορεί να δίνει λαβές στους πολίτες ούτε για να σκεφτούν ότι μπορεί να διατηρεί σχέσεις διαπλοκής.
Το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για την εξοχική σας κατοικία ήταν εύλογο για τους παραπάνω λόγους, και πολλαπλασιαζόταν από το γεγονός ότι δεν είχατε ανακοινώσει τη μίσθωσή της. Οι πολίτες έμεναν με την εντύπωση ότι διαμένετε σε ένα μικροαστικό διαμέρισμα στην Κυψέλη, ο πολιτικός λόγος σας ενέτεινε το λαϊφστάιλ του «παιδιού του λαού», για το οποίο στο παρελθόν σας έχουν απονείμει εύσημα ξένα ΜΜΕ. Η αποκάλυψη της εξοχικής σας κατοικίας με τη σύμπραξη και των «ΝΕΩΝ», άλλωστε, συνέβαλε στην εμπέδωση από τους πολίτες των ικανοτήτων σας στην εμπορική διαπραγμάτευση που σας εξασφάλισε τόσο χαμηλό τίμημα, προϊόν ασφαλώς της εκπαίδευσής σας στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και εταίρους μας στην ΕΕ, το τραγικό πρώτο εξάμηνο της κυβερνητικής σας θητείας.
Θέλατε όντως να αποκρύψετε την εξοχική σας κατοικία για κάποιους λόγους; Ακόμα κι αν ισχυρίζεστε ότι δεν το θέλατε, έχουμε κάθε δικαίωμα να είμαστε καχύποπτοι, όσο μάλιστα ενθυμούμαστε την πολιτεία σας όσο είχατε την κυβερνητική εξουσία και, ιδίως, την περίφημη κρουαζιέρα με το κότερο της οικογένειας Παναγοπούλου, το καλοκαίρι μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στο Μάτι. Το κότερο στο οποίο εικονίζεστε, σε φωτογραφία που δημοσιεύτηκε, να απολαμβάνετε το πούρο σας αντικρίζοντας το απέραντο γαλάζιο των ελληνικών θαλασσών. Και τότε είχε αποκρυβεί η ακριβή εκείνη καλοκαιρινή σας αναψυχή στη συγκεκριμένη συγκυρία, για την οποία δεν θα μαθαίναμε ποτέ αν τα ΜΜΕ δεν έκαναν το καθήκον τους. Και τότε το πρόβλημα δεν ήταν απλώς η ψευδής εικόνα του αριστερού λαϊφστάιλ σας που συγκρουόταν με την πραγματικότητα των επιλογών της ζωής σας, αλλά κυρίως μια υποψία διαπλοκής, αφού η ιδιοκτήτρια της θαλαμηγού ήταν διορισμένη, άμισθη ασφαλώς, σύμβουλός σας.
Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Η φράση που κοσμεί την αίθουσα διαλέξεων της ΕΣΗΕΑ, μπροστά από την οποία σίγουρα έχετε μιλήσει αρκετές φορές, αποδίδεται στον φιλέλληνα γερμανό δημοσιογράφο Ιωάννη Ιάκωβο Μάγερ, που εξέδιδε τα «Ελληνικά Χρονικά» στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και πέθανε υπηρετώντας το καθήκον του το 1826, κατά την Εξοδο των Πολιορκημένων.
Η δημοσίευση, κ. Πρόεδρε, ανέκαθεν είναι υποχρέωση του δημοσιογράφου. Είναι στοιχειώδης επαγγελματική και δημοκρατική υποχρέωσή του ταυτόχρονα, επειδή οι πολίτες πρέπει να είναι πληροφορημένοι. Ξέρω. Πολλές φορές, πολλά δημοσιεύματα, σας ενόχλησαν. Τη δεκαετία της κρίσης, πολύ συχνά, «ΤΑ ΝΕΑ» αποκάλυψαν τις πολιτικές σας στοχεύσεις. Πολύ νωρίς σας προειδοποιούσαμε ότι είναι πλάνη σας να υποστηρίζετε ότι θα σκίσετε τα Μνημόνια (κάνατε υποχρεωτική την υπογραφή ενός ακόμα Μνημονίου), ότι με τις πολιτικές σας η χώρα κινδύνευε να βρεθεί εκτός ευρωζώνης και εκτός ΕΕ, ότι θα φάτε τα μούτρα σας αν επιμένετε να παραβιάζετε τη διάκριση των εξουσιών ή να μεθοδεύετε τον έλεγχο της δικαιοσύνης και του Τύπου. Δεν μας ακούσατε. Λυπάμαι πολύ γι' αυτό. Αν είχατε προσαρμόσει τις πολιτικές σας ούτε τη χώρα θα είχατε παίξει στα ζάρια ούτε τη δημοκρατία - ούτε την καλή φήμη της Αριστεράς, το ηθικό της πλεονέκτημα που καταρρακώσατε.
Αγαπητέ κ. Πρόεδρε,
Δεν μας τρομάζει η αγωγή σας. Αλλωστε δεν είστε ο πρώτος πολιτικός που στρέφεται δικαστικά εναντίον της εφημερίδας μας και συντακτών της. Δεν είστε ο πρώτος πολιτικός που περιφρονεί την ελευθερία του Τύπου, ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα που προστατεύεται σε όλο τον δυτικό κόσμο. Εχει προηγηθεί ο κυβερνητικός εταίρος σας, Πάνος Καμμένος (τον θυμάστε;), μάλιστα σε καιρό που είχε κυβερνητικό αξίωμα και ενώ μεθοδεύατε τον έλεγχο της Δικαιοσύνης. Οπως εκείνος ελπίζουμε ότι διδάχτηκε το παιχνίδι της δημοκρατίας από τις επιμορφωτικές γι' αυτόν υποθέσεις στις οποίες μας είχε εμπλέξει, έτσι και εσείς θα έχετε την ευκαιρία να μάθετε. Οι λειτουργοί του Τύπου, κ. Πρόεδρε, που κάνουν το καθήκον τους, δεν εκφοβίζονται. Αντίθετα. Γίνονται μαχητικότεροι και αποκαλυπτικότεροι.
Τι καταφέρατε με όλα αυτά; Να γίνει η αγωγή σας μπούμερανγκ. Ολο το πολιτικό σύστημα σας έχει αποδοκιμάσει, ο νομικός κόσμος θεωρεί ανοίκεια και προσβλητική την καταφυγή σας στη Δικαιοσύνη, οι πολίτες εξανίστανται που ένας πολιτικός ηγέτης και τέως πρωθυπουργός επιδιώκει να λύσει πολιτικά προβλήματα στα δικαστήρια, ο Τύπος υπενθυμίζει τις αναξιοπιστίες και τα πραγματικά ψεύδη με τα οποία πολιτευτήκατε... Αν δεν σας λέει τίποτα η αποδοκιμασία ούτε της ΕΣΗΕΑ, του συνδικαλιστικού σωματείου των δημοσιογράφων, επιμείνετε στην αγωγή σας. Ραντεβού όχι στα γουναράδικα - αλλά στο ακροατήριο.
Ως τότε,
Διατελώ μεθ' υπολήψεως
Ο «Πετρούνιας» της πολιτικής
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΝΕΛΛΗ
Οταν το 2015 η… ελπίδα ήρθε στην Ελλάδα και την Ευρώπη, με όχημα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, βασιλιάς της ενόργανης γυμναστικής παγκοσμίως ήταν ο Λευτέρης Πετρούνιας.
Οι μοναδικές ασκήσεις του και οι εκπληκτικές κωλοτούμπες που έκανε στους κρίκους, τον είχαν καταστήσει «βασιλιά» του αθλήματος.
Ηταν η εποχή που ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε μέσα σε έξι μήνες να κάνει τη μέγιστη κυβίστηση και από «αρχηγός των ατάκτων» που θα άλλαζε την Ευρώπη και θα έσκιζε τα ελληνικά Μνημόνια, να υπογράψει τη συνθηκολόγηση με τους δανειστές.
Τότε είχε ειπωθεί ως αστείο ότι «ο Πετρούνιας είναι πολύ καλός, αλλά τον Τσίπρα δεν τον ξεπερνά».
Η «κωλοτούμπα» έγινε όρος στα διεθνή λεξικά κι ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε επί 4,5 χρόνια τη χώρα ακριβώς γιατί ο πρώην πρωθυπουργός επέδειξε χαρακτηριστική… προσαρμοστικότητα.
Η μία μετά την άλλη οι υποσχέσεις της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ υποχώρησαν μπροστά στη βουλιμία για την εξουσία, η οποία μάλιστα ενισχύθηκε από τον κυβερνητικό εταίρο, Πάνο Καμμένο.
Από το 2015 και την εγκατάλειψη της ιδέας να σκίσουν τα Μνημόνια με ένα νόμο κι ένα άρθρο, κύλησαν πολλοί μήνες. Κι έγιναν πολλές κωλοτούμπες. Ισως δε αυτή η αναξιοπιστία, η ανακολουθία των λόγων και των πράξεων να συνετέλεσε στη δεινή ήττα που υπέστη το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά και στην αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πείσει ακόμη και τώρα ότι μπορεί να γίνει ξανά κυβέρνηση.
Η «κωλοτούμπα» έγινε όρος στα διεθνή λεξικά κι ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε επί 4,5 χρόνια τη χώρα ακριβώς γιατί ο πρώην πρωθυπουργός επέδειξε χαρακτηριστική… προσαρμοστικότητα. Η μία μετά την άλλη οι υποσχέσεις της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ υποχώρησαν μπροστά στη βουλιμία για την εξουσία, η οποία μάλιστα ενισχύθηκε από τον κυβερνητικό εταίρο, Πάνο Καμμένο . Από το 2015 και την εγκατάλειψη της ιδέας να σκίσουν τα Μνημόνια με ένα νόμο κι ένα άρθρο, κύλησαν πολλοί μήνες. Κι έγιναν πολλές κωλοτούμπες. Ισως δε αυτή η αναξιοπιστία, η ανακολουθία των λόγων και των πράξεων να συνετέλεσε στη δεινή ήττα που υπέστη το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ.Η συντριπτική πλειονότητα όσων εγκατέλειψαν τον κ. Τσίπρα το 2019 το έκανε γιατί θεώρησε ότι τον «πρόδωσε».
Οτι δηλαδή δεν τήρησε όσα υποσχέθηκε, ιδιαίτερα στον τομέα της οικονομίας, που αποτέλεσε και τη «μαύρη τρύπα» του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και σήμερα στην Κουμουνδούρου συζητούν για το πλήγμα που επέφεραν στη μεσαία τάξη. Μια παραδοχή που έκανε πρόσφατα και ο Παύλος Πολάκης λέγοντας: «γ@@@@με τη μεσαία τάξη και χάσαμε τις εκλογές».
Στερνή μου γνώση, που λέει και ο λαός καθώς ήταν η βασικότερη κωλοτούμπα που έκανε, εν γνώσει του ο Αλέξης Τσίπρας.
Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης πήγε περίπατο, η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης ήταν οδυνηρή. Από τη «σεισάχθεια», την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και την αναδιανομή πλούτου, φτάσαμε στους πιο σκληρούς φορολογικούς νόμους και σε μια κοινωνία που ζούσε με επιδόματα.
Κι από τον πόλεμο κατά του κεφαλαίου, που ορκιζόταν μέχρι το 2015, καταλήξαμε στις ιδιωτικοποιήσεις, το Ταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, τους πλειστηριασμούς, τις περικοπές στις συντάξεις, τον εργασιακό μεσαίωνα.
Κι αν τα οικονομικά αποτέλεσαν την «ταφόπλακα» της… προοδευτικής διακυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου, χαριστική βολή έδωσαν οι θεσμικές και πολιτικές και… αξιακές «παρεκτροπές» τους.
Ποιος ξεχνά άλλωστε ότι λίγες εβδομάδες μετά την τραγωδία στο Μάτι ο Αλέξης Τσίπρας έκανε διακοπές στο κότερο εφοπλιστή επειδή ήταν… κουρασμένος;
Στις κυβιστήσεις σε στυλ «Πετρούνια» θα πρέπει να προστεθεί και η προ του 2015 μάχη κατά της διαπλοκής, της διαφθοράς, των «συστημικών ΜΜΕ».
Οι διαπρύσιοι λόγοι του Αλέξη Τσίπρα για «ισοπέδωσή» τους προς όφελος του ελληνικού λαού, μετατράπηκαν σε deal κάτω από το τραπέζι.
Αντί για πάταξη της διαπλοκής, ο ΣΥΡΙΖΑ έστησε το δικό του «παραμάγαζο» στη Δικαιοσύνη θέλοντας να βάλει φυλακή πολιτικούς του αντιπάλους και να κερδίσει τις εκλογές.
Αντί της σύγκρουσης με τα συμφέροντα, κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήρθαν σε συμφωνία κάτω από το τραπέζι με «δικούς» τους επιχειρηματίες.
Επιχείρησαν να στήσουν το «Syriza Channel» με τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα και το παραδημοσιογραφικό κύκλωμα που δημιούργησαν, την ίδια στιγμή που έκλεισαν ή επιχείρησαν να κλείσουν κανάλια και εφημερίδες, Μέσα μη αρεστά στην Κουμουνδούρου.
Ακόμη και στην εξωτερική πολιτική οι κωλοτούμπες διαδέχονταν η μία την άλλη. Ο… Ολαντρέου και η μαντάμ Μέρκελ έγιναν οι καλύτεροι ηγέτες για τον Τσίπρα. Ο «διαβολικός» Τραμπ, μετατράπηκε σε καλό φίλο για τον ΣΥΡΙΖΑ ενώ τα «έσπασαν» με τη Μόσχα, όταν το 2015 περίμεναν στο αεροδρόμιο τα ρούβλια που θα έσωζαν την Ελλάδα.
Στον ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι οι κωλοτούμπες έγιναν από ανάγκη. Λόγω Μνημονίων, επειδή είχαν την κυβέρνηση, αλλά δεν είχαν την εξουσία, επειδή τους πολέμησε το κατεστημένο.
Ισως, απλά να στρουθοκαμηλίζουν. Διότι, όπως δείχνει η πρόσφατη δημοσκόπηση της metron analysis για το Mega, 7 στους 10 (69%) κρίνει αρνητικά τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ 75% αρνητικά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το στοιχείο που μπορεί να εξηγεί ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Κουμουνδούρου.
Επικίνδυνες ευαισθησίες
ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΜΗΛΛΑ
Εχω γράψει πολλές φορές στα τουρκικά μέσα επικοινωνίας για την «υπερευαισθησία» του Ρ.Τ. Ερντογάν στο θέμα της προσβολής. Εκεί εκατοντάδες έχουν διωχθεί και πολλοί καταδικάστηκαν επειδή υποτίθεται ότι προσέβαλαν τον ισχυρό άνδρα της χώρας. Συχνά ως θετικό παράδειγμα έδειξα την δημοκρατική Ελλάδα όπου οι πολιτικοί ανέχονται την κριτική ακόμα και αν είναι ακραία και άδικη.
Δεν περίμενα ότι θα έγραφα για το ίδιο θέμα και στην Ελλάδα. Εδώ όπου ειδικά οι πολιτικοί σε σχέση με έναν απλό πολίτη είναι στην ουσία πιο ισχυροί, δεν προσβάλλονται πολύ συχνά και πολύ εύκολα. Ο κ. Μητσοτάκης π.χ., ανέχεται την «κριτική» του κ. Αλ. Τσίπρα η οποία σε πολλές χώρες θα την έκριναν υβριστική, συκοφαντική και προσβλητική ή έστω απόμακρη από την αστική ευγένεια.
Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πότε ο κ. Τσίπρας θα είναι ευαίσθητος και θα μηνύει όποιον θα αναφέρεται στο όνομά του με «τρόπο προσβλητικό της προσωπικότητάς του» και πότε ο ίδιος θα μπορεί να μιλά όπως έκανε στη Βουλή για τους αντιπάλους του. Déjà vu που λένε! Σε ένα τελείως διαφορετικό πολιτικό καθεστώς είδα μια τάση και στον Ρ.Τ. Ερντογάν. Στολίζει τους αντιπάλους του με άφθονα υποκοριστικά επίθετα, όπως πουλημένοι σε ξένες σκοτεινές δυνάμεις, δηλαδή προδότες, (που στην Ελλάδα αυτό θα αντιστοιχούσε στο «γερμανοτσολιάδες»), εχθροί του λαού, υπερασπιστές των κέντρων συμφερόντων, ας πούμε των ελίτ, αλλά όταν του ασκούν κριτική μετατρέπεται σε έναν ευαίσθητο άνθρωπο που θίγεται εύκολα
Ως παράδειγμα αυτής της κριτικής παραθέτω τους χαρακτηρισμούς που ο κ. Τσίπρας χρησιμοποίησε πρόσφατα στον λόγο του στη Βουλή κατά του αντιπάλου του μέσα σε μια μόλις ενενηντάλεπτη ομιλία. (Συζήτηση για την πανδημία Covid-19, 15.1.2021). Ο κ. Μητσοτάκης, σύμφωνα με τον θιγέντα για τη «βίλα του» πρώην πρωθυπουργό, έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
«Ιδεοληψία (4 φορές), αλαζονεία (2), σύνδρομο του παντογνώστη, ανεμελιά (2), αμέλεια, έλλειψη συναίσθησης πραγματικότητας, αυταρέσκεια, εμμονές, υποκρισία, συκοφαντία, ελαφρότητα, καμιά αίσθηση ευθύνης, αδιαφορία, όχι καθαρό μυαλό, είναι ξεκομμένος από την πραγματικότητα, διχαστικός (2), ανίκανος (3), ανεύθυνος, χυδαίος, χωρίς αξιοπρέπεια, υπέρ της ελίτ, υπέρ της κερδοσκοπίας, λέει ψέματα». Μπορεί και να μου διέφυγαν ορισμένες άλλες «μομφές».
Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πότε ο κ. Τσίπρας θα είναι ευαίσθητος και θα μηνύει όποιον θα αναφέρεται στο όνομά του με «τρόπο προσβλητικό της προσωπικότητάς του» και πότε ο ίδιος θα μπορεί να μιλά όπως έκανε στη Βουλή για τους αντιπάλους του.
Déjà vu που λένε! Σε ένα τελείως διαφορετικό πολιτικό καθεστώς είδα μια τάση και στον Ρ.Τ. Ερντογάν. Στολίζει τους αντιπάλους του με άφθονα υποκοριστικά επίθετα, όπως πουλημένοι σε ξένες σκοτεινές δυνάμεις, δηλαδή προδότες, (που στην Ελλάδα αυτό θα αντιστοιχούσε στο «γερμανοτσολιάδες»), εχθροί του λαού, υπερασπιστές των κέντρων συμφερόντων, ας πούμε των ελίτ, αλλά όταν του ασκούν κριτική μετατρέπεται σε έναν ευαίσθητο άνθρωπο που θίγεται εύκολα.
Εγώ ήμουν πάντα επιφυλακτικός απέναντι στους «ευαίσθητους». Εγραψα συχνά ότι δεν συμμερίζομαι, π.χ., τα κριτήρια αυτών που ενοχλούνται με τις γελοιογραφίες του Προφήτη. Πιστεύω ότι η «προσβολή» είναι ένα πολύ υποκειμενικό αίσθημα. Αν γίνει χρήση της «προσβολής» από τους ισχυρούς, εννοώ τους πολιτικούς, τα δημοκρατικά καθεστώτα αρχίζουν να θυμίζουν πολιτεύματα όπου η κρίση του ενός είναι η νόρμα.
Βέβαια πολύ καλή είναι η ευγένεια, αλλά αν ήταν να επιλέξω μεταξύ της αγένειας και του περιορισμού της κριτικής θα επέλεγα την πρώτη. Ηδη, όταν περιοριστεί η κριτική δεν εξαλείφονται η αγένεια, η αυθαιρεσία ούτε ο αυταρχισμός.
-Ο Ηρακλής Μήλλας είναι πολιτικός επιστήμονας, πολιτικός μηχανικός
 |
Στα τέλη του 1988 και ενώ ήδη ψηνόταν το σκάνδαλο Κοσκωτά, το ΠΑΣΟΚ του άρρωστου Ανδρέα (που μόλις είχε επιστρέψει από το Χέρφιλντ) έβαινε κατά κρημνών. Το έδειχναν οι πρωτόγονες τότε δημοσκοπήσεις, το φανέρωναν όλα τα μηνύματα από την κοινωνία. Ο Παπανδρέου μάζεψε το Εκτελεστικό Γραφείο του Κινήματος (που επί 15 χρόνια έκανε θαύματα), για να δουν πώς μπορούν να αντιστρέψουν την κατάσταση. Επρόκειτο για μια παροιμιώδη συνεδρίαση, στην οποία Γεννηματάς, Άκης, Λαλιώτης, Πεπονής, Μένιος, Αλευράς και άλλοι πρωτοκλασάτοι της εποχής εξάντλησαν όλη τους την ικανότητα σε βαθυστόχαστες αναλύσεις και σε ρηξικέλευθες προτάσεις. Στο τέλος ήρθε η σειρά της Μελίνας. Αυτή τους κοίταξε με εκείνο το ανεξιχνίαστο γυναικείο της βλέμμα και αρκέστηκε σε μια σπαρακτικά τελεσίδικη διαπίστωση μόλις τεσσάρων λέξεων: «Δεν αρέσουμε πια, πρόεδρε».   Τα γράφω αυτά με αφορμή τις δύο νέες δημοσκοπήσεις των ημερών: Metron Analysis για το Mega και PULSE για τον ΣΚΑΪ, οι οποίες επιβεβαίωσαν αυτό που φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Την διατήρηση της μεγάλης διαφοράς μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ (16,4% και 16%) παρά τα πρωτόγνωρα προβλήματα που διαχειρίζεται η κυβέρνηση, όχι πάντα με επιτυχία. Το τρομερό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν κερδίζει, αλλά αποδεικνύεται ανίκανος ακόμα και να παραμείνει σταθερός. Πέφτει. Το ίδιο και ο Τσίπρας προσωπικά. Καταντά πια μονότονο να μιλάμε για αυτά, ζούμε πετρωμένο το ίδιο ακριβώς σκηνικό εδώ και σχεδόν δυο χρόνια. Τα πάντα αλλάζουν γύρω μας, εκτός από τα δημοσκοπικά δεδομένα. Στο τέλος ήρθε η σειρά της Μελίνας. Αυτή τους κοίταξε με εκείνο το ανεξιχνίαστο γυναικείο της βλέμμα και αρκέστηκε σε μια σπαρακτικά τελεσίδικη διαπίστωση μόλις τεσσάρων λέξεων: «Δεν αρέσουμε πια, πρόεδρε».Δεν ξέρω αν η φράση αυτή λέει κάτι στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ που έχει βαλθεί να αντιγράψει και να κληρονομήσει το παλαιό κραταιό ΠΑΣΟΚ, θα ‘πρεπε όμως. Βεβαίως, αισθητικού περιεχομένου αποφθέγματα σαν κι αυτό της Μελίνας δεν συνηθίζονται στην καθ’ ημάς Αριστερά. Αν και ιστορικά μυημένη στην εφεύρεση συνθημάτων προς τις μάζες, ουδέποτε κατάφερε να συμπυκνώσει σε λίγες ουσιώδεις φράσεις τις δικές της εσωτερικές αδυναμίες. Μιλούν πολύ εκεί μέσα χωρίς να λένε τίποτα, είναι γνωστό αυτό..Λέω το λοιπόν πως ίσως ήρθε η ώρα εκεί στην Κουμουνδούρου να αφήσουν τις πολυπλόκαμες και πολυεπίπεδες αναλύσεις, να πάψουν να συμπεριφέρονται σαν πολιτικό εκκρεμές που πηγαιονοέρχεται αδιάκοπα από τον αριστερό ριζοσπαστισμό στην ήπια σοσιαλδημοκρατία, να κάτσουν γύρω από ένα τραπέζι και σεμνά-σεμνά να ομολογήσουν στον εαυτό τους αυτό που κάποτε εκστόμισε η Μελίνα. «Δεν αρέσουμε πια». Θα είναι η αρχή της αυτολύτρωσης τους. Οπως ο χρόνιος πότης που επιτέλους ομολογεί τον αλκοολισμό του ή ο παλαιός αριστοκράτης που αναγνωρίζει πια τον ξεπεσμό του, όλα θα γίνουν ξάφνου ευκολότερα. Θα κοιταχτούν στο καθρέφτη και πρώτη φορά θα αντικρύσουν τον πραγματικό τους εαυτό. Τότε θα ξέρουν τι να κάνουν. Το προτείνω χωρίς να ελπίζω ότι θα το αποδεχτούν ποτέ. Θα επιμένουν στα ίδια και στα ίδια μέχρι να ξανατρακάρουν πάνω σε ένα εκλογικό σώμα που τους έχει απομυθοποιήσει πλήρως, που δεν επιθυμεί να τους ξαναδώσει ευκαιρία. Ξέρετε γιατί δεν θα το κάνουν; Διότι όταν κάποιος ομολογεί ότι δεν αρέσει πια, τότε αποδέχεται ότι πέρασε ο καιρός του. Ότι γέρασε και πρέπει να αποσυρθεί. Πηγή: Protagon.gr |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου